Kırcasalih'te bir evde yangın çıkmış.
Ayşe Nisan: Biz camiden çıkmıştık. Yangın var yangın var diye insanlar koşuşturuyorlardı.
Ne giysen çok güzel oluyorsun. Bu yeşil elbisen de çok güzel olmuş.
Ayşe Nisan: Sanki sana hiç yakışmıyor.
Dün seni salıncakta nasıl salladım?
Ayşe Nisan: Evet ama Allah'a çok şükür midem bulanmadı.
Ayşe Nisan: İstanbul'u çok seviyorum ama ben Edirne'liyim. Baba, sende Edirne'lisin. Annem, Trabzonlu...
Ayşe Nisan: Baba, ben yirmi yaşıma geldiğimde babaannem ölecek mi?
Ayşe Nisan: Anne, keşke babamın bir ablası olsaydı. Babamdan büyük yok...
- Şu yeşilliyi giy istersen.
Ayşe Nisan: Annem şimdi uyum uyum der. Annem uyumu çok sever. Bu pembeyi giyeyim.
Ayşe Nisan: Anne, bak babam çorbasını bir lokmacıkta bitirdi.
Ayşe Nisan: Baba, cennet sekiz kat, cehennem yedi katlı mıdır?
- Hadi çabuk gel ıslanmışsın bak öksürüyorsun.
Ayşe Nisan: Hasta değilim.
Ayşe Nisan: Baba, zile basmana gerek yok. Kapı zaten açık.
Ayşe Nisan: Baba, sen de benim gibi ketçap mı seviyorsun.
Ayşe Nisan: Baba, duyduğuma göre sen çocukken Yusuf'un babasını odaya kilitlemişsin.
- Nerden biliyorsun?
Ayşe Nisan: Babaannem söyledi.
Ayşe Nisan: Anne, İmamoğlu kaç puan almış söyleyim mi?
İmamoğlu elli dört, o kırk beş aldı. Yarışı önde bitirdi.
Ayşe Nisan: Tamam anne üzülme. Belki bir daha o kazanır. Belki bir daha yaptırırlar.
Ayşe Nisan: Anne, bu dörttü üçe girmiş, anne bu yediydi sekize girmiş.
Ayşe Nisan: Baba, resim sanatının en birincisi kimdir?
Osman Hamdi Bey...
Ayşe Nisan: Kaplumbağaları var.
Nerden biliyorsun?
Ayşe Nisan: Resim dersinde öğretmen boyama yaptırmıştı.
- Sen de beni hiç dinlemiyorsun.
Ayşe Nisan: Çünkü ben sen değilim.
Ayşe Nisan: Yusuf, senin annen nereli?
Yusuf: Edirne'li..
Ayşe Nisan: Edirne'liler h harfini söyleyemiyorlar. Benim annem Trabzon'lu olduğu için h harfini söyleyebiliyor.
Ayşe Nisan: Anne, sen yüze kadar sayarken hangi sayıları kullanıyorsun?
Ayşe Nisan: Babacığım, babalar günün kutlu olsun. Top kekleri yaptım sana.
Ayşe Nisan: Bacağımdaki şişiğime buz koydum.
TÜM BABALARIMIZIN BABALAR GÜNÜ KUTLU OLSUN
Anneler değil mutlu ve mesut yani kişilikli, onurlu, saygın adına ne derseniz deyin iyi kadınlar iyi çocuklar yetiştirirler... O kadınlar ayrıca her başarılı erkeği bir şekilde adam etmesini iyi becerirler.. Allah o kadınlara güç kuvvet versin... O kadınlar cennet gibidirler gözlerinde kaybolursanız hayatın sırrına erersiniz...
O kadınları annelerinden önce çocukken kendilerine yakışan ve ahlaklarından başka büyük sermayeleri olmay...
Devamını Gör
Ben yokken sana yeni aldığım yastığa bakarsan beni hatırlarsın olur mu?
Ayşe Nisan: Baba, sen yokken arabaya bindiğimde de yanıma almam lazım o zaman.
Ayşe Nisan: Anne, bayram bitti mi? Bayram bitti mi?
