İleriki yaşlarında eşcinsel duygular geliştirecek çocuk, küçük yaşlardan beri kimlik bunalımı ile ilgili bazı ip uçları verir. Erkekse kız gibi davranma, ablasının elbiselerini giyme, kız oyunları oynama, babasıyla yakın ilişki kuramaması, bu adam benim babam dercesine davranmaması, babasının veya birbaşka hemcinsinin cinsel organına dokunma cabaları, kız çocuğu ise pijamasının içinden parmağını erkek cinsel organı gibi tutması vs... vs... Anne-babalar, ya bu ip uçlarını ya önemsemez ya da ne yapabileceğini bilemedikleri için yokmuş gibi davranırlar. Ya tepkisiz kalırlar, ya da ayıp, günah der, kızarak aşırı tepki verirler. Başını kuma gömmekle gerçekler kaybolsaydı, devekuşu kendini avcıdan saklamış olurdu. Yokmuşcasına davranmak, aslında çocukdaki kimlik bunalımının gizliden gizliye, zamanla onarılması biraz daha zor olacak hal almasına ortam hazırlar.
Yukarıda örneklendirdiğim davranışları sergileyen çocuk, kendini kendi cinsiyeti olan ebeveyni ile sağlıklı rol model ilişkisi ile ilişkilendiremeyip, karşı cins ebeveyni ile sağlıklı olmayan bir ilişkilendirmeyi geliştirdiğinin ip uçlarıdır aslında. Ebeveynin burada yapması gereken, bu davranışları görmezlikden gelmek değil, çocuğu kendi hemcinsi ebeveyni ile doğru rol model ilişkisini geliştirmesine yardımcı olmaktır. Örneğin, kız gibi davranan bir erkek cocuğunun annesi ile arasına biraz mesafe konulması, babası ile daha yakın olması sağlanmalıdır. Babasının erkeklik organını ellemeye calışan cocugun, içinde baba sevgisi ve babasının erkek kimliğine karşı bir açlığın olabileceğinden, babası tarfında çokca sevilip okşanmalı. Babanın erkek kimliği cocuga sağlıklı bir formatta verilmelidir ve cocuğun ruhu baba sevgisine aç bırakılmamalıdır.
Sevgi sağlıklı ruh yapısının gelişmesinde hava su kadar ihtiyaçtır. Babalar-anneler, siz cocugunuzu kulaçlayıp sevginizi ifade etmezseniz, seni seviyorum evladım, oğlum,kızım demezseniz, cocuğunuz o sevgiyi başkarının kucağında arıyacaktır. Unutmamalıdır ki, insan sevgisiz yaşayamaz.
cenkcenkce@yahoo.com
