EŞCİNSELLİĞİN TEDAVİSİ: EVLENİNCE EŞCİNSELLİKTEN KURTULUR MUYUM?

[psikolog]

26 sene önce Balıkesir’de doğdum.Benle beraber dört kişilik bir aile olmuştuk.Bir abim vardı.Annem ve babam çok geçimli çift değildi ama anlaşıyorlardı.Fakat krakter olarak birbirlerine  benzemiyorlardı..Annem sakin sessiz ama yeri geldiğinde hakkını aramayı bilen içinde hüzünler taşıyan kuralcı biridir.Temizliğe kurallara önem verir herşey tam olsun ister.Babam ise daha rahat keyfine düşkün yapıya sahiptir.Ben kendimi bildim bileli ise farklı duygular taşıyordum.Garip bir şekilde daha üç yaşlarımda bebeklerden hoşlanır,kızların ayakkabılarını giymeye çalışırdım.Dayımlar bize yatıya geldiğinde cinsel organımı dayımın ayaklarına sürterdim ama bu dönem 3 ya da 4 yaş arası mı emin değilim.dört yaşımda sünnet oldum bu sünnet beni çok korkutmuştu hala hatırlarım.Bu arada 3 yaşımda bir fotoğrafım var saçlarım kız gibi epey uzunmuş annemin dediğine göre bir yıl bu şekilde durmuş saçlarım.6-7 yaşlarımda ise sokakta bir arkadaşım var birbirimizin kilotuna açar cinsel organlarımıza bakar dokunurduk.-8-9 yaşımdan itibaren 12-13 yaşlarıma kadar cinsel yönden sessiz bir döneme girdim.Ama bbu dönemde okulda kızlarla oynar onlarla gezerdim onlara özenirdim.Çocukluğum genel olarak oyun oynayarak geçti arabalarımla tüm gün oynardım sokakta sosyal derste ve büyüklerin yanında sessizdim.Lise 1 in başlamasıyla erkek arkadaşıma yakından ilgi duymaya başlamıştım ondan da elektrik aldım ama sadece bu boyutta kaldı.derslerim o yıl başarısızdı.Lise 2de kendimi derslere verdim  feminen kokan herşeyden kurtulmak için bir çabaya girdim.Tek renk kıyafetler giyip hiçbir kızla oturup kalkmıyor sadece erkek ark.larımla dolaşıyordumkünye dahil tüm takılarımı çöpe atmıştım.Derslerin başarısı bana yetmişti.lise 2-3 böyle geçti.lise bitince dersaneye gittim yaşım 17 olmuştu cemaatlere katıldım ve din yönünden kendimi kuvvetlendirdim.Flört yaşadığım kız arkadaşım oldu gezip tozduk lakin cinsel hiissim yoktu.Üniversitede de kız arkadaşlarım oldu laakin hislerim aynıydı erkeklere hoşlantım devam etti.Bzen bazı arkdaşlarımdan da karşılık hisler aldığımı biliyordum ama asla cinsel bir munsabetim olmadı.fakat bazen bir tokalaşma ve sarılma bile beni cinsel yönden harekete geçiriyordu.Bu durum beni hep üzdü çünkü bu doğru değildi ama elimden gelen bişey de değildi ve tercihi ben yapmamıştım.3 yıldır görüştüğüm kız arkadaşımla evlenmeye karar verdim .netteki bilgiler bu rahatsızlığın evlilik ile sona ereceğini yazmıştım lakin olmaadı.His olmaadığı için eşim ile 45 gündür hiç ilişkiye giremedim korku ve heyecandan uyanma da olmadı.14-26 yaş arası tatmin için düşünerek bazen de film izleyerek mastürbasyon yaptım herhangi bir zinam olmadı hamd olsun.evde her daim annemle ilişkilerim iyiydi lakin babamla hiç öyle olmadı.babamla baba-oğul ilişşkisi yaşayamadık çünkü ona gizli bir öfkem vardı hep ama sebebi neydi bilmiyorum belki annemle arara tartışöaları belki bizle doğru düzgün hiç vakit geçirmemesi bilmiyorum.babamı hiç örnek almadım.bu aradda yardım derneklerinde ve cemaatlerde aktif görevliyim ve asla içime kapanık olmadım insanlara yardım ederek huzuur buldum,fotoğrafçılık yüzme gibi hobilerle meşgulüm.bu durumu da sizin vesilenizle aşacağıma adım gibi eminim

