merhabalar hocam;
size daha önce çokça yazmayı düşündüm ama beceremedim.kelimeleri nasıl ifade edeceğimi mi bilemedim yoksa asla en iyisini yazamayacağımı mı düşündüm tam olarak bilemiyorum.ikisinin kesiştiği noktada sonuç olarak hislerimi buraya dökmeye karar verdim.sizinle terapiye başlayalı ne kadar oldu kestiremiyorum;ancak benim zamansız yere bırakmalarımı saymazsak hatırı sayılır bir değişiklik yaşadığımı söyleyebilirim.tabi ki bu benim şahsi kanaatim...terapiye başladığımda birtakım çekincelerim vardı;acaba kendimi doğru ifade edebilir miyim,sıkıntımı anlatmayı becerebilir miyim şeklinde..ancak buna gerek kalmadan size rahat bir şekilde kendimi ifade ettiğimi fark ettim. obsesif kompulsif bozukluğu şikayeti ile size gelmiştim ;ancak sosyal fobim olduğu birkaç tekrarlayan seans sonrası ortaya çıktı.aslında gözle görülen ve fark edilen temizlik takıntısı,simetri takıntısı gibi somut şeyler değildi sıkıntım.düşünsel boyuttaydı ve insanlarla ilişki kurma konusundaydı.her seans sonrası kalabalık caddelere karıştığımda konuştuklarımızın beynimde yankı yapması yorucuydu.ancak bu kötü manada bir yorgunluk değil tatlı bir beyin jimnastiği gibi geliyordu bana.
çocukluğumda yaşadıklarımdan yola çıkıp şu yaşıma gelene kadar ki yaşantımda neler yapabildiğimi konuşmuştuk.ama elle tutulur bir şey yoktu.başarısızlık adımla yan yana yazılıyordu sanki.üniversite sınavını zorlayarak kazanmıştım ve hazırlığı iki yıl tekrar ettim.ardından birinci sınıfın ikinci döneminde okula ara vermiştim.giderek dibe düştüğüm korkusuyla yaşamaya başladım.başarmayı deneyenlerin başarısız olma ihtimali vardır aslında..başarmayı denemediğimi fark ettim sizinle olan konuşmalarımızda...en iyisini yapamamaktansa hiç elimi sürmemeyi tercih etmiştim hayatım boyunca.insanlarla olan ilişkim de dahil olmak üzere hiç risk almamıştım mesela..yaşımım bana gerektirdiği yaşamam gereken hiçbir şeyi aslında korkudan yaşayamadığımı farkettim.tabi ki bunları düşünüp bu şekilde yorumlamam zaman aldı.
ilk seanslarda kafam karışırdı genellikle ama sonrasında taşlar yerine oturmaya başladı.sahip olduğum takıntılarım zaman zaman seansa gitmemi engelledi.ama ben şimdi bunun ne kadar yanlış olduğunun farkındayım.zaman zaman asla hayatımda boşluk olmaması gerektiğini söylediniz.sosyal ortamlara girdiğimde takıntı ve vesveselerin ortadan kalkacağını belirttiniz bana.ancak ben bunun ilk etapta nasıl oluşacağını kestiremedim.çünkü sürece gözümü kapamıştım.sonuç odaklıydım çünkü; artık bu rahatsızlığın hayatımı her açıdan kuşatmasına karşı sabırsızdım.derslerim yolunda değildi;çünkü ders kapağı açamıyordum;insani ilişkilerim olması gerektiği gibi değildi;ibadetlerden kaçıyordum çünkü ellerimi duaya açtığım an tüm vesveseler beynimde karıncalanıyordu.sanki birisi uzaktan kumandayla beynimi yönetiyordu ve ben tüm kontrolü onun eline vermiştim.şimdilerdeyse söylediklerinizi uygulama çabasındayım.tam olarak yapabiliyor muyum buna asla emin olamayacağım ancak bu mükemmelliyetçi tavrımı yenmemle mümkün biliyorum.seaslara düzenli olarak katılmaya devam edip kendime boş vakit bırakmamaya özen gösteriyorum.böylece yaşadığım sıkıntılar aza inecek biliyorum.en azından böyle olmasını umuyorum diyebiliriz.şuan yazdıklarımı silip yeniden daha olması gerektiği gibi en mükemmele yakın yazmam gerektiğini beynim bana vurgulasa da ben bu yazdıklarımı virgülüne dokunmadan size yollayacağım.en iyisinin hiçbir zaman olmayacağına inanıp elimi suya sabuna sürmekten çekinip köşeme çekilmeyeceğim.çünkü size yazdıklarım ''ben''olmamı sağlayacak...bir keresinde bana ''sınırların varmı ?yani insanlar senin sınırlarını biliyorlar mı;şunu yaparsak şeyma kızar yahut şöyle yaparsak üzülür dedikleri birşey var mı?senin kendi fikirlerin,kararların ,sevdiklerin ya da nefret ettiklerin var mı'' diye sormuştunuz..cevap veremediğimi hatırlıyorum.kişiliğimi şekillendirdiğim günleri görebilmenin umuduyla seanslara devam edeceğim ve umarım bu sorunuzu bir gün olması gerektiği gibi cevaplarım.defalarca söylemenize ve teşvik etmenize rağmen yazamamıştım ancak sabrınız ve yazacağıma olan inancınız için teşekkür ederim...
bunun son değil de bir başlangıç olduğundan emin olarak sözlerimi toparlıyorum.buraya yazacak şeyler biriktirebilmek umuduyla...
