Ernesto'nun tavsiyesi üzerine bugün Prayers for Bobby filmini izledim. Ona ''ağlamak istiyorum, bu film beni ağlatır mı?'' diye sordum. ''İntihar etmek istersin filmi izledikten sonra'' dedi. Şaka yapıyor sanmıştım ama şuan anladım ki gerçekten doğru söylüyormuş. Lanet olası hayatım ne psikoloğa gitmekle normalleşti ne de 5 vakit namaz kılmakla. Bana hep ''gey olmak günahtır, böyle olamazsın, bizim ailemize yakışmaz bu'' denildi sürekli. Ama bıktım bu saçma şeyleri duymaktan. Gerçekten artık rol yaparak yaşamaktan usandım. Ya bir karar alıp eşcinsel olarak yaşayacağım yada hayatıma son vereceğim. Yatay geçiş yapıp yeni üniversiteme geldim ve herkes beni dünyayı umursamayan ''cool'' biri olarak tanıyor. Hocaları önemsemeyen, lanet olası hiçbir şeyi önemsemeyen insan. Kendine güveni tam, insanları kendisinden aşağı gören siktiğimin bir ukalası olarak görüyorlar beni. Düşününce gerçekten öyleyim. Ama eşcinsel olmaktan kurtulmaya çalışmak benim kendime olan güvenimi sikip atıyor açıkçası. Çünkü suçluluk hissediyorum sürekli. Artık ya kabullenmeliyim bu durumu yada intihar etmeliyim yoksa. Diğer gerizekalı heterolar gibi olacağım. Farklı olmaktan korkan aşağılık insanlar sürüsü. Hayal etmekten korkan insanlardan nefret ediyorum. Sisteme uymayı kabul eden insanlardan nefret ediyorum. Her ne kadar kendimden başkasını düşünemeyecek durumda olsam da, benim kadar bile başkalarını düşünemeyen insanların varlığı adına kendimden utanıyorum. Ahmak insanlar, her şeyi olduğu gibi kabul ediyorlar. Ya benim gibi insanlar... Benim gibiler için sadece iki yol vardır, asla gri rengi yoktur. Ya yaşarsınız ya da ölürsünüz. Yaşayamıyorsak sürünmenin ne manası var? Yok Allah bizi imtihan için göndermişmiş, bu yüzden sıkıntılara boyun eğmeliymişiz. Kardeşim ben anlamam öyle şeyler, Allah sana sıkıntıdan kurtulma yolunun da olduğunu söylemiş. Neden onları aşmaya çalışmıyorsun? Ya bizim gibilere? Bizim gibilere bir sikim yol yok arkadaşlar. Biz tevratta bahsedilenleriz, biz incilde bahsedilenleriz, biz kuranda bahsedilenleriz. Bizim için ölüm var, taşlanmak var. Babama eşcinsel olduğumu söylediğimde, bunun için cezanın islam açısından bakıldığında ölüm olduğunu söyledi. Ah keşke, peygamber yaşasaydı da benim cezam ölüm olsaydı. Ama ne var ki, şeriat yok. Benim cezamı verecek kimse de yok ama ben de kendi canıma kıyamıyorum. Bu ne biçim saçma çelişki be. Ben cezamı istiyorum kardeşim, kim alırsa alsın umurumda değil. Eğer islam varsa ortada benim canım ahanda ortada. Hani canımı alan? YOK MU HALA BİR GELEN?
Lanet olasıcalar ben de kıyamıyorum canıma. Bak karar verelim, eşcinsellik yasak değil mi? Evet, yasak! Cezası ne islamda? Ölüm! Tamam peki öyleyse madem öldürecek kimse yok beni o zaman kendi canıma kıyayım olur mu? Hayır, intihar büyük günahtır! Tamam o zaman lanet olasıcalar, o zaman izin verin de kendim olarak yaşayayım olur mu? Hayır, eşcinsellik haram, bize yakışmaz. Sen 5 vakit namazını kılmalısın. Mutlu değilim rol yaparak ama. Olsun bu imtihan. Haydaa yine mi başa döndük. Ne bok yicem o zaman ben? Sabret, sabret, sabret. Tamam sabredeyim ama yalnız sabretmeyeyim bari. Bi işaret göndersin bana Allah, ne bileyim benimle iletişim kursun bir şekilde. Onun dostluğuyla belki sabrederim. Ama bu da olmuyor, illa ki kendi başıma sabretmeliyim. Yok kardeşim, ben sıkıldım yalnız olmaktan. Allah'ın varlığını reddetmiyorum çünkü var biliyorum. Ama keşke diyorum, keşke, varlığını bilemeseydim de hiç olmazsa bu dünyada rahat yaşasaydım. Zaten yanacağım öbür dünyada. Bir de bu dünyada işkence çekiyorum şu işe bak be. Ne kadar talihsiz bir insanım. Korkağın tekiyim ben, intihar etmekten korkuyorum. Öbür dünyadan korkuyorum ama her iki türlü de öbür dünya yakacak beni en derinliklerime kadar. O zaman sonsuzluk + 60-70 yıl olacağına, sadece sonsuzluk olsun. Çünkü 60-70 yıl fazladan yanmak aptallık olur. Bir de burada ne olduğunun farkında olmadan yanıyorum. Orada hiç olmazsa derim ki, evet ben şundan, şundan dolayı yanıyorum. En azından yaptıklarımın cezasını çekmenin verdiği huzurla yanarım. Suçluluk psikolojisi olmaz. Bazen diyorum çek git hiç kimsenin tanımadığı bir yere yaşa özgürce. Ya çok mu zor bir araba falan çarpsa, ne bileyim deprem falan olsa da ölsek. Yada vazgeçtim, bütün sülalem ve tanıdıklarım ölsün en azından, çünkü ben ölmüyorum. bari eşcinsel olarak yaşamak için bahanem olur. Ben üzüntümden ne yaptığımı biliyor muyum falan derim.
Neyse biraz huzurluyum en azından anneme, o dahil hiç kimsenin yada hiçbir şeyin umurumda olmadığını söyledim. Dürüst oldum ona karşı. Tanıdıklarım bana yük olmaktan başka bir boka yaramıyorlar. Evet bencilim, var mı ötesi? Bu kadar yıldır bencil değildim ne geçti elime? Bir bok geçmedi değil mi? O zaman ne sikime düşüneceğim bu insanları. Kendimden başkasını, banane kardeşim, herkes kendini düşünsün.
Düşünme aşamasındayım hala, ilaç mı daha iyi seçenek, yoksa silah mı? Ya da bayramdan sonra mı önce mi ölmeliyim?
Evet lanet olası, pes ettim, PES! Yendin beni mutlu musun? Nasıl bir duygu acaba bütün gücü elinde bulundurup küçük oyuncaklarınla eğlenmek. Yok et beni diyorum, tık yok. Benim lehime hiçbir şeye ''TIK'' yok. Ben senle savaşmıyordum ki, biz iyi anlaşabilirdik ama sen savaş başlattın bana karşı. Oysa bende olan yada olmayan her şey sende var zaten. Daha fazla neyimi istiyorsun ki? Canımı istiyorsan al o da senin zaten.
Hani filmlerde gördüğümüz bazı sahneler vardır. Adam intikam için gider fakat bakar ki, acı çekiyor karşısındaki. Vazgeçer öldürmekten, böylece yaşayarak daha fazla acı çekecektir. Hah benimkiyle bu olayın tek farkı, ben kimsenin ailesini falan katletmedim, intikam alınması gereken bir şey yapmadım. Çek şu lanet tetiği!
