Terapi 1
Diğer psikologlardan farklı olarak;
Ben konuşucam psikolog dinleyecek diye düşündüm çok farklı yönleri gösterdi .Ben cinsel boyutunu çok konuşuruz diye düşündüm ama öyle olmadı.Bunu nerdeyse hiç konuşmadık. Deneyim olarak da çok artınız var çok hızlı anlaşabiliyoruz.Önceki psikologla karşılaştıracak olursam çok fazla zaman ayırdı bana gerçekten 2saat konuştuk nerdeyse yardımcı olmak istediği belli.Diger psikolog sürekli telefondan süreyi kontrol etmişti,ben anlattım dinledi,tedavide tam ne yapıcaz dediğimde senin istediğin gibi yaşamında destek olucam gibi bi şey söyledi,süre dolunca hemen ayağa kalktı hadi güle güle, herhangi bir tespitte bulunmadı açıkçası kendimi değersiz ve anlaşılmaz hissettim. Ama sizde çok iyi ve değerli hissettim iyi ki gelmişim.
Genel olarak hayatımın özeti:
23 yasındayım .Asosoyalim.Evin en büyük ve tek kızıyım.İki kez taciz yaşadım ilkokula başlamadan önce.İlki cinsel taciz ,ikinci biraz daha az bi taciz göğüslerime dokunması şeklinde ve ikisi de ergenlik dönemindeki bi erkek tarafından geldi.Annem fiziksel şiddete maruz kalmış babam tarafından.Sonra psikolojik boyutu devam etmiş.Annem evde her türlü babamla sorununu bana anlatır.Özellikle cinsel sorunlarını.Babamı hiç sevmem hafif tiksinti duyarım,fazla samimi değilim diğer kızların babasıyla olan ilişkisi hiçbir zaman olmadı aramızda.Anneme aşırı bağlıyım ama bazen bana babamdan yakınıp sonra yine babamı seciyo beni yüzüstü bıraktığında anneme gıcık oluyorum.
İlk terapinin bana gösterdikleri:
-Çocukken iki taciz yaşadım.Biri cinsel tacizdi neredeyse tecavüze varacak bi şekilde.İkincisi daha hafif bir tacizdi ben bunu pek önemsemiyorum ama tacizin büyüğü küçüğü yokmuş.Bunu anladım.
-Ben annemin mazoşist olduğunu bilmiyordum.Babamla ilişkilerinde annemin zulüm görmesine rağmen hala çocukları için(!) boşanmaması ve sonradan 2 çocuk daha yapması babamdan kopamadığını gösteriyormuş.Yani babamla sadist mazoşist bi ilişkisi varmış.
-Sosyal fobim var.Hiç yakın arkadaşım yok,insan ilişkilerim sıkıntılı.Kadın olarak kimsenin yanına gidip arkadaş olma isteğim yok.Ve evli olan bir arkadaşımı dedim var diye ama evli olan arkadaş sayılmadığını söylediniz fazla sosyalleşme imkanı olmadığından.
-Kendimi hiç önemsemiyorum annem için yaşıyorum.Zaten trans erkek olarak devam etsem hayatıma yine annemin yanında devam edeceğimi,hicbi kadının beni istemeyeceğini söyledim zaten ben aman kadın olsun hayatımda diye ölen biri değilim ibadetlerimi bile erkek olarak yapmam falan öncelik ve siz, kendin için değil annen için yaşıyosun bu hikayede sen yoksun annen var o zaman niye annenle yaşamayı isteyesin o mutlu olsun diye yapıyorsun her şeyi dediniz. Mesleğimde atanıp başka bir şehre gitsem, annem ve küçük kardeslerim de gelecek peşimden hatta kardeşlerimin dershane parasını bile benim ödeyeceğini söylediniz.Bunu nerden bildiniz şaşırdım gerçekten doğru aynen öyle olacaktı.
-Sosyal fobim çocukluğumdan beri var.Temelde bu sorunu çözmem gerek aslında benim sorunum temelde sosyal fobim ve üstüne taciz, travmalarım ve aile yapımın etkisiyle kendim olamamak,ve bunu da ben trans erkek olduğumu hissederek kendim olmaya çalışmışım.
-Anneme onun için dediğinizi söyledim,çocukları için her şeye katlandığı ve kendisinde suç olmadığını söyledi ve psikiyatriste gitmeyle ilgili sessiz kaldı.Hem artık ezilmiyormuş ve kocasının her isteğini yapmıyormuş.Ayrıca benim kendimin bunu tercih ettiğim ve benim iradesiz oldugumu kastederek söyledi.Herkesin annesi o gibi ve onlarda neden problem yok dedi:/
-Ve en şaşırdığım babamı rol model aldığımı söylediniz bi kadını kontrol etme konusunda.Ben babamı hiç sevmem ve böyle olduğumu hiç düşünmedim. Annemi mutlu eden bi erkek olmadığı için ben o erkek oluyorum.Ve bi kadını mutlu etmek için varımı yoğumu vereceğimi söylediniz trans erkek olarak devam etsem yine ben yokum hayatım başkasının mutluluğu üzerine .Benim eski bi trans arkadaşım da aynen böyle sevgilisi için kredi çekmişti hep diğerini düşünürdü hayatında kendi yoktu.Ben böyle olmak istemiyorum.Kendim için bişey yapmam lazım artık çok verimsiz bi hayat.
Yapmam gerekenler:
-Artık hayatımı annemin mutluluğu için degil ,kendim için yaşayacağım.Her seferinde bana babamdan yakınıp yardım dileyen ve sonra beni yüzüstü bırakıp babama giden annemi artık mutlu etmeye çalışmıcam.Anneme karşı bencil olmalıyım.Eve gelen her misafire hizmet etmek zorunda değilim istemiyorsam yapmam kadın hissetmediğimi anlayacaklar endişesi yüzünden toplumsal kurallara boyun eğme zorunluluğum yok.
-Sosyal fobimi yenmek için bi gitar kursuna falan yazılıp orda arkadaş edinmeliyim ve binamızdaki benle arkadaş olmaya çalışan kızı reddetmemeliyim, samimiyeti ilerletmeliyim.
Şimdilik aklımda kalanları yazdım evde not tutmaya karar verdim, her terapimi yazdıkça buraya eklerim ve yapması da yazması kadar kolay olur,başarabilirim inşallah.
yazının devamını forum sayfasında okuyabilirsiniz
Psikolog
http://escinselterapi.net/huseyinkacin/http://escinselterapi.net/forum/https://www.youtube.com/watch?v=tIuRKf4tbpU&list=PLAABaL9f17rX11VATx98ruU7_iIuzgOZK&index=13
