EŞCİNSELLER ALLAH'A KÜSER Mİ? ALLAH İLE BARIŞMAK MÜMKÜN MÜDÜR?

[psikolog]

allah allah allah. ya ben allaha küstüm. ne biliyim kırıldım yani. beni çirkin güçsüz sürekli aşağılanan kısa boylu ve eşcinsel yaratmıştı. bu sıkıntılar canımı sıkıyodu evet ama eşcinsel işte o bambaşkaydı. yıllarca ağladım dua ettim beni benimle sınama bu imtihanı veremem beni eşcinsel yapma diye. ama duam kabul olmadı. o zaman dedim madem yarattın o zaman bi yardım et ,bi yardımcı yolla yollamadı. allah beni resmen bu dünyaya acı çekiyim yanlız olayım  sevmiyim sevilmiyim diye yaratmıştı. aşık olma sevme hakkımı elimden aldı daha doğrusu hiç vermedi k.i bi şey yapsam günah, hissetsem günah yani beni en insani özelliklerden mahrum ve yasaklı yaratmıştı. bende zaten var oluşum günah sebebi alahım ,bende senin için duygularımdan vaz geçiyorum dedim. ama olmadı bu çabalarıma ramen hala bi cevap yok yada ben göremiyorum. uzun bi süre allahtan kopuktum. ama bu günaha batma şeklinde değildi. inancım tamdı. sadece iletişime geçmedim. dua etmedim. hani çocuk annesiyle küser ama akşam yaptığı yemeği de yer ve hala konuşmaz ya. bende öyle yaptım ibadetlerimi  inancımı yaptım ama hiç konuşmadım yıllarca. hayal bile kurmadım geleceğe dair kursam ne olcaktı ki ben doğuştan mutsuz doğmuştum. bana mutluluk haramdı. istersem tirilyonlarım olsun ben hep mutsuz olucaktım çünkü ben eşcinseldim. bu yaşadıklarımı bi türü kabul edemedim. allah çok kızgın ve öfkeliydim. hatta allaha karşıda bi duygu hissetmemeye başladım yaşım ilerledikçe derken bi yazı emine şenlikoğlu'ndan ve orda bi söz ''EŞCİNSELLİK KADER DEĞİLDİR'' bu söz bende bi şimşek çaktı. o yazıyı sonuna kadar okudum hemde günlerce aynı yazıyı okudum belki sabahlara kadar ağladım. yalnız değilmişim buda bi imtihanmış diye. sonra araştırmaya başladım ve sizin www.huseyinkacin.com sitesini buldum. tüm yazıları okudum çıktı çıkardım. benim gibi onlarca yüzlerce insan varmış. benim yaşadıklarımı yaşayan hissettiklerimi hisseden benim gibi eşcinsel olan ama bunu kabul etmeyen. işte o zaman mücadeleme başladım. allah'la iletişime geçtim ve size terapiye geldim. şu anda allah'la barışığım ibadet konusunda sıkıntılarım varsa da artık tam manasıyla bu durumu bi imtihan ve fırsat olarak görüyorum. allah beni seviyo ki sizi bu işle uğraştırdı. o kadar acı çektirdi ama bu da şu anki sevdiğim beni oluşturdu. bi fırsat çünkü terapilerde eşcinselliği değil diğer sorunlarımı çözüyorum. ve bu fırsatı çok iyi değerlendirip by işin sonundan mutlak zaferle çıkıcam

[psikolog]

anladığım  kadarıyla bendeki olay şu: bi türlü erkek olamamam ve ögüvensizliğim beni kopleksli ve aşağılık duygusu olan biri yaptı.bande bu durunu zamanla narsistlik ve egomla kapatmaya çalıştım.insanlar tarafından aşağılanıp kadınsı olmakla suçlanıncada sadistleştim.çünkü herkese ve herşeye karşı çok öfkeliydim kendimi bi türlü anlatamadım savunamadım insanlara karşı çıkıp çatışamadım.buda beni inanılmaz öfkeli ,kinci ve içi intiam duygusuyla dolu biri yaptı.ne kadar çabalasamda bi türlü erkek olamadım.ne kadar plan yapsamda ona şöyle diycem bunu şöyle yapcam bi türlü fiiliyata dökemedim bu da beni içten iei sadist yaptı ama sadece kafamda.zamanla eşcinselleşincede fantezilerim sadist eşcineslliğe evrildi. zamanla eşcnsel olduğuma kesin kesin kanaat getirincede sevgi sevgisizlik duygularına bakışım değişti.ya ailem bu durumu öğrenirse ya çevrem öğrenirse onlara ne derim.o zaman beni asla sevmezler.sen ibnesin der evlatlıktan reddederler.hele hele ya birine aşık olursam çok seversem uğruna her şeyi feda edebilecek kadar aşık olursam.o zaman hepten ailemden koparım.hayatımı yapayalnız ailemden ve sevgilerinden uzak geçiririm.bunları düşününce ailemin ve diğer insanların bana olan sevgisi sahte  gelmeye başladı.onları beni değil gördükleri beni seviyolardı.gerçek beni hiç sevmeyeceklerdi.buda beni inanılmaz tetikte ve takıntılı biri yaptı.bende kendim olmaktan vaz geçtim.bi sürü karar kaldım kendimi dahada değersizleştirdim yalnızlaştırdım.artık verdiğim her tepkinin ve yaptığım her davranışın bi nedeni vardı anlaşılmamak.insanları sevmekten vaz geçtim çünü bu sevgi bi üst boyuta taşınırsa ve ben buna engel olamassam işler bambaaşka bi boyuta evrilcekti.anlıycağınız sevmekten ve sevilmekten çok korktum.bu duygularla beraber bide allah bile beni sevmiyo duygusuna kapılınca ben sevilmemeiyim sevilmeye layık değilim olunca hem narsisleştim hemde  egoistleştim.zamanla duygusuzlaştım artık sadece kendime üzülüyo kendime ağlıyodum.diğer insanların bi önemi yoktu çünkü benim onların gözünde(asıl  benin ) hiç değerim yoktu.tabiki bu duygusuzlaşmamda içimdeki pasif korkak feminen aciz  güçsüz eşcinsel benin açığa çıkmasından korkmamda var.evet artık duyguzusdum.ama her insan gibi benimde ağlama duyguya geçme ihtiyacım vardı.bunuda duygusal mazoşist olarak kapattım.ilişki kurmaya da ihtiyacım vardı bunuda sanırım kendimi parçalara bölerek farklı farklı parçalarımla ilişkiye girip çatışarak halletim.

[psikolog]

HÜSEYİN KAÇIN: MUTSUZ DEĞİLSİN MUTLUDA DEĞİLSİN O ZAMAN SORUN NE?

