Niye ondan nefret ediyorum? Çünkü onun yüzünden hayatımda hiç yaşamadığım ya da yaşamak istemeyeceğim şeyler yaşadım. Zor günler geçirdim hem de çok zor günler. Her şey onun yüzünden. Sorumsuz bir geri zekalının teki olduğu için yaşadım bunları onun yüzünden babasız kaldım. Küçükken ona en ihtiyacım olduğunda o yanımda yoktu , olmadı. Ne mutlu günümde ne zor günümde ne hastalığımda ne sağlığımda o yüzden nefret ediyorum. Herkes babasıyla kol kola yürürken benim babam yoktu , olmadı. Ondan nefret ediyorum çünkü onun yüzünden geçirdiğim zor günleri hak etmiyorum. Canımı yaktı canım acıyor. Üzülüyorum. Kahrediyorum. Neden ben? Neden başkası değil de ben? ne yaptım acaba? , benim bir suçum var mı? diye ama annemde de kendimde de bir suç bulamıyorum. Bütün suçu ona yüklüyorum çünkü her şeyi gözlerimle gördüm. Şahit oldum. Hepsine tek tek tüm yaptıklarını hatırlıyorum her şeyi unutmadım asla da unutmayacağım unutamayacağım çünkü giderken ona ceketini ben verdim çünkü bir taraftan annemin yanında olmak zorundaydım o günden sonra onu görmedim görmek istemedim çünkü ondan bütün yaşadıklarımın intikamını alacağım, tüm yaşananların hesabını verecek yanına asla bırakmayacağım yemin ettim , o beni tehdit ettiğinde” seni annenden ayıracağım kaçıracağım artık annen olmayacak sadece ben varım artık” gibi saçma sapan bir sürü tehditler ve arkasından gelmesi çok doğal krizler , öfke nöbetleri , psikologlar ve en sonunda teşhis kondu “panik atak” . artık her an kriz geçireceğim ,bir yerde yıkılıp kalkacağım diye kendimi soyutladım sosyal hayattan . dışarı çıkmıyorum. Gezmiyorum kimseyle görüşmüyorum sadece okul ve ev başka yok çünkü içim acıyor, yaşadıklarımı hazmedemiyorum bir türlü , isyan ediyorum. Neden ben sorusunu çok soruyorum yıllardır.benim suçumun olduğu pek bir yer göremiyorum., annemi de suçlamıyorum. Onu evden yollarken annem bize sordu gitsin mi diye , ne abim ne de ben bir saniye bile düşünmedik karar verildi gitsin dedik ve çok kısa bir süre sonra annem onu bizim desteğimizle kapının önüne koydu. O günden beri annemden ve benden intikam almaya çalıştı. İlk zamanlar evin elektriğini keserdi. Korkalım da kapıyı açalım diye o da içeri girsin diye ama açmadık. Çünkü annemde bizde kararımız vermiştik. O bu eve bir daha girmeyecekti sokmadık. Bazen beraber zaman geçirmek üzere tüm vaktini kızına ayırmış babalar görüyorum içim acıyor o zaman neden ben diye bir kez daha soruyorum yine aynı sonuç suçlu değilim. Bazen düşünüyorum babalar kızlarını korur mu sever mi yada benim babam beni niye sevmiyor beni niye korumuyor niye yanımda değil niye yok niye babasızım onun hatalarının bedelini niye ben ödüyorum. Maalesef ama ben nasıl bedel ödüyorsam zor günler yaşıyorsam ona da bu günlerimin bin beterini yaşatacağım. O nasıl bizden intikam almaya çalışıyorsa bende alacağım bunların hesabını verecek yanına kalmayacak . Ha bir de şu kocaman bir