Merhaba ben Bahadır 21 yaşındayım öğrenciyim İstanbul'da yaşıyorum
Aslında bu yazıyı yazmaya kafam çok karışık bir şekilde başlıyorum çocukluğumdan baslayarak anlatmak istiyorum çünkü hikayenin böyle daha anlaşılır olacağını düşünüyorum
Küçüklüğümde ameliyat geçirdiğim için annesi tarafından sokağa bırakılmayan koşmasına izin verilmeyen hatta ayda yılda bir sokağa ciksamda erkek çocuklarıyla oynanmasına izin verilmeyen bir çocuktum bana sorarsanız Küçüklüğümün iyi geçtiğini düşünürdüm ta ki bazı şeyleri kavrayana kadar ben diğer eşcinsellere göre bendeki bu farklılığı çok küçük yaşta 5 6 yaşlarımda farkettim o yaşta oynanan en yaygın oyunlardan olan evcilik oyunlarında kendimi hep kadın karakterinde görürdüm ve o karakteri üstlenirdim annemin eteklerine başörtüsüne ilgim vardı evde kuytu köşelerde annemin eteklerini giyer başörtüsünü takardim bir giyim mağazasına gittiğimizde gözlerim hep kız çocuklarının kıyafetlerinde süslü renkli eteklerde elbiselerde kalırdı bana kıyafet alınmasını istemezdim çünkü benim aklım tütülü simli eteklerde kalırdı ama onu o yaşta aileme ne söyleyebilir ne de belli edebilirdim biz üç kardeşiz ben ortanca çocuğum bir anlam bir erkek kardeşim var ben küçükken kız gibi konuşan kız gibi davranan çocuktum ablamsa benim aksime maskülen bir kızdı etek ya da elbise giymezdi giymek istemezdi sokakta serseri erkekler gibi takılırdı ev işiyle hiç arası yoktu yani anlayacaginiz ablamda kadınlığa dair bir his ve yaşantı yoktu ama ben öyle değildim sanki ablamla rollerimizi degistirmis gibiydik çocukluğumda kapıya çıkardım ama kosamazdim erkeklerle oynayamazdim ya kız çocuklarıyla oynardım ya da bir kenarda annemin gözetimi altında otururdum o zamanlar kızlarla oynamak benim çok hoşuma gidiyordu sokakta okulda yetişkinlerin arasında adım kız Bahadır'dı bir çocuğun kaldıramayacağı laflardi bunlar ama çekingen bir çocuk oldugum için bu durumu ailemle paylasamazdim sünnet olduğumda annemin bana ablamın eteklerinden giydirdigini hatırlıyorum sürekli evde annemle ve annemin gelen misafirleriyle vakit geçirdim bilemezdim o zamanlar bana iyi gelen hoşuma giden şeylerin ilerleyen zamanlarda benim hayatımı bu kadar zorlaştıracağını ( bu arada konuşmam biraz feminen onun için ne yapabilirim ya da yapılabilir bişey var mı bilenler yardımcı olursa sevinirim 🙂)
Okul hayatıma gelirsek ilkokul tam bir cehennemdi benim duyduklarımı yaşadıklarımı sizde tahmin edersiniz ortaokulda hatırladığım bişey var kekeme bir çocuk vardı adı recep'ti daha kendisi kekelemekten doğru düzgün konuşamazken o bile benimle dalga geçerdi yanlış anlasilmasin kekemeliği küçümsemiyorum ama insan ilk önce kendine bakar sonra birini eleştirir diye düşünüyorum bu özgüven neyin nesi sınıftaki erkekler sınıfı sayardi sınıfta bu kadar kız bu kadar erkek bar derlerdi sınıfı saydığım zaman beni erkeklerin içine almamış kızların listesinde saydıklarını anlardım ve hiç bir hoca bu duruma ses çıkarmazdı duymamazlıktan gelir hiç bir bok yemezlerdi
Beden eğitimi dersi en korktuğum dersti ya yanlış bir tavır sergilersem ya yanlış bir hareket yaparsam siniftakiler eşcinsel olduğumu anlarlar diye ilk okuldan liseye kadar okulda çok dikkat etmeliyim çünkü bütün gözler bende bir açık arardı liseye gectigimde bir nebze olsun hatta herşeye rağmen tamamıyla okulu sevmiştim ama iki tane sorun vardı ilki gittiğim okul endüstri meslek lisesiydi ikinciside okulda tuvalete giremezdim girmeye cekinirdim neyseki lisede hocalarla aram iyiydi o bir nebze bana rahatlık veriyordu üniversiteye üçüncü senemde yerleştim o da %50 indirimli bir vakıf üniversitesi 🤦
