PANİK ATAK Psikolog Hüseyin KAÇIN 0 555 326 22 91

[psikolog]

Psikolog Hüseyin KAÇIN
0 555 326 22 91
Aile ve Evlilik Terapisti

KADIN ve AŞK

Hz Havva zekası ve ruhuyla hayata dokunan ilk insandır. İyi ki eli o yasak ağaca uzanmıştır. İyi ki Hz Adem'in aklını çelmiştir. Böylece hayatın sırrını açığa çıkarmıştır. Aşk ve cinselliği cennetten hediye olarak dünyaya taşımakla görevlendirilmiştir. Allah hayata dair tüm oluşumların nüvelerini kadında gizlemiştir. Bu anlamda kadın hayatın kendisidir. Yüreğinde Hz Havva'ya şükran duygusu beslemeyen insan yücelik mertebesine erişemeyecektir. Kadını yüceltmeyen erkek asla yücelemeyecektir.


http://www.youtube.com/watch?v=K9MC30t7Uhc&list=UUIe19S-aZ6TQNiC1Tsfjviw&index=2

tıklayınız


26/12/2011 tarihli Radikal Gazetesinde sitemiz ve eşcinsel terapiler hakkında
yayınlanan makaleye ulaşmak için tıklayınız

http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalYazar&ArticleID=1073587&Yazar=PINAR_OGUNC&Date=26.12.2011&CategoryID=97#




Hüseyin Bey merhaba,
Ben Y..
Sizi telefonla daha fazla rahatsız etmek istemedigim için; gelişmeleri
kısaca size bildirmek istedim.
Evet Annemle konustum. Ablam bize eslik edemedi. Ama zaten annem
kalkanlarını indirerek konusmaya basladık.
Biraz kırıldı,biraz üzüldü.Sonuc olarak bu sıkıntı sona erdi. Kendimi dün
gece çok yorgun hissediyodum.
Şimdi ise huzursuz ve biraz da aileme karsı üzgün hissediyorum.Anlayacagınız
henüz bi rahatlama olmadı.
İşte durum böyle..
Birde sizin içinde uygunsa Cumartesi 12,30 da gelebilir miyim?
Cevap yazarsanız sevinirim.
 
İyi Günler.
 
08 Ocak 2009

[psikolog]

Merhaba,
ben bugün iş görüşmesine gitmedim.İstemedim.Ve bu durumun etkisi saatlerce devam etti.Üşüme,uyku,gerginlik vs..
Sanırım ben sizi de kendimi de yanılttım.Çok hızlı ilerledik.2 ayda iç dünyamı bitirdim,3. aya kalmadan da işe girer,
hoop dünyadaki sorunlarım sona erer havası olustu bende ve çevremde..Super Woman:)
Ama gerçek o kadar da iç açıcı degilmiş,bugün bunu daha iyi hissettim.Hazır değilmişim.
Ben hala daha kendime deger vermiyorum.Yaptıklarımı,tepkilerimi yanlış buldugum zaman kendimi herkesten çok hırpalıyorum.
Galiba bana en çok zarar veren şey,yine benim.Öncelikle şu kendime deger vermeyi,yaptıklarımı olagan karsılamayı,bende nihayetin de bi insanım demeyi ögrenmem gerek.Ama nasıl??
Geçen hafta çok yorucu geçmiş.Ben bunu hafife alıyorum,hatta teyzem bana yorucu ve zor şeyler yaşadın geçen hafta dedigin de,kendimi taktir etmek yerine,ya naptım ki boşversene tarzı bi havaya girdim.
Henüz terapilerimizin degerlendirmesine baslamadım.İçimden gelmiyo.Hersey öyle hızlı gelişiyo ki son zamanlarda,sanki yaptıgım biçok şey yine eskisi gibi zorunluluga dönüyo gibi hissediyorum.Gittigim hiçbi yerde uzun süre duramıyorum,sıkılıveriyorum.Anneme,babama karşı inanılmaz gergin bi halim var.Aramızda buzdan duvarlar oluştu..Bu da bende ayrı bi gerginlik kaynağı..Bu ruh halinde yaşamak,insanların gözünde amma da  büyüttü şu depresyon halini düşüncesi, beni çok ama çok geriyo ve yoruyor..
Bugün sokakta kör ama,yinede hayata bi ucundan tutunmaya çalısan bi adam gördüm,ve kendime yine kızdım.
Bak dedim adamın haline bak,şükret haline sen nelerle ugraşıyosun,şımarıklık seninki..
Çünkü annem hep bana bizden daha kötü durumlardakilerini gösterirdi böyle zamanlarda.Bakıpta halimize şükredelim diye..
Şimdi hangisini yapmam gerekiyo,karıstırıyorum..
Sürekli kumdan kalelerim yıkılıp duruyo.Bigün insanlar benim bu depresif halimden sıkılır da beni yapayalnız bırakırsa diye düsünüp,korkuyorum..
 