BEN : Sorun şu kafam çok dolu.bi türlü karar veremiyorum ne olduğuma ne olmak istediğime.her şeyim yarım yamalak.yarım eşcinsel,sadis,mazoşist,erkek,narsist,zeki,başarılı,cesaretli.bi şeyleri tamalamayınca mutlu yada mutsuz olduğuma da  karar veremiyorum.bi şeyi tam yapsam ve bi sonuç alsam derimki iyi oldu ya da kötü oldu: bunun sonucunda sevinirim   yada üzülülürüm.mutluyum veye mutsuzum.bi türlü hayal dünyamdan,günah keçisi aramaktan,kendimi suçlamaktan çıkamıyorum.kafam hep dolu.sürekli düşünüyorum bi şeyleri hani evinde sorunu olan insalar işkolik olurya her nını doldurur bi şeyle meşgul olayımda düşünmeye fırsatım olmasın diye.Galiba bende   BENKOLİK İM sürekli ben naaptım  ne dedim şunu yaşadım şurda hata yaptım bak yine yapamadım  ne gerizekalıyım  ve türevi düşüncelerle kendimle uğraşıyorum ve asla gerçek benle konuşmuyorum.kendimle gerçek manada hiç baş başa kalmadım kafamın için ya insanlarla yada kendi hatalarımla dolu.yani kendimle başbaşa kalmamak adına sürekli kendimle ilişki halindeyim.hiç susmuyorum.hep konuşuyorum.çünkü içimdeki sesi duymak istemiyorum bana gerçek beni  anlatırsa ne yaparım ya gerçek ben kötüyse kadınsıysa eşcinselse duygusalsa kırılgansa.o zaman ne yaparım.nasıl baş ederim ya göründüğüm gibi değisem bu çatışmayı kaldıramam.anlıycağınız kendimle çatışamak için kendimle çatışıyo kendimle konuşmamak için kendimle konuşuyorum

[psikolog]

hüseyin bey artık size bey değil abi diycem çünkü abi daha samimi ve sıcak. size çok uzun bi aradan sonra yazıyorum.size en son 10 gün önce geldim.bu ongünde bu zamana kadar kaydettiğim ses kayıtlarının yarısını dinledim. .ses kayıtlarını dinlerken farkettim ki bazı sorularınıza kaçamak cevap vermişim.bazı sorularınızın cevaplarınıda şimdi buldum.size bi yazı dizisi yollıycam.her biri ayrı parçalar halinde ama sakin olun bu seferki parça parça olmalarının nedeni benim parça parça olmamdan değil soruların ve terapilerin farklı olmasından kaynaklanıyo.bu son on gündür kendimi çok daha iyi hissediyorum.aslına bakarsanız dünden bu güne değişen bi şey yok.hala yatakta mastürbasyon yapıyorum hala sadistim ama artık mutsuz değilim.şu terapileri dinlediğimde fark ettimki ben baya yol almışım.artık eskisi gibi kendimle uğraşmıyorum.nefret etmiyorum kendimden.seviyorum kendimi.mücadelemi.galiba artık kendimle barıştım evet sadist eşcinsel mazoşist narsisitim ama bununla mücadele ediyorum artık size gelmek benim için mecuriyet yada zorunluluk değil.size gelmeyi sizle konuşmayı size kendimi anlatmayı seviyorum.çünkü ilk defa kendimi anlatıyorum.kendimi anlıyorum.hayatımda ilk kez biri beni gerçekten tüm çıplaklığımla seviyo benim onlara gösterdiğim beni değil ve bu beni çok mutlu ediyo.bu yazıyı yazarken bile yüzüm gülümsüyo siz bana dediğiniz için değil sadece kendimde isteyerek severek yazıyorum bu yazıyı.artık insanları sevmeye başladım.evdekilere sarılıyorum.artık hep ben yokum.artık diğer insanlarlayken gerçekten onlarlayım.onları dinliyorum gülüyorum eğleniyorum anımın tadını çıkarıyorum.bom boş takılıyorum.sabahtan akşama kadar işte çalışıyorum.sonra eve gelip eski terapileri dinliyorum not alıyorum unuttuklarımı hatırlıyorum.ben harbiden baya güçlüymüşüm.şaka gibi geliyo ama ben eşcinselliğimi yeniyorum.içimdeki çıkmazlardan çıkıyorum.mutluluğu arıyorum ama lafta değil sizi dinleyerek araştırark not tutarak canımı acıtsada kendimi tanıyarak değiştirerek bi bedel ödüyorum ve bu bedeli ödemekten büyük bi zevk duyuyorum.aslında acı çekiyorum gerçek manada ama bu acının beni mutluluğa istediğim doğru bene götürdüğünü bildiğim için haz alıyorum.aslında sizi çok seviyorum çünkü elimden tuttunuz.beni umutsuzluktan dertten tasadan çatışmadan çıkırıcak formül ürettiğiniz için.bu çalışmanız bizim gibilerle uğraşmanız topluma herkese rağmen taktire şayan bi davranış.iyiki varsın HÜSEYİN ABİ.
HÜSEYİN KAÇIN: kendi penisine bakmıyosun.boşaldığını görmüyosun.kendi boşalmanı gördüğünde ne hissedersin?bi ere erkeksileşmek erkek kimliği bu deil.bu mastürbasyonda değil bu başka bi şey.buna fetişizm de sapıklık de burdan herşey çıkar.
BEN:şimdi anladımki ben mastürbasyonu doğru yapmadığım için kendimi doyuramıyorum.yani normal erkekler gibi vücudumu görerek dokunarak hissederek fantezi kurarak tatmin olsam sorun yok.ama yatakta yapınca  kendimi görmüyorum,dokunmuyorum,hissetmiyorum,fantezi kurmuyorum sadece çıplaklık ,sadizm ve köleiğe acizliğe odaklıyım bu da beni tatmin etmiyo.bu da beni daha fazla daha farklı fanteziere daha sık yapılan mastürbasyonlara götürüyo.yetmiyo yetmiyo derken  bu sürec beni sadist-tecavüz-fetişizt-işkenceli-sapık fantezilere ve videolara götürüyo.gerçekten dediğiniz gibi o yataktan çıkmak zorundayım.adam gibi erkeçe o penisi kullanıp hayal kurarak duygu kurarak o penisi boşaltmam lazım