[psikolog]

25 ekim 2014 benim çok önemli bir tarihti. bir dönem bitiyor bir dönem başlıyordu. onca zaman sakladığım,cinsel kimliğimi hiç tanımadığım adama çekinmeden anlattığım tarih.büyük gün..
hüseyin hoca sordu ben anlattım. çekinmedim utanmadım.çünkü ne çekinecek ne utanacak ben değildim.kimse değildi.ben seçmedim bu hisleri düşünceleri.kendimi bildiğimden beri vardı bende bu sır. Rabbim vermişti;bu bir imtihandı. imtihanıma imtihan eklemedim dağılmadım.çekeceğim bu olsun dedim.ama utanmadım ve Allah'ıma hiç kızmadım çünkü o kulunu elbette deneyecek,benim de payıma düşen buymuş.
İlk görüşmem beni altüst etmedi,bazıları zaten kafamda tespit ettiklerimdi ama gerçekler yine de can yakar.canım yandıkça ise sevindim.çünkü bilirim ki acı çekmeden olmaz.
5.5 saatlik bireysel görüşme ve grup terapisinde bir dakika sıkılmadım,huzur buldum,çünkü her dakika şifaydı,ab-ı hayattı.
yarama merhemdi.hocam ne dese kabulumdü.çünkü ben buraya haklı çıkmaya değil çözüm bulmaya,karanlıktan aydınlığa çıkmak için gelmiştim.binlerce düşüncelerden aklımda kalanlar belki de deniz kıyısında bi kaç kum tanesi kadardır.
herşeyin başı aile evet tüm pradigmalar belki de aile üzerine kurulu.
meseleleri kısmen maddeleştirebilirsek;
*annemin kız çocuk hayali ve beklediği kız çocuk yerine benim doğmam;3-4 yaşlarımda yaklaşık 1 yıl saçlarımın kestirilmemesi,bebek oynamama izin verilmesi ..
*4 yaşında sünnnet olmam ve bu yaş grubunda sünnetin oluşturduğu travma (buna hocamız tören travması adını verdi).
*babama aile içi iletişimsizliğinden dolayı duyduğum kızgınlık ve öfke sebebi ile onu model alamamak
*babamdaki özgüven eksikliğinden dolay ondan güç alamak ve gücü başka yerde aramak
*bayanlara karşı duyduğum cinsel korkunun sebebi,penisi güç olarak algılamam ve onlarda bunun olmamaması.
*ilişkiyi savaş olarak algılamam
*sevgi eksikliğinden dolayı sevememek ve ilişkiyi kabul etmemek
*narsist kimlik yapımın olması
*özgüven eksikliği..

elbet bu kadar basite indirgenmeyecek kadar karmaşık maalesef düşünce dünyamız..
hocamın bana çözüm önerisi olarak sunduğu kıyısından köşesinden anlayabildiklerim ise;

*babamla tartışmaya çalışmak ve ortam oluşturmak ama yıkıcı değil çünkü özgüven için güç hala babada mevcut. onu yıkmakla elime bişey geçmez. yıkmadan baba profilini. onla yüzleşebilmek
*sevilmeye ve sevmeye izin vermek
*sevmeyi yeniden keşfetmek
*güç ve başarı kavramlarından uzaklaşmaya çalışmak
*elde ettiğim kurgu güçlerden uzaklaşmak
*başarısızlıkları kabulllenmek
ilk terapim sonrası yaptıklarımı ve ikinci terapimi,şu an için hayatıma etkilerini kısa zamanda yazıcam

[psikolog]

