BEN EŞCİNSEL EĞİLİMİ OLAN BİR HETEROSEKSÜELİM

[Yaşam Boyu Öğrenme]

Hüseyin Bey'i senelerdir bilmem ve takip etmeme rağmen cesaret edip de yaklaşık 1 ay önce kendisiyle iletişime geçebildim. İlk telefon görüşmemizde eşcinsel ilişkimin hiç olmadığını söyleyince tereyağından kıl çeker gibi bu hislerden kurtulursun, dedi çok heyecanlandım ve mutlu oldum. İlk terapi için beni İstanbul'a davet etmesi üzerine de 23 Eylül günü Hüseyin Bey’in yanına gittim. Saat 17.00 da olacaktı randevumuz ama ben, benim gibi eşcinsel olup da iyileşmek isteyen kişileri dinlemek, onlarla sohbet etmek için 15.00 da Hüseyin Bey’in yanındaydım. Beni kapıda bir arkadaş karşıladı, kendisi Benim Ailem Belgeselinin 3.Bölümünde ve Hüseyin Alp’in yaptığı Eski Bir Eşcinselle Söyleşinin 2.Bölümünde konuk olmuş olan kişiydi. Bana çay ikram etti biraz sohbet ettik, çok tedirgin bir haldeydim, iyileşen biriyle sohbet etmek bana gerçekten çok iyi geldi. Derken Hüseyin Bey’in terapisi bitti, beni odasına davet etti.

1.TERAPİ

Daha önce telefonda konuştuğumuzda benden anne/baba ilişkilerim ile ilgili, geçmişimle ilgili bir yazı istemişti, terapide benden onu kısaca özetlememi istedi. Babamın çok silik biri, annemin çok otoriter biri olduğundan bahsettim.

İlkokul yıllarında küfretmeyen, sosyalleşmeyen, itilip kakılan, arkadaşlarıyla maç yapmayan, özgüveni eksik biri miydin, dedi. Ne dediyse aynen dedim. Benim ikiz kardeşim var, üniversiteye kadar beraber okuduk ve ben hep onun gölgesinin altına sığındım, beni o korusun kollasın, diye beklediğimi söyledim.

Bana kendini eşcinsel olarak tanımlıyor musun, diye sordu. Evet, dedim. Bunun üzerine sen eşcinsel değilsin "eşcinsel eğilimleri olan bir heteroseksüelsin", dedi. İlk başka bunun terapinin bir parçası olduğunu düşündüm ama terapiden çıkınca dışarıda bekleyen 4 kişi vardı bunu onlarla paylaşınca öyle olmadığını öğrendim, çünkü onlara ilk terapiden eşcinselsin teşhisi konulmuş. Ama bana eşcinsel eğilimleri olan bir heteroseksüelsin, dedi. İkinci terapide bundan neyi kastettiğin soracağım, madem öyleyim neden kadınlara ilgi duymuyorum sadece erkeklere ilgi duyuyorum. Acaba eşcinsellik sadece erkek erkeğe cinsel ilişkiye giren kişilerde mi oluyor!!!. Ama ne olursa olsun bu söz bana acayip özgüven verdi.

Bana hiçbir erkekle ilişkiye giremeyeceğimi, 6 senedir işsiz olduğum için evlenemediğimi, eğer çalışıyor olsaydım bir kadınla evleneceğimi ve mutsuz bir evlilik yaşayıp 2 seneye boşanacağımı söyledi. Yine bu dürtülerimden kurtulmazsam eğer ve evliliğim devam ederse bir ve ikinci çocuk değil de üçüncü çocuğun kesinlikle eşcinsel olacağını tecrübeleriyle söyledi, çünkü erkeklik duygularım yok!

Ergenlikte ilk fantezilerimin de sarılmak, dokunmak şeklinde mi yoksa anal, oral ilişki şeklinde mi olduğunu sordu. Bunu hatırlayamadım ama sakin kafayla düşününce sarılmak, dokunmak şeklinde olduğu kanaati ağır bastı.

Annem ile duygusal bağımı kesmem gerektiğini söyledi ama ben annemin sırdaşı, dostu, dert ortağıyım, sürekli ailevi sorunlarını ve babam ile olan o kötü ilişkisini bana anlatır bende onu dinlerim. Bunun zor olacağını biliyorum ama bu bağı kesmesem eğer sittin sene iyileşemeyeceğimi söyledi. Annemin bundan sonra dert ortağı olmayacağım, bana her şikayetinde ben orayı terk edeceğim, kazara dinlersem de anneme muhalefet edeceğim, onu azarlayacağım.

