EŞCİNSELLİK DEĞİŞTİRİLEBİLİR .
1.5 sene öncesine kadar bende bir eşcinseldim . Yani hiçbir zaman kabullenemedğim hislerim ve yönelimlerim vardı . Herşeyin kökeni aslında küçük yaşlarda yaşanılan olaylara dayanıyor . 23 yaşında bir ünvste mezunuyum . . Çocukluğum büyük bir aile içerisinde kadınların arasında geçti diyebilirim . Evde tek erkek çocuğu bendim . Abim veya evin içinde benden başta herhangi bir erkekte yoktu . Benle ilgilenmeyen , beni kucağına almayan , parka götürmeyen bir babanın daha doğrusu Şam babasını erkekten saymazsak tabi .Geniş bir ailede kızlarla beraber büyüdüm , 5 yaşından beri kızlarla , onların bebekleriyle oynadım . Küçükken kadın bedenine özendiğimi , makyaj yapma arzusu taşıdığımı , kadın gibi yürüyüp , kadın gibi konuşmaya özendiğimi gayet net olarak hatırlıyorum . Bu tabi benim suçum değil . Çevremde rol olarak kendisini örnek alacak bir erkek göremeyince erkek çocuk otomatik olarak çevresindeki kadınları örnek alıyor , bu anne veya kızkardeşte olabiliyor . Küçükken bana erkek olduğumu hissettirecek , yani erkeksi kimliğimi geliştirecek bir aktivitede bulunduğumu hatırlamıyorum . Sokaktaki çocuklar top oynarken ben onları çok vahşi ve kaba yaratıklar olarak algılardım , onlara bir yandan benden güçlü oldukları için öfke duyardım , bir yandan da hayran kalırdım . Kişi kendi zıddına aşık olur , kız gibi büyüyen , erkeksi paylaşımları 0 ın altında olan bir çocuktan kızlardan hoşlanmasını beklemek hayal ötesi bir durum . Çocuk yaşlarda çevremdekiler tarafından ''kız gibi bir çocuk'' olarak algılandığım ve bana bu yakıştırmanın etkisiyle geçirdiğim ve giderek artan bunalımlarda cabası . Kadınları rol model alma , baba figüründen yoksunluğun üzerine birde 8 yaşlarında 20 yaşlarındaki bir gencin tacizine uğradım , bunu korkumdan ve etraf ne der diye kimseyede söyleyemedim . Tacizden sonra içime kapandığımı ve dışarı çıkmak istemediğimi hatırlıyorum . Tüm bu travmaların etkisiyle ergenlik çağına girdim . Çok fazla utangaçdım , toplum içerisinde kendimi hiçbir zaman net olarak ifade edemedim okul çağlarında . En basit bir konuyu topluluk önünde ifade ederken bile kızarır , renkten renge girerdim . Okul çağlarında tüm erkekler bilirki kavga mutlaka olur , mutlaka en sakin çocuklar bile birbirine girer . Ben hiçbir zaman bir kere bile kavga ettiğimi hatırlamam . Kavga ederken bir yerim incinecek ve sakat kalcam diye o kadar korkardımki ve küçük yaşlarda futbol oynarken gözümde güçlü olan erkek figürü , bu seferde kavga ederken benim gözümde güçlüydü . Hem güçlü ve sempatik hemde alabildiğine itici tabiki . Okulda beden derslerinden nefret ederdim , malum beden eğitimi derslerinde erkekler futbola , kızlar voleybola , ben ise cesaret edip futbol oynamaya kalksam elim ayağım birbirine dolaşacak gibi gelirdi . O kadar özgüvensizdimki erkeklerle dostluk kuramazdım , kurduğum nadir erkeklere de kadınsı yönümü gösterirdim ve onları koruyucum ilan ederdim , onların beni bir kız gibi koruyup kollaması , sarıp sarmalaması öyle hoşuma giderdiki anlatamam . Çünkü psikolojik olarak erkeklikle ne kadar alakam vardı tartışılır .
