Geldim.Ben bu hayata tek geldim çırıl çıplak ağlayarak yalnız geldim.
Belki de kimi kimsesi olmayanların bir kimsesi olmaya geldim.
Sesi olmayanların yada ses çıkaracak mecali olmayanların sesi,haykırışı olmaya geldim.
çok ulvi amaçlar düşünmüyorum bütün dünya kardeş olsun savaşlar dursun açlar doysun diye olmayacağını olamayacağını zaten bilebilecek olgunlukta olduğumu biliyorum.Belkide ismimin aksine ben umutdan çoktan vazgeçmişimdir diyorum
Eyüp hazretlerinin bir kıssası vardır.cildinde çok kötü bir hastalık vardır rabbi tarafından imtihan için.Öyleki vücudunu kurtlar kemirir yer.Hazreti Eyüp bir gün vücudundan düşen bir kurttu alır yerine koyar rızkından olmasın diye ama eliyle yerine koyduğu kurt acıtır canını ve şaşırır.Merak eder bunca kurt yerken bedenimi şu elimle koyduğum kurt kadar acı çekmedim hikmeti nedir? der kendi kendine.Rabbinden kalbine ilham olarak gelir cevap ey eyüp o kurt senin canını en çok yakandır çünkü onu elinle sen koydun der.
İnsanların kendi kendine yaptığını kimse yapamaz bu kesinlikle doğru bir laf ama daha da kötüsü olduğunu düşünüyorum.Buda gerçekten sevdiğimiz kişiler için o ne kadar kendi için bir şey yapmak istemese de biz onu iyi olsun diye düşünürüz çabalarız kendimizi paralarız.Sonuç ne olur ne biz istediğimizi başarmışızdır ne de karşımız da ki sevdiğimiz kişi bu çabalarımızı hayatına müdahaleden öte görememiş tavır bile almıştır.
İşte bizler böyleyiz.Sen binlerce sorununu düşünmessin her şeyin tamammış gibi bir başkasının hayatını düşünürsün o bir başkası ise başka birini.Senin düşünmediğin bir hayatını bir başkası düşünür.Kimse kimsenin hayatına sihirli değnekle dokunamayacağına göre bu aramızdaki hayat takasçılığı nihayetinde bir kaosa dönüşür.Belkide dönüşmeli bilemeyeceğim .Çünkü hiçbir zaman büyük felaketler yaşamadan önlem almayı bilemedik biri boğulur bir yerde uyarı levhası asılır biri bi yolda kaza geçirir üst geçit yaparlar.bir doğal felaket olur kaç can gider ondan sonra önlemler alınır.Bu demek oluyor ki eğer hayatlarımızı düzeltmek istiyorsak kendi felaketimize doğru dört nala koşmalıyız.Bırakınız bu saaten sonrada takas yaptığınız hayatlarda kendi felaketine doğru depar atsın.Yansın yıkılsın tüm güvendikleriniz o hayat dediğimiz içine müzeymişsesine biriktirdiğimiz anılarda dahil herşey maffolsun.yaşamlarımızın tam ortasına koyduğumuz putlarımızı yıkalım.Hz ibrahimmişçesine elimize bir balta alıp para olabilir kadın olabilir mevki olabilir neyse putunuz istisnasız tek seferde indirin baltayı tam üstüne ondan sonra göz yaşlarıyla suladığımız yeni bir hayat filizlensin yıktığımız putun yerine koşulsuz inanıp sevdiklerimizi koyalım bırakalım tüm ütoplayalar ve ütopik düşünceler serbest kalsın mantık kelimesi yasaklansın olmaz olamaz imkansız bütün lügatlardan silinsin ya tüm bu dediklerim gerçek olsun yada biri beni çimdirsinde uyanayım artık bu rüyadan.
Baydar
