Hayatımdan geçen 21 yılı düşündüm ve üzüldüm kendi halime. Hayatı zehir etmişim kendime, yaptıklarımın hepsi sadece bir rolmüş meğer. Bu hayata geldiğim için yaşıyor normal gözükmek için yapmam gerekenleri yapmışım. Peki ya iç dünyam! Bomboş karamsarlık her zaman üzüntü, atalet hali, hiçbir şeyin zevk vermemesi, dışarıya saçtığım beni mutluymuşum gibi gösteren sahte gülücükler ve daha bir sürü şey. Yapmam gereken daha doğrusu yapmaya zorunlu olduğum şeyler vardı sadece. Peki ya ben ne hissediyordum, büyük bir boşluk hiçbir şeyden zevk almıyor rolümü oynuyordum. Bunlara sebep olan tek problemim ise eşcinsellik denen bir illetti.
Çocukluk çağlarımı geçeyim hadi daha bizi leyleklerin dünyaya getirdiğini düşündüğümüz yıllar. Yıllar geçti ve ergenliğe yavaş yavaş adım atmaya başladım. Ama fark ettim ki bende bir farklılık var. Çevremde ki arkadaşlarım şehvetle karşı cinsi arzulayıp birlikte olmaya can atarken ki bu tek cinsellik değil sevgi anlamında, bende tık yok. Tabi ki bu durumu da sakladım ve rolümü oynamaya devam ettim. İçten içe de sorgulamaya başladım. Neden erkekler hoşuma gidiyor niye onlarla birlikte olma isteği var? Nette araştırmaya başladım bulduğum şeyler kimisine göre doğuştan gelen genlerle ilgili değişemeyen üçüncü bir cinsiyet, bazıları boşlukta olunduğunu dualarla geçeceği gibi yorumlar yazmıştı. Tabi amansızca çözüm arayan ben okuduklarımı uyguladım. Sonuç ise olumsuz hiçbir değişiklik olmadı. Tabi lise çağlarındayım bu sıralar ve çevremdeki arkadaşlarımın çoğunun sevgilisi var ben hariç. Çoğu rolü başarıyla oynayan ben bu durumda bir şey yapamıyorum. Birine para verip te benimle sevgili ol diyemem doğal olarak. Bu tür durumlarda beni sıkıntıya sokuyor arkadaşların soruları çevrenin baskısı. Bense çökmüş vaziyette artık bu benim kaderim böyle yaratılmışım niye böyle yaratıldım ki ben ne yapmışımda böyle olmuşum deyip duruyordum. Aklımda tek bir çözüm yolu vardı. İntihar. Çok kolay ilaç ile ya da kendini asarak kurtul bu hayattan ne dert ne tasa bundan sonra. Sonuçta insan hayatı tatlı bunu da yapacak cesaret yok tabi kim kendi hayatını sonlandırmaya cesaret edebilir ki.
Ve yine umudumu kaybetmeden araştırıyorum nette bu ne, nasıl bir hastalık diye. En sonunda Hüseyin kaçın ı fark ettim eşcinselliğin genetik olmadığını çözülebileceğini söyleyen bir kişi. İlk başlarda kesin yine günahtır dinde yoktur dua ile çözülebileceğini iddia eden biridir diye düşündüm. Fakat biraz daha araştırdıktan sonra öyle olmadığını fark ettim. Cesaretimi topladım ve gitmeye karar verdim. Cesaretimi topladım diyorum çünkü benim gibi olanlar bilir insan kendine itiraf etmekte zorlanırken eşcinselliğini bir başkasına nasıl diyecek anlatacak.
Seansa, içimde büyük korku nasıl anlatacağım ne diyeceğim nasıl bir çözümü olacak ki bence boşa uğraşıyorum diye düşünüp duruyordum. Hatta randevu aldıktan sonra bile gitmekten vazgeçiyordum ki öyle bir hata yapmadım. İlk seansa katıldım ve çıktıktan sonra kafam allak bullak oldu. Bunca yıldır acı çektiğim gözyaşı döktüğüm hastalığım hakkında farklı şeyler öğrendim ve kabuğumdan çıkıp da değişmek beni baya ürküttü. İlk seanstan sonra bir daha gitmesem mi böyle mi devam etsem diye düşündüm. Fark ettim ki eşcinselliğin çözüle bilineceği bunu başarabileceğime kanaat getirdim ve tedavi sürecimi başlatmış oldum. Çünkü olaya artık daha farklı bir pencereden bakıyordum. Kafamda düşündüğüm eşcinsellik fikri değişemez dediğim bazı tabular yıkıldı. Hafta içinde Hüseyin Kaçının dediklerini yaptım daha doğrusu yapmaya çalıştım ve azda olsa farklılıklar olduğunu gördüm. En önemli sonuçlarından biri o hafta hiç mastürbasyon yapmadım daha doğrusu yapmayı denedim ama olmadı. Düşüncelerimde erkekleri aktif rolde hayal edip ben altta pasif oluyordum ve öyle rahatlama sağlıyordum. Yani pasif eşcinseldim. O hafta içi yine denedim ama olmadı erkekleri düşünüp te rahatlama fikri iğrenç geldi. Baktığımda güzel bulduğum erkeklerin fermuarına doğru gözüm ilişmedi. Yani bunlar hemen bir anda oluvermiyor. Kişinin kendi iradesini de ortaya koyması gerek. Psikolog desteğinin yanında kişi kendi içinde çözümü istemeli ve bunun için bazı zorluklara katlanmalı. Zorluklar dediğim her eşcinselde olduğu gibi kendi kriterlerine göre güzel bulduğu erkekleri gördüğünde hemen yatak fantezilerine geçip o adamı çıplak düşünmek, onunla sevişmek, penisini merak etmek gibi düşüncelerden kendini alıkoymak. Öyle bir insan gördüğüm zaman hemen aklıma başka düşünceler getirip yönümü başka tarafa çevirip veya yanımdaki arkadaşlarla ilgilenerek hayallerimi dağıtmaya çalıştım.