ilk terapi sonrası konuşulan binlerce düşüncelerle memleketimin yoluna revan olmuştum,mutluydum çünkü ilk defa içimdekileri az çok dökmüştüm derdimi anlatmıştım,ümitvardım çünkü tespitler yapmıştık teşhisi koymuş gibiydik.hocam özgüven eksikliği için bazı önerilerde bulunmuştu ben de onları tatbik etttim.işyerimde evvelden kimse kırılmasın yanlış anlaşılmasın diye çoğu zaman alttan alan pozitif görünümlü ilişkiler içindeydim ama artık taktik değişti.aşırıya kaçmadan neyi istemiyorsam dile getirmeye başladım bazen eleştirdim,arar ara da sert dille olmaz dedim.insanın içinden geldiği gibi davranması güzel.bu özgüveni yükseltiyor kendine saygın artıyor hem kimse de öyle kırılmıyor aslında tüm ilişkilerde eleştiriler,tartışmalar olmalı inanın doğruya götürüyor.ve başarısızlık kavramını kabul edeli kalabalık önüne çıkıp rahatça sunum  yapabildim terlemeden korkmadan,çünkü ben de insandım hata edebilirdim ne var yani,hiç bişey olmadsn da sunumumu yaptım oh be  ayrıca hem cinslerime karşı sıfır his duydum bir hafta boyunca.ikinci hafta müthiş şekilde yükselişe geçen bir cinsel arzu oluştu hemcinslerime.sebebini anlamadım.bi hafta bu isteklere dayandım ve masturbasyon ile bu isteğe son verdim maalesef.ama kendime kızmadım.çünkü bu süreçte en son yapmam gereken şey kendime kızmak.kendine kızmacam kimse kızmasın.bu süreçte özgüven ne kadar yükselirse o kadar puan.üçüncü hafta ise tekrar cinsellikte kendime çekilme yaşadım ve ikinci terapinin kapısı çalındı.ayrıca hüseyin hocam sait faik abasıyanık'ın "alemdağda var bir yılan" kitabını önerdi ve okudum; tüm kitap aslında gizli gizli beni; bizleri (eşcinselleri) anlatıyordu valla. kocaman bir yalnızlık vardı buram buram kokan bir yalnızlık. kurgularla ömrünü geçirmiş kendini kandırmış sonu kaçınılmaz yalnızlığın acı hikayesi. uğraşmazsak, nefsimizin peşine düşersek hepimizin kaçınılmaz sonunun anlatan güzel bir kitap. zaten yazar da erkeklere ilgiyle ömrünü geçirmiş umduğunu bulamadan göçmüş gitmiş, ne sevmiş ne de sevebilmiş, tüm eşcinsellere tavsiye ediyorum okuyun.
bu arada babamın biraz üzerine gittim tartışmak için eleştirdim bi kaç şeyini.ama kaçıyor tartışmaktan bu beni daha da gıcık ediyor.ama pes etmek yok yola devam..

[psikolog]

ikinci terapiye gitmeden evvel sabah yenibosnadaki parka oturdum başladım düşündüklerim yazmaya,hayatımı herşeyi 26 yılımı düşündüm."yaşadığımı yaşadım,türkiyeyi ve dünyayı gezdim,giyindim,yedim,içtim,dünya kadar dostluk arkadaşlık yaşadım,belki tüm duyguları tattım,okulu bitirdim,şehrime atandım,askerlik falan derken evlendim,yaşayacağın ne varsa yaşadım" diye düşündüm.peki ne huzursuzluğun sıkıntının sebebi.çünkü tüm bunlar kurguladığım yaşantı.yapay çünkü.evet yaşananlar gerçek,ama ben gerçek değilim.hep güç peşinde,hep mücadele geçen yıllar.sevmeyi tatmadan hep güçlü görünme hırsı.kalabalıklar içinde koca bir yalnızlık.sevenim çok mesajı verirken doğumgünü partilerimde;aslında derinlerden gelen yalnızlık.şimdi gerçeklere gelelim."sen yalnızsın,özgüvenin yok,narsistsin,sevmedin,güç tutkunusun,eksiksin"işte bunlar hayatınla tamamen tezat.artık kendini,yalan dünhyanla avutmayı bırak.yalnızlığından,özgüven eksikliğinden,güç tutkusundan tek ve gerçek yolu "SEVMEK"
Gerçekten sevebilmek.Rabbin sana herşeyi verdi sıra sende.Rabbin ne istiyorsa onu ver.verilen herşeye şükret ve elindekini sev.Bu tren bu istasyondayken bu şansı kaçırma.Büyük bir sınavdan geçiyorsun geçtin geçtin kaldın kaybettin.
Biliyorum zor canın acıyor ama daha sonra daha çok acıyacak.Kes bu kangreni kurtul.İzi kalır biliyorum ama herşeyi kaybetmekten iyi.kabullen,canın acısa da kabullen.

