Gönderen Konu: MERAK ETME! BUNLAR GELİP GEÇİCİ..  (Okunma sayısı 4429 defa)

psikolog

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • İleti: 4386
    • Profili Görüntüle
MERAK ETME! BUNLAR GELİP GEÇİCİ..
« : 29 Mayıs 2012, 01:32:09 ös »
                   Yıllarca küçücük yüreğimde taşıdığım koskocaman bir yük.... ne mi bu yük??
          İlk başlarda çocukken hani ne bileyim  hayat toz pembeydi işte..hiçbir şeyin farkında değildim ki!!...babası hayatta olmasına rağmen bir yetim olarak bir erkek bana sevgi gösteriyor...benimle ilgileniyor..buda ister istemez hoşuma gidiyor..hem akrabamız hem üst kat komşumuzun oğlu..bana ne kötülük yapabilir ki diyorum küçük aklımla..sonra asıl niyetini gerçekleştirmeye doğru gidiyor..bir gün cinsel ilişkiye girsek nasıl olur diyor..ben ise daha 10 yaşında bir çocuk olarak bilmem olabilir diyorum...Allahım o an bu cevabı vereceğime felç olsaydım da dilim tutulsaydı...kalbim o an dursaydı da bunu söyleyemeseydim...bu cevabımın siyanür içmek gibi köprüden atlamak gibi kendini asmak gibi..hatta daha kötü bir şey olduğunu nereden bilebilirdim..bilemedim işte sonuç olarak...tam 2 yıl devam etti bu istismar...sonra nasıl mı bitti??taşındık o cehennemden...neden mi kimseye söylemedim??çünkü korktum..peki büyüyünce neden mi bir şey yapmadım???çünkü utandım...
        Ortalarda ergenlik yılları hani...hayatımın kabusa dönüştüğü yıllar..bende bir değişiklik var..arkadaşlarım kızlardan bahsederken ben sadece bakıyorum..ne yani bir erkek olarak erkeklere mi ilgi duyuyorum??..malesef acı gerçek bu..olamaz Allahım..nasıl olur bu?...ne olmasını bekliyordun aptal kafam?..çocukken 2 yıl yaşadıkların aya marsa mı gitti sanıyorsun...hayır hiçbir yere gitmedi..dünyada tam da  yanı başımda..gündüzlerimde..gecelerimde..okulumda..evimde..koltuğumda yatağımda..köyümde şehrimde..aklımda kalbimde..tüm hücrelerim hatta tüm atomlarımda..kısacası her zerremde...
        Sonraları 20li yaşlar..gençlik yılları yani..kurtulma çabaları..kim elimden tutacak peki??kime açabilirim sırrımı?...kime güvenebilirim??ne o??koskaca Türkiyede sadece 3 kişi mi?bunlarda çok pahalı ve çok mu ulaşılamaz??ama bi dakka bi kişi var evet Allahım bir kişi varmış elimden tutacak...adı Psikolog Hüseyin Kaçın..peki güvenebilir miyim ona gerçekten?evet araştırdım güvenebilirim..
        Daha sonraları terapi dönemleri...Allahım evet kurtulmaya doğru hızla ilerliyorum...ilk defa bir insan beni dinliyor bana değer veriyor...Rabbim dermansız dert vermezsin ki Sen zaten...yeter ki o dermanı keşfedebilelim..veremde bir zamanlar çok canlar almadı mı?şimdi ise bir aşılık canı yok mu??..evet Allahım dermansız bir dert varsa o da ümidi yitirmektir sanırım..aylar geçiyor..tedavi olan şey hayatımın kendisi..Hüseyin Kaçın kararı tam isabet...hayatım tekrar toz pembe..
        Daha da sonraları yine kış geri geliyor...terapilere ara vermek..işte bu şuna benziyor..yarayı açıp rüzgara bırakmak gibi...bir sonuca bağlamadan yarıda bırakmak insanı çok daha fazla yıpratıyor...bu dönemim ızdıraplarla dolu bir dönem...eskisinden çok daha kötüyüm..dibe doğru çöküyorum...sonum belli oldu yavaş yavaş..psikiyatri bölümü acil servisi...deli olmakla akıllı olmak bu kadar birbirine yakın mıydı ki?...kafayı yemekle yememek arasında incecik bir köprüdeyim..kendimi kaybetmiş vaziyetteyim..çevredeki herşeyi kırmak parçalamak..insanlar da dahil..sonra ne mi?sonra 3.kattaki pencereden kendimi aşağı atmak...hayır sakin ol..kendine hakim ol..Allahım bir destek..elimden tutacak biri..yardım et Allahım..evet onu arayabilirim..Hüseyin Hocam var ya benim...hemen çeviriyorum numarayı...her zaman olduğu gibi anında açılıyor telefonum..hocam benim mert..hocam yardım edin nolur...kafayı yemek üzereyim..hemen gelin istanbuldan ankaraya..alın beni burdan....sakin ol mert...bir sakinleştirici yap çık ordan..sonra konuşuruz...tamam hocam..sesi Hızır gibi yetişti işte..onun sesini duymak uçurumdan yuvarlanırken ortada uzanan bir ele tutunmak gibiydi...ardından daha yeni doktor olmuş bir kaç acemi bağırıyor..mert kapat o telefonu bizimle konuş..kapatmak zorunda kalıyorum..dua etmekten başka ne yapabilirim..Allahım ben Sana inanıyorum ve Sana sığınıyorum..yardım et bana...beni kimseye muhtaç etme..yardım et..ben Senin kulun değil miyim?ben Seni çok seviyorum..biliyorum ki Sen beni daha çok seviyorsun...ve o an içimde bir ses yükseliyor..MERAK ETME MERT BUNLARIN HEPSİ GELİP GEÇİCİ....VE O AN üstümdeki bütün yük uçup gidiyor...bir Hızır sesi ardından O nun asıl sesi...Allahım Sen Sana sığınanı zayi eder misin hiç?HAŞA..HAŞA VE KELLA...