Mrb hocam…
Uzun zamandır yazmadığımın farkındayım, aslında düşünce yazacak malzeme var mı onu da pek bilmiyorum. Yaşadıklarım, hissettiklerim vs. değinmek istiyorum. Bayram dönüşü ile araya yine koskocaman bir ayrılık girdi. Sömestri bekliyorum. Burada günlerim işi ile ev arasında geçiyor. Yeni sorumluluklar yüklendi omuzlarıma, idareci olmak zorunda kaldım, istemesem de. Şimdilik fazla bir sıkıntı yaşamıyorum, bazı günler çok yorulmak dışında. Kafamın içinde genelde iş yerri ile ilgili sorunlar, aksaklıkları düzeltme vb düşünceler geçiyor. Sevmediğim bir iş, ilerde yönetici veya ona benzer bir iş istemiyorum.
Geçen hafta ehliyet sınavı vardı, geçtim. Artık benimde bir ehliyetim var; ama arabam yok… ilerde inşallah almayı düşünüyorum. Kişiliğimde bir eksiklik gibiydi. Eskiden araba kullananlara imrenirdim biraz, biraz da ben bu işi yapamam derdim. Çok karışık ve tehlikeli araba kullanmak vs içimden geçerdi. Ama direksiyon başına geçince hiç de o kadar zor olmadığını anladım. Ama yoğun trafiğe çıkabilmem için alıştırma yapmam gerekiyor.
Eşimle telefon ve msn de görüşüyoruz, onu özlüyorum, varlığını özlüyorum. Her gün sesini duysam da, görüntülü konuşsak da bunlar yetmiyor. Aralığın sonlarına doğru yanına gitmek niyetindeyim. Ona sarılıp uyumayı özledim, geceleri bu özlem daha çok belli ediyor kendisini. Dönüp arkama bakınca düğünümüzün üstünden 3 ay geçmiş ama biz topu topu 19 gün bir arada kalabilmişiz. Geçen sene bu zamanlar tanışmıştık, şubat ayında yüz yüze görüşmüş zaman geçirmiştik. Ondan sonraki görüşmelerimiz de iyi idi. Yine araya görev icabı ayrılıklar girince ondan ayrıldığımda bu yıl ki kadar üzülmemiştim. Ancak bu yıl daha çok özlüyorum.
Kar yağdı buraya, dışarısı soğuk ve kapalı. Oldum olası kar’ı hiç sevemedim. Yazınki iller arası tayini dört gözle bekliyorum. Tabi her şeyin hayırlısını istiyorum Allahtan… gelecek günlerin ne getireceği belli değil.
Aklıma pek fazla bir şey gelmiyor, yaladığım şeyler sınırlı her gün yapılan rutin işler, bi hafta sonları falan merkeze gidiyoruz arkadaşlarla veya akşam toplanıp çay- sohbet falan ediyoruz.
Kişisel olarak arasıra canım çok sıkkın olduğunda resim yapıyorum kendimce. Ama düzenli olarak kitap okumaya çalışıyorum. Can sıkıntısına birebir geliyor. Belki de ortamın sıkıcılığından kaçış oluyor benim için….
Psikolojik olarak eskiye göre daha rahatım, ara sıra inişler çıkışlar oluyor bende. Ama etkisi uzun sürmüyor sizinle ilk tanıştığımız zamanlardaki gibi değil; sürekli suçluluk psikolojisi içinde değilim. Buraya geldikten sonra bir aralar pornografik sitelere girmiştim. 2 veya 3 kere sonra artık girmek istemediğimi fark ettim. Eskiden genelde canım çok sıkkın olduğunda bu tür sitelere girmek benim için bir kaçış yoluydu ve mastürbasyonda bunlardan biriydi. Artık canım sıkkın olduğunda bu tip sitelere girmiyorum veya mastürbasyon yapmıyorum. Yaptığım genelde ya eşimle paylaşmak problemi veya beni rahatlatan şey resim yapmak…
Aslında mastürbasyonu yapma amacım sizle son görüştüğümüzde söylediğiniz şeyler üzerine idi. İnternette araştırma yaptım erken boşalma ile ilgili bilimsel makaleler okudum. Orada yazan çözümlerden biri de mastürbasyon yapmakmış. Tekniğini falan okudumJ bu amaçla yapıyorum birazda. Yine de suçluluk duygusuna kapıldığım oluyor bu konuda. Sonuçta evlendim diyorum kendi kendime, evli bir erkeğin bu işlerle ne ilgisi oluyor. Ama bir taraftan da erken boşalma için bir tedaviymiş. Bilemiyorum artık.
Pornografik, erotik veya gay siteleri(en çok iğrendiğimde bu tür siteler) girmiyorum. Mastrubasyon yaptığımda da sadece eşim söz konusu oluyor. Çıplak bir erkek bedeni gördüğümde hala etkilenebiliyorum, ama bunu içselleştirmeden, kafamda bir şeyler kurmadan. O an için hoş görünse de sonrasında unutulup gidiyor. Kendimce bir şeyler konusunda ilerleme kaydettiğimi düşünüyorum; ama yeterli değil hala. Cinsel kimliğimde eksik kalan taraflar var hala.
Şimdilik yazacaklarım bunlar. Bir ara yine yazarım.
