Yaşayacagım zorlukların daha çocukken farkındaydım ben aslında...
Allah 'dan istedigim tek şey sabırdı...
sabır ver Allahım bana sabır , sadece sabır..
abim beni kolumdan çekiştirip duruyordu okula götürmek için ' ben ise gitmek istemiyordum !
adeta bana yaşatacagı zorlukları bir an öncesinden yaşatmak ister gibi yürü , gelmen lazım diyordu..
aglayarak ,sızlayarak gitmek zorunda kalıyordum onun peşinden..
okuyordum okula gidiyordum gidiyordumda neye yarar sadece gitmek zorunda oldugumu bildigim için gidiyordum...
ne bir ders çalıştıgım olurdu nede ödevlerimi yapardım ..
Annemin babamın kavgası bitmek tükenmezdi ..
araya bazen en büyük abimde girerdi babam ile abimde kavga ederdi..
bazen kavgaların çogu eve polisin gelmesi ile biterdi ...
çogukez annem evi terk ederdi..
çocuklugum böyle geçerken babamın bazı cahiliyetliklerine şahit oluyordum...
Mevsimlik işçi olarak geçmimizi saglardık eskiden...
tarlada çapada çalışıp pamuk toplayarak geçimimizi saglardık...
mevsimlik işçi olarak g.antepten Adanaya sıkça giderdik...
çadır kurup çadırda yaşardık çalıştıgımız iş bitinceye kadar...
kolay degildi çadırda yaşamak,
bir defasında etkili bir fırtına çıkmıştı yagmur çamur ...
çadırımızı yerinden sökmüştü fırtına...
gece olmuştu bu olay yakınlarda bir çiftlige yerleştik o gece...
neyseki ertesi gün tekrar yapı vermişlerdi çadırımızı ,tek üzüldügüm şey bir kuzum vardı onu yalnız bırakmıştık o fırtınada...
Zorlular peşimizi bırakmıyordu...
bir başka olay ise şuydu...
çalıştıgımız yerde su kanalları olurdu,ve çocukların çogu o kanalra taş atıp oynarlardı...
bende onlara katılır aynı şekilde oynardım bazen...
bir gün yine aynı şekilde oynarken çokfazla yaklaşmıştım su kanalına ...
ayagımın kaydıgını ve suya düştügümü hatırlıyorum...
daha sonra bir kaç çocuk anneme söylemiş su kanalına düştügümü...
ardından anne yüre işte beni kurtarmak için kendiside atlamış...
gerisini ablamın bana anlatıgı kadarıyla anlatıyorum...
annemi ve beni başkaları kurtarmış bogulmaktan...
o günün gecesini hatırlıyorum babam annemide benide dövmüştü..
memlekete döndügümüzü ve babamın çalışmak için istanbula gitigini hatırlıyorum...
iki tane ablam vardı ve ikisinide çalıştırmak için yanında götürmüştü...
annem kardeşim ve iki abim ile memlekette yaşıyorduk...
çogu gün evde yiyecek bişey olmazdı ve en büyük abimin annem ile olan kavgalarına şahit olurdum...
yine bir gün sabah annem yogurt ve ekmek alı vermişti sadece kahvaltıda bunlar vardı...
abim o gün sabah yine annem ile kavga etmeye başladı ve yogurdu döküp...
küçük piknik tüpünü kaldırıp fırlatmıştı gözümün önünde...
o an okadar korkmuştumki o tüp patlayacak diye...
o günden sonra ne zaman annem beni boştüpleri degiştirmeye göndermeye gitse korkarak taşırdım...
her an patlayacak diye çok korkardım...
ve tüpü bırakana kadar kanter içinde kalırdım....
yaklaşık 2 sene kadar ayrı kaldık babam ile ablamlardan...
daha sonra babam maddi imkanını dogrultup bir ev tutup dayayıp döşettikten sonra bizleri'de istanbula getirmişti...
ahhhhh şimdi hatırlıyorumda içim gidiyor...
zengin degildik maddi imkanımız iyi degildi...
ve Ailede şiddet kavga sürekli yaşanılıyordu...
günler böyle gelip geçerken beni ve benim bir büyük olan abimi okula kaydımızı yaptırmıştı...
ben 3'üncü sınıfa gidiyordum abim ise 6 'ıncı sınıfa gidiyordu...
o zamanlar ders kitapları para ile satılıyordu...
ve babamın bize aldı sadece iki üç defter ve kalm ile silgi idi ...
