Levent KAÇIN
Senelerdir her siyasi parti liderinin “çözeceğim” dediği ama bir türlü çözüme ulaştıramadığı, kronikleşen milli sorunumuz işsizlik. Dünyayı sarsan ekonomik krizin etkileri şiddeti her gün biraz daha artarak devam ediyor. Devlet başkanlarının televizyonlarda ülkelerini satılığa çıkarmaları krizin etkilerinin ne derecede olduğunun önemli bir göstergesidir.
Beklenildiği gibi ülkemizi de teğet geçmeyen global kriz, sektör ayrımı gözetmeksizin vurmaya devam ediyor. Her gün işsizler ordusuna yeni neferler kazandırıyor.
En önemli geçim kaynağımız olan çiftçiliğin üretim maliyetlerinin artması, buna paralel olarak üretilen ürünlerin alış fiyatlarının artmaması , her gelen nesil ile birlikte toprakların paylaşılıp küçülmesi ve hükümet politikaları çiftçiliği uğraşılması zor ama kazanımı az olan bir mesleğe dönüştürmüştür. Hal böyle olunca yanı başımızdaki Çorlu, Lüleburgaz ve Çerkezköy’ deki fabrikalara akın başladı. Köylerimizdeki gençlerin çoğu ya bekar evlerine yada aileleri ile birlikte iş bulabildikleri yerlere yerleşmeye başladı. Çok güzel paralar kazanmadılar belki ama bir işleri vardı ve kahvede oturmaktan iyiydi. Malum kriz gelene kadar. Yurt genelinde olduğu gibi işçi çıkarılmaları orayı da vurdu ve hayalleri , umutları yavaş yavaş söndürmeye başladı. Seçenek çok az ya orda kalacaklar günlük işlerle uğraşacaklar , umut ile haber bekleyecekler , yada geri dönecekler.
Ekonomisi çok iyi olmayan ülkeler tabi bu durumdan daha çok etkilenecekler. Bizimde ekonomimizin çok iyi olduğu söylenemez . Dünyada yaşanan bu olumsuz gelişmeler bizi işsizlikte dünya sıralamasında üst sıralara tırmandırarak dünya 4. lüğüne çıkardı. Açıklanan resmi rakamlar ışığında son yıllarda işsizlik korkutucu boyutlara ulaşmış durumda . Türkiye İstatistik Kurumu verilerine göre ülkemizde işsizlik yüzde 12,3 ama çok yakın zamanda 15’ in üzerine çıkacak gibi görünüyor . DİSK ‘ e göre gerçek işsizlik yüzde 20,1. Yine başka resmi açıklamaya göre ülkemizdeki her dört gençten biri işsiz. Daha acı olanı ise 2 milyona yakın işsizimiz iş bulma umudunu yitirmiş durumda. Yaygınlaşan bu ümitsizlik gerçek anlamda felaketin habercisi gibi.
Sıkıntı ortada ve bu sıkıntıyı değişik rakam oyunları ile küçültmek yerine yüzleşmek ve yeni çareler üretmeli. Bugüne kadar uygulanan anlayış ve sistemlerin başarılı olmadığı ortada olsaydı her gelen iktidarların en büyük sorunu işsizlik olmazdı. Tüm dünyada yıllardır uygulanan ekonomi politikalarını sorgulayamaya başladı yeni fikirler değerlendirilerek uygulamaya konuluyor. Dünyadan uygulanan yeni ekonomi politikalarının ne cevap vereceğini beklemek yerine vakit geçirmeden ülkemiz ekonomisine uygulayabileceğimiz yeni bir anlayış ile krizden en az hasarla çıkmaya çalışmalıyız. Boşa geçirdiğimiz her vakit maddi anlamda büyük kayıplar vermemize sebep oluyor.
