SİL BAŞTAN HAYAT

[denizz]

                                                     Merhaba arkadaşlar
Hikayeme başlamadan önce biraz açıklama yapmak istiyorum. Bazı eşcinseller bulunduğu durumu kabullenip ‘ben böyle (eşcinsel) yaratıldım’ diye düşünüyor. Fakat hakikat öyle değildir. Çünkü insanlar ya erkek ya da kadın olarak yaratılmıştır bunun bir ortası yoktur. erkek olarak yaratılanlardan bazıları bulunduğu durum, yetiştirilme tarzı, psikolojik sorunları veya tecavüz sonucu cinsel eğilimlerinde değişmeler oluyor. Hatta bu durum daha da ileri giderek kendilerini kadın gibi hissediyorlar. ‘Allah bizi öyle yarattı’ diye düşünüyoruz. Fakat bu çok yanlış bir düşüncedir. Çünkü eğer Allah isteseydi zaten bizi bir kadın olarak yaratır ve kadınlarda olan tüm özelliklerle bizi donatırdı. Ama erkek olarak yarattı. Ve bizi diğer erkeklerde hangi vasıflar varsa bizi de o vasıflarla donattı. Bizler erkeğiz ve erkeklik ne gerektiriyorsa bizde onları yapmalıyız. Bunu yapmak zor değil çünkü bizlerde birer erkeğiz. Dediğim gibi insan ya erkek ya da kadın olarak yaratılır. Bunun bir ortası yoktur ki ‘Allah bizi böyle yarattı’ diyelim. Şimdi gelelim kendi hikayeme…
Ben lise son sınıf öğrencisi bir ERKEĞİM. Çocukluğumda baba ve abimin bana yeterince ilgi göstermemesi sonucu hep ablalarım ve annem ile beraber vakit geçirir ve onlarla çeşitli kadın oyunları oynardım (kadınsılaşma sürecinin başlangıcı). Ayrıca içine kapanık, duygusal ve manevi anlamda zayıf ve korunmasız bir çocuktum. Şimdi ise yavaş yavaş bunları yeniyorum. Her neyse bu durum hep böyle devam etti. Bir gün yani ben 9 yaşlarındayken benden 8 yaş büyük kuzenim tarafından tecavüze uğradım. Daha sonra ortaokul yıllarında erkeklerden cinsel anlamda etkilenmeye başladım. Halbuki bu zamana kadar her şey gayet doğal seyrinde devam ediyordu. Bu erkeklerden etkilenme durumu lise 2. sınıfa kadar devam etti ve eskisinden daha kötü bir durumdaydım. Ve bu hislerim o kadar yoğunlaşıyordu ki artık cinsel isteklerim diğer eşcinsel erkeklerle yapılan eylemlere dönüştü. Artık eşcinsellik benim hayatımın bir parçası hatta hayatımın tümü olmuştu. Ve bir süre sonra tamamen eşcinsellerden oluşan toplulukların arasına girmeye ve partilere gitmeye başlamıştım. Durum böyle devam edince kendimi kontrol edememeye başladım (eşcinselliği kabullenme sürecinin başlangıcı). Eşcinsellerin bulunduğu ortamlar beni o kadar mutlu ediyordu ki hayatımda o kadar mutlu olduğum başka zamanlar hatırlamıyorum. Ta ki abim beni yakalayıncaya kadar. O günden sonra hayatımdaki kısıtlamalar ve sürekli hesap vermeler beni o kadar bunaltıyordu ki hayatım resmen zindana dönmüştü. Abimin beni sıkmasına rağmen hoşgörülü ve anlayışlı davranarak bana kızmaması ve eşcinselliği bırakmamı istemesi ve bunun için çeşitli şeyler yapması beni şaşırtıyordu. Ama bir yandan da içimden abime kızıyordum ‘neden abim olduğunu sürekli benim yanımda olduğunu daha önceden hissettirmedin?’ diye. Ama artık çok geç diye düşünüyordum eşcinselliği bırakmam için. Ve abimin de bana merhametli davranması ve bıraktığımı zannetmesi benim işime geliyordu. Çünkü ben bırakmamış hala eşcinsel arkadaşlarımla konuşmaya devam ediyordum. Ve abim bir süre sonra tekrar yakaladı beni. Yine kızmamıştı. Yine iyi niyetle davranmış ve bırakmamı istiyor, bıraktığımı zannediyordu. Fakat her seferinde imkanlarım daha da kısıtlanıyor her seferinde hayatım daha berbat bir hal alıyordu. Bu mutsuzluk beni o kadar üzüyordu ki artık dayanamaz bir hal almıştı ve intihar etmiştim. Abim intihar etmemin nedeni olan eşcinselliği anlamış ve ablama söylemişti. Ve beni ablamın yanına yani başka bir şehre gönderme kararı almışlardı. Bende artık bırakmak hatta bu illetten kurtulmayı istiyordum. Bulunduğum il İstanbul’a çok yakındı ve ben Hüseyin Bey’in varlığından haberdardım ve onun iyi bir doktor olduğu hakkında duyumlar almıştım. Bir müddet sonra da Hüseyin Bey’in yanına ilk seans için gittim. Kardeşlerim inanın bana Hüseyin Bey’in terapisi bana o kadar iyi geldi ki bu illeti bırakacağıma, bu illetten kurtulacağıma dair inancım arttı. Sadece bir seans gitmeme rağmen kendimi o kadar iyi hissediyorum ki o kadar mutluyum ki anlatamam. Ve artık diyorum ki: ‘BEN ERKEĞİM, BEN EŞCİNSEL DEĞİLİM’-ki zaten öyle de.
Yani diyeceğim şu ki İnanın bana ben sizin bulunduğunuz durumdan daha kötü bir durumdaydım. Fakat şuan o halimde eser yok. Sizde yapabilirsiniz bunu. Sizde kurtulabilirsiniz bu illetten. Yeter ki kendinize olan inancınızı ve güveninizi asla ama asla yitirmeyin. Kurtulmak kolay değil tabi ki. Ama hayatta istediğimiz hiçbir şeyi kolayca yapamayız. Ama o istediğimiz şey için mücadele edebiliriz. Tabi ki zor şeyler yaşayacağız -yaşıyoruz da zaten- ama bizler bunu başarabiliriz. Ve şunu da unutmayalım lütfen ailemiz belki bizi göremiyor olabilir, fakat Allah bizi her daim görüyor.
Neyse ben lafı daha fazla uzatmayayım. Benim bir seansta bile düşüncelerim ciddi anlamda çok iyi bir doğrultuda değişti. Hayatım daha da güzelleşti. En azından mutluyum. İnşallah bu illetten tamamen kurtulduğumda daha çok mutlu olacağım. İkinci seanstan sonra yazarım yine. ALLAH HEPİMİZİN YARDIMCISI OLSUN…

