07.09.2025
Çok uzun zamandır size yazmadığımı fark ettim. Terapinin başlarında ne kadar çok yazardım. Her terapinin notlarını dinleyip dinleyip not alırdım.
Şimdi ise bir şeylerden bıkmış ve yorulmuş bir enerjideyim ne yazmak nede okumak istiyorum.
Bügün sizle konuştuktan sonra kendime nerde hata yapıyorum?
Neyi düzeltmeliyim?
Neyi düzeltmeliyim?
Bu yaştan sonra kendim için ne yapabilirim sorularını sordum.
Düşünce yapımı duygusallığımın bana zarar vermesini engellemeyi.
Duygusal olsam da olayları bu kadar içselleştirmemem gerektiğini.
Bunu da ancak ilgi odağımı farklı şeylere vererek yapabileceğimi düşünüyorum.
Çünkü sürekli yalnız ve kendimle başbaşa kalırsam sağlıksız zihnim ve düşüncelerim peşimi bırakmayacak.
Duygusal tarafımda yaşadığım olayları büyütüp yerli yersiz şekilde derinleştirecek ve anlamlar çıkartacak.
Bende enerjimi saçma sapan şeyler için harcayacağım.
Bu zamana kadarda istemli yada istemsiz bunu yaptığım için düşüncelerimin büyüsüne kapıldığım için kendime enerjim kalmamış.
Geçmişte yaşadığım olayları 4,5 yıllık iletişimimizde defalarca konuştuk. Evet zor ve kötü zamanlardan geçtim. Yaşadığım olaylar karşısında aşırı duygusal olmam beklenen bir sondu.
Bu duygusallığımı olduğu gibi kabul ediyorum. O acıları yaşayan biri olarak bundan kaçamayacağımı biliyorum. Şuanda yapmam gereken duygusallığımı sağlıklı bir şekilde yönetebilmek.
Bunu yapamadığım için hayatta istediğim başarıyı yakalayamadığımı fark ettim.
Ruhumun içerisinde sevilmeyi bekleyen o çocuğu Özgüvenli gibi gözüken eril enerjisi yüksek ve narsist erkeklerle tamamlamaya çalıştım.
Onlara sosyal olarak yaklaşamadığım için (sohbet,futbol,gezi,yakın arkadaşlık,ilgili alaka ve sayabileceğim bir çok şey) Kendimi pasifleştirip kendi erkekliğimi görmeyip onlar benle ilgilensin diye hiç istemediğim bir role büründüm. Bu rolden elde edeceğim sağlıksız ilginin her bir zerresine o kadar muhtaç hissettim ki bir türlü bırakamadım.
Beni bir şekilde sevsinler istedim. Onların beni sevmesi için kendi erkekliğimi s…… mış gibi yapıp tatmin oldum. Aslında tek istediğim onlarla bir şekilde iletişim kurmak omuzlarına yaslanıp sarılmak değer görmek.
Bunu yaşadığım travmalardan dolayı sağlayamadığım için kendi içimde böyle bir mekanizma geliştiğini kendi gözlerimle gördüm. Fakat bu öyle bir mekanizma ki bunu kendi içimde yaratmama rağmen vazgeçememek için kendime bile oyunlar oynadığımı. Kendimi kandırdığımı görüyorum. Bu satırları yazarken gözyaşlarıma hakim olamıyorum. Sizinle geçirdiğim 4,5 yılın sonunda elde ettiğim tespitleri kaleme dökmek ve bunların gerçek olduğunu bilmek. Değişik bir his. Kendi içsel yolculuğumda sürecim devam etsede yaşadığım en küçük olumsuzluk. Beni hemen yerle bir ediyor başa sarmama sebep oluyor. Buda yalnızlığım kendi iç sesim ve hala tatmin olmamış o çocuğun sevgi bekleyişi. Aslında enerjisini zihninden geçen sağlıksız duygular ve hisler için en küçük sevgi kırıntısı için başkalarının ne hissettiği ve yapıp ettikleri için harcayan ben kendimi güçsüz yetersiz ve özgüvensiz brakıyorum. Güzsüz ve özgüvensiz bir erkek olunca başka erkeklerin gücü peşinde koşmaya başlıyorsun. O erkeklerin sendeki eksik kalan kısmı tatmin etmesi için kendi içimde gerçekleşen sağlıksız bir döngü. Tabiki hala tespit edemediğim bir çok şey varki bu döngü devam ediyor. Arayacağım soracağım. Kendi gücümü ve enerjimi kuvvetlendirmek için çabalayacağım.
Sonuç odaklı olmayacağım. Duygusal değil düşünsel kısmıma odaklanacağım. Kendime yeni bir spor aktivitesi bulup kariyerimde alternatif olarak ne yaratabilirim sorgulayacağım.
Kendi iç sesime kapılıp acılara boğulmayıp. Yeniye gelişime odaklanacağım. Bundan sonraki süreçte kendime küçük hedefler koyup onlara ulaşmaya çalışacağım.
Herhangi bir beklentim olmadan. Kıymetli destekleriniz ve varlığınız için teşekkür ve şükrederim. Sizi seviyorum. Haftaya görüşmek üzere.
