BEKARLIK ALEYHİNE KANUN
Roma’dan haber verildiğine göre, İtalyan hükümeti 25’ten 65 yaşına kadar bütün bekarlardan ağır vergi istemeye başlamıştır. Memurlar arasında çocuk sahibi olmak, terfi için, kuvvetli bir tercih sebebi telakki edilecekmiş. Bir çok bekar dahiliye memuru da iki ay içinde evlenmeye veya istifaya davet edilmiş.
İtalya’da nüfus artması ve nüfus kesafeti bizdekinden fazladır. Habeşistan’ın fethinden sonra bile, orada, belki insandan fazla, mevcut nüfusu barındıracak ve yaşatacak toprağa ihtiyaç var. Buna rağmen orada beşikle tabut arasındaki harb olanca şiddeti ile devam ediyor.
Biz İtalya’nın aldığı b son tedbirleri iki sene evvel gene bu sütunda ısrarla tavsiye ettik. Bekarlık vergisine taraftarız; çocuk sahibi olmayı terfiin ilk şatı arasına koyan bir maddenin Türk baremine ilave edilevermesi, hatta bir çok bekar memura, evlenmemekte ısrar ettikleri takdirde arka kapının gösterilmesi de nüfus politikamızın zafere varmak için muhtaç olduğu en büyük silahları temine yarayacaktır.
Ekonomik mahzurlar tevehhüm etmeyelim. Evlilik bekarlıktan daima daha ucuzdur. Psikolojik mahzurlar da tevehhüm etmeyelim, evlenme aleyhindeki edebiyat, yalnız bekarların muhayyelesinden peyda olmuş ve hiçbir tecrübeden icazet almamış marazi bir yalnızlığın evhamlarıdır. Gece yarılarından sonra bekar odalarına üşüşen bu kabuslar, bir birine benzeyen ve bir sürü nevroz felsefesi, intihar fantazisi ve bir sürü dipsiz metafizik eprenmesi vücuda getirir. Bekarlığımızı masalları ve kara kancoloslarıyle ençliği yıldırmayalım. Sinirli ve evhamlı bekarın mahud “ eşimi bulamadım “ sözü “ eşimi aramadım “ manasında kabul edilmelidir. Aranırsa bulunur.
Daha ne kalıyor?
Şu: Kanun! Bekarları sıkıştıracak bir kanun lazım. İlkönce braz homurdanırlar ama evlendikten sonra dua ederler. Hatta, acele karalanan şu satırlara bile!..
Peyami SAFA - Cumhuriyet, 1938
