ben gerçekten sadistim.erkek çıplaklığından daha doğrusu erkek çıplaklığını güçlüzlük ve çaresizlik olarak algıladığımdan çıplak erkeklerle birlikte olma hayalinden,tecavüze uğrayan erkek videosu izlemekten,hapishanede erkelere yapılan çıplak arama çıplak yapılan işkenceleri anlatan yazılar okumaktan,erkeklerin çaresizce aşağılanmasından ama çıplak olarak zev alıyorum.o tarz videoları izleyip mastürbasyon yapınca dejarz oluyorum.içim böyle bi huzur doluyo bi rahatlıyorum yeniden canlanıyomuş gibi yeniden nefes alıyomuş gibi oluyorum.çaresiz ve güçsüz erkeklerin zaafını anlayıp bunu kendi lehine çevirebilen videoları izleyip öyle hayaller kurunca güç topluyorum.iki üç günde bir öyle video almassam sanki protein almamış sporcu gibi enerjimden kaybediyorum.hele hele o güçsüz erkeleri becerdiğimi düşünmek çıldırtıyo beni zevk duyuyorum haz alıyorum.yok yok ben gerçekten eşcinsel değil sadistim.insanlara duygusal olarak acı vermekten onları aslındaa bi bok olmadıklarını anlatıp bi boşluğa düşürmekten eyif alıyorum.çünkü ben bunları yaşadım bunu bana yaşattılar.aybısını onlarda yaşasın ki ben anlasınlar istiyorum.ama düşünüyorumda beni sadistliğe iten sürecim şöyle gelişti.küçüklüğümden beri kadınsı olmakla kadın gibi davranmakla güçsüz çelimsiz olmakla zayıf olmakla korkak olmakla kısa olmakla itham edildim ve girdiğim ortamda her arkadaş gurubumda futbolu bilmemekle ve sanki yarım erkekmişim gibi davaranıldı hep suçlandım kıssam kız gibisin sussam kız gibisin ağlasam kız gibisin kızlarla konuşsam kız gibisin suçlamalarına maruz kaldım.ne yaparsam yapıyım okulda camide dersanede mahallede ailemde hep suçlandım itham edildim.ve bu durum bende i komplekse dönüştü.bi gün kara verdim artık bu suçlamalara bi son.erkelerle daha fazla vakit geçirdim kız arkadaşlarımın sayısını azalttım küfür ettim siyaset konuştum karı kız muhabbeti yaptım futbolu sevmediğimi saçma bulduğumu kitap ve derslere daha fazla önem verdiğimi anlatıp durdum.sürekli beni anlamasınlar diye tetikte durdum.maçolaştım erkeksileştim duruşuma baışıma konuşmama verdiğim cevaplara kavga ediş tarzıma kadar kendimi resetledim ve yeni bi ben yaptım.ama bunları yaprken içideki öfkeyi ve kızgınlığı öldüremedim.suçandığım kadınsı yanımı öldüreyim derken tüm duygularımı öldürdüm.aşık olmaktan vaz geçtim çünkü bi erkeğe aşık olabilirdimsevmekten vaz geçtim oda beni severde anlar yakınlaşırsak asıl beni görür ve beni kullanır diye.hemen hemen tüm duygularımı yok ettim.ama öfke intikam ve kin duygumu yok edemdim.içten iç o hep vardı.bunuda cesaretsiz olmam ve çetışmadan kavgadan kaçmak istememden dluyo fantezilerimde sadistleşerek kinimi ve öfkemi kustum.zamanlada sadist-eşcinselleştimcinsellik benim için sadece gçtü penisimse silah.erkekleri becererek güçsüz yanlarını açığa çıkarark onları köleleştirerek intikam almaya çalıştm.cinsellik benim için duygu ve sevgi değildi.intikam alma aracıydı.aa zamanla bu durum beni çok tedirgin etmeye başladı.evet şimdilik fantezilerle sadist kimliğimin ihtiyaçlarını karşılıyorum peki ya yetmesseya gerçek hayatta birine tecavüz edersm birine zarar verirsem.iyice korkularım arttı.artık buna engel olmalıydım çünkü gittiğim yol yol değildi.sonra terapilere başladım.şu anımı sorarsanız hala sadistim ama biraz daha duygusalımda.duyguarım açığa çıktıkça sadist kimliğim eskisi kadar bana ve hayatıma yön vermiyo. henüz çok başındayım.ama bu bi gün sona erecek.hayatımın sonuna kadarda sürse ben bu mücadelyi vericem.çünkü hayat mücadele ister