[denizz]

Bugun ilk terapi için erkenden kalktım.
En güzel kıyafetlermden bi tanesini giydim
Eee nede olsa ilk defa İstanbul a gidiyorum.
Orda salaş bi çocuk  izlenimi vermek istemiorum kendime.
İstnbula daha doğrusu hüseyn bey in yanına gitmek için yola çıktık
Neden bilmiyorum ama hiç heyecanlı deilim
İstanbul a gitmek daha önce bi hayaldi
Evet. İşte gidiyorum İstanbul a ama hiç heyecanlı deilim en büyük hayalim olan İstanbul a gidiyorum iste… ama biraz olsn heyecan yok.
Yanmda ablam ve cgrafya hocam var
İstanbul a vardk ama televizyonda gördüğüm o muhteşem İstanbul gözüme iğrenç bi hapishane gibi gözüküyodu.
O güzel sehirden bi an önce çıkıp evime gitmek için sabırsızlanıyordum.
Kendimi çok yanlz halsiz ve aciz hissediyorm.
Az sonra 4. katta hüseyn bey in dairesinn önndeym.
O kapın arkasnda beni yepyeni bi hayatn beklediğin farkndaym.
Ve bi müddet snra içeri girip hüseyn bey le ilk terapimize bşladk.
Neden bilmiyorum ama hseyn bey i grunce ona cok fazla güvendiğimi hissettim.
Onu daha öncedende tanıyordm fakat yanına gtme frsatım olmadı
Beklide bu yuzden bu kadar fzla guveniyordum ona te çıkış yolumun tek çaremin Hüseyin bey olduğunu düşünüyorum.
Onnla knusurken neden gay olduğumu flan hepsini anlattı bana.
Dgru solemek gerekirse mantıklıda geliyodu.
Faka gecmişime dair tüm acı veren olayları tek tek hatrlamam canımı sıkıyodu.
İyileşecegimi biliyorum. Fakat iyileşmek istiyor muyum onu bilmiyorum.
O kadar çok sey düşünmk istiyorumki adeta beynimi kontrol edemez oldm. Sürekli yanlz kalmak sürekli düşünmek istiyorum daima düşünmek.
Erkekleri bırakrsam beni kim korucak km mtlu edecek beni bilmiyorum.
Bu lanet sedyen kurtulursam tek kalacağımı kmsenn beni anlamayacağını düşünüyorum.
Ve ilk terapi benm neden boyle oldugumu anlamamla gecti.
Ben terapin bittiğini odadan çıkacağımı dusunurken dktr ablamı cagırmamı soyledi.
Ben zannediyorum ki terapin nasl gectiğini anlatacak.
Fakat ablam içeri girdiğinde terapide neler konustugumuzu neler öğrendiğimi hepsini tamamen anlatmamı istedi.
Ya ne yapmaya çalışıyor bu adam anlamıyorum.
Ablama anlatrken kızarıyorum utanıyorum sıkılıyorum.
Ve ablamın bana gizliden gizliye bana acıyan gözlerle bakması bana acı veriyordu.
Zevk mi veriyor doktora benm bu hallere girmem anlamıyorum.
Ablamın bana acıyarak sefkatli davranması beni daha da beter yapıyodu.
Fakat terapiden çıktktan snra inanılmaz bi sekilde mutluydum ve kendime olan güvenim gelmisti. Ve artık istiyordm bu lanet seyden kurtulmayı.
Evet kurtulcam ben bundan.
Bidahaki terapiyi iple çekiyorm. Hseyn beyle konusmayı onnla dertlesmeyi iple çekiyorm.

   ARTIK YENİ BİR ÇOCUK DOĞUYOR. KENDİNE GÜVENEN, SAF VE TEMİZ BİR ÇOCUK…

[denizz]