[psikolog]

"yıllar sonra"
gün olacak,emekli olacaksın,kimse seni hatırlamayacak.
güvendiğin gençliğin,yakışıklılığın sona erecek.
fotoğrafların,giyimin kuşamın herşeyin bitecek
o dostların gidecek,evlenecek.
ama sen tek kalacaksın
ailen olmayacak.
kısacası şu an elinde olan ne varsa gidecek.
sana şu an kalacak ne biliyor musun ?
ailen,eşin ve çocukların.bunu bil öyle hareket t.

peki bana ne engel
iş aşkı,dost düşkünlüğü,görev aldığım vakıf,narsism ve fotoğraf tutkusu
madem öyle hepsinden kurtul en azından şimdilik.
peki ne yapmalı
eşinden başka kimseyle ilgilenme.
ne temas,ne düşünce ne başka şekilde hemcinsinle munasebetlerden uzak dur
dua et,Allahla konuş
kadın-erkek ilişkilerini incele
sevilmeye izin ver ve sev.

[psikolog]

"o beni istiyor"

evet eşim beni istiyor,o beni erkek olarak görmüş beğenmiş,zihnimdekiler ne olursa olsun o beni istiyor.eşcinselliğimden dolayı hissetttğim suçluluk ve vicdan duygusu eşcinselliğimi daha da pekiştiriyor,sorunun uzamasına neden oluyor.oysa ki ihanetim olmadı.ama ben eşimin beni istemesini garipsiyor,onu haketmediğimi düşünüp ondan köşe bucak kaçıyorum.kendimi ona bir bıraksam..
hüseyin hoca aynen bunları diyor bana ve..
iki ayrı dünyam olduğunu biri erkek biri bayanlara yönelecek iki ayrı dünyamın varlığı bu.eğer bu saçma vicdanı kaldırsam ve kendimi eşime bir kere olsun bırakırsam çok şey değişecek.karşı tarafı tatmin etme derdine düşmemeliyim,kendimi eşime bırakmalıyım  belki hazır hissedersem cinsel ilişki de olabilir inşaallah.şimdilik dokunma,sonucu düşünmeden başarı korkusunu düşünmeden.
çok şey konuştuk.mesela başarı duygumu tetikleyen herşeyin benim için şu an tehlike arzetiğini düşünüyorum.çünkü o başarılar kurgu dünyamın başarıları.o zaman kurtul.al eline çekici ve tek tek kurduğun sarayın başarıları yık.başarı duygusunun seni tatmin etmesine izin verme.
güç odaklı ve başarı hastalığımdan dolayı,ben odaklı olmamdan dolayı eşimin yatakta bana yaklaşmasını istemiyorum ve oluşturduğum güçleri kaybetmekten korkuyorum.çekici olan güçlü olan ve özgürlük olan çünkü şu an için benim yalan dünyam.iyileşirsem eğer erkekleri gücü kaybedicem işte tüm bu aforizmaların temeli sevmek ile yıkılıp gidecek !
bu bir hastalık değil bakış açısı hayat tarzı.bi kerede de değişmez ki.zamanla tüm bu bakış açıları değişecek ve olması gerekeni yaşacağım.

[psikolog]

Allah ve anne ...
kızgın değilim evet O verdi evet ama kızgın değilim çünkü bu bir imtihan dedik.ve asla günahkar gibi salya sümük eziklik içinde yalvarmadım affet diye .çünkü suç işlemedim.tertemiz dua edebilecek kadar dürüst davranmadım bu yolda.ama kendimle ilişkim Allah ile olduğu kadar iyi değil sanırım.çünkü yine de arada suçluluk,kızgınlık hissediyorum kendime.sırf hislerimden dolayı.ama artık zerre pişmanlık hissetmiyorum.hatta kendimi elimle cinsel yönden tatmin ettğim anlarda bile.pişmanlık şu an hissetmem gereken son şey.
ve annem..
bilmeyerek de olsa başıma gelenin müsebbiplerinden biri;ama anne,yine en sevilen.lakin bu sevgi fazlası olduğunda zarar ve zehirli olabiliyor.aradığım sevgiyi annemde değil eşimde bulabilmek için;ondan biraz uzak durmam lazım;iyiliğim için onların iyiliği için

[mavi yakaza]

