Merhabalar bu zamana kadar nice insanların yazısını okudunuz, neler yaşamış, neler çekmiş dediniz kiminiz de bu insanlara ne laflar ettiniz bunu görmesemde duymasamda tahmin edebiliyorum. Şimdi de 17 yaşındaki bir gencin yaşamına bakın...
Hayattan aldığı darbelerle çürümüş bir bedenin ve ruhun acısına...
Her şeyin temeli çocukluğumda yaşamış olduğum sorunlara dayanıyor. 8 yaşıma kadar İstanbul'un küçük bir semtinde yaşıyorduk arkadaş ortamın gayet iyi, psikolojik travmalardan uzak bir yaşantım vardı. Her gün okula gider, okul yaşımdan önce arkadaşlarla gece saatlerine kadar oynardım. Ne var ki 9 yaşına kadar. Her şey 9 yaşında başladı benim için, aynı semtte ama daha uzak bir konuma yerleştik, okulum değişti, hali ile arkadaş ortamımda... Hoş arkadaş ortamım hiçbir zaman olmadı artık benim için cadde üzerinde bir eve taşınmıştık çevrede sayılı sayıda az ev bulunuyor hiç erkek yoktu komşu çocuğu da benden 2-3 yaş büyük bir kızdı çok fazla iletişimim olmasa da yine de arada bir konuştuğum biriydi. Günlerim hep o 4 duvar arasında geçiyordu, ve 2 abla ile... Anne, ablalar, oğlu ile alakadar olmayan bir baba.. Bu profil eminim çoğunuz da hayatında oluşan bir profil. Her neyse ablaların aşırı ilgisi, annenin aşırı korumacı tavrı da eklenince 9 yaşındaki bir insanın aklı çok çabuk şekil alabiliyor. Bir eşcinsel hissinden ziyade kendimi bir kız gibi görmeye başladım ve bu da otomatikmen beni hemcinsime yöneltmeye başladı. Okul ortamında kızlarla takılmaya, erkeksel faaliyetlere (futbol, basketbol vs.) katılmamaya başladım. Evcilik oynuyor, bebeklerle takılıyor, erkeklere ilgi duyuyordum ama bu ailem tarafımdan farkedilmiyor edilmiş olsa da geçiştiriliyordu. Senelerim her zaman böyle geçti ve okul hayatımda bu nedenlerden benim için bir kabus gibiydi. Erkek arkadaşlar hep "kız gibisin, top musun, yuvarlak mısın" gibi günümüzün en aşağılayan sözlerini kullanıyor ve beni çok eziyorlardı ama bunu girdiğim her ortamda belli bir süre sonra herkesten duymaya alışmış bir dakikadan sonra takmamaya gayret etmiştim tabii ne kadar bu takılmayacak bir unsur olabilirdi ki daima içimde bir hüzün oluşuyordu. Gelelim artık Lise hayatına işte benim için en tehlikeli dönemler bu oldu bilinçli bir birey olmuş artık çevredeki bir okula değil de uzak bir yere kadar gidebiliyordum buda aileden biraz olsun bağımsızlaştırmış eve bilgisayarın alınması ile internet alemininin bana açılması yeni kişilik arayışlarını sanal aleme taşımıştı.
Kendime ilk olarak Facebook'ta bir kız kimliği ile hesap açmıştım bu hesap 2012 senesine kadar hep benle birlikte oldu 2009-2012 düşünün tamı tamına 3 sene... Bu kimlikle geziyor, insanlarla konuşuyor, bu karakteri ilkokul arkadaşımın resimleri ile süslüyordum. Daha sonra bu farklı internet sitelerine taşındı, aklınıza ilk cinsel anlamda gelmiş olabilir ama değil tamamen kültürel forumlarda bu kimlikle görev alıyor sadece sanal bir ders, çaba gösteriyordum. Lise 1'de beni hayatım boyunca en etkileyen insan ortaya çıkmıştı ve hala da etkisini hiç yitirmemiş biri.. Adı Metin idi. Fiziksel, duygusal açıdan beni büyülemiş ve kendine bağlamıştı onun için herşeyi yapacak durumdaydım ve yapıyordum da bir proje ödevinde onunla yer almak benim için en büyük hediyeydi. Okulda Metin evde Merve kimliği ile sanal alemde geziyordum.
Daha sonra beni kendine etkileyen bir isim daha olmuştu ve bu benim eşcinsel kimliğe ilk direnişimdi. Komşumun oğlu Ercan... Benden 2-3 yaş büyük biriydi her ne kadar Metin kadar bir etki bırakmamış olsa da göz ardı edilemez bir durumu bende yaratmıştı kardeşi Zeki ile yakınlık kurarak abisine yaklaşıp, sohbet ediyor kendisi hakkında daha fazla bilgi öğreniyordum. Ama kendime ilk "sen ne yapıyorsun!" dediğim zaman bu zaman olmuştu. Bu benim için büyük bir adımdı elbet ama yeterli değildi netice de kökleri derinleşmiş bir ağaç gibiydim ve bu sadece küçücük bir baltanın vuruşu kadar etki yaratmıştı bende.
2012 senesine geldiğimiz de benim için en büyük dönüm noktası bu zaman gerçekleşti... Hüseyin Hocam ile tanışmam bu sene olmuştu bu yazıyı okuduğunuzda ilk haftalarım sanmış olabilirsiniz ama şuan Hüseyin Hocam ile 5.aydayız. Yazıyı sizlere sunmak biraz geç oldu... Her neyse devam ediyorum nasıl oldu da ben Hüseyin Kaçın ile aynı ortama geldim derseniz ablanın beni Merve kimliği ile yakalaması ile oldu belki ben yakalanmasaydım belki de değil kesin bu kimlikle uzun senelerce yaşayacak ve hayatımı karartacaktım.
Şimdilik sizlere benden bu kadar bir daha ki yazıda nasıl yakalandığımı ve Psikolog sürecine nasıl girişimi yazacağım.