Ayşe Nisan: Anne, ben çok değişik bir düzenleme yapacağım. Düzenleyelim herşeyi...
Ayşe Nisan: Anne, akşam yemeği yoğurtlu çorba yapar mısın?
Ayşe Nisan: Baba, yine ikimiz uyandık. Herkes uyuyor. Baba, annem ve teyzeme diycem ki uykucu tavuklar...
- Söyleseydin müziği kapatırdım.
Ayşe Nisan: Söyledim ama sen sağır olduğun için duymuyorsun?
Ayşe Nisan: Anne, dokuzu çeyrek üç var...
- Evet, ramazan da bitti artık.
Ayşe Nisan: Keşke ramazanın ilk günü olsa.
- Neden?
Ayşe Nisan: Çünkü ramazanı çok seviyorum.
Ayşe Nisan: Baba, niye yardım etmiyorsun öyle bakınıyorsun?
- Oda senin odan neden kendin toplamıyorsun?
Ayşe Nisan: Sen de benim babamsın...
Ayşe Nisan: Ramazan bitti yarın bayram. Anne, sana bir şey söyleyim mi? Ben ramazanı bayramdan daha çok seviyorum. Ramazan da oruç tutuyoruz.
Ayşe Nisan: Elveda ramazan elveda ramazan...
- Daha uyuyacak mısın?
Ayşe Nisan: Baba, beni rahat bırakır mısın?
Yusuf: Top patladıktan sonra yemek yenir.
Ayşe Nisan: Anne, ezan okunduktan sonra mı top patladıktan sonra mı yemek yenir?
Ayşe Nisan: Ramazan'ın son günü mü?
- Bir gün daha var.
Ayşe Nisan: İyi ki var. Anne, ben ramazanı çok seviyorum.
Ayşe Nisan: Babamı seviyorum çünkü o çok iyi bir arkadaş.
- Arkadaş mı?
Ayşe Nisan: Baba, neyse...
Ayşe Nisan: Anne duymuyor musun kulağın mı yok senin?
- İstanbul için ezan okunuyor?
Ayşe Nisan: Edirne en son. Zehra teyzemlerden sonra biz açıyoruz.
- Dikkatli ol düşersin. Balkon demirine çıkma.
Ayşe Nisan: Dikkatliyim zaten beyinsiz değilim babacığım. Baba, sende onları düşürme dikkatli ol. Telefonuna dikkat et.
Ayşe Nisan: Baba, suç Yusuf'un babasının. Sen kaç kere söyledin kapıyı açmadı sana.
Ayşe Nisan: Anne, anne dedim anne.. Anne...
- Ne oldu?
Ayşe Nisan: İki saattir anne, anne, anne dedim...
Ayşe Nisan: Baba, anneme yardım etsen annem bu kadar yorulmaz.
- Sen neden yardım etmiyorsun?
Ayşe Nisan: Ben yemek mi yapıcam? Ben ütü mü yapıcam? Ben çamaşır mı yıkıcam? Baba, sen orpiş orpiş uyuyorsun.
Ayşe Nisan: Baba, sen biraz spor yapsan da şu göbeği eritsen. Hiç spor yapmıyorsun..
Ayşe Nisan: Anne, Edirne okundu mu?
- Bu okunan ezan İstanbul.
Ayşe Nisan: Bu İstanbul Yusuf, İstanbul Yusuf'çuğum...
Ayşe Nisan: Anne, Edirne okundu mu?
- Bu okunan ezan İstanbul.
Ayşe Nisan: Bu İstanbul Yusuf, İstanbul Yusuf'çuğum...
Ayşe Nisan: Anne, babaannem dedi ki: Levent amcamla Bülent amcam çocukken hep şımarıkmış, yaramazmışlar. Babam hep ders çalışırmış. Babam hep birinci gelirmiş.
- Su çiçeği geçirdiğin için seni öpemiyorum. Bu yüzden çıldırmak üzereyim.
Ayşe Nisan: Hastalığımı çok sevdim. Ben kendimi hasta etmek için, hep hasta olmak için bir şeyler yapıcam. Abur cubur yicem.
Ayşe Nisan: Babaannem tesbihini bırakmış.
