Bana geçmişimi nasıl bir çocukluk dönemi geçirdinizi yazın atın demiştiniz keşke güzel şeyler anlatabilseydim ben bu yaşa geldimi günlerimin nasıl geçtiğini bile anlamıyorum sadece yaşıyorum işte başkada bir şey yok ben çocukluğumu hayatımı hiçbir zaman yaşayamadım hep küfürler hakaretler dayaklar sırtımdan hiç eksik olmadı babamla aramdaki bağ hiç kuvvetleşmedi sağı solu hiç belli olmuyor bir gün iyi bir gün kötü tek hatıradım şey bana maddi destek dışında bir babalık yapmadığı içki çok kullanır sarhoş olana kadar akşamleyin gece geç saatlerde eve gelip annemi sürekli döverdi tabi çocuğum elimden hiçbir şey gelmiyor sadece izliyordum zavallı annem ya çok seviyordu yada bizim için boşamıyordu bilmiyorum bu yaşa kadar o adama katlandık içimde nefretten başka biir şey yok ona karşı bir sevmek istiyorum kabullenmek istiyorum ama bir şey yapıyor ya hakaret ya küfür yine eskiler aklıma geliyor aslında annemde aynıydı babam ne ise oda bizi devamlı korkuturdu babama şikayet ederdi oda bizi döverdi sırtımdan hortumlar sopalar hiçbir zaman eksik olmadı her gecem ağlayarak geçti yatakta yatarken ben nedne böyleyim hata bendemi diye hep ağlardım babam dedim gibi paraya ihtiyacımız oldu zaman sadece para verirdi bir gün olsun sarılmadı hiçbir zaman yanımda durmadı çok korunmasızdım düştüm zaman beni kimse kaldırmadı etrafımdaki arkdaşlarımın babalarını annelerini gördüm zaman hep kıskandım üzüldüm ağladım benim yanımda çocukları ile ilgilendikleri zaman hep içim sızlıyor bir kötü oluyorum babam devamlı bana senin gibi oğlum oldu için utanıyorum keşke olmasaydın diyen biriydi kuzenlerimi kendi arkadaşlarının çocuklarına çok iyi davranırdı sarılırdı onlarla ilgilenirdi bizimle oturuıp iki sohbet etmeyen adam onlarla oturup saatlerce sohbet edip gezmelere giderdi bir gün hatırlıyorum bir şey oldu ben kuzenlerimden birine bir şey söylemiştim babamda sarhoştu direk yakamdan tutup onu savundu ne yapmaya çalışıyorsun sen diye bana küfürler etmişti yani kısacası herkese göre iyi görünümlü olan kişi dışardan baktında çok iyi bir baba dersin ilgili falan filan derler ama iç yüzünü kimse anlayamaz aynı evde yaşıyoruz ama babası olupta babasız büyümek ne demek en iyi ben bilirim ona karşı hiç tahamülüm yokmuş gibi sadece annem için katlanıyorum hep ona muhtaçmışız gibi düşünüyor o olmasa biz bir hiçmişiz sürekli it köpek ve daha bir sürü küfürler hakaretler sürekli dalga geçer benimle gururumu kırar inciltir benden bir bok olmayacağını söyler haklıda ben onun sevgisine muhtaçken o başkalarıyla zaman geçirip başkasına o sevgiyi verdı anneminde bazı zamanlar benden utandını hissediyordum babamda aynı gururum çok kırıldı kişiliğim karakterim ayaklar altına alındı sürekli aşağılanmaktan küfür yemekten hakaret yemekten milletin yanında küçük düşürülmekten yoruldum çok gülen birisiyim herkese iyi yaklaşmaya çalışırım çok duygusalım belkide beni en çok yaralayan şeylerden biri bunlar oldu çok güçsüzüm hiçbir şey elde edemyorum hiçbir şey başaramıyorum birine muhtaçmışım gibi hissediyorum birinin beni sevmesine korumasına sahiplenmesine çok ihtiyacım varmış gibi hissediyorum sevgisizlik ilgisizlik beni bu hale getirdi pasif bir kişilğe büründüm kurtulmak çok istiyorum ama bir yanım beni hep dürtüyor 13 yaşında biri ile kendi isteğimle buluştum ama benim arayışım birbirimiz ile ilgilenip sevip sahip çıkacağımız mutlu olacağım sevgili tadında görüşeceğim biriydi güven olsun birbimizin yanında güvende hissetmek onun sıcaklığını hissetmek istedim onun sevgisini ilgisiniz ona bağlanmak istedim arayışım hep buydu 24 yaşındayım bu zamana kadar hep onu aradım beni sahiplenmesini koruyup kollamasını ilgilenmesini ihmal etmemesini elimi tutmasını sarılmasını babamdan görmedim sevgiyi ilgiyi bir başkasından bekledim böyle bir arayışa girdim hep zayıf güçsüz biriyim kendimden güçlü biri olunca bana sahip çıkar iilgienir diye düşündm ama ne kadar aradıysam böyle bir şey bulamadım sadece kendimi kandırıyorum biliyorum ama umudumu kaybetmek istemiyorum belki bana değer verip sevecek birini bulurum diye arayıştayım Herkesi kıskanıyorum etrafımdaki herkesi arkdaşlarımı akrabalarımı herkes benle ilgilensin hepsi birbiri ile kötü olsun sadece benle iyi olsunlar benle zaman geçirsinler gibi bir düşüncem var sürekli kafamda kuruyorum bu şekilmi davransam yoksa farklı şekilmi davransam gibi beynimin çok yoruldunu hissediyorum ama en çok istedim şey bir hayatımın olması eşim çocuklarım
ama hiç olmayacak bunuda biliyorum ben kötü biri değilim ama bir şeyler beni kötü olmaya sürüklüyor çok yoruldum yani bazen ölmek bile istedim intiharı bile düşündüm ama allah korkusundan bir şey yapamadım hiç düzgün arkdaşım olmadı evi bırakıp gitsem yanına gideceğim bir arkadaşım bile yok kimse ile arkdaşlık kurmama izin verilmiyordu yalnız büyüdüm ve şuandada yalnızım ne yapacağımı bilmiyorum hüseyin bey kalbim kırık hayattan bıkmış bir kişiyim işte beni anlayacak kimsem yok bana yardımcı olacak kimsem yok neden ben böyleyim ne yaptımda böyle biri oldum onuda bilmiyorum arayışta bulunuyorum karşıma çok kişi gelior ama hep kandırıldım ilişki yaşayalım uzun süreli grüşürüz diyip kandırıp gidenmi desem içimde hep bir umut vardı belki olur çok safım herkese çok çabuk gveniyorum bir iki güler yüze bir iki güzel kelimeye kanıyorum belkide bu yüzden ertafımda hiç arkdaşım yok bu duygusallımı güler yüzümü atmam gerekiyor bazen saçma sapan çok konuşuyorum oda hayattan bunaldım için galiba aklıma gelen herşeyi yazdım size hüseyin bey umarım beni anlarsınız…