İlk kez ne zaman mastürbasyon yaptığımı sordu, 7.sınıfta (12-13 yaşlarımda) yaptığımı söyledim. Bana mastürbasyon yapmayı öğretti, iç çamaşırını soyunmadan yapma, yaparken bebek yağ (kadın vajinasındaki ıslaklığa en yakın şey bebek yağıymış) kullan, yatağa veya yastığa sürtünme gibisinden. Yatağa sürtünme ve iç çamaşırının altından yapma gibi huylarım yoktu ama yaptığım en büyük hatalardan biri kuru kuruya yapmammış, eğer bu şekilde yapmaya devam edersem ileride eşimden zevk alamaz ve yine kuru yol olan arkadan ilişkiye yönelirmişim. Lut kavmi de eşcinsel değil, biseksüel bir kavimmiş ve eşleriyle arkadan ilişkiye gire gire erkeklere yönelmişler.
 
Mastürbasyonu haftada 2 kez ve günde 1’i geçmeyecek şekilde yapmamı, yaparken de benim de partnerimin de aktif eşcinsel olduğunu düşünmemi ama partnerimin benim için ilk kez pasif olacak şekilde fantezi kurmamı istedi.

Ben, 5 vakit abdest alan namaz kılan, İslami ilimler tahsil eden, sohbetlere giden biriyim. Bana din korur ama kurtarmaz, dedi. Çok doğru bir tespitti, senelerdir teheccüdlere kalkıp dua eden biri olarak hayatım boyunca ne bir erkek cinsel ilişkim oldu ne de bu hissiyattan kurtulabildim. Yani dinim beni korudu ama bu hissiyattan kurtarmadı.

Eşcinsel terapilerinde en verim alınan iller sırasıyla Adana, Ankara ve Bursa.

Evlilik görüşmelerimi yapmamı söyledi, bu görüşmelerde ilk 10 saniye çok önemli. Evlilik görüşmeleri 1 sene sürmeli ve haftada 1 görüşülmeli, mesajlaşmalı.

[Yaşam Boyu Öğrenme]

2.TERAPİ

İlk terapide bana “sen eşcinsel değilsin, eşcinsel eğilimleri olan bir heteroseksüelsin” demişti, ilk olarak aklımdaki soru işaretini kaldırmak için bunun nedenini sordum. Hiç sorun yok, hiç eşcinsel değilsin anlamında demedim, normal şartlarda eşcinsel kimliğin güçlüyse 32 yaşına kadar ilişkiye girmeden duramazdın, benimkinin sadece eşcinselleşmek olduğunu söyledi ama olamamışım 32 ye kadar. Hüseyin Bey’e hiç gelmesem bile eşcinsel ilişkim olmazmış ama 6 yıl işsiz kalırmışım, iyi bir koca olamazmışım, evliliğim o ya da bu şekilde devam ederse eğer 3 çocuğumdan biri kesinlikle eşcinsel olurmuş.

Travmam olarak sünnetim aklıma geldi, birileri kolumdan bacağımdan tutuyor, ben ameliyat masasında debeleniyorum, dayım karşımda fotoğrafımı çekiyor, o odada başka akrabalarım ve benden yaş olarak küçük çocukları vardı, mahremiyetimin ihlal edildiğini hissettiğim ilk an oydu. Sünnet 5-6 yaşında asla yapılmamalı, çocuğun hem zekâ hem cinsel kimliğinin geliştiği zaman dilimi, doğar doğmaz veya 7-8 yaşlarında yapılmalı. 9-10 çok geç olur, dedi.

Bu olaydan sonra utanmayı öğrenmişim muhtemelen, eleştiriye kapanmışım, sosyalleşmekten utanır, çekinir hale gelip, hep dışarıda kalmışım.

İkiz kardeşimin gölgesi altında büyüdüm. O yanımda yoksa savunmasızdım, onun yanında kendimi güvende hissediyordum. Sonra bu olay erkek olan o ben erkek değilim (güçlü değilim, eksiğim, yetersizim) şeklinde kodlandı. Güçlü değilsen kavga etmiyorsan kendini erkek gibi hissedemezsin.

