HAZRETİ ALİ'Yİ NEDEN SEVEMEDİM
Kanalizasyon, Bağ Evi ve Hüsamettin
dün gece yaptığımız konuşmada "Sünnet Şöleni, Makas ve Erkeklik" yazısıyla ulaşılan sonucu öğrendiğimden beri
kafamda nerden başlasam, neyle başlasam soruları uçuşuyor
kimbilir bilinçaltımda neler gizli, düşünüp duruyorum ama bir an önce de yazmaya başlamalıyım
artık net ve sansürsüz
sebebini bilmiyorum ama bana birden bir cesaret geldi
Kim ne der?, Ya biri durumu çakarsa? korkularından arınmış bir cesaret
sahip olamadığım için Hz. Ali den bile nefret ettiğim cesaret
çocukken (14-15 yaşlarında, belki hala) annem Hz. Ali nin ne kadar cesur bir insan olduğu hikayelerini anlatırdı ve ben herşeyden korktuğum için, sırf bu sebepten içten içe sevemedim Hz. Ali yi
ama dile getiremezdim elbette, dine karşı yapılabilecek herhangi bir yorum CIS, Allah yakardı.
başka cesur kişilikler de hatırlarım ama nedense özel olarak Hz. Ali ye içten içe fesatlanırım, hele ki
"Hz. Fatımalar, ancak Hz. Alilere nasip olur, kendinizi temiz tutun" diye bir cümle duymuştum ki, içimdeki haset çığ gibi büyümüştü, nasıl olurdu hem bu kadar cesur, hem de Peygamber kızıyla evlenebilecek kadar heteroseksüel olabilirdi
sahip olamadığım herşey onda vardı, tertemiz ve Allahın sevgili kulu, dillere destan bir yiğit ve ölümüne heteroseksüel
zaten bu tamamlamanın Allahın sevgili kulu olanları sevmem, olmayanlarla da sevişmek isterim genelde
gelelim benim şu akılalmaz saplantılarıma
bildiğim en büyük saplantılarımın başında temizlik ve delik fobim geliyo
Allahım delik fobisi yazarken bile yüreğim sıkışıyo
öncelerde yüzeyi pürüzlü şeylere karşı çok korkunç bi fobim vardı, "mayın tarlası" diye bi top vardı, her yerinden sivilceler çıkmış gibi, dokunamazdım bile ama bu tripofobia/delik fobisini keşfettiğimden beri onu arar oldum
lanet olsun Allah kahretsin, ilk ekşi sözlükteki bir linkle keşfettim, tripofobik misiniz? adıyla paylaşılan bi video
izlediğimde dehşete düştüm, kaşınmaktan her tarafımı yara ettim, video yu kapattım ama geçmedi, neredeyse 1 haftaya yakın uyuyamadım, orda gördüklerim sürekli gözümün önündeydi
ritmik düzenli küçük küçük delikler ve içlerinden birşey fırlayacakmışçasına bulunan tohumlar gibi
yazarken nefes alamıyorum gerçekten, yüreğim sıkışıyo
araştırdım, aslında tüm görseller tek görselden 'lotus çiçeğinin tohumu' görüntüsünden türemişti, bu görüntüyü photoshopla insanların yüzlerine kollarına koymuşlar
gecelerce ağladım, bi türlü aklımdan çıkmıyo, deliler gibi kaşındım, sürekli dua ettim unutmak için, en sonunda biraz sakinledim ama o günden sonra adeta hayatım boka döndü
o gün gördüğüm tüm görseller tek görselden türemiş olmasına rağmen, artık normalde beni rahatsız etmeyen herşeyi onunla bağdaştırmaya başladım, küçüklü büyüklü herşey, makarna süzgecindeki deliklere kadar herşey ona benziyodu
şu an bunları anlatırken bile deliler gibi kaşınıyorum
temizlik takıntım ve bu fobi birbiriyle bağlantılı ama nasıl olduğunu henüz bilemiyorum