[psikolog]

son  terapiye bi saat erken geldim.çünkü ordaki insanlarla konuşmak dertleşmek istedim.onların sıkıntılarını süreçlerini neler yaptıklarını merak ettim.ben bunu yaşayan tek insan değilim ve bunu bilmek bana iyi geliyor.terapiden önce biriyle sohbet ettim.bana dediki  ailen biliyomu dedimki anne babam bilmiyo.niye söylemedin dedi.bnde dedimki 60 yaşında insanlar:geçecek bişey için onları üzmeye hakkım yok.sonra insanları sevemem sorunumdan duygusal olarak bağlanamamaktan bahsettim.ve sohnet ettiğim kişi  can alıcı soruyu sorrdu '' madem kimseyi sevmiyosun o zmn aileni üzmekten niye korkuyosun''.kalakaldım.fark ettimki bn qnemi babamı insanları hayatı kendimi çok seviyorum.bunu gizliyorum yokmuş  gibi davranıyorum.böyle bişeyi hayatta anneme babama söyleyemem.onları bu kadar üzemem hayalleri umutları var yıkamam.kahrolurum.sikimi tutamıyorum erkeklere ilgi duyuyorum diye bunu anne babama yapamam buna hakkım yok.bunları yazarken gözlerim dolu yazıyorumçünkü onlar öğrenirse çok yıkılırım.buna hakkım yok.ve artık daha faza mücadele edicem.onlar içinde kendim içinde.bu geçicek ki ben artık eşcinsel demiyorum kendime çünkü biliyorum ki bazı travmaları atlattığımda mastürbasyonu elle yaptığımda egomu törpüleyip içimdeki duygusal beni  çıkarınca geçecek tüm bunlar.biraz zaman sabır irade ve inanmayla başarıcam bu işi.terapi iyi geldi bana şöyle bi silkelendim.egom biraz daha törpülendi.dün 4 gün aradan sonra mastürbasyon yaptım elle başladım ama resmsiz kadın düşünerek yine kalktı ama devamı gelmedi sonra yatata yaptım ama yataktaa çok çok zor yaptım çünkü fantezi kuramıyorum bu sefer sadistçe şeyler kurmadım ama duygusal fantezide kuramadıım için çok çok çok zor boşaldım.anadımki bn fantezi kuramadığım için normal mastürbasyon yapamıyorum.sorun penisimde değil fikirlerimde
bu yazımda allahla olan ilişkimide anlatıcam
ben küçükken hep çirkin hisseden kısa güçsüz çelimsiz kadın gibi olmakla itham edilen asosyal futbol oynayamayan erkeklerle kaynaşamayan kızarlada arkadaşlık kuramayan aşağılanan ezilen önemsenmeyen silik bi çocuktum.ve çok üzülürdüm.her gece ağlardım dua ederdim.önceleri dualarım boyun uzasın güzelleşiyim güçlü olayım futbol oynayayımdı.o zamanlar her gece intikam planları yapardım.herkes sınıfta olucaktı bn sınıfta genel konuşup onlara kızıp bağırıp çağırcaktım.hayat dersi verivcektim ve onlarda çok üzülüp utanıcaklardı bana yaptıklarından. tabiki böyle olmadı.ergnelikte uzama hayali kurdum ama olmadı.yakışıklı olmadım güçlenmedim kilo almadım.yani allah hiç bi isteğimi vermemişti.bide eşcinselliğim suyüzüne çıkınca onun için dua ettim allahım noolur bana bunu yapma bunla baş eddemem.o kadar kızardımki allaha beni güçsüz çirkin kısa yatrattığın yetmiyomuş gibi bide  eşcinsel yaratıın yetmedi mi diye.hiç yardım etmediğini düşündüm.beni sanki dünyaya sırf cehenneme atmak için yollamıştı.aldığım her nefes haramdı.zaten mutsuzdum.ya ilerde anlarsalar
(ki bn insanların bunu bidiğini ve bana söylemediğini düşünürdüm yani herkes eşcinsel olmamdan şüpeleniyo beni kız gibi görüyo ama bana sormuyo ama ya sorarsalar o kadar korkardımki bana bunla igili imada bulunmalarından sırf bu korkumdan insanlarla samimi olmadım aman bni anlamasınlar aman bişey demesinler diye)
o zmn naapardım ailem nası bakardı insanların yzüne bn nasıl yaşardım keşke ölsemde kurtulsam derdim intiharı çok düşündüm.zamanla soğudum allahtan küstüm ama biyandanda muhafazakardım gerçi koptuğum bi dönem oldu ama toparladım.ama bi yerde yanlış yaptım o zmnlar çocuktum bu düşüncelerimi anlıyorum ama artık buna imtihan olarak bakıyorum eğer böyle bi sorunum olmasaydı psikolağa gitmezdim bu kadar araştırp okumazdım bu kadar allahı aramazdım kendimi iyi bi insan yapmak için bu kadar mücadele etmezdim.bu kadar ince fikirli olmazdım.allaha şükrediyorum.çünkü bu imtihanı vericem.kendim için ve yepyeni ayakları yere sağlam basan mutlu özgüvenli bi  ben  çıkıcak sonunda buna inanıyorum.belkide allahın istediği kul olmam için bu yoldan geçmem gerekiyo yara bere içinde kalsamda bu yoldan sapa sağlam dimdik çıkıcam.şimdi bakıyorumda ilk kez bu kadar mücadele ediyorum kendim için ve kendi  mutluluğum için işeyler yapmak ve karşılığını almak beni çok çok mutlu ediyor.iyiki başıma gelmiş diyorum şimdiden bu kadar şey öğrendiysem kim bilir daha ne güzellikler öğrenicem. iki gün snra görüşme diliğiyle.....

[psikolog]

