4.terapi sonrası
bu seferki yazımda, geçtiğimiz terapi notlarım yok çünkü terapiye gelen ben değilim sankimterapi sonrası ilk gün, bütün porno arşivimi sildim
bu kendim hakkında en sevdiğim huyum, birşeyi kafama koymam yeterlidir
bu uğurda her türlü bedeli ödemeye hazırım
porno izlenmemesi gerekiyorsa, benim için bitmiştir, herhangi bir korkum ve huzursuzluğum da yok
bununla birlikte ayna karşısında mastürbasyon egzersizi de yaptım, biraz zor oldu ama bazen gözüm açık bazen kapalı bi şekilde başardım
gözümü kapadığımda, daha önce hiç olmayan bir fantezim gelişti
maço ve heteroseksüel olduğunu bildiğim bir milli boksörü, pasif yapma isteği
normalde, mümkün olan ya da porno yıldızlarıyla hayaller kurardım ama şimdi heteroseksüel ve sert bir adamı pasif olarak hayal etmek gibi birşey oldu
daha sonra o gece, rüyamda yanımda bir kadın oturuyordu
kadınla elele tutuşuyorduk ama yüzünü görmüyordum
tuttuğum eline baktım, parmağında tek taş yüzük vardı
meğerse ben ona evlilik teklifi etmişim ve pırlanta yüzük takmışım
daha sonra şaşkınlık ve huzurla omzuna yattım, sarıldım ve sarılmanın inanılmaz bir duygusunu hissettim, sanki ondan bana sıcak bir su akıyordu ve o an kendime çok güveniyordum, hiçbir korkum yoktu ve çok huzurluydum
aynı gün terapi kayıtlarını dinleyerek not almaya başladım ama bir sonraki gün birden bişey oldu bana
şimdi sanki geçen hafta o fotoğrafa bakıp hüngür hüngür ağlayan ben değilim
kalbim birden kapattı kendini, hiçbir şey hissetmiyorum
fiziksel enerjim çok düşük değil ama hiçbir şey yapmak istemiyorum
iş yerinde 1 günde tamamlayabileceğim işi 4 gündür bitiremedim
üzerimde inanılmaz bir öfke, ne olduğunu anlamama, hırs ve umutsuzluk var
terapi kaydının devamına da bu yüzden katlanamadım, çünkü orda konuştuğum ve yazdıklarımı şu an hissedemiyorum
size bahsettiğim çocuğa taktım kafayı, her gün facebook'unu açıp ona bakmak istiyorum
futbol oynaması, uzun boylu olması, kız arkadaşının olması, takılıp kaldım
ona bakınca, benim asla oğlum olmasın istiyorum, çünkü bir oğlum olursa baba olarak ona verebileceğim hiçbir şey yokmuş gibi
futbol adına, dövüşmek adına hiçbirşey bilmeyen bir adam
olmayan olgularla, olmayan senaryolar yine bütün benliğimi sardı ve beynimi kemiriyor
o çocuğa bakınca hem sevecen, kaynaşsam sevecekmişim gibi, hem de acı çeksin istermişim gibi
tam olarak erotik de değil, nefret ve kıskançlıkla karışık bir hasret, tarifi imkansız
aklımda intihardan başka hiçbir düşünce yok
bugün metro beklerken, sanki bir an kendimi trenin önüne atacakmışım gibi oldu
şimdi de gece belki uyanır, bilinçsizce kendimi asabilirim diye bağlı urgan hazırlıyorum
çünkü uyanıkken yapacak cesaretim yok
kendi kendime 'sende o yürek olsa' bu hallere düşmezdin dedim
bütün hafta etrafımdaki erkeklere bakıp durdum, kendimi aşağılayarak, küçümseyerek, kendimden nefret ederek
insanlar noldu sana, canın mı sıkkın diyip durdular
canım sıkkın olacak kadar bile bir hissim yok sanki, bomboş ve anlamsızca bir noktaya dalıp kalıyorum ve kalmak istiyorum
ağlamak istiyorum ama hiç olmadığı kadar imkansız, kalbim sanki taş kesmiş gibi
sanki hiç terapiye gelmemiş gibiyim, hiç terapiye gelmeden önceki hafta gibiyim
ne oldu da böyle oldum anlam veremiyorum
evet 5 haftadır gelgitlerim oluyordu ama bu kadar sert ve keskin bir geçişi idrak etmem mümkün değil
etrafımdaki kimseye tahammülüm yok, toplantılar ve insanlarla görüşmelerim gözümde büyüyor
ilkokuldayken dans kulübündeydim ve figürlerde ayaklarla yapılan çift sayılı ritmler vardı, yani ne olursa olsun, sağ ayakla başlayıp sol ayakla biterdi
bu alışkanlık bende zamanla kelimelere döküldü ve kurduğum bütün cümleleri deforme eder oldum, hece ve harf sayısını çift sayıya bazen 10 un katlarına tamamlamak üzere
bunu ifade etmek çok zor ama yolda yürürken, bütün adımlarımı sayıp, sağla başlayıp solla biten cümleler kurmak gibi, inanılmaz bir takıntı ve bu hafta sürekli otistik gibi kelimelere hecelere takılıp kalıyorum
aklımda sürekli aynı kelimeler tekrar edip duruyor
düşüncelerimden hiç bahsetmiyorum bile
hiç ortada olmayan diyalogları kurup, kendi kendime kavgalarım başladı yine beynimin içinde ve akabinde uykusuzluk başgöstermeye başladı
her an kötü bişey olacak gibi, masa başında oturup iş yapamıyorum
takmamaya ve sakin kalabilmeye o kadar hızlı alışmışım ki, bunun geçici olduğunu bilsem bile, dakikasına tahammülüm yok
bocalayıp kalmışım gibi, napacağımı bilemiyorum
bir an önce bitsin artık bu saçma salak mevzular
sonsuza kadar, babamın fotoğrafına bakıp ağladığım ruh halinde kalmak istiyorum
http://escinselterapi.net/forum/index.php?topic=1748.0yazının devamını okumak için linki tıklayınız
