Hayatın ne getireceğini bilemezsiniz. Bazen yok olmamak için haykırırsınız. En yakınınızdaki sizi duymaz. Bazen haykırmak için var olursunuz. Görülmek için yanlışlar yaparsınız. Bu sefer yanlış yaptığınız için suçlanırsınız. Suçlu olmaktan sıkılırsınız. Tekrar yok olmak istersiniz. Ahirinizi bilmeyen insanlar evvelinizden hesap sormak için sıvarlar kollarını. Öyle ki her problemde kendinizi suçlarsınız. Bu yalan dünyada bir fazlalıkmış gibi hissedersiniz. Sizi suçlayan gözler tarafından daha da küçülürsünüz. Kalabalıktaki yalnızlıkla dost olursunuz. Sonra Allah'a dönüp "kimsem yok, kimsem olur musun?" sorusunu sorarsınız. Cevap bulmadığınızı düşünürsünüz. Sonra hayatınıza öyle insanlar girer ki... Sizi siz olduğunuz için seven... Size güvenen... Sizi suçlamayan ve önemseyen... O kadar değersiz hissedersiniz ki kendinizi, o kişilerin sizi neden anladığını sorgular kendinizden tiksinirsiniz. Sizi sevmekten vazgeçmeyen o gözler karşısında küçülen bedeniniz büyüdükçe büyür. Kendinize değer vermeyi ve suçlu olmadığınızı anlarsınız. Allah'ın size verdiği bu güzel insanlara sarılır, bırakmazsınız. Allah'a teşekkürü borç bilirsiniz. Öz benliğinize ulaşmanın mutluluğuyla yaşamaya başlarsınız. İşte o zaman kendi fikirlerinizi üretir ve konuşmaya başlarsınız. Sizi eleştiren, suçlayan gözlere anlamsız bakarsınız. Çünkü o kişilerle aynı algı yönetimine sahip olmadığınızı bilirsiniz. Size değer vermeyen insanlar neden sizin düşüncelerinize saf duygularıyla yaklaşsınlar ki? Herkesi olduğu gibi kabul eder ve yolunuza bakarsınız. Hayatı yaşanabilir kılmak için daha çok çabalarsınız. Bu çaba sizi mutlu eder. Çünkü başkası için değil, kendiniz için çabaladığınızı görürsünüz. İşte sizin yolculuğunuz o zaman anlam kazanır. Çünkü ondan önce kendi yolculuğunuzu değil anne babanızın size biçtiği rolleri yerine getirdiğinizi fark edersiniz. Geçmişe bakıp hüzünlensenizde, yolunuza bakmanız gerektiğini bilirsiniz. Geleceğin aydınlık yüzünü görüp, geçmişinize şükredersiniz. Çünkü geçmişteki karanlıklar olmasaydı, gelecekteki aydınlığı nasıl fark edebilirdik ki?