3.terapimi de geçtiğimiz haftasonu gerçekleştirdik hocamla.3 haftayı aşmıştı görüşmeyeli.3 hafta boyunca neler yaptın diye sorarsanız gözle görünür bişey yaptığımı söyleyemem.sadece kürk mantolu madonnayı okudum ödev olarak."sevmek,sevememek,yalnızlık" temaydı tıpkı bizim hayatımız gibi.hocam verdiği diğer ödevi yapamadım.eşimin bana yaklaşmasına koynuma girmesine izin vermedim korktum,yine kaçtım.canımın yandığını bile bile kaçtım.ama kendimde ilerlemeler görüyorum.artık kimle tartışacaksam tartışıyorum,hayır demem gerekiyorsa hayır diyorum,topluluk önünde utanmadan konuşuyorum,ayrıca sebebini bilmiyorum ama erkeklere ilgim azaldı,onları görünce zevk almıyorum pek ve önceden dokunduğumda oluşan cinsel hareketlenmeler artık olmuyor,düşünerek yaptığım masturbasyonlardan da zevk almıyorum.yani şu an ne kadınlardan ne erkeklerden zevk aslıyorum nötrüm hayat daha bi kuru oldu sanki sadeleştikçe tatsızlaştı.önceden erkekler vardı o da bitti )şu an için attığım adımların çok önemli olduğunu düşünüyorum eğer cesaretimi toplayıp eşime kollarımı bırakırsam 3-5 kez belli ki de ilkinde olacak.ama...
ama olay ne biliyor musunuz arkadaşlar ben eski kurgu dünyamın zevklerini kaybetmekten korkuyorum,alışkanlıkları bırakmaktan korkuyorum,yoksa şu aşamaya gelmek bi hayaldi.önceden hayalini kurduğum erkekleri şimdi aramak bile istemiyorum.istediğim buyken ben hala eski heyecanları bırakmaktan korkuyorum.
hüseyin hoca artık topun bende olduğunu,tedavinin eşcinsellik değil "utanç"ile savaş olduğunu belirtti bu görüşmede.iş artık bende.eğer ben eski dünyamın tüm zevk,heyecan ve kurgularından kurtulup eşimi koynuma alırsam bu iş tamamdır.gerisi çorap söküğü gibi gelecek.bunu bile bile vakit kaybetmek ahmaklık !
utançları kenara bırakıp cesaretimi toplamak ve eşimi sevmek.tek iş bu.
ne tecavüze uğradım,ne eşcinsel ilişki yaşadım,ne ensest olay yaşadım,işim bu kadar kolayken neyi bekliyorum ?
kolları sıvadım bismillah diyorum...
terapi de sona yaklaştığımızı düşünüyorum

[mavi yakaza]

bugün yarın bugün yarın kaçıyorum köşe bucak ama A.K'ün yazını okudum içim rahatladı.haftasonuna kadar bu iş olacak,eşimle bugün konuştum.ilşki esnasında olmaması korkusunu yaşadığımı bahsettim.belki 3-5 defa deneme sonrası olacak dedim,bi kaç gün önce Ş.U aradı.neyi bekliyosun inşallah maşallahla olmaz gir koynuna neyi bekliyosun dedi.haklısın kardeşim.ağzımı açmanın zamanı değil.ne olcaksa olsun.artık 3.5 aydır o kadar sıkıldım ki.daha kötüsü olmaz ki..

[mavi yakaza]