çantamız bile yoktu...
diger ihtiyaçlarımızı okul aile birligi karşılamıştı...
hatta unutmuyorum bana çantamı bir sınıf arkadaşım hediye etmişti...
ve önlük o mavi beyaz yakalı önlükler...
şimdi giyen varmı bilmiyorum o önlükleri...
artık ögrenciler hep üniformalı...
o önlükleri bile alamdık komşumuzun çocuklarının eski giyilmiş önlüklerini alıp giymiştik...
derken yine babamın bir cahiliyeti akıl almaz şeylere sebep olmuştu...
neydi o cahiliyet ? neydi o sebep ?
cinsel içerikli izledigi cd.şeklindeki flimleri abim ' de babamın sakladıgı yerlerden bulup çıkarır izlerdi...
bu abimde bir alışkanlık haline gelmişti ve olay farklı bir boyuta taşındı...
abime bende katılmıştım bende izlmeye başlamıştım onunla cinsel içerikli flimleri...
eşcinsel olmama sebep olan olay...
abim beni pasif konumuna bulundurup cinsel anlamda yaklaşmaya başlamıştı...
bu başlangıç sonu olmayan alışkanlıklarımın bir sonucuydu...
kendimi pasif konumda gördügüm için onun erkeksi cinsel anlamda bana yaklaşması...
benim erkeklere karşı cinsel anlamda olan ilgimi ortaya çıkardı...
ben artık cinsel anlamda erkeklerden hoşlanmaya başlamıştım...
6 'ıncı sınıfa geçmiştim ben...
okulda arkadaşımla şakalaşırken sırarnın üzerinden düşüp karnımı sandal yenin sivri ucuna çarpmıştım...
o an 2'ki 3 dk nefes alamadıgımı ve gözlerimin karardıgını hatırlıyorum...
son ders ' di okulda ben kendime geldikten sonra ve ders başladıktan sonra ögretmenden izin alıp eve gitmek istemiştim...
ögretmenim izin vermişti fakat adım atacak halim yoktu...
okuldan çıktım ama yürüyemiyordum...
aglıyordum...
bir kaç metre yürüdükten sonra yıgılıp kalıyordum oldugum yere ...
çok susamıştım bir kaoför çıkmıştı karşıma ...
kaoförden çıkan bir abla bir bardak su vermişti bir yudum içmiştim sadece...
ardından yaşlı bir dede geldi yanıma ,bir elinde baston vardı bana baktı ne oldu evladım sana dedi...
yutkunuyordum konuşamıyordum ...
elini enseme dokundurdu anlımdan akan terleri sildi okadar ferahladım ve rahatladımki...
o an'dan sonra eve daha kolay gelmiştim...
evde kimde yoktu uyumak istedim ve yattım...
bizimkiler gelmişlerdi her zaman çogunlukla yatıgımı bildikleri için karışmadılar bana...
ardından hiç kalkamaz oldum ve daha çok kendimden geçmiştim...
ablam şüphelenip yanıma geldi...
neyin var dedi sen böyle olmazdın dedi...
konuşamadım harekette edemiyordum...
sırılsıklam oldugumu gören ablam durumu anneme babama söyleyip...
eve bir ambulan getirtti...
ayaga kalkamıyordum ayaga kaldırmak istediler beni bayılıp düşmüştüm...
sonra gözümü hastanede açtım...
bir kolumda serum digerinde kan veriyorlardı...
daha sonradan ögrendimki iç kanama geçirmişim...
dalagımı patlatmışım sıranın üstünden düşüp...
vay be
ne düşüşmüş o öyle...
hastanelik olmuştum resmen ...
Doktorların dedigine göre biraz daha geç haber verilseymiş kan kaybından ölebilirmişim...