Yorumlarınız benim için çok degerli,az da olsa benimle paylaşırsanız çok sevinirim..
 
.....
Not:Kişilik testini yaptım.Sonuç:Nevrotik İçedönük..
 
12 Ocak 2009

[psikolog]

Genele vurursak evet uyuyor..
Bide bana yolladıgınız yazımı okudum ve kendime deger vermedigim ve bundan nasıl kurtulmam gerektigini çözemedigim
gerçeginden başka birsey bulamadım ne yazıkki...

 

 

Not:Kişilik testini yaptım.Sonuç:Nevrotik İçedönük
13 Ocak 2009

[psikolog]

Merhaba,
Bu hafta sanırım size gelemiycem.Nedenleri ise;
1.maddi olarak cok zordayım.
2.Sizinle hem konusmak hemde konusmamak istiyorum,artı yolda gözümde büyüyüyor.
 
inanılmaz negatif bi havadayım.Dokunsalar aglayacak gibiyim.Canım hiçbisey yapmak istemiyor.Yemek ve zaruri diger ihtiyaclar dahil..
Terapilerimiz çok anlamsız gözüküyo bugünlerde gözüme.Sanki bosuna konusmusuz,hiçbisey degismemiş..
Fazladan omuzlarıma mutsuzluk bindi gibiyim.Hersey havada bu sıralar.Bunca  insanlara biseyler anlatmam,gerilmelerim,
hepsi bosunaymıs gibi geliyo..
 
Oğluma allerjik astım teshisi konuldu.Yogun bi hastalık havasındayız.Annemler İzmre tasınma konusunu yine gündeme getiriyor.
Daralıyorum gitgide..
Garip bi ruh halindeyim.Tam olarak tarif edemiyorum.
Ama sanırım insanın hayatındaki taşlar yerli yerinde düzenli oldugu zaman böyle negatif düsüncelere ve depresyona  girme ihtimali çok zayıf..
Hayatımdaki tüm insanlar bi şekilde sıkıntılı.Heryerde karamsarlık,mutsuzluk hakim.Eski huzurlu (en azından ben öyle sanıyodum)günlerimi çok arıyorum..
Bu olumsuz yaşam şartlarına uyum sağlayarak yaşamak daha mantıklı.Ama bunu başarmak çok zor..
Lütfen bana yardım edin.Ben içinden çıkmaya çalıstıkça hersey daha da kötüleşiyor.Yaşantımı değiştirme şansım yok şuan için..
Hersey daha da kötüye gidebilir bilemiyorum.Umutlarım gitgide azalıyo..Ne beynimi durdurabiliyorum nede karamsarlıgımı..
İnançlarımdan bile uzaklasma megilindeyim..Bana neler oluyor???
 
Biliyorum siz benim kurtarıcım degilsiniz,herkes kendi kendini kurtarabilir,ama benim yol göstericimsiniz.Ben böyle oldugunuza inanmak istiyorum.
Kalbinizdeki inançla bana yol göstereceginize inanmak istiyorum.
Lütfen bana yardım edin..
16 Ocak 2009

[psikolog]

Merhaba,
Aklıma bi düsünce geldi ve sizinle paylaşmak istedim.
Bunun arkasına da sıgınıyor olabilirim,bilemiyorum.Ama işe baslarsam sanki çocuguma yeteri kadar zaman ayıramayacagım,anne özlemi duyacak
ve bu psikolojik sıkıntılara(ileride )neden olacak düsüncesi var kafamda.Bi bakımdan cok istiyorum,maddi manevi olarak.Ama bu yandan da kendimi cok kötü hissediyorum ogluma karsı..Ona yeterli olamamak,istedigi her an yanında olamamak düsüncesi beni yiyip bitiriyor.Ona karsı sucluluk hissediyorum daha işe girmeden...
O yüzden de hep ona caktırmadan çalısabilecegim az zamanlı iş arıyorum.
 