şu yatak bağımlılığı meselesini düşündüm de haklısınız bu işin çaresine bakmalıyım çünkü yatakta kalarak hayattan koparıyorum kendimi hayal dünyama gömülüyorum.sadist mazoşist fanteziler kurup mastürbasyon yapıyorum sonra yorulup bir daha yatıyorum böylelikle daha fazla uyuyup dahada koparıyorum kendimi gerçekliten.terapiden sonra şunu fark ettim bu iş olucak ama biraz zor çünkü eşcinsellikle başladığım bu yolda travmalarımı bağımlıklarımı hastalıklı düşüncelerimide fark ettim ve bu iş biraz uzayacak diye düşünüyorum.bir değişim sürecine girmem gerekiyo.yeni baştan kendimi keşfedip eksikliklerimi bulup kapatmalıyım.zor gibi görünüyo ama ben bu işi becericem.ne olursa olsun bu mücadeleden zaferle çıkıcam çünkü yapmak istediğim çok şey var ve bu istediklerimi  bana pranga olan bu duygu ve travmaları çözdükten sonra yapabilirim.ama bence benim en büyük sorunum duygusal bağlanamama bu gün sevgilimleydim sarıldık falan ama hala bi şeyler hissedemiyorum seviyorum ama yok olmuyo yinede o çok seviyo ama ben hala bağlanamıyorum.belkide nasıl sevilir nasıl mutlu olunur bunlarıda bilmiyorum yeniden keşfetmem gerek duygularımı.mesela siz size güveniyorum inanıyorum ama yok bi şey size güvenmemi engelliyi sadece size değil genel olarak güvenmemi ve sevmemi engelliyo ve bu durum beni çok yıpratıyor.ssanki bi şey var bi olay bi dşünce yada herhangi bi şey onu bulmam gerekiyomuş gibi.mesela şu taciz meselesi acanba ne hissetmiştim o zmn nasılda silip atmışım kafamdan.çok kızıyorum kendime daha doğru bakanilirdim olaylara daha doğru yorumlayabilirdim bu sürece daha erken başlayabilirdim çevrem hiç iyi davranmadı bilerek yada bilmeyerek. ama bende hiç kolay bir insn değildim.nasıl söyleyim benim ilgiye övgüye kendimi kanıtlamaya diğer insanlardan takdir övgü almaya ihtiyacım varmış gibi davranıyorum.bazen ilgi çekmek için çabalıyorum.oysaki bunlara ihtiyacım olmamalı.ben içimdeki ben olmalıyım.diğer insanlar sevse de sevmesede doğal asıl ben olmalıyım.düşünüyorumda kendim için ne istiyorum bu hayattan. ne yaptım bu güne kadar kendim için bi şey istedimmi.kendimi mutluluğa, sevgiye, iyi giyinmeye, temiz olmaya, yakın arkadaşım olmasına,sevgilim olmasına layık görmedim hiç bi zaman ve halada tam olarak görmüyorum.sanki hep ezilmeye aşşağılanmaya ihtiyacım varmış gibi geliyo.ve içimde atamadığım bi kin ve nefret var insanlara karşı.ne biliyim mesela kadın organından iğreniyorum.erkeklerden nefret ediyorum hepsi salak aptal işe yaramaz çocusu geliyo.kadınlarsa aptal mahluklar olarak görünüyo gözümde.bana dedikiniz ki paramparçasın evet paramparçayım ve parçalarımı toplayamıyorum parçalarımın kimini kaybettim kalanlarda çok dağınık ve nerden başlamam gerektiğini gerçekten bimiyorum.ne istediğimi ne yapmak isteğimi ne olmak istediğimi bilmiyorum bir türlü netleştiremiyorum kafamı ne kadar istesemde olmuyo.çok stresli ve gerginim sadece şu anlık burada bitiriyorum terapide yorumlarınızı merak ederek.

[psikolog]

çok farkı konulara girdiğim için paragraf paragraf yazıyorum  bu yazıyı

terapiden sonra eve gidip ablamla konuştum.annem üzerinden konuştuk.ablam dediki annem hiç ilgili bi anne olmadı.ama sedevce sana deil hepimize karşı.annemin hep sorunları dertleri sıkıntıları vardı.dışarı çıkıcaktı derdini anlatıcaktı rahatlıycaktı.bizim annemin derteri gibi sıkıntılarımız yoktuki.en dertlesi annemdi.senin bu güvensizlik duygunun annemden kaynaklandığını ddüşünüyorum dedi.annem bi yere giderken sen annem gelene kadar ağlardın hiç susmazdın biz ne yaparsak yapalım annem gelince susardın.ben o zamanda anneme derdimki bak bu çovuk sana  hiç güvenmiyo.bu çovuk kendine çok güvensiz olur ama öyle deyincede kızardı.sonra düşündümm de bazı şeyleri hatırlamaya başladım mesela annem bana bi kere eşofman takımı almıştı bnde onu sobada ısınırken yaktım o kadar korktumki annem beni döver kızar diye onu sakladım annem aylarca aradı bnde her gece korkumdan ağladım sonra ben komşumuza dedim oda anneme dedi  gerçi yine kızdı ama beklediğim kadar deil.şimdi bakıyorumda ben annemin beni beğenmediğini düşünürdüm.bana yüzmde kırışıkık gördüğünde tiksinç bi ifadeyle yaşlı adama dönmüşsün zayıflıktan demişti.bana hep hep ilerde uzarsın yada buda küçük kaldı derdi.sigara içtiğimi söylediğimde bile içersen öyle bubuk kadar kalırsın dedi.ablamda anne biz biz kardeşimizi  boyu üzerinden sevmiyoruz dedi.ama annem demişti diyeceğini.ben hep ilerde uzarım diye düşünmştüm uzamayacağımı anlayınca lisede işte o zaman tüm umutlarım bitti.çünkü bana göre erkek uzun yakışıklı güçlü olmalıydı ve bunların hiç biri bende yoktu.bi şey daha hatırlıyorum, küçükken ben kilot ve atlet giymeyi sevmezdim nedenini bilmiyorum belki buda bi şeydir çünkü tüm külotlarıı ve atletlerimi saklamıştım.bir günde annem beni okula götürcek annem beni önlüğümün yakalığınu buamadı bende koyduğum yeri unuttum.o kadar bağırdı çağırdıki belkide vurmuştu bi tokat o gün beni okula götürmedi ve ben oturduğum yerde saatlerce ağladım.sanırım anneme hiç sevgi beslemedim.nefret de etmedim.şimdi bile annemden konuşurken sevgiyle konuşmuyorum.ben anneme üzülüyorum yaşadıklarından çektiklerinden dolayı acıyorum yada komikliklerine gülüyorum ama sevgi ok.ablam ama sen hiç bizle tatmin olmadın dedi.evet ben hiç bi şeyle tatmin olmıyorum.yıllarca mutlu olmayı hak etmediğimi düşündüm.

sonra sünnetle ilgili tüm detayları öğrendim.ben çok istedim sünnet olmayı.ama olunca ben aşıyı koluma yapcaklar sandım doktor penisime yapınca penisimde kalınca çok korktum.sonra sargı yapıştı penisie ,şişti morardı bidaha doktora gittik ben açtırmamışım sargıyı ağlamaktan  ortalığı yıkmışım doktor bana tokat atmış.sonra bidaha sarmış.benn tek tuvalete gitmeye korkmuşum.ablam demiş düşcek diyemi korkuyosun bnde evet diyip ağlamışım.sonra düşmeyeceğini anlayınca tek gitmişim.yürümeye korkmuşum.uzun gömlek bile giymemişim.düşünüyorumda ben yıllarca doktor beni yanlış sünnet etti diye düşündüm penisimi çok çirkin buldum sanki fazla kesmiş gibi yada kötü kesmiş diye düşündüm.tuvalette penisime bakmazdım penisimi doğru dürüst yıkamazdımsevmezdm penisimi.

küçükken kız şeylerine meraklıydım.başörtüsü ile oynardım kıvırtırdım falan.bi kere evdeki bayanlardan  birinin ped taktığını görmüş olmalıyım bnde kilotumun içine selpak doldurdum sonra ablam görünce çok kızdı.hiç sakalım çıkmıycakmış gibi düşünürdüm küçükken sanki ergenlikte göğüslerim çıkıcak transseksüel çift cinsiyetli olacağımı düünürdüm.gerç ergenlikten sonra geçti ama yinede bilinç altıma işlemiş olmalı.ama ablam dediki bn bu olayı selpek olayını biliyorum ama sen çok özenti ve takilitçi bi çocuktun bne ondan yaptığını düşünüyorum.çünkü ben o hareketleri kadınsı olduğum için değil taklit etmeyi çok sevdiğim için yapıyodum.

ben küçükken: babamın dükkanın ordaki bi iş yerinde bi adma vardı sanırım adam pedofili yada sapıktı bi gün beni kucağına oturttu  yanağımdan öptü ama yapış yapış bn ondan sonra ordan geçmeye korktum ama bu kadar hatırlıyorum daha fazlası olmadı sanırım.

bide küçükken ilk kavgamı hatırlıyorum çöp kutusunu orda birinci sınıftayım kalemimi açmaya gidiyodum çocukla niye olduğunu hatırlmıyorum kavga ettik çocuk beni duvara yapıştırdı.bende ondan sonra dayak yeme korkusu ile hiç kavgalara giremedim.