İkinci seansıma geldiğim de ise moraller yine diplerdeydi çünkü ben halen erkekleri arzuluyorum bir bayan görünce içimde en ufak bir kıpırtı olmuyordu. Yine boşa kürek sallıyorum olmayacak zorlama gibi kendi içimde çatışmalar yaşıyordum. Bunları Hüseyin Kaçına söylediğimde bunun bir süreç olduğunu inişli çıkışlı olabileceğini ve daha yolun başında olduğumu öğrendim. Eşcinsellik öyle kötü bir şey ki insanların hayatını her yönüyle etkiliyor. İnsanlar karşısında pasif kalıyorsun, kendi hakkını savunamayıp ne olsa razı geliyorsun insanlar tarafından her yönüyle kullanılıyorsun. Benim düşündüğüm sen eşcinselsin böyle yaratılmışsın insanlara bir şey dediğinde kimse seni adam yerine koyup dinlemez, haklarını ancak güçlü bir arkadaşının arkasına sığınarak kazanabilirsin gibi şeylerdi. Böyle de olunca sen kendi hayatını kendin idare edip yönetemiyorsun hep başkalarına bağlı onların çatısı altında yaşayıp gidiyorsun. Kendini özgür sanıyorsun ama aslında değilsin hep bir yerlerde korunma ihtiyacı duyuyorsun ve çevrende öyle bir arkadaş bulunca da o arkadaş ne derse yapıyorsun ona muhtaçmışsın gibi hissediyorsun bir nevi o kişi gözünde ilahlaşıyor. Benim hayatım da hep böyle geçmiş de farkında değilmişim ta ki ikinci seansa gelene kadar. Eşcinsellik hayatımın içine her yönüyle ediyormuş da haberim yokmuş. Bu dersler konusunda olsun, benim sağlam sandığım arkadaşlık ilişkilerinde, aile ilişkilerimde yani yalnızca cinsellik yönünden değil hayatımı her yönüyle mahvediyormuş.
Seanstan sonra hafta içi içimdeki düşüncelerimi çevreme yansıtmaya başladım daha doğrusu zorladım. Çok kolay bir şey değil çünkü 21 yıldır kendi dünyamda yaşamışım herkesin bildiği bir kişi var. o hafta çevremdeki insanları inceledim kim beni gerçekten arkadaşı olarak görüyor kim beni pasif, ne desek uyar, cepte keklik olarak düşünüyor ve o yönümden dolayı bana arkadaşımmış gibi geliyor. Ve çevremdeki insanları analiz etmeye başladım ki buda ileri süreçlerde gerçek arkadaşlarım kimmiş bulmama yardımcı oldu. Hayatımın düzene girdiğini fark ettim, artık yolda evde okulda kafamda ki tek düşünce olan sen eşcinselsin düşüncesini attım ve hayata yöneldim. Daha kaliteli bir yaşamım olmaya başladı.
Diğer seansta daha farklı şeylerin farkına vardım. Bu eşcinsel düşünceler yüzünden gerçek hayattan, bu dünyadan uzakta kendi hayallerimde dünyamda yaşamışım hep. Nasılsa ben eşcinselim hayatım boktan benden bir şey olmaz deyip hayatımı boşlamışım. Beni en çok şaşırtan şey Hüseyin Kaçının bana roman okumamı yasaklamasıydı. Meğer kitapta o çok geniş hayal dünyamı yani eşcinsel düşünceler buna bağlı olarak üzüntü erkek merakı gibi hayallere bir yenisini ekliyormuş. Kafamda ki o kadar düşüncelere birde kitapta ki kurgular ekleniyormuş. Ve kitap okumayı bıraktım. Artık gerçek hayata yöneldim. Benim yapmam gereken şeyler var. Üniversite öğrencisiyim ve derslerimi her zaman boşlamışım, ders çalışmaya başladım ve baya başarılı olduğumu ve yapamam dediğim derslerimi bile yapabildiğimi fark ettim. Arkadaşlarımla daha güzel vakit geçiriyorum onların yanından kaçıp gitmek istemiyor güzel sohbetler ediyorum. Aynı şekilde ailemle olan ilişkilerimde güzelleşmeye başladı. Kısacası hayat çok güzelmiş yaşamak, nefes almak, işlerini yapmak mükemmel bir şey. Yıllarca karanlık içinde ıstırap içinde yaşamışım. Daha yolun başındayım ama geçenlerde güzel bir erkek gördüm ve farkında olmadan kendim aktif rol aldım fantezilerimde. Bunu Hüseyin Kaçın a söylediğimde gelişme olduğunu ve iyileşme sürecinin başladığını söyledi. Bunu söyleyince mutluluktan havalar uçtum o sırada Allah canımı alsaydı bile gözüm açık gitmeyecektim. Çünkü ömrümün sonuna kadar eşcinsel yaşamak düşüncesi beni bitiriyordu. Ama şimdi geleceğe dair çok güzel hayallerim var evlenebileceğimi çocuklarımın olabileceğini iş hayatında saygın bir yerim olacağını hayal ediyorum daha doğrusu hayal etmiyorum olacak biliyorum .