Neyseki yırtık paçayı hee...
ilaçla tedavi edilmiştim en sevindigim nokta ise bıçak altına yatıp amaliyat olmamıştım...
çok korkuyordum amaliyat yapacaklar diye...
fakat amaliyet etmediler beni...
vay be dalagı patlak yaşan tek çocuk benmiyim acaba dünyada
)
iyleştikten belli bir süüre sonra abim o alışkanlıklarına devam etmeye tekrar başladı ve benide alet etmekden alı koymadı...
ben ise bu olaydan sonra asla yapmak istemiyordum asla onunla ilişkiye gitmek istemiyordum...
bu durum böyle giderken küçük kardeşime bir gün yaklaştıgını fark ettim...
gizlice agzını aradım kardeşimin...
bana yaptıklarının aynısını onada uygulamaya başlamış...
kardeşimi uyardım ve bir daha böyle birşey olmaması konusunda sürekli onu gözler oldum...
abime ise ona yaklaşmaması gerektigi söyledim benim ile ilgili ne olursa olsun ona dokunmaması gerektigi söyledim...
bu durum ne kadar etkili oldu bilmiyorum ama kardeşim şuan benim gibi degil...
8'inci sınıftayım son senem orta okulda derslerimin hepsi hemen hemen iyi sayılır...
ve birde resim konusunda baya etkiliydim ...
karar vermiştim güzel sanatlar lisesine gitmek istiyordum resim bölümünü okumak istiyordum...
bir çok ögretmenim bana referans olacagını beyan edip yanımda durdular hiç unutmuyorum...
babamdan çok sevdigim bir ögretmenim vardı...
beni çok seviyordu ve hep ilgileniyordu benle suskun saygılı bir ögrenci olmam beni ona ve diger ögretmenlere sevdirmişti...
okulda örenek ögrenci olarak seçilmiştim hatta bazen dersten izin veriliyordu bana bilgisayar odasında vaktimi geçiriyordum...
bir defasında hiç alakam olamayan bir yarışmaya katılmıştım ...
teknoloji yarışması...
ya ben ressamım ne anlarım teknolojiden..
ama ögretmenim sagolsun onu sevdigimden olsa gerek ...
insanlı taşıtların kaza yapmalarını engellemek için benim aklıma gelen bir fikirdi bu...
projemizin ismi ÇARPIŞMAYAN ARABALAR 'dı ...
bir araba nasıl çarpışmaz peki...
arabaların önüne ve arakalarına yerleştirdigimiz elektro mıknatıslar sayesinde arabaların çarpışmasını engelmeye çalışmıştık ve başarmıştıkda...
projemizi küçük iki kumandalı arabada tasarlayarak yarışmaya katıldık...
fakat aynı şekilde bir çok proje bulundugundan baştan elenmişiz ...
üzülmedim hiç...
en azından bizim gibi düşünen bir çok kişi varmış degilmi ne kadar sevindiri bir şey...
neyse orta okulu bitiri vermiştim ve bende mezun olmuştum artık liseyi okuyacaktım...
hayalini kurdugum güzel sanatlar resim bölümünü düşünüp duruyordum...
derken en büyük abim karıştıgı bir mahalle kavgasında bir çok yerinden bıçaklanarak oda agır bir şekilde iç kanma ve dış kanma geçirmişti...
evde oturuyordum ak şam üzeriydi...
ev telofonu çaldı açtım ...
abimin ismini söyleyerek bıçaklandıgını söyleyip agrı bir şekilde yaralı oldugunu söyledi...
o an bütün dünyam başıma yıkıldı...
ablam evdeydi ve ablamı bagırarak çagırdım ne diyor bu dedim...
ardından bir kaç ay hastanede yattı abim amaliyet edildi bir çok yerinden...
daha sonra devlete ait güzel sanatlar lisesi sadece bir tane bulunuyormuş ...
oda çok uzak oldugu için yaşadıgımız yere gidemedim...
düz liseye kaydımı yaptırdık abla ile ben ...
birinci dönem bittikten sonra ben okulu bırakmak istedim ve açıkdan okumaya karar verdim tastiknamemi aldım...
artık hem okuyordum hemde bir matbaya girmiştim çalışıyordum...
