Merhabalar öncelikle, yaklaşık 16 gün önce size sosyal fobi ve toplum içerisinde rahat olamama, herkesin beni izliyormuş hissine kapıldığım ve daha bir çok sorunla size gelmiştim, ilk terapide yaşadığım sorunları anlattım ve bazı kısıtlamalar getirdiniz, bende onlara uyarak hayatımı artık bu söylediğim hastalığın eline vermek yerine, kendi ellerimde olmasına izin vermek istedim ve istiyorumda.
Sosyal fobi. Bütün belirtilerini eksiksiz yaşıyor bedenim, okula giderken gelirken toplumun içinde yemek yiyip içerken, xbox oynarken ve daha bir sürü aktivite yaparken insanların arasında çok yapmacık ve rahatsız olduğumu dile getirmiştim, tabii bu sorun bende 10 ay önce başlamıştı, psikiyatri'a gittiğimde tüm sorunlarımı anlattım ve bana anksiyete ilaçları vermişti o ilaçları kullandıktan kısa bir süre sonra hastalığım iyileşme yaşadı, ne yazıkki son 1 aydır tekrar ortaya çıktı. Mükemmeliyetçi bir yapım var, herşeyin en iyisinin bende olmasını istiyorum. Bilgisiyarım, cep telefonum, kiyafetlerimin hepsi iyi bir markadan olsun istiyorum ki maddi durumumuz orta seviyenin altında bile, fakat aile bireylerim en büyük hatayı yaparak her istediğimi anında almaya çalıştılar, ve sonunda aldılar. Aslında sosyal fobi dediğim bu illetin tamamen yetiştirilme tarzı ile ilgili olduğunu düşünüyorum, yani küçükken çok korundum, sürekli övgüler yağdırıldım ve yaşım 10 15 olana dek ailem çok üstüme düştü aslında, sonradan özgüven sorunum ile birlikte okul ortamında sürekli sessiz kaldım, hep susmayı tercih ettim, arkadaşlarım neden hiç konuşmuyorsun neden bu kadar sessizsin dediklerinde benim yapım bu dedim ve devam etmeye çalıştım, oysaki içimde fırtınalar kopuyordu. Fiziksel olarak korktuğum/kaçındığım şeylere gelirsem bir ergen erkeğe göre dudaklarım çok dolgun olmasıydı ve bunun erkekte itici olduğunu sanmamdı, ayrıca kendi tipimi hiç bir zaman beğenmedim, nasıl değiştirebileğimi düşündüm estetik denemek istedim tekrar vazgeçtim, ve yüce Allah beni böyle yaratmış deyip dışarı çıkmaya çalıştım, fakat gel gelelim ki sokakta arkadaşlarım ile görürken insanların benim tipime bakarak dalga geçermişcesine gülermiş kendini zor tutarmış gibi gülmeleri, yada ben kendimi sürekli farklı yapmak istediğim için saç stilime ardından bu beğenmediğim tipime bakıp resmen aralarında konuşuyorlar sanıyordum her haraketim izleniyordu sanki okul durumuma gelince okulda sürekli 'efendiliğim, sessizliğim' konuşulmuştur bugüne kadar. Fakat son 4 ay önce tipimi kötü bulduğum ve insanların bana saygı göstermesi için sürekli pahalı kiyafetler, cihazlar kullanarak ve farklı bir saç tipine bürünerek belirtmek istedim, yaşadığım il küçük bir il olduğu için ve farklı bir giyiniş tarzım yada saç stilim var diye sürekli bana baktıklarında sosyal fobim günden güne daha gelişti, ağır bir özgüven kaybım var. Karşı cins ile konuşurken pelteklenme, ağız kuruması titreme alakasız kelimeler söyleme vardı ve bende günden güne okulda fazla konuşmadığım için sanki ezik duruma düşmüşüm gibi geldi fakat arkadaşlarım ile konuşurken onlar benim için konuşmakta can atıyorlardı, ''kanka gel 2 muhabbet edek'' gibi lafları lise hayatımda çok duydum ve kısa cevaplar verip bu şekilde muhabbet ettim, son 3 yıl öncesinde sürekli bilgisiyar başında asosyal şekilde online oyunlar oynayıp geçirdim ve bu bende bu bahsettiğim tüm hastalıkların gelişmesine, ilerlemesine ve hatta son raddeye gelmesine sebep oldu bu yüzden çok pişmanım.
Fakat artık hayatımın değişmesini, yepyeni bir sayfa açıp bu tür sorunlarımı yıkmak için teyzem aracılığı ile değerli psikolog hocam Hüseyin Kaçın'a gitmek oldu. İlk terapide tüm sorunlarımı anlattım, ve daha seanslarımızın olduğuna inanıyorum. Hem kendi çabamla, hemde değerli hocam Hüseyin Kaçın ile birlikte atlatmak istediğim bir hastalığım olduğuna inanıyorum, terapilerin gidişatını şu anda net belirleyemem fakat bu süreç ilerlerken içimde hep bir umut var, o aklıma gelince duygudurumum başka bir hâl alıyor ve mutlu oluyorum. Belkide sahip olduğum şeylerden olsa gerek?
