Bu yazıyı televizyonda haberleri izledikten sonra yazmak istedim , genelde hep ölüm vakalarını içeren haberler verildigini görüyordum_
bir yanda savaş sürüyor bir yanda terör insanlar gittikçe dünyaya kıyameti yaklaştırıyorlar, ve bu durum içerisinde ben yaşadıklarımın bir kurbanı olarak içinden_
çıkamadıgım bi türlü kurtulamadıgım hastalıgın bagımlısıyımdım,.. onlardan kendime ders çıkarmıyordum daha çok bencil ve asi oluyordum , cebinde 8 lira olan_
bir baba gördüm televizyonda benim iki günlük yol param , benden muhtaç durumda olan insanlar ile kendimi kıyaslıyarak içinde bulundugum durumu düşünüyordum_
herşeye sahibim, kendimi kurtarmak için herhangi bir maddi anlamda sıkıntım yok, ama büyük bir maneviyatsızlık ve iradesizlik var içimde ,büyük bir boşluk içindeyim_
sahip oldugum degerleri önemsemiyordum arkama bakmadan çamura battıkça batıyordum, hayatın kurallarına uymayıp kırmızı ışıkta gaza basıyordum hiç düşünmeden_
yaşıyordum, an 'lık mutluluklar içindeydim , hayatımı anlamsızllaştırmaktan başka yaptıgım bir şey yoktu , herşeye sahip olmak mutlu olmak demek degilki ,yüregi bagrı _
yanan okadar insan varki hayatta bende başka türlü yanıyorum işte bagrımda .
Bir masal vardı beni aglatan, kibritçi bir kızın başından geçenler aglatmıştı beni, bende o kız gibi yapa yalnızdım kendi dünyamda , bir arkadaşımın söyledigi söz geldi aklıma_
gülüşümü okdar çok sevmiştiki bana ne güzel gülüyorsun hep böyle güler yüzlümüsündür ? demişti... oysaki içimden aglıyordum en kötüsüde bu olsa gerek yüzü gülerken_
bir insanın içinden aglaması, bana söyledigi tek söz bu degildi arkadaşımın , karanlık bir yerde tebesüm etsem bile karanlıgı aydınlatan aya benzetirdi gülüşümü...
mutluluk bu olsa gerek , arkadaşımın bu sözleri daha çok gülümsememe sebep oluyordu hayatta, ama herşeye ragmen ben kendimi anormal bir insan olarak görüyordum_
lanetli bir kişi olarak görüyordum, sanki bana al bu dünya senin olsun istedigin gibi yaşa ama şunu unutmaki gerçek hayat burda degil diyen birileri vardı .
Ben neyin peşindeyim peki, ben neyi arıyorum, ben kimim, onu aramayan kendini bulurmu , ona inanmayan kendine inanırmı , hayat iki kelime arasında sıkışmış kalmış_
olmak yada olmamak , inanmak yada inanmamak, sevmek yada sevmemek sen ait olmayı ögrendinde kendini neden yok sayıyorsun, varlıgına delalet eden gerçekleri_
görmezden geliyorsun, bir damla idim bir deniz oldum, bir deniz iken okyanus oldum, ne yere sıga bildim ne göge sıga bildim, ben kendimi kaybettimde tekrar bir damla_
suda kayboldum.
İnancım var elbette ben inancımadaki en büyük ve en güzel varlık olan Allahdan istemiyi bırakmıştımda aciz ve muhtaç kullarına yönelimiştim ...
bir insan böyle yaşarmı böyle kurtulurmu hayır , hayır elbette bu ne yaşamak olur hayatta nede bir çıkış yolu sadece kendini birşeye inandırıp _
kandırmaktan başka bir şey degil yaptıgım, .