çalıştıgım için ne ders çalışıyordum nede eskisi gibi rahat bir hayatım vardı..
biri ile tanışmıştım bir kız arkadaşım olmuştu ilk defa hayatımda ilkkez bir kız arkadaşım vardı ve o benim en güzel mutluluk kaynagımdı...
gün geçtikçe ona daha çok yaklaşmaya başladım ve ilk defa bir kıza sevgi duymaya başlamıştım...
hatta aşık oldugumu bile itiraf edebilirim...
çünki kız arkadaşımla buluşmadan önce hep telofonla görüşürdük...
ilk buluşmamızı hiç unutmuyorum...
o yüzme kursuna gidiyordu...
gitigi yüzme kursunun önüne gittim bir kırmızı gül amıştım...
bekliyordum onu bu esnada heycandan ölecek gibi hisediyordum...
sport bir araba gelip karşımda durdu ve içinden kız arkadaşım indi...
çok şaşırmıştım araba kulandıgını bilmiyordum yanında halasının kızıda vardı...
donup kalmıştım o an...
neyse yüz yüze geldik ne dicegimi şaşırdım ben ilk kez heralde orda dilim tutulmuştu
)
aldıgım kırmızı gülü vermeden önce bana içeri gidip gelecegini söyledi...
ve içeri dogru ilerlemeye başlıyorlardıki gülü vermeyi unutacaktım bi dk 'a bunu al istersen
demezmiyim ahhh Alahım bu ne biçim bir gül vermek
kızın kafasına taş atar gibi
)...
neyse aldı teşekür etti ve dışarı çıkmadan bana msaj attı b dk geliyorum aşkım
...
heycanla bekelmeye başladım...
geldi oturduk bir banka ve konuşmaya başladık ...
ben korkuyordum ona dokunmaya sanki öcü var karşımda Alahımya ...
neyse o benim elimi tuttu ve elim sırılsıklam oldu terden...
o da ne
yaklaştı ve bana beni öptü ...
ya bunları benim başlatmam gerekirken o benden hızlı çıkmıştı...
kız arkadaşımla başlayan ilişkim abimim ile olan ilişkimi noktalamıştı ...
artık hiç bir erkegi aklımda kurgulayıp düşünmüyordum...
hayatımda sadece kız arkadaşım vardı...
hatta söyleye bilirimki kız arkadaşımı hem duygusal hemde cinsel anlamda düşünmeye başlamıştım...
ilk defa bir kıza karşı manevi anlamda duygu beslerken cinsel anlamdada ilgi duyuyordum ...
neyse günler böyle gelip geçerken...
Askere gitme vaktim gelmişti...
bu durum esnasında kız arkadaşımla telofonda konuşmaya devam ediyorduk ...
bana eskisi kadar sıcak yaklaşmıyordu kız arkadaşım...
nedenini uzatmadan açıklayacagım...
abim onu rahat bırakmamış onu sevdigini söylemiş...
benim kız aradaşımdı o...
daha sonra bana açıkladı bunu ve benden ayrılmak istedigini söyledi...
okadar üzükdümki...
haala onu düşünüyorum ...
bana evlendigini söyledi ama ben inanmıyorum...
neyse
askerligimi yaptıgım esnada internet üzerinden tanıştıgım birine hayatımda yaşadıgım bir çok şeyden bahsetmiştim ve abim ile olan ilişkimi bile anlatmıştım ....
neler olup bitigini...
ardından askerligim bitikkten sonra onun ile bir kaç defa görüştüm ve her anlamda onunla beraber oldum...
ve daha sonra başka insanlar geldi ardından...
ama ben mutsuzdum çünki aslında ben ben degildim ,bu ben degildim, bu ben olamazdım ...
içinde bulundugum bu durumdan oldukça rahatsız olamaya başladım ve tiksinmeye başladım...
kendime yakıştırmamaya başladım bu durumu...
ve kurtulmak için ne yapmam gerekiyorsa yapamaya çalıştım...
şimdi beni nelerin bekledigini bilmeden hayatıma devam ediyorum.