Ergenlik çağına girdiğimde cinsel arzularım iyice artmıştı , derslerimi hiçbir zaman aksatmadım , okulumu başarılı bir dereceyle bitirdim . Ama bir yandan da pornoya yöneldim , internette gay pornoları izlemek tek eğlencem haline gelmişti . Yine msn ve sohbet siteleri üzerinden kurulan arkadaşlıklar birbirini izledi . En başlarda utangaçlığmın ve biri görürde ne olur halim korkularının verdiği tutukluk , cinsel arzuların artmasıyla yerini buluşmalara bırakmıştı 18-19 yaşlarında . Derken birkaç yılım ''aşk'' ve ilgi arayışıyla geçti . Ne kadar cinsel dürtülerim yoğunlukta olsada esas istediğim şey beni sarıp sarmalayacak , yalnızlığımı , beceriksizliğimi , ezikliğimi ve zayıflığımı unutturacak güçlü bir erkek figürüydü . Aslında o güçlü erkek benmişim , ta kendimmiş . Ben diğer erkekler kadar değil , hatta birçok erkekten de daha erkekmişim bunu tabi psikolojik terapiler sürecinde anlıyosun ve o sahte benliğinden ve ezik yanından sıyrılıyorsun . 22 yaşlarımda artık eşcinsel yaşam beni o kadar bunaltmıştı . Bu doğuştan gelen bir durummuydu ? Öyleyse neden ben ? Bula bula benimi buldu , banamı layık görmüştü Allah bu hastalığı ? Benim ona ne zararım dokunmuştu . İnternet elimin altındaydı , bu konuyla ilgili pekçok iddia vardı kimi sözde psikolog ve uzmanlar bunun doğuştan gelen bir durum olduğunu savunuyorlardı . Oysaki eşcinselliğin geni yoktu . Genlerden yana emindim . Sonra hormonlarımı ölçtürdüm , hormonlarım gayet sağlıklı ve normal bir erkekten bile daha dengeli çıktı ? Öyleyse geriye tek bir seçenek kalıyordu . Sorun psikolojik . Tedavimi Hüseyin Kaçın beye yaptırmadım . Ama ona ve forumuna çok güvendim siteyi (
www.escinselterapi.net) inceleyince . Tedavimi başka bir dernekte kadın bir cinsel terapiste yaptırdım . Allah ondan razı olsun diyebilirim , bana maddi olarak ve anlayış olarak kimsenin göstermeyeceği kolaylıkları gösterdi . Önce neden eşcinselim sorusunu sorduk beraber ve bunu keşfettik . Ben ilk gittiğimde çok depresyondaydım ve intiharı düşünüyodum sürekli . Önce kendimle barışmayı öğrendim , depresyondan çıktım ve sosyal fobiyle ilgili terapiler gördüm . Bu 4 ayı geçkin sürdü . Daha sonra psikologumun davranışçı terapi , hipnoz terapi ve fantazi çalışmaları gibi birçok teknik uyguladıkları bir süreç geçirdim . İlk 6 ay her hafta gittim , 6 ay sonunda epey bir değiştim , hemcinslerime ilgim devam ediyordu ama karşı cinsede büyük bir ilgi duyuyordum . Daha yürümem gereken yolum vardı . 6 ay sonrası kimi zaman 15 günde bir kimi zaman ayda 1 uzmanımın önerdiği gibi terapilere gelerek büyük bir değişim geçirdim . Anladımki ben aslında hiçbir zaman eşcinsel değilmişim , zaten benim durumumda olanlara yalancı eşcinsel deniliyormuş . Bunun gibi bilgiler edildim. Terapi süreci bıyunca eşcinselikle ilgili pek çok şey öğrendim . Mesela kendimi yalnız hissettiğim anlarda uzmanımın bana yüzde 12 i eşcinsel var Türkiyede demesi beni umutlandırıp yalnız olmadığımı hissettirmişti . Gençlere tavsiyem doğuştan diyenlere kulak asmayın . Bu gelişimsel bir problem aşabilirsiniz inandıktan ve istedikten sonra herşey kolay . Kendi tercih etmediğiniz birşey için acı çekmeyin , ana babamızın yaptığı hataların sonucu bazen böyle ağır olabiliyor ama değişim mümkün . Ben tedavi ücretim için işe girdim , çalıştım , insan başlarda parayı bahane ediyor ama inanınki istedikten sonra parayı da hallediyorsunuz . Şimdi huzurlu ve mutluyum . Kız arkadaşım var, bazen onu aldatmamak için kendimi zor tuttuğumu hissediyorum o kadar ki kızlara ilgim var . Erkeklere olan ilgimi sorarsanız , daha önce bir erkek gördümmü altüst olurdum . Şimdi hiçbir erkekle kafamda cinsel fantazi kuramıyorum , zevk almıyorum , hayal etmiyorum . Sadece yakışıklı bir erkek görünce sevimli geliyor ama cinsel açıdan arzulayamıyorum . Bu sevimli gelmesi de sadece geçmişten kalan bir alışkanlık . Değişim gerçekten mümkün inanın , isteyin ve yılmadan yürüyün , yürüyün , yürüyün ve cinsel kimliğinizi bir ödül gibi çekip alın .