Çalıştıgım dönemlerde hep iyi mevkilerdeki kadınların çocuklarının ,mutsuzluguna şahit oldum.Hep işleri,kariyerleri öncelikli oldugu için,ananede babanede ,bakıcını elinde büyüyen, anne sevgisine hasret,oyuncaklarla,giysilerle sevgi vermeye çalısılan  çocuklar gördüm.Bu olay beni çok etkilemişti.O zamandan beri hep çocuk sahibi olunca çocugumu kendim büyütücem derdim.Hani ben anneme dedim ya; okuldan geldigimde evde olmanı cok isterdim diye ..
oglumda bana yıllar sonra kalkıp bu cümleyi söylerse çok canım yanar.
 
Bu bi kaçış mı,degilse bunu yenmek için;bikaç küçük tüyo alabilir miyim sizden?
(malum daha cumartesine çok var,bisürü yere cv yolluyorum.Ama hala daha görüsmeye gidecek gücü kendimde hissetmiyorum)
 17 Ocak 2009

[psikolog]

Merhaba,
 
Cumartesi saat 12,00 sizin için uygun mu?


22 Ocak 2009

[psikolog]

merhaba,
öyle  zor bi durumdayım ki size anlatmaya bile mecalim yok.
kısaca anlatmalıyım ama.
k.... ı dün tutukladılar.Suan için kesinlesmiş 20 ay hapis cezası var.
Evle ilgili işler deva ediyo ama tabi biraz yarım kaldı suan.
Yarın işe basıycam.yani anlayacagınız dün bi yandan k.... ı kaybettim bi yandan da işe  kabul edildim.Allahın taktiri biliyorum.
 
Vasat bi iş(arsiv,fotokopi işi) ve asgari ücretle 6 aylıgına sözlesmeli ama istedigim bi yerde.Görüstügümüzde ayrıntıları anlatırım.
Teyzemin daha önce calıstıgı ilaç firmasında.Karsıda:)
Neyi istemem dediysem karsıma cıkıyo yine.
Ben ise herseyi cok hızlı yasıyorum bu aralar.Korkuyorum.gerginim.herkesi kırıyorum.aglamaklıyım.kendimi kontrol etmekte zorlanıyorum
biliyorum bi süre sonra hersey yoluna girecek,en azından bu calısma ve hayat temposuna alısıcam.Ama suan için hersey önümde dev gibi büyüyor.Kılıcsız nasıl yasayabilirim onu da bilemiyorum.Artık annemde kalıyorum.Ay sonunda yeni eve gecmek zorundayım.
Nolur bana biraz mortal yada biseyler yazın cok ihtiyacım var.
iş olsun diye cok dua ettim,hacet namazı bile kıldım.Ama sevinemedim bile bu olaylardan sonra.
şimdi ise o insan kalabalıgı sabah erken kalkma hersey gözümde büyüyor cok korkuyorum..


10 Şubat 2009

[psikolog]

merhaba,
size gelmeye cok istememe ragmen bi türlü olmuyor.Durumuma gelince cok yogun calısıyorum.Sabah 6,30 da servise biniyorum.Aksam 18,00de evdeyim.
Henüz bu moda tam olarak alısamadım.Ama idare ediyorum.Yaşamla ilgili iniş cıkıslarım devam ediyor.
Fırsat buldukca Kimya Hatunu okumaya calısıyorum.K..... la hiç görüsemedim.Evin tadilatı devam ediyor.Ara ara korkularım hortluyor.
Hakanı özlüyorum.Bu halimi bilsin hatta görüsn istiyorum kalben.Ama aklım buna engel oluyor.Dogrusu bu biliyorum.
Oglum şimdilik iyi gözüküyor.Yeni eve ve yeni düzene alısana kadar ruh halimde sanırım böyle dalgalı olacak..
Ama genel anlamda size son geldigimden daha iyiyim..Umarım sizde iyisinizdir..
En yakın zamanda görüsmek üzere..