hüseyin hoca diyor ki kitap çıkacak,içinde de 10 öykü olacak,bizden hikayeler yani,biraz kurallı giriş gelişmeli sonuçlu olsun olsun hocam olsun,giriş gelişme yeterince oldu da "sonuç" hala eksik hayatımda.
        Giriş doğumumla başlamadımı 26 yıl evvel.evinci ikinc oğlu olarak dünyaya geldim.Anne-baba anlaşmazlıkları,kız gibi kestirilmeyen saçlar,4 yaşındaki sünnet travması,ilgisiz baba halleri içinde çocukluğumu geçirdim.Oyunlarımla oyuncaklarımla çok da anlayamadığım işte o saydıklarım,meğer benim hayatımın sorun pradigmasını oluşturmuş ama ben bunu nerden bilebilirdim ki.İlköğretimi çoğunluğu kızlarla arkadaşlık yapma,evdeki kadın kıyafetlerini deneme,bebek oynama gibi entersanlıklarla geçirdim.13-14 lerde ise erkekli hayaller başladı.Kısa aralıklarla ve sadakatsizce erkeklere erotizm karışımı bağlanmalar başladı.Erkeklerin hayal dünyamı süslediği masturbasyonlar vazgeçilmezdi.Kafam zaten hep karışıktı bu dönem daha bir karıştı.Erkekleri düşünmenin hatalı olduğu biliyordum ama düşünmeden de edemiyordum.Üniversiteden bu yaşıma kadar da 8-10 yakınlaşma(erkek) yaşadım.Karşı taraftan hissetmesem bu yakınlaşma olmazdı.Hiç bir yakınlaşmada pasif konumda olmamak,bana karşı etkileşim hissedenlerin beni aktif konumda görmesi şu an bana neden bilmem özgüven katıyor.Yakınlaşmadan kastım sakın ola cinsel iişki algılanmasın.Şu ana dek böyle bişey yaşamadım.Sadece dokunma,gizli sözler,çaktırmadan cinsel organa dayanmalardır ki bunların hiçbirini ben yapmadım yapamam da,bu utangaçlıkla hiç bişey yapamadım zaten :)16 yaşımdan evlenene kadar da 6-8 kız arkadaşım oldu.Ve bu konuda da kızlar aktif ben kaçandım.Hep kızlardan teklif geldi.Gezip tozarken öpmeye kalkan yine onlar yine kaçan bendim.
        Gün geldi evleneceğim kızla tanıştım,aracı oldu biri kız beni görmüş beğenmiş,iyi tanışalım evlenelim adam gibi,kurtulurum bu beladan dedim.aklım yine erkeklerde benim tabi,söz nişan derken 3 yıllık ilişkimizi düğünle noktaladık bu yaz sonu.Zifaf gecesi bende tık yok,heyecandan sırılsıklamım.Neyse düğün gecesi heyecanı dedik atlattık.günler geçiyor bende tık yok.Dokunuyorum his yok.Bir ay sonra hocama geldim,konuştuk kitaplar tavsiye etti okuduk.Baba,güç,başarı,sevgi denkleminden bahsetti.Kafama da yattı.Özgüven geliştirici tavsiyeler falan.o günden beri biçok konuda rahatladım.Sadece cinsel ilişki hariç.
        5 aydır evliyiz hala ilişkiye girmedik.Eşim beni hala çok seviyor ve kişilik problemi olarak görüşmelere devam ettiğimi sanıyor.Aslında yalan da değil.Benim sıkıntım cinsel problem değil.Sadece"UTANÇ".bu bir kişilik problemi.Bundan kurtulmanın basit yoları var ama ben hala ağzımı açmaya devam ediyorum.Ev içinde soyun,eşine anadan üryan çık,utangaçlığını attığın vakit ilişki olur diyor ben hala kaçıyorum,utanıyorum.Sanırım ben ürettiğim sahte güç ve başarıları kaybetmekten,çevremdeki gizli hayranlıkları görememekten korkuyorum.Çevremde erkeklerin çoğu islami kökenli ve bu kişilerde yasakların getirdiği bastırılmışlar var.Adam karı-kızda yasaklardan dolayı ulaşamadığı zevkleri gizliden sende tatmin ediyor.Hiç dikkat etmediniz mi islami camiadaki erkek tokalaşmalarını,nerdeyse boynundan öpecek adam,sarmaşdolaş tokalaşmalar,elleri tutup bırakmamalar,daha da çoğaltabiliriz.İşte ben bu potansiyeli kaybetmekten,karımı koynuma alırsam kendime ihanet etmişlik hissini yaşamaktan korkıyorum.
Eğer seçim yapmazsam yakında zaten tek başıma sahte dünyama geri döneceğim.Evlilikte yaşanan başarısızlık oluşturduğum sahte başarı dünyamda zaten eksi çentik oluşturacak ve sahte güç rüyası sona erecek.Ve ben herşeyimi kaybetmiş mutsuz biri olacağım.Yol yakınken doğru kararı vermeliyim.
     

[yakaza]

Uzun zaman oldu..
en son şubat başı görüşmemiz oldu hocamla ve haziranda yeniden kapı çaldım,neden böyle oldu,niye bu kadar zaman gelip gitmedim?
şubat başında eşim uzaklara atama sebebiyle gitti ve dört ay ayrı kaldık,sadece 10 günlüğüne geldi gitti bu arada
bu süreç benim için şifa mı cefa mı bilemedim,beş ay boyunca yaşadığımız sancılar,yorgunluklar ister istemez bizi yordu biraz dinlendik bu arada,ama ben daha da uzaklaştım sanki,eşim de ise daha da sevgi yönünden artış,ayrılık acısı baş gösterdi.ben burda dört ay boyunca kendi yaşantıma çeki düzen vermeye çalıştım,ama bu olayı düşünmemek için de o kadar kaçtım.eşimin haziran ortasında gelişiyle başladığımız yere geri döndük.hocamın aylar önce verdiği ödevleri cesaret edip yapamadığım için sonuç aynı sonuç.ve yine kapı çaldım
peki neler oldu dört ayda,bende neler değişti,açıkçası şaşırdım,ve daha da umutlandım