Annem aşırı sinirli aşırı kaygılı ve tedirgin ve fanatik dindar bir insan beni oğlu olarak değilde sanki dert ortağı ya da arkadaşı gibi görüyor diye düşünüyorum hemen hemen her konuşmasında dini ve elalem ne der felsefesini ele alır o yüzden annemle çok zıtlaşırız babam ise hala çözümleyemediğim bir tip
birazda Hüseyin hocayla nasıl tanıştığımı anlatayım ben evet escinselim diyordum ama bir türlü fanatik eşcinseller gibi kendimi kabul edemiyordum ve kendimi onlarla aynı şekilde görmüyordum çünkü kendi içimde anlam veremedigim bi ümit vardi sürekli youtube girip eşcinsellik tedavi edilebilir mi diye araştırma yapıyordum ama her defasında karşıma çıkan şeyler aynıydı eşcinsellik hastalık değildir yok cetad yok listag falan filan bu gibi sonuçlarla karşılaşınca her defasında moralim bozuluyor içime bir kararti çöküyordu o anlık diyordumki tamam sen escinselsin böyle öleceksin belli bir süre bu durumu kabulleniyordum bir kaç gün geçiyordu diyordum ki hayır ben böyle bir hayat yaşayamam canım ne kadar bir cinsel biliktelik istese de (bu arada oral hariç hiç anal ilişkim olmadı) olmaz yapamam annem babam duyarsa kahrolurlar diyordum bazı dönemlerde duygusal bir birliktelik isteklerim oluyordu ama kendi kendime diyordum ki hayır Bahadır olurda ilerde evlenirsen evlendiğin kişiye haksızlık etme diyordum bazı dönemler eğer kurtulamazsam biriyle evlenir kendimden ilgiyi atarım diyordum ama onu da yapamazdim empati yaptığım zaman bir kadinin hayatını kendi hayatım için mahfedemezdim
Yine bir gün youtube eşcinsel tedavi yazdığım zaman psikiyatrist Dr Anna Erdoğan'ın eski eşcinsel videosunu gördüm ve içime bir su serpildi videoların sayısı azdı ve süreleri kısaydı hemen izledim ve evet istediğim cevapları veriyordu bu durumun değişebilir olduğunu söylüyordu videonun açıklama kısmında Anna hanımın sosyal medya hesapları vardı hemen ekran görüntüsünü aldım kaybolur video silinir bulamam diye bir gün lazım olacaktı biliyordum aradan uzun bir zaman geçti ben cesaretimi toplayip Instagram'dan Anna hanıma yazdım sağolsun dönüş yaptı bana iki tane kitap önerdi Joseph nicolasi'nin bunları oku sana faydası olacaktır dedi ancak bir sorun vardı annem ve babam da kitap okumayı sevdikleri için o kitaplari saklmamamin imkanı yoktu durumu kendisine açıkladım İstanbul'da gidebileceğim bu konu üzerine terapistler var mı diye sorduğumda bana sekiz on kişilik bir liste attı bu kişilerden birine gidebilirsin diye isimleri tek tek araştırdim kimisinin adresi ve irtibat bilgileri yoktu kimisi alanında yetersizdi kimiside benim hiç istemediğim dini temel olarak konuyu ele alıyordu Hüseyin hocanın adını yazınca direk numarası çıktı cesaretimi toplayip aradım benden hayatımı kısaca yazmamı istedi yazıp attım uygun bir zamanda randevu alıp gittim korkum ve endişelerim vardı ama terapi sonunda yola çıktığım zaman kuş gibi hafiflemiştim eşcinsellik durumunu çok erken yaşta farkedip bu durumla yaşamak benim için çok zordu ama terapiye gelen diğer insanların anlattıklarını duygularına hakim olamayıp yaptıkları hataları duyunca onlardan daha şanslı olduğumu anladım toplamda 6 veya 7 terapi gittim arada kopukluklar oldu ama her gidişimde bazen Hüseyin hocayla fikir ayrılığına kapilsakta bana iyi geldi
Benim müziğe ve yogaya ilgim var bu konular üzerinden ilerleyip kendime uğraş bulmami kendime yatırım yapmamı söyledi kendi oluşturduğum planıma göre önce spora başlamalıyım çello alıp hem çello'ya hem de şan derslerine başlamalıyım aynı zamanda ingilizce kursuna yazilmaliyim ve bu sene DGS ye hazırlanıp okuduğum programı dört yıllığa tamamlamaliyim çünkü yüksek lisans yapıp akademisyen olmak istiyorum umarım terapilerde okul hayatında ve kendime yapmayi hedeflendiğim kariyer planında başarılı olurum uzun oldu biliyorum ama başka türlü anlatamazdım