özetlemem gerekirse mastürbasyonu denedim kadın düşünerek kaldırıyorum boşalamıyorum çünkü ben haz odaklı değil şiddet olaylı boşalıyorum.fark ettimki pek kadınlara bakmadığım için kadın hayal edemiyorum cinsel organlarını bile tam olarak bilmiyorum şimdi bu kısma yoğunlaştım.eşcinselleştirmenin nedenine bakıyorumda kız gibisin dalga geçmeleri özgüven eksikliği kendimi değersiz işe yaramaz  salak çirkin güçsüz hissetmem sünnet olayım sanırım taciz olayım ama ondan tam emin değilim erkek muhabbetlerine girememem kendimi erkek gibi hissetmemem buların birleşiminden böyle bi sonuç çıktı .

[psikolog]

terapiye gelmeden önce daha soğuk bir ortam bekliyodum. sizin terapide teknik konuşucağınızı(şunu şunu yap bunu bunu yapma şeklinde)  düşünmüştüm.ama terapide öyle olmadığınızı gördüm.terapide duygusal olarak mazoşis erotik olarak sadist olduğum fark ettim.mazoşistlik beni bayağı şaşırttı.bn öyle düşünmemiştim.duygusal olarak balanamadığımı biliyodum ama bi ad koymamıştım ad koymuş olduk.mastürbasyon bağımlılığı özellikle bağımlılık kelimesi beni ürküttü.ama onunlada mücadele edicem bana zor vakasın dedinizzbunu tahmin etmiştim ama ben bu durumu sizin deyiminizle ki artık benimde deyimimle eşcinselleştirmeyi kabul ettiğim ve mücadele etmeye hazır olduğum için aşacağımı biliyorum.bana aktiflerin sürecinin aktif-pasif-biseksüel-heteroseksüel olduğunu söyleyip pasif olunca terapiyi sakın bırakma demenize sevindim. çünkü neler yaşayacağımı bilirsem daha rahat mücadele ederim.eşcinsellik beni tembelliğe götürüyomuş bunu engelliycem daha fazla ders çalışcam daha az uyucam moralim bozuk olunca 15 saat uyumıycam ki aslında terapiye başlamadan başlamadan hafta önce 7 de kalkmaya başadım bunu devam ettiricen.bu arada size terapide yataktan çıkamam sorunumdan bahsetmedim.ben saat 7 dede uyansam o yatatan 12 ye akadar çıkmıyorum çıkamıyorum.bana hayatımdaki bi eşikten bahsettiniz.yani ikinci sınıfta kahraman olrak gördüğüm bi çocuğun dayak yemesinden ve bunun beni eşcinselliğe götürmesinden bahsettiniz bu beni oldukça şaşırttı.bazı cevap bulamadığım sorulara cevap buldum.demekki murat yani kahramanım dayak yiyince eşcinselliğim başka yöne kaymış.terapiden çıktıkktan sonra bi çocuğun abisiyle konuştum ama normal muhabbet ettik.sonra başka bi çocuğun babasıyla konuştum.bana biraz şaşırdı kendim gelmeme mücadele etmek istememe gizli gemem özgüvenime falan.bana ne olursa olsun buraya gel bu senin kırmızı çizgin olsun ve saın bırkma dedi.bizim 6.seansımız dedi.hatta oğlumun yanında böyel mücadele edice ne olursa olun bırakmıycam cümlelerinide kur dedi.sonra siz grup terapisi yaptınız ve mazoşist olan çocuk beni baya şaşırttı ve korkuttum açıkçası okadar kötü olmadığım için şükrettim.şu an yapacağım şey arkadaşlık ilişkilerimime daha duygusal bakıp mastrbaysan bağımlılığımı azaltmak. bakalım bu terapiden sonraki ilk günüm bu gn yapmadım

[psikolog]