eşimin de gidişiyle yalnızlık duygusunu çok derinden hissettim,ara sıra oturup kalktığım bir arkadaşım vardı,eşimin gitmesiyle çevremdekiler sık sık gider gelir oldu.O da onlardan biriydi.ama gün gün çok sıkı fıkı olduk,sabah akşam görüşüyorduk.Açıkçası kendimi yokladım,arkadaşıma hissettiğim yoğun duygunun sebebi neydi?gizli bir aşk mı? ya da ne ? arkadaşımın okulu bitirişi ile memleketine dönmesi beni çok sarstı çok üzdü.Kendi kendime şunu düşündüm "demek ki ben onu çok sevmişim bu bağlanma eşimle aramdaki sevgiye engel onun için bunu hayatımdan çıkartmalıyım tamamen".Bir yandan ondan kurtulmak istiyordum bir yandan da kıyamıyordum onca zaman derdimi tasamı paylaştığım dostumu hayatımdan çıkartmak kolay bir şey değil.Garip olan şu ;ilk defa biri hayatımdan çıkarken bu kadar dert ettim üzüldüm bu bana tuhaf geldi kimseye bağlılık derinlik hissetmeyen ben nasıl oluyor da böyle üzülüyorum.bu durumu hüseyin hocama anlatınca;"hayatında ilk defa bir dost edinmişsin,kendi kendine kurmuşsun krize dönüştürmüşsün,öncekiler hep gelip geçici arkadaşlarındı,birini sevmişsin,sevmek böyle birşey"dedi.çok sevindim;mesele sevmek meselesiydi çünkü.bizim bu sıkıntıya düşmemizin baş müsebbibi sevmemek-sevilmemek çünkü.Sonunda bir şeyleri sevmeyi öğrenmeye başlamışım öyle ya da böyle ilerleme kaydetmişim.Şükürler olsun dedim,mutlu oldum.

[yakaza]

peki daha neler konuşuldu o gün ?

laf döndü dolaştı esas meseleye geldi.Eşimle biz 10 aydır ilişkiye girmedik,evlendiğimizden beri cinsel ilişki olmadı.Bunu yaşayacağımı bilseydim şu an için evlenmezdim tedavim biter öyle evlenirdim,çünkü eşimi üzmek istemezdim.Artık gerçekten cesaretimi toplamanın zamanı geldi yoksa bu böyle çok gitmez ipler koptumu bir daha da iflah olmaz eşim beklediğimden çok fazla sabır gösterdi ama o da insan,nereye kadar değil mi ? yapmam gerekenler beni zorlasa da yapacağım,utanıyorum,aşamıyorum kendimi ama aşmak zorundayım.Çünkü hem bu dünyanın huzuru hem ahiretin huzuru eşten geçiyor.Hocamın söylediği gibi benim rahatsızlığım belli;eşcinsellik değil,kişilik problemi.

utanç mekanizması bu.yaptığım koruma psikolojisi;
anne-babam arasında yaşanan problemler esas kaynak:annemin babamı beğenmemesi,kendimi eşime açarsam o da beni beğenmeyecek korkusu bu.böyle olunca ulaşılmaz oluyorum ve öyle böyle seviyor;ama onun bana yaklaşmasına izin verirsem belki beni sevmez düşüncesi.tuhaf ama işte tüm bunlar alttaki sebepler.Artık ne olacaksa olsun,korkudan öleyim,utançtan çatlayayım ama olsun..