Bugun süperim. Hatta muhtesemim gerci son 1 haftadır fln boyleyim.
Simdi neden boyleyim onu anlatayım
İlk terapin ardından uzun bi zaman gecti.
Ben sürekli Hüseyin beyin soylediklerini yapıyorum.
Herneyse kısacası Hüseyin bey in soyledikleri, benim iradem,  bu illeti bırakmaya dair olan istegim ve inancım benm çok çok iyi olmama fazlasıyla katkı saglıyor.
Hayatım gittikce normal erkeklerin hayatı nasılsa onlarınki gibi olmaya basladı.
Artık bi kız arkadasım bile var hatta aldattım bile onu baksa bi kızla
Hakkaten zevkli bi olaymıs
Hatta ve hatta bu gün kız arkadasımla öpştüm bile
Artk eskisi gibi değilim.
Gülüyorum, dısarı gezmeye çıkıyorum, eglenmeye gidiyorum. Kısacası hayatım gitgide düzeliyo.
Buna paralel olarak psikolojik durumumda düzeliyo.
Bazen günlerce eski hayatım yani gaylerle olan yasantım hiç aklıma gelmiyor bile.
Bazen kendimi test ediyorum ‘ya eski bi gay arkadasımla tlefnda konussam mı’ diye soyluyorm kendime.
Ama soruya verdiğim cevap benm içimi rahatlatıyor.
Cevp: ‘ya benim onlara ayırck vaktim fln yok ne halleri varsa görsünler. Ya kız arkadasım ne yapıor acaba’ hahaha cevabım genelde bu oluyo hatta hep boyle oluyo
Eski günlerde olan heyecanım ve nesem yavas yavas geri geliyo.
Kendimi yanlz fln hissetmiyorum.
Aslnda kenki kendime ben çk yanlzım fln diye diye salak gibi zorla kendimi yanlz hissettiriyodm.
Ama sunu diyorum artk hep kendime ‘ben cok mtluyum diger erkekler nasılsa bende öyleyim hiç yanlz deilim etrafmda beni seven birsürü kisi var’ diye diye kendimi motive ediyorum
Oylede oldu bi müddet snra gayet mutlu hareketli olmaya basladm.
Kısacası kendi kendimin doktoru oldm.
Hüsseyn bey cok ii bi dktr bu tartısılmaz bi gercek.
Ama olay sadece Hüseyin beyde bitmiyo.
Siz kendinizi sadece hüseyn bey in iyilestirmesini beklerseniz yanlısa düşersiniz.
Hüseyin bey konusur nedenleri açıklar tavsiyelerde tespitlerde bulunur, iyilesme sürecinin tabanını olusturr.
Gerisi tamamen sizin kendinizi tedavi etme azminize motive etme azminize ve iradenize baglı.
Ben bunların farkına vardm ve kendimi sadce hüseyn beyin soyledikleriyle deil kendi düşüncelerim ve yöntemlermle tedavi ediyorum
tüm bunların altnda apacık bi kahraman yani Hüseyin bey yatıyor.
Eğer Hüseyin bey benim kendime olan güvenimin geri gelmesini saglamasaydı bütün bunlar olmayacaktı.
Yarn ikinci terapi için istanbula gidiyorum tekrar.
İlk terapiden snra bu kladar iyisem ikinci terapiden snra nasıl olurum tahmin bile edemiyorum
Neyse lafı fazla uzatmim
Benim bu tedavi sırasndaki iyişelme sürecim, escinselligin hastalık olmadığını doğustan gelen bisey oldugunu savunan doktor cübbesine bürünmüs cahillere iyi bi kapak oluyodur umarım
Tkrr tşekkr ederm hseyn bey

[denizz]

Bugun 2. terapi için yola çıktım yine istnbula gdcem.
Bi an önce istanbulda olup hüseyn bey ile 2. terapiye baslamak istiyorum.
Sabırsız davrandığım için 1 saat önceden gtmisim.
Ama beklemeye sabrım yok hemen girmek istiyorum odaya
Fakat odada baska hasta var die giremiyorum.
Mecbur beklicem.
Herneyse biraz sonra odadaym tekrar.
Bu odaya ikinci girisim.
Kendimi bi tuhaf hissettim.
Ama 2. seans bekledigim gibi gecmedi.
Çk alakasız konular işledik bence ama yinede hüseyn bey in bi bildigi vardır.
Seanstan çıktıgımda ilk girerkenki heyecanım yok olmustu.
Ne biliym istedigim gibi gecmemisti.
Seanstan çıktım biraz gezdm istanbulu ama o kadarda begenmedm.
SEANSTAN SONRAKİ GÜNLER:
Kendimi eskisi kadar iyi hissetmiyorum.
Kendime gelen güvenim yok olmus adeta boslukta sallanıyo gibiyim.
Hüseyin bey ‘tedavi sürecinde iniş çıkışlar olacaktır’ demisti.
Galiba bu da bi inişti
Bi hata yaptım galiba o yuzden.
Kendime gelen güvenim yok olmus adeta eskiye geri dönmüştüm.
Utanıyordum ben bir daha hüseyn beyin yanına nasıl gidcem diye.
Kızlara olan ilgimin yanında birazda olsa erkeklere olan ilgim artmıstı.
Bundan cok rahatsız oluyordum ne yapacağımı bilmiyordum.
Ama birkaçgün snra 3. terapi var
3. terapide bunlar gecer galiba…

[denizz]