- Kolye olarak boynuna takarsın.
Ayşe Nisan: Ben kendimle oynamıyorum ki oyuncaklarla oynuyorum.
Ayşe Nisan: Kedi sen nereye gidiyorsun? Anne, kediyi cat okuluna yazdıralım.
- Beni seviyor musun?
Ayşe Nisan: Çok seviyorum.
- Nereden anlayacağım sevdiğini?
Ayşe Nisan: Duygularımı alarak.
- O nasıl olacak?...
Devamını Gör
Ayşe Nisan: Ramazan yaklaşıyor. Babamın göbeğinde davul çalcam. Güm güm de güm...
- Bu kuyruklu yıldız mı?
Ayşe Nisan: Hayır, kayan yıldız.
Ayşe Nisan: Yusuf, bu resim benim çünkü ben tasarladım.
Ayşe Nisan: Yusuf, duvarı niye boyadın? Sorması ayıp...
Ayşe Nisan: Anne, Levent Amcam kaç yaşına giriyor?
Yusuf: Allah, isterse ölür.
Ayşe Nisan: Allah, ölümsüz. Allah ölürse her şey ölür. Dünya bile ölür çünkü her şeyi O yarattı. Farkında değil misin?
Ayşe Nisan: Neye yaklaşıyoruz?
- Çeşmeye.
Ayşe Nisan: Değil. Çok oruç tutuluyor.
- Ramazan.
Ayşe Nisan: Ama gerçekten çok yaklaştık.
Yusuf: Zengin ve Fakir çizelim. Mutlu fakir çocuk çizdim.
Ayşe Nisan: Yusuf, fakirler mutlu mu olur?
- Neden mutlu olmasınlar?
Ayşe Nisan: Üstleri eski. Evleri yok. Bundan mutlu oluncak şey mi var?
Ayşe Nisan: Anne, hep oyun oynuyorsun. Başka bir şey oyna.
Ayşe Nisan: Anne, sen öğretmen ol ben de öğrenci olayım. Limon'un kuyruğu da kalem olsun. Sen söyle ben yazayım. Anne, bak pinokyo. Öğretmenim bütün yazıları yazdım. Gerçek bak. Anne, dişlerine bak.
Ayşe Nisan: Anne, bir şey diyeceğim neden bunun elektriklisini kullanıyorsun da neden bunu kullanmıyorsun? Buna boşu boşuna mı para mı verdin?
- Bak annen çok kültürlüdür sen de annen gibi kültürlü ol.
Ayşe Nisan: Sen de sus...
- Daha vaktimiz var.
Ayşe Nisan: Hiç vaktimiz yok bir gün sonra öleceğiz.
- İyi ki senin baban olmuş muyum?
Ayşe Nisan: Evet.
- İyi ki başkası baban olmamış mı?
Ayşe Nisan: Çünkü sen beni çok seviyorsun çünkü beni omzunda tanışıyorsun ve de beni mutlu yapıyorsun.
Ayşe Nisan: Baba, süpriz. Çikolatalı kek topu yaptım. Annem bir kere bile yardım etmedim.
Ayşe Nisan: Anne, babam kaç yaşına giriyor?
- Kırkbeş
..
- Senin baban mükemmel mi?
Ayşe Nisan: Mükemmel.
- Nesi mükemmel?
Ayşe Nisan: Beni omzunda taşıyor.
- Onu ezberledik artık. Başka bir nedeni olmalı?...
- Telefonu bırakırsan didi veririm.
Ayşe Nisan: Ee.. vermesen ne olacak ölecek miyim?
Ayşe Nisan: Kekler geldi. Didi'ler de geliyor. Dondurmacı amca, dondurmacı amca, kaç dondurman var? Burası annem, burası babam, burası ben. Bir, iki, üç, dört, beş, altı. Yedi de ben çıktım. Anne, dondurmacı amca oynayalım mı? Ellerimizi sayacağız. Kimin eli çıkarsa, o çıkar. Baba, hiç yemeyecek mi? Enfes tadı, tadı mükemmel. Anne, sen de benim gibi didi'yi çok seviyorsun.
- Kek'i kim yaptı?
- Ayşe Nisan yaptı.