o kadar takıntılıyım ki, sürekli üzerimi kokluyorum, yatak yorgan sürekli yıkıyorum,herhangi bir dağınıklık olduğunda uyku uyuyamıyorum, herşeyden huylanıyorum, iğreniyorum, çoğu insanın yaptığı yemekleri yiyemiyorum
sürekli kendimi kirli gibi hissediyorum, hergün duş almama, deliler gibi yıkanmama rağmen, suratım saçım vıcık vıcık yağ içindeymiş gibi geliyo, aynaya bakıyorum normal ama kendi kendime heryerimden yağ damlıyomuş gibi hissediyorum
ve bu hisle sürekli saçlarımı vücudumu suratımı kaşımaya başlayıp, en son saçlarımı yolarken buluyorum kendimi
en son ev arkadaşım, klozetin kenarına işediğinde dedim bu sefer temizlemicem dursun öyle
yattım ve gördüğüm sarı leke sürekli gözümün önüne geldi, en son o sarı lekeye ekmek banıp yediğimi hayal etmeye başladım, evet kulağa ne kadar piskopatça geliyo
hem midem bulanıyodu, hem engel olamıyodum, sürekli o çişe ekmek banıp yiyodum
saatlerce direndim ama uyuyamadım, en son kalkıp 1 saat boyunca çamaşır suyuyla banyoyu temizledim
bu konuyla bağdaşabileceğini düşündüğüm, çok küçüklüğümde hatırladığım bi takım olaylar dizisi var
henüz okula başlamadığım 5-6 yaşlarındayken, mahallemizde kanalizasyon borusu patlamıştı
kepçe gelip, orayı kazıyodu ve klasik tüm mahalleli etrafında toplanmış, ben de beraberinde izliyoduk
açtıklarında koca bi çukurun içinde, akan boklar çişler, sonra orda bi çocuk(15-16 yaşlarında heralde benden büyüktü)
diğerinin ablası hakkında, "Özge tuvalletteyse şimdi şu borudan çıkar gelir" diye bi espri yapmıştı
bunun espri olduğunu ancak şu an anlayabiliyorum, o kadar ciddiye aldım ve korkmuştum ki, insan gerçekten tuvaletini yaparken deliğe düşüp boruların arasına kaçabilir sanmıştım
daha sonra babamın teyzesinin bağ evinin bahçesinde bir tuvalet vardı, tuvaletin kanalizasyon sistemi yoktu, tuvalette bir çukur vardı, kare şeklinde içi bok doluydu, üzerine kül döküyolarmış en son gün sonunda
normal bir tuvalet deliğine göre oldukça geniş ve ben onu her gördüğümde dehşete düşerdim
içine düşüp sıkışcam sanardım
daha sonra "olacak o kadar" dizisinde 'hüsamettin' adında bir tipleme vardı
kızarmış suratlı, saçma sapan yerlerden çıkan, kafası tencerelerden falan çıkardı ve bi keresinde kadın klozeti açtığında kafası ordan çıkmıştı
o sahneyi gördüğümde şok geçirdim ve kronolojik olarak tam bu sırada, kanalizasyon, bağ evi ve hüsamettinden sonra
uzun süre hep aynı rüyayı görmeye başladım
"rüyamda babam mutfağımızın tezgahında açılan bir yarığın içine sıkışmış, sadece kafası dışarda, çığlık çığlığa yardım istiyor, bulunduğu yer tıpkı bağ evindeki gibi kare bir delik ve içi bok dolu, kafası da tıpkı hüsamettin gibi sıkışmış. yardım etmeye çalışıyorum ama asla gücüm yetmiyor ve kaya kaya babam içine doğru batıyor, en sonunda boğuluyor mu noluyor orasını tam hatırlamıyorum."
ben bu detayları dün geceki telefon konuşmasıyla hatırladım
gecelerce bu rüyayı gördüm ve ne zaman kesildi hiç hatırlamıyorum
(şu an bunları yazarken deliler gibi kaşınma krizine girdim gene)