[yakaza]

şükürler olsun,şükürler olsun
aylar sonra nihayet mutluluk nihayet huzur
dostlarım dün gece ben kaderimi yendim,dün gece ben erkekliğimi öğrendim
o kadar mutluyum ki anlatamam
kaçmaktan yoruldum düm gece kendimi eşime teslim ettim
çok uzatmıcam olan biteni anlatayım
herşy benim bi kaç gün oturup herşeyi baştan sona düşünmemle ve karar vermemle oldu
bir karara vardım madem evlendim bu işi başarmalıydım,ne olursa olsun eşimden kaçmamaya karar verdim
dün gece yattık,birbirimize sarıldık,öpüştük,dokunduk
ve ilk defa eşime dokununca bende müthiş uyanma oldu,ilk defa sertleştim,ilk defa sevişmek hoşuma gitti
eşim inanılmaz mutlu oldu,ama ilişkiye girmedik,çünkü ben bu anı bile hayal edemiyordum,artık ona karşı cinselliğim oluşmuştu bu bile bana bu gecelik fazlasıyla yetmişti.saatlerce seviştik
bu gece kaldığımız yerden devam edeceğiz,belki bu gece ilişkiye gireriz
işin püf noktası şu;korkuları bi kenara bırakıp oluruna bırakcan.zaten Rabbim fıtratlarımıza kodlarımıza bu hisleri yazmış,bize keşfetmek kalıyor.duanızı bekliyorum,inşaallah siz de bu duyguları tadarsınız..

[yakaza]

bir yıl sonra gelen mutluluk


dün gece sabaha kadar seviştik öpüştük,öyle güzel öyle bir mutluluk ki
erkeklik buymuş,kadına sarılmak,kadını koklamak ne güzelmiş
dünyanın en büyük mutluluğuymuş aşk,sevişmek..
sabah uyandığımda bile sarılmak sokulmak istiyor insan
bir haftalık uğraşlarımız sonucu korkumu utançlarımı kırdım
hiç utanmadan kaçmadan çok isteyerek seviştim
sakin ol,biraz yavaş dedirtecek kadar arzuluydum
şükür kere şükür bin şükür

ha merak eden vardır;ben yeltenince eşim korkuyorum,yarın ilişkiye girelim dedi,biraz zorladım,olmaz dedi,nasip bu geceye inşaallah ,önce Allaha bin şükür,sonra hocamdan Allah razı olsun,ne diyeyim ki hayaldi gerçek oldu

[landlord1985]

Çok sevindim; inşallah devamı gelir.

Eşcinseller konuştu! Bu belgesel Türkiye'de ilk!
Başarılı programcı ve sunucu Muhammed Binici hazırladığı bir belgeselle, toplumun kanayan yarası ve küreselcilerin ''dokunulmaz alan'' ilan ettikleri Eşcinselliği farklı bir boyutuyla ele alan bir belgesele imza attı. Aldıkları terapist desteğiyle iyileşen eşcinsellerle konuşan Binici, hazırladığı belgeselin ilk bölümünü yayınladı.

https://www.habervakti.com/escinseller-konustu-bu-belgesel-turkiyede-ilk?fbclid=IwAR2UdLC6InwmuSW-p4lyZY1zC1lCT_kcNKH62HQkom9qN8qjJSFvVMKlIrY

Benim Ailem 2. Bölüm

https://www.youtube.com/watch?v=v-6UbOMkP38&list=PL5_aloC9kt81rrtiNCVxhmxzUEgU32Htq&index=2

Benim Ailem 3. Bölüm

https://www.youtube.com/watch?v=tXHaVWGvYH8&list=PL5_aloC9kt81rrtiNCVxhmxzUEgU32Htq&index=3

Benim Ailem 4. Bölüm
https://www.youtube.com/watch?v=65uvP_ARl9w&list=PL5_aloC9kt81rrtiNCVxhmxzUEgU32Htq&index=4

Eşcinsel Terapi Benim Ailem - 5. Bölüm
https://www.youtube.com/watch?v=tIuRKf4tbpU&list=PL5_aloC9kt81rrtiNCVxhmxzUEgU32Htq&index=5

Başarılı programcı ve sunucu Muhammed Binici, kendi YouTube hesabından 'Benim Ailem' isimli belgesel dizisinin ilk bölümünü izleyicilerle paylaştı. Toplumun kanayan yarası ve küreselcilerin ''dokunulmaz alan'' ilan ettikleri Eşcinselliği farklı bir boyutuyla ele alan Bininci, hazırladığı belgeselle alakalı konuştu.

https://www.habervakti.com/escinseller-konustu-bu-belgesel-turkiyede-ilk?fbclid=IwAR0Rc7RHlFjS83apzXeaXa9oIw7FzB8K8VsR8y7bJglSlfj2VdPoxrezrvQ