Bugun 3. terapiye gidcem. Fakat yapmıs olduğum hatadan dolayı utanıyorum.
Benim için buyuk fakat terapi sürecinde önemsiz ve olabilen hatalardanmıs.
Kendime olan güvenim iice kırılmıs ve boslukta hissediyodum kendimi.
Ama bende olan bisi çok dikkatimi çekiyo.
Hüseyin beyi artk sadece doktor olarak görmüyorum.
Ve Hüseyin bey in yanına iyileşmek için deil adını koyamadıgım bi nedenden dolayı gidiyorum.
Artık benim kurtarıcım Hüseyin bey deil bizzat benim.
3. terapiye girmeden önce bi utanc içindeyim.
Utancın nedenide yaptıgım hatadan dolayı.
Kendi kendime ‘ben hata yaptım ailem öğrenirse çok üzülür bana olan güvenleri sarsılır’ diyorum.
Herneyse bu dusuncelerle 3. seans için odaya girdim.
Hüseyin bey yine her zamanki gibi güler yüzü ve sevecenliğiyle ‘anlat’ dedi
Fakat ben söze nerden baslıcam bilemiyorm
İlk basta afalladım biraz ne konusacagımı ne anlatacagımı bilemedim. afallamam gecince tekrar konusmaya başladık.
Mükemmelliyetci olmam gercekten sorunmus.
Narsist kişiliğimin bi sonucudur heralde bu da.
Ama sohbet ilerledikçe Hüseyin bey den duyduklarım beni rahatlattı.
Her tedavi sürecinde iniş çıkışlar olabileceği gibi benimde tedavi sürecimde iniş çıkıslar elbet olacakmış.
Bunu duymam beni çok rahatlattı.
Ve yaptığım hatanın benim abarttıgım kadar buyuk olmadığını öğrenmem keyfimin daha da çok yerine gelmesini sağladı.
Terapinin sonlarına doğru Hüseyin bey bana diğer seansa kadar yapmam gerekenleri söyledi.
Seanstan cıktıgımda o kendime olan güvenim tekrar geldi
Bu güven de nasıl bir şeyse bi gidip bi geliyo anlamadım bi türlü 
Terapiden çıktım  ve İstanbul u gezdim biraz. Snra tekrar benm memlekete doğru yola koyuldum.
Ama sunu öğrendim artık önce kendimi düşüncem daha sonra başkalarını düşüncem.
Eğer bunu basarabilirsem  buyuk ölçüde bi yol katetmiş olacagıma inanıyorum.
Ve yavas yavas basarıyorum galiba.
Su anda 3. seansın üstünden 1 hafta gecti ve ben kafamı yeni toparladıgım için şimdi yazıyorum.
Ama artk kendimi diğer erkeklerden daha aşağı görmüyorum.
Çünkü kendimde olan erkek yönüm ortaya çıktı.
İnanılmaz ama su anda cinsel ve duygusal olarak kızlara asırı derecede ilgi duyuyorum.
Ama tuhaf olan bişey var artık erkeklere ve kızlara karsı soğuk davranmama rağmen bu sefer onlar benimle konumsak için numaramı almak için uğrasıyolar (erkekler dediğim heteroseksüel olanlar gayler değil)
Ama ağırdan alıyorum. Ben agırdan aldıkca onlar daha çok üstüme düşüyolar.
Aferin bana gitgide her şey daha da güzel oluyo
Neyse 4. seanstan sonra yazarm

[denizz]