saçmalık olan velayet meselesi var neden istiyor benim velayetimi bunca yıl sonra 4 yıl kısa bir zaman mı ne yapmaya çalışıyor . bu da onun intikam hırsının bir parçası mı yada gerçekten pişman mı . asla onun pişman olduğunu düşünmüyorum. inanmıyorum güvenmiyorum. Onun yüzünden insanlara olan inancımı yitirdim. Güvenimi kaybettim. İnsanlara güvenmiyorum. Güvenmek istemiyorum. Kimseye sırtımı dayamak istemiyorum. Güvenmek istemiyorum çünkü bu kadar zamandır yalnızsam bundan sonra da yalnız olabilirim. Bununla baş edebilir miyim bilmiyorum ama gücüm tükeniyor kalmıyor yoruluyorum hem de çok … BAZEN KENDİMİ SAÇMA BİR ŞEKİLDE ACAYİP BİR ŞEKİLDE KİN DUYGUSUNUN KAPLADIĞINI FARK EDİYORUM. Haklı mıyım haksız mıyım bilmiyorum. Kafam karışık BUNU ŞİMDİYE KADAR HİÇ KİMSEYLE PAYLAŞMADIM BELKİ DE BU YÜZDEN PSİKOLOGLARIN BİR FAYDASI OLMADI BEN KONUŞMADIM ÇÜNKÜ SUSTUM ONLAR KONUŞTU BEN KONUŞMADIM ONLAR KONUŞTU BEN DUYMADIM. Hala suçluyorum onun savunulacak bir noktası savunulacak. Şimdi karşıma geçmiş bir de mahkemede ben kızımı istiyorum diyor. Yok öyle bir dünya olmayacak buna izin vermeyeceğim eğer beni ona verirlerse o zaman aklımı kaybedecek kötü şeyler yaparım mahkemeden çıkışta teyzem kendi babasını anlattı. Babasının onu nasıl koruduğunu ne kadar çok sevdiğini anlatıp durdu ama duymadım görmedim çünkü unuttum babalar nasıldır nasıl koruru nasıl kollar ne kadar sever bilmiyorum bilmek istemiyorum artık. Onu yeniden hayatıma sokacağım bunca zaman iyi ya da kötü bu yaşıma
Geldiysem bundan sonra da idare edeceğim. Teyzem hariç bütün sülalem bana onu hatırlatacak hiçbir söz etmediler benim tek bir sözüme Ankara dan kalkıp geldiler hem de gecenin bir saatinde bana hep destek oldular. Beni korudular. Hem de sonuna kadar. İyi ya da kötü her zaman yanımdaydılar. Yanımda oldular. Onlar hayatta tek varlığım her şeyim kuzenlerim annem abim herkes benim yaramı sarmaya çalıştılar ellerinden geldiği kadarını sardılar ama olmadı bende engelleyemedim. Kendime hakim olamadım. Öfkemi kontrol edemiyorum ses tonumu ayarlamayamıyorum, sinirlendiğim zaman gözüm kimseyi görmüyor, engelleyemiyorum kendimi. Olmuyor. Öfke nöbeti sonrası kriz daha sonra bir sürü ilaç iğne hastane ama gerçekten bunları kimsenin yanına bırakmayacağım ondan intikamımım alacağımnasıl bilmiyorum ama alacağım. Yanına bırakmayacağım. İçimde hakim olamadığım biraz da olmak istemediğim intikam hırsı J hesap sormak sorucammmmmm yanına kalmayacak bırakmıcaammmmm , o hayatına mutlu mesut devam ederken ben burada acı çekiyorsam zor günler geçiriyorsam bunun bir bedeli olmalı , o daha kötüsünü yaşamalı yaşatıcam ona ve karşısına geçip benden daha beter olduğunu seyredeceğim . büyük bir rahatlamayla o zaman tüm acılarım dinmiş olacak her şey bitmiş olacakkkk o günü iple çekiyorum.ama çok yakınnn o gün hayatımın en mutlu günü olacak çünkü tüm acılarım dinecek kötü ve zor günler bitecekkkkJ