hayatımı anlatmamı istediniz.19 yaşımdayım.6 çocuklu bi ailenin en küçük çocuğuyum.mutlu ve beni seven bi ailede büyüdüm.ilkokulda ezik bi çocuktum.pek arkadaşım yoktu.erkeklerin arasına bi türlü giremiyodum.futbol oynayamam ve sevmemem,özgüvensiz olmam,kendimi çirkin, değersiz hissetmem, kısacada erkeklerin yaptığı muhabbetleri bilemem bunun nedenleri arasındaydı.sürekli bana kız gibisin kız gibi konuşma kız oyunları oyuyosun, yapma vs şeylerle insanlarda yüklenince iyice köşeye sıkıştım.ilk erkekten hoşalanmam şöyle oldu:
sınıfta murat diye bi çocuk vardı sınıfın popüler,haşere,iyi futbol oynayan ve yakışıklı bir çocuktu.bir gün 3.sınıftayken hocayı çok kızdırdı hocada onu müdüre götürdü.20 dakka sonra murat bi geldi o sapsarı çocuk kıpkırmızı ve yağmurda ıslanmış gibi terlemş ve ağlayarak geldi.ben ona orda o kadar üzüldüm ki her gece onu düşündüm sanki o hastaymış benim onu iyileştirmem gerekiyomuş gibi düşünceye kapıldım.her gece fantezilerimde onu iyileştirdim çoplak ameliyat falan ettim ve bi gün fantezimde(ergenliğe ilk girdiğim zamanlarda) onunla birlikte oldum.o zaman bildiğim kadarıyla .zamanla bu duygum arttı ve yakışıklı güzel erklere ilgim arttı ama onların sadece bedenlerini istiyodum.fakat yıllarca bunu pek önemsemedim.çünkü ondan önce başka öncelikli sorunlarım vardı.boyumun kısa olması,kendimi değersiz ve mutsuz hissetmem,hiç dostumun omaması(zaten kimseyle dost olamazdımki kim benle arkadaş dost olsun ki),çirkin olmam,kızların benden hoşalanmayacağını düşünmem,kendimi sevgili olarak hayal edemem,aman şimdi kız derleer diye bi türlü arkadaşlım kurmak istemem,ya anlarsa eşcinsel olduğumu diye düşünmem kendimi dünyanın en dertli ve mutsuz insanı hisetmem.fakat liseye geçtiğimde insanlar benimle dostluk kurdu,arkadaş oldu,çok sevildim,güvenildim,dert latılan kişi olmam,adam yerine koyulmam ve bütün bunlar bana rağmen kendiliğinden oldu.yani insanlar beni olduğum gibi sevdi.öyleki bana lise birde dostum diyen insana dostum diyebilmem lise dördü buldu.gecen yıl artık bu soruna çare bulmam gerekli diye düşündüüm.emine şenlikoğlunun yazılarından sizi aramama kadar geçen bir araştırma süreci yaşadım.bu durumumu 3 arkdaş ve ablama söyledim.şaşırdılar bu sorunu çözebilceğimi seni tanıyan kimse buna inanmaz çünkü onu belli edicek veya hissettirecek bişey yapmadığımı gayet normal bi insan olduğumu söylediler.sadece biraz özgüvenin eksik dediler.açıkcası beklediğimden iyi tepki aldım ve mutluyum.bu arada yazı yazmayı sevmem o yüzden bölük pörçük yazıyorum biraz. ama eminim siz anlarsınız.bu arada küçükken kız işlerine meraklı olduğum doğru hatta bu ben küçükken evde konuşulmuş kızlarla oynamam bulaşık yıkamam,kimden gördüğümü bilmitorum ama iç çamaşırıma pamuk koyma annemin el işlerine meraklı olmam.ablam bana dediki  eğer sen deseydin ki ben kendimi kız gibi hissediyorum şaşırmazdım ama bunna çok şaşırdım.çünkü sen insanlar dalga geçtikçe seni ezdikçe sen böyleyimdeyip kabullenmişsin dedi.bu doğruydu.
birazda geçmişte yaptığım hahtalardan bahsetmek istiyorum.
erkelerin arasına girebilmek bazı arkadaşlarıma özendim onlar gibi olmaya çalıştım.trabzonsporlu olmama rağmen fb li gibi yaptım hiç hoşalanmadığım şeylerden hoşlanmış gibi yaptım belki mutlu olurum diye.ama kendimden uzaklaştıkça  mış gibi yaptıkça bu sefer dahada mutsuz oldum.bu zaman kadar hep çirkinim bana güzel desinler istedim boyum kısaydı hep ergenlikte uzayacağımı düşündüm ama oda olmadı eşcinselliğimin   kendi kendine düzeleceğini düşündüm ama fark ettimki ne uzayacağım nede güzelleşicem nede çabalamadan eşcinsellikten kurtulacağım.artık kendimi olduğum gibi kabullenmek istiyorum.hiç kendimi kafamdaki erkek modeline ait hissettmedim.allaha kızdım beni çirkin kısa güçsüz zayıf yarattığın yetmemeş gibi bide eşcinsel yarattın diye.dinden soğusum allaha isyan ettim ama bu da çözüm olmadı çünkü hep suçladım ama yeterince çözüm bulmadı moralimmi bozuk 18 saat yattım.ağladım ders çalışmadım kendime ve hayata küstüm.ama artık bunları yaşamak istemiyorum bi yol istiyorum çünkü geleceğim belirsiz ve çok kaotik.hayata dair bi hedefim beklentim yok.şimdilerdeyse bunu eşcinseliğ attım bütün sorunlarımın kaynağı buymuş gibi.bilmem belkide budur.bakalım cumartesi sizi arayıp pazar için randevu alıcam bakalım siz bana dne diyceksiniz.umarım anlatabilmişimdir.

[psikolog]