18 Şubat 2009

[psikolog]

Günaydın,
Aslında acil sizi görmem gerek.Ne yazıkki buna imkanım yok.O yüzden lütfen bana biseyler yazın cevap olarak.Yine yalpalamaya basladım zira..
Bana dünden beri biseyler oldu..Kısaca sıralıyım:
içimde birden kocaman bi sıkıntı olustu.Kendimi mutsuz yalnız hissediyorum.
İşyerinde ise bi garip haldeyim.Dıstan hersey normal ama içten bi sorun var.Öglenleri hep yalnızım.Yemege cıkmak için kimsyi bulamıyorum.herkesin bi düzeni var.Buda biraz tetikliyo sanırım.Eskiden magazalara falan bakıyodum oyalanıyodum.Dün ise yorgun hissettim kendimi,anlamsız geldi vitrinlere bakmak erkenden ofise döndüm,masamın basına..Hafif bi gripal durumum var oda beni keyifsiz yapıyo.işlerim rutine döndü.Konusacak fazla kimsem yok.Bazen günü bitirene kadar cok sıkılıyorum..Batuda kesin olarak allerjik astım cıktı.Evde halıları kaldırdım.Alınması gereken bi sürü yardımcı malzeme cıktı.Habire onları arastırıyorum.Nasıl alırım.En iyisi hangisi diye..Serviste dün ataklarım gelmekle gitmek arasındaydı.Bu eve de yansıdı.Tesadüf annem bi ustayla evin tadilatı için gelmişti.Ben ise yine karın agrısıyla ishal oldum.Baygın balık seklindeydim.Bide dün gece normalden cok gec yattım.Buda gün içide uyuklamama performansımın düsmesine neden oldu.Su anda aslında kalkıp makyaj yapmam gerek.Ama içimden bile gelmiyo.Rutine döndü hersey galiba.Hatta eski banka günlerimde gibi hissediyorum kendimi.Aslında ara eleman olan öylesine biri gibi..Biliyorum.O günlerime dönmek için daha düne kadar yalvar yakar olmustum.Onları da unutmadım.Ama biliyomusunuz dün aksam keske dedim.Sabahın 6,30da sokaga dökülmeyip oglumun yanında annemlerde olsaydım dedim.Sanırım ailemi zlüyrum.Yeni evde adaptasyon sorunu yasıyorum.Sanki biseyler eksik..K..... tan hiç ses yok.Bana mektup yazmıstı cevabını yolladım.Cevap vermedi..
Aklımda ilk defa keske diyorum 6 ay biran önce gecse de kendiliginden beni artık istemeseler bende yazlıga annemlerin yanına gitsem.Oglumun yanına..B.... sürekli sabahları benim onu götürmemi istedigini söylüyo.sonra biliyorum işe gidicksin diyo.O kadar olgun karsılıyoki..Benden daha metanetli oldugu kesin..
Bu arada bikac gündür hatta haftadır.Kalbimden inanclarım konusunda gebvseme sallama durumu var.Dün onu düsündüm bide bak dedim.Allah sana biraz iyilik yaptı sen karsılıgında ona olan vazifelerini sallamaya basladın.Bak nasıl isterse seni tepetaklak yapar.Bu bi isaretti sana.Dikkatli ol..
Of ya tam biseyler düzeliyor derken nerden cıktı simdi bu hisler..Sıkıldım mı acaba,korkuyorum mu?Bu kadar istekliyken şimdi ne oldu bana.buranın sartları cok iyi aslında kadroya gecebilsem.Ama bakıyorum da burda 10 yıldır calısanlar var.Hayret ediyorum nasıl bunca yıl dayanmıslar diye..
Yakınlarıma anlatsam bana cok kızarlar.Sen tembel,maymun istahlı,ne biçim bi insanısn diye..Benli dogru öyleyim.Bilmiyorum.Ama genelde hep söyledigimbisey var.Ofis ortamlarında daha dogrusu bu tarz ofislerde patronu baskası olan belkide işlerde calısmak bana göre pek degil.Sıkıldıgım an ara vermem gerek mesela.Ya ben neler diyorum hüseyin bey,ne oluyo bana.Kacıyorum..İyi zamnımda da işte maasımla sunları yaparım ilerde bunları yaparım falan diyorum.Bocalıyorum.Bazen keske k..... yanımda olsaydı.Varlıgı bana karsı pk bisey olmasa da en azından hayatın bi ucundan da o tutar bana yardımcı olurdu diyorum.
Suanda ruh halim berbat.Suratım da öyle.Üsüyorum.Karnım agrıyo.Midem bulanıyo.Kafamı toplıyamıyorum.Yalvarrırım bana biseyler yazın,yardımcı olun.Tıkanmaya basladım.Size cok ihtiyacım var..
Lütfen..