6 yıldır işsizim ve anne ve babam yapıcı bir ses çıkarmıyorlar ve bu sorunu çözemiyorlar. Benim sorunumu hiçbir zaman anlamamışlar, motive edememişler, eleştirmişler.

Babam iş bulamazsın, evi geçindiremezsin diye eleştiriyor, bende susuyorum. HAYATTA YAPTIĞIM EN BÜYÜK HATA SUSMAK, babanın görevi motive etmek, sen yapamazsın edemezsin deyince özgüven kaybı ve babanın tezi ortaya çıkıyor, baba öyle öyle dediği için ben iş yapamaz hale geldim.

Ben, babamı 6-7 yaşlarından beri reddediyorum, gereksiz tartışma/kavga çıkaran, ilgisiz sevgisiz ve televizyon başında uyuyan biriydi. 3 çocuğunu alıp çocuklarıyla bir etkinlik yapmışlığı yok.

İYİLEŞMEK İSTİYORSAM, BABAM BANA LAF SOKTUĞUNDA HADDİNİ BİLDİRECEĞİM, ne verdin ki ne istiyorsun, ilgilenmediğin için böyle oldu, bir zaman derdin var mı demedin, derdimin olup olmadığını bilmedin, derdimi de hiç çözmedin. Benim babamla sorunum var, kızsa da bunu yapacağım. Babam gibi olmayacağım diyen adamın baba ile çatışması lazım direnmesi lazım. Herkes ergenlik döneminde anne babasıyla anlaşamaz. Zıtlaşacaksın, çatışacaksın, tartışacaksın, gürültü patırtı olacak, sorun olacak. Bu sağlıklı bir şey kişilik kimlik karakter kazanıyorsun çatıştıkça. Kuşak çatışması yaşasaydım eğer iş güç sahibi biri olurdum, hatta hiç bu yana kaymamış da olabilirdim.

Eşcinsel kimliğim güçlü olsaydı zaten olurdum. Din korumuş ama kurtarmamış.
Özgüven eksikliğimi hiç çözemediğim için buralara kaymışım. Rekabete girmemişim müsabakalı bir etkinliğe girseydim, başardıkça özgüven gelirdi. 7 yaşımda felan arkadaşlarımla maç yaparken kötü oynuyorum diye dışlanmıştım ve erkeklerin arasına karışamamıştım. Uzaktan izleyen adam olarak kalmıştım, onların arasına karışacak cesaretim yok, gitsem bile dışlanacağım, düşüncesi oluyor. Sonra bu değersizlik, aşağılık kompleksine dönüşüyor onlar gibi değilim, güçlü değilim, beni istemezler, diye hayatı hep pasif yaşıyorum. İşte bunu kırmamız lazım, kimse kimseden üstün değil ki. Sadece kural SUSMAYACAĞIM.

Eleştiri gelirse, hakkımı yiyen olursa SUSMAYACAĞIM, bunu yıkmamız lazım, en azından sesimi çıkartacağım. Sinirlendiğinde insanın içinden bir güç çıkar iki yumruk yesen de bir yumruk atarsın, sadece öfkemi kontrol ETMEYECEĞİM. Öfkelendiğim babamda olabilir, poliste olabilir öfkemi kontrol etmeyeceğim, biri saldırınca bende saldıracağım. Polise karşı kafa tutan militanlar güç kazanıyor. Başımı belaya sokmaktan korkmuşum ama hiçbir şey kazanamamışım, hep kaybetmişim.

Bu hikaye de suçlu babam. Hiçbir şey yapmıyor, sadece çenesine vurmuş beni eleştiriyor. Türk babaları baba değil, öfkelendiğinde sövmeyecek, bağırmayacak, BEN NEREDE HATA YAPTIM, diyecek. Çocuk bir yanlış içerisinde ise bu anne babanın hatası iyi yetiştirememiş, terbiye edememiş, özgüven verememiş, ilgi sevgi vermemiş ki çocuk hata yapıyor. Uyuşturucu kullananlarla görüşsen anne babalarının hepsi ilgisiz sorumsuz insanlar.

Eşcinselleşmemin diğer nedeni özgüven problemimi hiç çözememem. Benim hikayemde özgüven yok.

Üniversiteyi ailenin yanında okumak hata!!! Üniversiteyi şehir dışında okuyacaksın, paran ne kadarsa o kadar yaşamayı öğreneceksin, kendi çamaşırını yıkamayı öğreneceksin, menemen yapmayı öğreneceksin, sorunlarını çözmeyi öğreneceksin.

