Çocuklara derler ki: Yalan söyleme, kandırma! Bu iyi bir davranış değildir, günahtır. Tanrı bunu sevmez ve seni cezalandırır. Kendileri ise yalan söylerler, kandırırlar. Birbirlerini aldatırlar, başkalarını aldatırlar. Şöyle derler: Kimseyi incitmeyin. Nezaketli ve terbiyeli olun. Ancak kendileri bu kurala uymazlar.
Çocuklar hilenin çabuk farkına varırlar. Önce şaşırırlar. Çok fazla güvendikleri anne ve babalarının kendilerine kötü, çirkin ve günah olarak gösterdikleri şeyleri nasıl olup da bizzat yaptıklarını anlayamazlar. Sonunda ebeveynlerinin söyledikleri ve yaptıkları şeyler arasında bağlantı olmadığına kanaat getirirler. Dolayısıyla çocuklar ebeveynlerine saygı duymamaya başlarlar Neyin iyi neyin kötü olduğu hakkındaki söylediklerini dinlemez olurlar. İyilik ve kötülükle ilgili nasihatları sıkıcı ve gereksiz görürler.
Grigoriy Petrov - Beyaz Zambaklar Ülkesinde ( Syf 70 )