Yine arabeske bagladm sanırım…
Sürekli düşünmekten kafayı yer oldm.
Hergün cocukken basımdan gecen lanet olayada, o pislik emelini üstümde gerçekleştiren şerefsize lanetler okuyup beddualar ediyorum.
Ben neden böyleyim diye düşünmüyorum artık.
Diyorum ki: neden benim çevrem böyleydi ve beni bu lanet bataklığa itti.
Benim hiç mi suçum yok? Tabi ki var.
Ama ben istemedim ki öyle bir hayat yaşamayı, ben istemedim ki eşcinsel arzular pesinde koşan cahil bir aptal olmayı.
Şimdi oyle değilim ama sürekli içimde büyük bi boşluk var.
Hangi kızla cıksam hangi kızla dolaşsam öpüşsem dolmuyor.
Bunlardan zevk alıyorum tabi, bi kızla öpşmek onu mutlu etmek onu korumak onunla gezmek tozmak, onun sana muhtaç oldugunu onun senden güçsüz oldugunu bilmek beni çok mutlu ediyor.
Ama nedenini bilmediğim bir şeyden dolayı o boşlugu dolduramıyorum.
Son 1 haftada içimde oyle bi nefret ve kin var ki yanıma kim gelse kovuyorum.
En ufak seylerden kavga cıkarıyorum.
İçimde sürekli kötülük yapma masum olmayan insanlara zara verme onları incitme istegi var.
Ve bu istegi durduramıyorum.
2 gün önce tv de bi yayın vardı ve izledm yayında tecavüz sahnesi ve ardından tecavüz edilen kişinin çektiği acılar gösteriliyordu.
O gösterilen acı benim o kadar içime işledi ki o kadar derinlerime indi ki kendimi tutamadım ve aileme belli etmeden odama gidip hüngür hüngür ağladım.
Lavaboya gidip aynaya baktıgımda gözlerim kan çanağına dönmüştü.
O gun sabaha kadar hiç kimseyle konusmadım hep sustum ve agladım.
O lanet olay yüzünden ben ne hallere düştüm o iğrenç herifin yüzünden hayattaki tüm lükslerimden tüm ihtiyaçlarımdan vazgectim.
Etrafmda ağzımdan çıkan herseyi yapmaya hazır olan bi ailem var.
Ama ne onların yaptıkları ve yapmak istedikleri beni mutlu ediyo, nede benim yaptıklarım beni bu yalnzlık hissinden kurtarıyo.
İlk terapinin ardından yanılmıyosam 2 ay kadar bir süre gecti ve ilk defa eskiden yasamış olduğum escinsel hayattan bu kadar çok pişmanım ve kurtulmak  istiyorum.
İçimde var olan o küçük çocuğu kendi istediğim gibi yetiştiriyorum.
Güçlü, kararlı, azimli ve asla pes etmeyen bir çocuk.
Bazen birgün gerçekten öleceğimi düşünüyorum.
Ve anlıyorum ki ben arkamda yıkılmıs bi aile değil çocuğundan gurur duyan asil bir aile bırakmak istiyorum.
Bunun için çabalıyorum ve cok  saçma ama nasıl bir çaba bunu da bilmiyorum.
Önceden içimi yazarak döküyordum ve rahatlıyodum ama simdi oyle değil.
Yapmış olduklarımdan o kadar cok utanıyorum ki kimse bilsin kimse öğrensin istemiyorum.
Ama biraz önce hüseyn beyle konustuk bu nefret duygumun fazla olması benim iyiye gittigimin bir işeretiymiş ve korkmamalıymısım.
Bunu ilk duydugumda çk sevndm. Hala da seviniyorum gerçi.
Ama o kısacık konuşmamızda Hüseyin bey bana öyle bir sey söyledi ki hala o cümlenin verdiği güven ve şefkat  duygusunun etkisindeyim ‘KORKMA’…

[denizz]