İş bulacağım, mümkünse İstanbul da bulacağım, ailemden uzak kalmam lazım, aile sorunlu.

Özgüven ve ailede sevgi olmadığı için 2 pasif 1 aktif fantezi kuruyorum.

İyileşmek istiyorsam annem her gün arayamayacak, arayınca hemen açmayacağım, başıma gelen her şeyi anneme anlatmayacağım. ANNEM BENİ SEVMEZSE, ELEŞTİRİRSE, KIZARSA BU BENİM İYİLEŞTİĞİM ANLAMINA GELİR.

BABA İLGİSİZ VE SEVGİSİZ, ANNENİN AŞIRI İLGİSİ BENİ EŞCİNSELLEŞTİREN ŞEY. Beni akıllı uslu olarak övmesi annemin en büyük hatası!!! Annem beni böyle övdüğü için yanılmışım, hiç hata yapmamaya çalışmışım. Hata yapa yapa doğruları keşfedersin. Ben akıllı usluyum hiç hatam yok ama bu hikayeden bir başarı çıkmıyor. İYİLEŞMEK İSTİYORSAN ANNENİ HİÇ DİNLEMEYECEKSİN!

Eşcinsel olamama nedenim de özgüven eksikliğim. Sosyal hayatta da sapkın hayatta da bu nedenle tutunamıyorum. Ama sapkın dünyaya kaymama gibi bir garantim de yok.

Bir erkek çocuğu sadece annesinin gözüne girmek için yaşarsa, annesinin uslu çocuğu olursa hayatta başarılı olamaz ki. Ben annemin psikoloğu, Güzin ablası olmuşum ama ben anneme her şeyimi anlatamıyorum.

Dünyanın en tehlikeli insanı mutsuz kadınlardır, kocasıyla mutsuz her kadın bir oğlu varsa bir oğlu, üç oğulu varsa birini seçer, dertlerini anlatır.

Normal erkekler anne ile bağını kesmiş erkeklerdir, anne seçmişse yapışıyor.
Annem kendi acılarını bana yüklemiş, kullanılmışım, anneme sevgi gözüyle bakmayacağım, yanlışlarını görünce eleştireceğim. Babamı eleştirince, babamı bana karşı kötüleyince hep babamı tutacağım.

İlk terapiden sonra erkeklere olan ilgimin azaldığını söyleyince, benimkinin kafa karışıklığı olduğunu söyledi. Kafamdaki sorulara cevap bulamamışım, burada cevap bulunca da harekete geçmişim.

[Yaşam Boyu Öğrenme]

Annemin telefonlarını artık açmıyorum, mesajlara görüldü atıyorum ama geri dönüş yapmıyorum. Çünkü sürekli neredesin, ne zaman geleceksin gibi benden konum bilgisi istiyor, 32 yaşındaki bir erkek bu kadar bunaltılmaz ki!!!

Artık annemin dertlerini, sorunlarını, ailevi problemleri, dinlemiyorum. Zaten bunlara direniyordum git arkadaşlarına anlat, git teyzeme anlat, diye ama güçlü bir ses çıkartamıyordum. Galiba bu direncim beni eşcinsel yapmadı ama güçlü bir ses çıkaramayışım beni eşcinselleştirdi.

Annem bana defalarca sen İstanbuldan döndükten sonra çok değiştin, dedi. Son olarak dün de kardeşime demiş aynısını ama bir kere olsun bir derdin mi var bir sıkıntın mı var, niye böyle davranıyorsun, diye sormadı. Sadece değiştim diye eleştiriyor.

Bu süreç zorlu olacak ama sonu da çok güzel olacak, çünkü biz terapilere 3 kişi gidiyoruz. Ben, eşim ve 3.çocuğumuz, onlar için bu süreci sonuna kadar götüreceğim Allah'ın izniyle.

[Yaşam Boyu Öğrenme]

Babamla ilk kuşak çatışmam başarısız oldu.

Bana ilk iş bulamazsın, çalışamazsın dediğinde, hangi üniversitenin hangi bölümünden mezun olduğumu biliyor musun, diye sordum.

Cevap yok (Zaten bilmediğini biliyordum bu soruyu sorduğumda)

Ne verdin ki ne istiyorsun, bize babalık mı yaptın, anneme kocalık mı yaptın, dedim.

Yine cevap yok

Hiç bir şey olmamış gibi yine devam ediyoruz.