olayları ve duygularımı kronolojik sırayla anlatmaya çalışıcam.ilkokula itmeden önce genelde evde annemin dantelleriyle,el işleriyle oynardım.çok arkadaşım yoktu,evdeki herkeste benden büyük oluna,6  kardeşin en küçüğüyüm,tek başıma oynardım.kçüken çoğu insan hareketlerimin kız gibi olduğunu söylerdi ve durum beni çok üzerdi.ilk okul üçüncü sınafa kadar hiç arkadaşım yoktu aşağılanmaktan beni sevmemelerinden nede ne yapacağımı bilmemekten hata yapmaktan korktuğum için arkadaşlık kurmaya korkardm.çok ezilen ve sürekli ağlayan bi çocuktum evde öyle değildim.ama geceleri çok ağlardım.ölmek intihar etmek istedim oysa daha 8-9 yaşlarımdayım.evde mutlu ve özgüvenliydim o yüzden kimse bu durumu anlamadı.hiç futbol oynayamadım.hem beceremedim hem sevmedim.arabalar hakkındada bişey bilmezdim.vurdulu kırdılı dövdülü oyunlarıda oynamaya korkunca bir türlü erkeklerin arasına giremedi.futbolu kötü oynarsam bağırıp çağırmalarınan beni ezmelerinden belkide dayak yeekten korktum.bana hep kız gibi konuşuyosun kız gibi davranıyosun kız gibi kavga ediyosun derlerdi yani ne yapsam kız gibi derlerdi bnde bunlara maruz kalmamak için erkeklere temas kurmadım.kızlarla iyi arkadaş oldum ama buda bana yetmedi.hep bi eksik bi mutsumoldum.kendim gibi olamadım.yani mahhalede hatıtlıyorum bn önde yürüyorum çocuk kuzenime ama niye kız gibi dedi.o kadar üzüldüm ki duyamazlığa verdim.bi gün çocuk camide durdurdu beni niue kızlara benziyosun dedi bende ona ki az alsın ağlıycaktım allah öye yaratmış dedim.anlıycağınız böyle örnekler çok.kendimi pek kız gibi hisettim ama çevrem ve hatta ailem bana hep bu eleştiriyi yapınca bnde film koptu.zaten kendime özgüvenim yok çok kısayım,görünce anlıycaksınız. çirkin de hissdiyorum kendimi bu sefer sanki bn bu dünyaya allah tarafından mutsuz olmaya gönderilmiş gibi hissettimhle gay olduğumu az çok amlayıca ne isyanlardan dödüm allahtam dinden hayatın kendisinden kendimden herkesten soğudum hayatı boşverdim kendimide boşverdim.bazen sınıftai erkeklere özendim o zamanda yapacıklıkla eleştirildim zaten onlar gibi olmaya çalışınca kendim olamadığım için dahada mutsuz oldum.bnde iyice kabuğuma çekildim.susutum.hiç bişey yapmassam belki susarar dedim.evet sustular ama bnde sustum.ergenlikten sonraysa muhabbetleri değişmeye başladı erekelerin.kız siyaset tarih bunar bnmde blgili olduğum onular olduğu için bi grubum oldu kızlı erkekli en popüler ve başarılı gurup bizdik ama benim arkadaşlık dostluk sevgi bi konulara bakışıö saçma olduğu için sanki bni kimse sevmiyo sevemez bn aptalım bnm dostum olamaz triplerindeydim anlıycağınız burnumun dibindekini göremiyodum.hiç bir kız bnle çıkmak istemez kim güçsüz korkak çelimsiz ve çirkin biriyle çıksınki yani kendimi ızlara layık göremedim.farkediyorumda lisedeki dostlarıma dostum diyebilmem 4 yılımı aldı.ne kadarda mal ve gözü körüşüm.hayata ata gözlüğüyle bakmışım.yani hayata bakışım böyleydi
şimdide size eşcinsellik serüvenimden bahsediyim:
üçüncü sınıfta murat diye çocuk vardı.yakışıklı haşere kendine güvenli iyi futbol oynayan sınıf lideri olan bir çocuktu.bir gün yine hocayı baya ızdırdı hocada bunnu mdürün yanına götürdü çocuk bi geldi kıpkırmızı ter içide ama öyle böyle ağlamıyo bn ona okadar züldüm ve acıdımki her gece sanki o hastaymış bnde onu iyileştirmek istiyomuşum gibi fanteziler kurdu o kaçardı bn yakalrdım ameliyat ederdim.ve he çıplak hayal ederdim.hala daha mstrbasyon yaparken erkekleri hep  güçüsü işkence ac çekerken düşünürüm ama ne aktifim ne pasif önemli olan erkek vücüdu.yıllar sonra ergenlikte muratla fantezide birlikte oldum.bunu diğer erkekler izledi.bn o aralar daha biseksüeldim ama zamnal gayliğe doğru gitti bn zamanla geçer dedim ama geçmedi.sonra 12.sınıfata yeni geçen yıl yeter dedim nooluyo.emine şenlıi oğlunu yazısını okudum sonra sizin siteyi buldum yaşanmış hayatları okudum baktım benle çok aynı dedim artık iyileşme vati.önce özgüvenmi arttırdım geçen yıl rehberlikçilerle konuştum bana lise böyledir herkes birbirini aşağılayıp üste çıkmak ister senen üniversitede anlıycaksın dediler tmm dedim.bir sürü video izledim özgüvenle notlar aldım geçekten artık daha özgüveniyim.hatta geçen yıl bi kıza açıldım reddetti ama olsun önemli olan benim bi kızdan hoşlanmamdımdı.oanrım terapisi kitabını okudum sonra o da iyi geldi.gülben büşra fatih adlı arkadaşlarıma anlttım baya şaşırdılar.inanamadılar ama dostluğumuz hala devam ediyor.abalam dedi ablam bana bn senin kızlıkla erkekik arasında kaldığını düşünmüştüm dedi.senin kendini erkek gibbi hissedip gay olduğun bni çok şaşırttı dedi.neyse bn mücadele ettim bira size gelicektm sonra dedim sınavdan sonra yazın gelirim.sonra bime anlattım abim dedi git ne olcak sanki sana ilaç mi vercek hem konuşur rahatlarsın bnde cumartesi size gelme kararı aldım.hatta biliyomusun bu yılda bi kızdan hoşlanıyorum sınavdan sonra açılcam.bu yıl daha mutluyum size iki şey sorcam bir murata acıyım neden eşcinsel olp öyle fanteziler kurdum ikincisi çoğunda baba ile ilgili prblemler var bnim babamla bi problemim yok.herhangi bişeyede maruz kalmadım.sizden isteğim bana yola gösteermniz

[psikolog]

Eşcinsellik Aile Hastalığıdır!

Eşcinsellik, bir aile hastalığıdır. Eşcinsellik, bireysel olarak cinsel kimlik bunalımı olarak yaşanırken içinde yetiştiği ailenin hastalıklı olmasından kaynaklanmaktadır. Toplumda eşcinsel sayısı arttığı, kabul gördüğü ve örgütlendiği oranda aile çökmüş demektir. Eşcinsellik, babanın iktidarı yerine annenin egemenliğinin kutsanmasıdır.
Eşcinsellik bireyin değil bireyin yetiştiği ailenin hastalığının dışavurumudur. Eşcinsellik bir aile hastalığıdır. Batı'da eşcinsel lobilerinin güçlü ve planlı çalışmaları sonucunda eşcinsel evlilik yasalarının çıkması ve eşcinsel birlikteliklerin artması, Batı'da ailenin çöktüğünün bir göstergesidir. Batı'da çoktan çöken aile, Doğu'da da artan bir hızla çökmektedir.

Eşcinsel Terapi Benim Ailem 5. Bölüm Fragman

https://www.youtube.com/watch?v=dqM3TJpZ5rM&list=UUNBtxcE3q3ObDgRtQe0qynw&index=1



http://escinselterapi.net/huseyinkacin/

http://escinselterapi.net/forum/

Eşcinsellik Aile Hastalığıdır!

https://www.habervakti.com/escinsellik-aile-hastaligidir-makale,2038.html?fbclid=IwAR1KMAypvtlCCxETGvbwZ4oGT92J0r3aBQN3VNjl2t7s9hBzRGmvNWJzoXc

Benim Ailem Belgeseli

https://www.youtube.com/watch?v=1HpbJLmROLU&list=UUNBtxcE3q3ObDgRtQe0qynw&index=11

Benim Ailem 1. Bölüm

https://www.youtube.com/watch?v=CCMXqn8U70M&list=UUNBtxcE3q3ObDgRtQe0qynw&index=7

Benim Ailem 2. Bölüm

https://www.youtube.com/watch?v=v-6UbOMkP38&t=369s

Benim Ailem 3. Bölüm

https://www.youtube.com/watch?v=tXHaVWGvYH8&list=UUNBtxcE3q3ObDgRtQe0qynw

Benim Ailem 4. Bölüm

https://www.youtube.com/watch?v=1HpbJLmROLU&list=UUNBtxcE3q3ObDgRtQe0qynw&index=11

https://www.youtube.com/watch?v=CCMXqn8U70M&list=UUNBtxcE3q3ObDgRtQe0qynw&index=7

Kürt sorununu kırk yıldır nasıl "dört başı mamur" çözemediysek; yeni yeni büyüyen eşcinsellik sorununu da "dört başı mamur" çözemeyeceğiz ve dini kurumlarımız, ailevi değerlerimiz büyük yara alacaktır.