11 Mart 2009

[psikolog]

Benim önümde 2 secenek var galiba...1:Bu yeni hayatımda direnmeye calsııp ayaklarımın üstünde durmak.2.Herseyi sineye cekip ailemin yada birilerinin gölgesinin altına tekrar girip bu sekilde hayatımı sürdürüp devam etmek..
Kabaca bu sıklar gibi geldi bana.İlave ssıkkınız varsa lütfen yazın..
Peki benim hayattaki durum nedir?Hangisi olacak??Bunu sizin yardımınız olmadan bulmam inanın cok zor..Bana yardım edin lütfen..Kendimi ve yasantımı cok sorguluyorum.Bu iyi mi kötü mü bilemiyorum ama beni yordugu kesin...
Umarım en kısa zamanda maillerinize bakarsınız

11 Mart 2009

[psikolog]

Merhaba,
 
Yine ben..Bi konuda fikrinizi almak istiyorum.Önümüzdeki hafta Kılıcın açık görüsü var.Yani yanyana yarım saat gibi bi süre.B..... yu mutlaka istiyor.B.....ya sordum babanın iş yerine git falan diye.Babane ve kuzeniyle.benim gitme şansım yok.Oda istemiyorum dedi.bende üstüne gitmedim şimdilik..
Benim asıl sorunum gitmesinin batu üzerinde olumsuz bi etki yaratıp yaratmayacagı.Sonucta orası kapalı cezaevi.Cok sıkı denetimden geciriyorlar gelenleri.
Herkes babasını görsün falan diyo ama oglumun buna ne kadar gereksinimi var suanda pek emin degilim.Onun ruh saglıgı babasının isteginden daha önemli benim için.Bi yandan da göndermezsem k.....  ve digerlerine nasıl anlatıcam.Bana cok kızarlar.Kafam biraz karıstı anlayacagınız.Siz b...yu görmüş bir psikolog olarak ne önerirsiniz?Yanlıs bi hareket yapmak istemiyorum..
 
Cevabınızı bekliyorum
Tesekkürler..
19 Mart 2009

[psikolog]

Merhaba,
 
Size herzamnki gibi bi sorum olucak.B.... babasını görmeye gitti.Döndügü gün genel olarak iyiydi.Ama ertesi gün aksam babasını görmek istedigini,onunla oyun oynamak istedigni,eskisi gibi calısırken de bizde kalmasını istedigini falan söyledi.Sanırım görünce özlemi depresti.Bunun üstüne 1 saat sonra falan eve gelen kuzeni babana gitmişsin nasıldı falan deyince birden kucagından fırlayıp ben uyumak istiyorum diye yataga gitti.Ve hıckırarak aglamaya basladı.Bana sıkıca sarıldı.Konusmadı.Ama beni de bırakmadı.ben bunu babasına yordum..Şimdi sorun benim bu durumda ne yapmam gerektigi?Ve 1 ay sonraki görüse onu gönderip göndermemekte kararsızım.B......nun ruh hali kılıcınkinden daha önemli..Ona nasıl davranmam gerekiyo?
Kararı bana bırakmazsanız cok sevinirim.Zira oglumun için hangi yoldan gitmem geektigini kestiremiyorum.K....ın yoklugunu ona en az hissettirerek atlattırmak istiyorum.
Bana gelince hala problemlerle basa cıkamama problemim devam ediyor:)
Bi iniyor bi cıkıyorum.Bu sorunumu çözmenin formülünü arıyorum..
 
iyi Çalısmalar..

25 Mart 2009

[psikolog]

