İNSAN SEVDİĞİNE MAHKUMDUR
öz dediğin
bir kimsenin benliği
kendi manevi varlığı
kendi
özümsün
özlediğim
sevdiğim
çayın şekerine kavuştuğu gibi
içimde erittiğimsin
sensizim
eksiğim
bir yanım hep yaralı
kavuşana değin
evim barkım yangın yeri
insanı sevdiği için
yaradan
bir kelebeğin kanat çırpışlarından
senin ellerine savruluyorum
bahar çiçeklerini koklar gibi
senin içine saklanıyorum
özledikçe özleşiyorum
insan dediğin sevdiğine sarıldıkça
coğrafya gibidir büyüdükçe büyür
vatan dediğin kınalı kuzulardır
yanık türküler bayrağım büyük ülkem
aç kollarını koştukça koşuyorum
anadoludan rumeliye kadar
yüreklerimizi perçinledik
ellerimize değin kelepçelendik
insan özlerse
sevdiğini özler
çünkü insan ölümüne değin
sevdiğine mahkumdur
5 Aralık 2022
14:30
Edirne