Uzunca bi süre sonra 4. terapi için tekrar İstanbul yollarına koyuldum
Bu süre zarfı içinde o kadar çok sey oldu ki kalbim o kadar kırıldı ki…
Ama İstanbul a geldiğimde artk eskisi gibi bi acizlik duygusu değil, tam tersine güven duygusu verdi bana.
Artık bu şehirden korkmuyorum
Hüseyn bey in ofisine girdigimde kapıyı açan adam her zamanki içtenliğiyle karsıladı beni.
Seans saati gelmisti fakat Hüseyin bey içerde baska bi hastasıyla seanstaymıs galiba uzamıs seans.
Ben tam oturmak üzere koltuklara doğru yöneliyordum ki kapıyı açan abi beni yanındaki sandalyeye oturmam için çağrdı.
İlginçtir o adamı çok seviyorum =)
Hüseyin bey i unutup onnla konusmaya daldım.
Muhabbeti o kadar güzelki ses tonu o abinin içtenliğini derinliklerine kadar hissettiriyordu.
Bi ara bana: ‘1 ay önceki halinle suan ki halin arasında olumlu anlamda çok buyuk fark var’ dedi
Bunu hissediyordum evet…
Herneyse Hüseyin bey in odasına girdiğimde bu seansın çok farklı olacagını anlamstım.
1 ay gelmemenin verdiği buyuk bi iniş olmustu bende fakat yinede yanlş bişi yapmadım.
Sadece hislerde kaldı bu iniş.
Kafam o kadar dolu ki hangi birinden baslasam anlatmaya bilmiyorum
Neden bilmiyorum bir şey anlatırken hep takılıp kalıyorum artık unutuyorum aniden.
1 saniye önce ne dediğim aklıma gelmiyo birdenbire.
Ben ne diyordum diye soruyorum oyle olduğunda Hüseyin bey e
Su 1 ay içerisinde mutlu olabilmek için çok  çabaladm fakat basaramadım.
Bi türlü tam anlamıyla mutlu olamadım.
17 yasındayım ve tüm ailemin geleceği benim bir şeyi başarabilmemin elinde.
Bu beni o kadar yoruyo ki bu kaldıracak güçte olmadığı m yük beni eziyor.
Yasadıklarım yüzümden istemeden de olsa çok olgunlasmısım ve eski heyecanımı yitirmisim.
Ailem bu zamana kadar hep beni el bebek gül bebek büyüttü hiçbir sorumluluk yüklemedi üzerime.
Fakat bi anda kaldırılması imkansız bi yük verdiler omzuma.
Neymişte okuyup onlara bakacak  mısım.
Diğer kardeslerim değil ben bakcakmısım en cok.
Onları çok seviyorum ölürüm onlar için tabiî ki bakarım onlara ama bana daha önce hiç bunlardan bahsetmediler ki…
Ben yaşıtlarıma göre daha fazla ağırbaslı daha fazla efendi bi cocuk olmk istemiyorum.
İçimdeki o enerjik, neşeli daima gülen çocuk adeta gitmiş.
Yerine oturaklı, sürekli yaptığı seyin sonucunu düşünmek zorunda  olan mutsuz bi çocuk gelmişti.
Bugune dek hayatımda hep onların çıkarlarına ve isteklerine göre hareket ettim hep onları dinledim kendi düşüncelerimi fikirlerimi isteklerimi yok saydım
Ama artık oyle değil artık sadece BEN ve BENİM  istediklerim ve fikirlerim var.
Varsın bana hayırsız çocuk desinler.
Ama bunu başaramazsam hep birilerine bagımlı olarak yasamaya mahkum olcam.
Hüseyin bey de zaten boyle olmamı istedi artık kendi fikirlerimi ve düşüncelerimi önemsemeliymişim ve kendi isteklerime göre hareket etmeliymişim.
Doğruda aslında…
Seans bittiginde gayet güler yüzlü ve kendinden emin bi şekilde çıkmıstım  odadan.
Bana kapıyı amca o adam beni ugurlamak için ayağa kalktı ve sarıldı.
Dua etti bana.
Aslına bakarsan beni tanımayan birisinin bana dua etmesi çok hoşuma gitmisti.
Neyse artık korkmak yok artık sonunu düşünmek yok en azından bi müddet için.
İçimde kime karsı olduğunu çok iyi bildiğim fakat itiraf etmekten kaçındıgım bi nefret ve kin var.
Artık intikam vakti geldi.
Hayattan ve benim bu durumlara düşmeme sebep olan kisilerden…
Kısacası herkesten ve herseyden en feci şekilde intikamımı alcam…

[yakaza]

deniz amacına ulaştın mı gerçekten merak ettim..

[psikolog]

Eşcinsellik Nedir Hastalık mı Belirtileri Nasıl Anlaşılır?

http://www.youtube.com/watch?v=tX0T68Pwuq8&list=UUIe19S-aZ6TQNiC1Tsfjviw&index=10

Eşcinsel Tedavi Röportajı - Helin Avşar

http://www.youtube.com/watch?v=w2TvYLuahO8&index=7&list=UUIe19S-aZ6TQNiC1Tsfjviw

Kadına Şiddet, Kıskançlık ve Eşcinsellik

http://www.youtube.com/watch?v=GFxqNItEJUI&list=UUIe19S-aZ6TQNiC1Tsfjviw&index=3