Merhaba,
 
Yine sizi rahatsız ediyorum ama bu sefer cidden önemli.Oglumun durumu beni korkutmaya basladı.Dediginiz gibi ona taviz vermemeye calısıyorum.Hatta ödül yolunu denedim.Aksam tamam oley falan derken sabah yine aynı moda girdi.Yalnız bi garip oldu.Sürekli bu konudan bahsediyor.Burda mutsuz oldugunu ananesinde kalmak istedigini maltepede oturmak istedigini ve babam zaten cok calısıyo hiç gelmiyo sen niye hala calısıyosun onun parası yetmiyo mu diyo.Yetmiyo deyince de olsun ben hiçbisey  istemiyorum oyuncak alma bana sadece sen burda ol diyor.Herkesi annesi götürüyo sabahları beni de sen götürsen cok güzel olur diyor.Bu konusmalar uzadıkca uzuyor.Aglıyor.Yani kıscası cok mutsuz ve bunu dile getiriyor.Okula da gtmek istemiyorum diyor.Bunun nedeni ise okula babanesinin götürüyo olması.Aslında bütün sorun sabah uyandıgında yanında onu görmesi.Yalnız hissetmesi..Eve geldigimde hemn bu konuyu acıyo.İşte haftasonu ananeme gidicez dimi hep orda kalsak olmaz mı demeye baslıyo.Uykuya dalana kadar devam ediyor.Bide tepkileri var ufak tefek .
Ben artık korkmaya basladım.Hani bi şeyleri cocuga kabul ettirmeye calısırken onun ruh saglıgını bozmaktan korkuyorum.Kafam cok karıstı.Bu hali beni çok üzüyor.
Kararsız kaldım.Üstüne gittikce daha da kötü oluyor.Herkes ne yapacagını sasırdı.Annemlerde gerekirse buraya gelsin yaza kadar burda devam eder yuvaya diyor.(Yazın zaten yazlıga gecicekler)..Ben ise bi düzen kurmaya calısıyorum.Ama sonucta bütün cabam batunun mutlulugu.Sani onun bu mutsuzlugu sımarıklıktan cok daha bi gercekci gibi geliyo bana.Yanılıyo muyum sizce?
 
Lütfen fikirlerinizi bana yazın..
 03 Nisan 2009

[psikolog]

Merhaba,
 
Elif Şafak'ı okuyorum.Kitap bitince sizinle hakkında konusmayı cok istiyorum.
Zira kitabı okudukça bende farklı bi pencere açılmaya başladı.
neyse suan için size asıl sorum şu;
Kitapta anlatılanlar daha dogrusu Şems'in hayat öyküsü,mevlana ile yasadıkları gerçek kaynaklardan mı alınma,yoksa tasvir mi edilmiş?
Bunu çok merak ediyorum.
Bide yanlıs hatırlamıyosam Kimya Hatun'da kimyanın Kerra'nın kızı oldugu yazıyordu,burda ise mevlana'nın evlatlıgı olarak geçiyor.
İki kitap birbirinde çok farklı gibi geldi bana,yanılıyomuyum?
 
Eger anlatılanlar gerçekse;beni Mevlana'dan çok Şems etkiledi diyebilirim.
Cevabınızı bekliyorum.
 
Sevgilerimle..

22 Nisan 2009

[psikolog]

 
Merhaba,

Kitabı bitirdim.bende garip duygulara neden oldu.Bugüne kadar inandıgım şeyler birbirine karıstı.Aslında sizinle birebir kesin görüsmeliyim.
Kafam karıstı.
Bi kitap buna neden olabilir mi?Sanırım aslında bunun nedeni kendi içimdeki arayıslar.
Öncelikle kafamda su belirdi:Ben bugüne kadar Allaha olan inancımı hep kurallar cercevesinde yerine getirmiştim.
Ama şimdi okuduktan sonra gördümki asıl innaç anlamadıgın bi dilde yazıları okumak degil,inancını yüreginde hissetmekmiş.
Şimdi bu iyi de bu durum bende okumaya karsı ters etki yarattı.Canım şimdi atıyorum Yasin vs. okumak istemiyo.
Şöyleki anlamını bilmedigim biseyi sıgınmak için yada ne biliyim iyi bir kul olmak için okumak biraz anlamsız geliyo.
kendimi sorguluyorum uzun zamndır.Bunun bi sonu var mı?Yada acaba ben bi geciş döneminde miyim.
Kitabın bi yerinde insanın böyle bi dönemden gectigi devam yada geriye dönüş yapacagını karar verdigi bi durum varmıs.Tam olarak anlatamıyorum kafamdakileri..
Ama içimde bi huzursuzluga neden oldu.İçim sıkılıyo.Birazda bugüne  kadar olan kafamdakilerde bi yıkılma oldu,tam emin degilim durumumdan ama ...
Sanırım kafam karıstı biraz.Ve de korktum..Acaba ben gercekten öncelikle Allah için ibadet yapan biri olabilir miyim?Düsüncesi bile ürkütüyor beni.
 
Sizce ben gercekten içsel bi yolculuga cıkmış olabilir miyim?Bunu en iyi siz analiz edersiniz diye düsünüyorum.
Yoksa bu tamamen okuduklarımdan esinlendigim bi hayal gücüm mü?Peki bu içimdeki huzursuzluk niye?
Bu konuda lütfen yorum yapın.Ciddi merak ediyorum..

24 Nisan 2009