Eşcinsellik Türk toplumunun kılcal damarlarına kök saldığında, cinsel özgürlükler bu kadarıyla yetinmeyeceklerdir. Eşcinsellik doğal bir yaşam biçimi olarak toplum tarafından kabul edildiğinde; Pedofili (çocuklarla seks) de doğal hale gelecek, bir adım ötesinde ise Ensest'in de (aile içi seks) doğal bir duygu olduğunu psikoloji ve psikiyatri bilimi bize en kısa zamanda bilimsel olarak ispatlayacaktır.

https://www.habervakti.com/ozal-in-bahsettigi-uc-bes-capulcudan-teroristler-cikmisti-erdogan-in-bahsettigi-uc-bes-capulcudan-ise-escinseller-cikiyor-makale,1541.html?fbclid=IwAR1Akgk_ORB-CkFSzTiPTi3z4OYi17uVv0T_d0CjGGhM2VlsEMrXNsQ3ZO0

DEVLET HER ÇOCUĞA SAĞLIKLI EBEVEYNLER SAĞLAMAK ZORUNDA

Devlet her çocuğa ruh sağlığı yerinde anne-baba sağlamak zorundadır ifadelerini kullanan Kaçın, Siz devlet olarak aileyi korumazsanız geliştirmezseniz, aileyi merkeze koymazsanız toplumsal çöküş başlar. Burada tüm psikologlar sorunlar anlamında genelde anne-babaya odaklanırlar. Tamam anne-baba sorun çıkarabilir ama burada devletin hiç mi etkisi olmayacak. Çocuklarımızı 6-7 yaşında okula veriyoruz. Bir anne-baba çocuğunu devlet okuluna verdiği anda o çocuk anne-babanın değildir. Devlet bu emanetin bilincinde mi ve bu konuda hassasiyet gösteriliyor mu? açıklamasında bulundu.

https://www.youtube.com/watch?v=0LYcuhJOuuI&list=UUJdkrJhiL6pyF6B8vXad8Ew&index=3

https://www.habervakti.com/dosya/escinsellik-bir-hastalik-mi-kavramlarla-nasil-zihnimizle-oynuyorlar-h81171.html?fbclid=IwAR3Y4Czjk6CQvnT5EcoFSjxxe0hI3WhhbHpkQPv9D8bWuWqCw_vhQCCtG3A

https://www.youtube.com/watch?v=0LYcuhJOuuI&fbclid=IwAR3T3VzkZQx7MM_-DfTuOPGkjgsaKmoHohM26zVIUSOKfSAQoFnkT1Hst7U

'Türkiye artık eşcinsellik sorunuyla yüzleşmeli'
Başarılı programcı Bülent Deniz'e konuşan eşcinsel terapisti psikolog Hüseyin Kaçın, Türkiye artık eşcinsellik sorununu halının altına süpüremez. Bu gerçeklikle yüzleşilmeli. ifadelerini kullanarak kritik uyarılarda bulundu.

https://www.habervakti.com/dosya/turkiye-artik-escinsellik-sorunuyla-yuzlesmeli-h81004.html?fbclid=IwAR3bCylgsndM9C_YddGIdbngIatUIlPs6FHizJnwo9P19MJSXXU3pahyKBw

https://www.youtube.com/watch?v=pDj1U1xuTwk&fbclid=IwAR034rxZfxS6xWA7l4nOO2ENobKlduzECdidFePArFi0f13Gg81ISDVurkw&app=desktop

Yazarımız Psikolog Hüseyin Kaçın, eşcinsel ifadesi yerine LGBT ifadesinin kulanılmasını yanlış bulduğunu ifade ederek büyük tehlikeyi işaret etti. Kaçın, toplumsal cinsiyet eşitliği kapsamında toplumun dinamikleriyle oynanmaya çalışıldığını da belirtti.

https://www.habervakti.com/dosya/unlu-psikolog-tehlikeyi-isaret-etti-lgbt-degil-escinsel-h61739.html

Eşcinsellik hakkında yaptığı açıklamalarla ve ortaya koyduğu terapi yöntemleriyle tanınan haber sitemiz yazarı ve psikolog Hüseyin Kaçın, 7 yıl önce katıldığı bir televizyon programında 'eşcinsellik'le ilgili çarpıcı açıklamalarda bulunmuştu.

https://www.habervakti.com/dosya/unlu-psikolog-escinsellik-tehlikesini-yillar-once-boyle-ortaya-h74213.html

Boderline Kişilik Bozukluğu: Eşcinsellikten İyileşerek Nasıl Kurtuldum?
Köşemizde eşcinsellikten kurtulmuş kişilerden Selim'in ikinci yazısını yayınlıyoruz:

https://www.habervakti.com/boderline-kisilik-bozuklugu-escinsellikten-iyileserek-nasil-kurtuldum-makale,1599.html

Tövbe edersem eşcinsellikten kurtulur muyum?
Köşemizde eşcinsellikten kurtulmuş kişilerden Selim'in terapi süreçlerine dair kaleme aldığı yazısını yayınlıyoruz:

https://www.habervakti.com/tovbe-edersem-escinsellikten-kurtulur-muyum-makale,1598.html

Özal'ın bahsettiği üç beş çapulcudan teröristler çıkmıştı; Erdoğan'ın bahsettiği üç beş çapulcudan ise eşcinseller çıkıyor

https://www.habervakti.com/ozal-in-bahsettigi-uc-bes-capulcudan-teroristler-cikmisti-erdogan-in-bahsettigi-uc-bes-capulcudan-ise-escinseller-cikiyor-makale,1541.html

Ahlak: Zeki Müren "İbne" Değildir.
https://www.habervakti.com/ahlak-zeki-muren-ibne-degildir-makale,1531.html

Türkiye'nin Çözümlenmeyen Yeni Sorunu: Eşcinsellikten Kurtulmak İçin Neler Yapılabilir?

https://www.habervakti.com/turkiye-nin-cozumlenmeyen-yeni-sorunu-escinsellikten-kurtulmak-icin-neler-yapilabilir-makale,1475.html

Din adamlarının eşcinsellik konusundaki yaklaşımları eksik ve yetersizdir.

https://www.habervakti.com/din-adamlarinin-escinsellik-konusundaki-yaklasimlari-eksik-ve-yetersizdir-makale,1448.html

Kamuoyunda pompalanan "eşcinsellik, özgürlük" vs. dayatmalarına karşı bir okurumuzdan gelen değerlendirmeyi sizlerle paylaşıyoruz. "Medya, meziyetmiş gibi öteden beri eşcinselliğin özgürlük olduğunu vurgular. Böylelikle eşcinselliğe karşı çıkanlar da özgürlük düşmanı olur tabii. Durmadan bunu pompalayan yayınlardan etkilenen Müslüman kesim, günah işleme özgürlüğüne saygı duyulması gerektiğine inanmaya başladı sonunda...

https://www.habervakti.com/ozgurlugu-putlastirmis-humanist-muslumanlarin-dikkatine-makale,1473.html

Sadistlerden, Eşcinsellerden, Grinin Elli Tonundan, Asr-ı Saadet Oluşur Mu?

https://www.habervakti.com/sadistlerden-escinsellerden-grinin-elli-tonundan-asr-i-saadet-olusur-mu-makale,1401.html

Eşcinsel ideoloji ve örgütler

https://www.habervakti.com/escinsel-ideoloji-ve-orgutler-makale,1020.html