SENİN KAFESİNDE HAPSOLDUM
günlerden cumartesi
bütün hafta sonu
sana bakmaya yüzüm yoktu
alır başımı giderdim
ne yaptıysan ne ettiysen
ellerimden değil yüreğimden
sıkı sıkı tuttun tutsak ettin
ah etsem vah etsem çaresi yok
sağanak yağmurlarında ıslandım
yağdıkça yağan gözlerine vuruldum
esirin oldum İstanbul'um oldun
başka şehirlere kaçamam gidemem
sabahları sensiz çayımı bile içemem
denizlerin köpük köpük köpürmesi gibi
yudum yudum seni içiyorum
günlerden pazartesi
bütün hafta içi
sana bakarcasına yaşıyorum
alır başımı gider yollarına düşerim
avcılar peşime düşer
vursunlar beni hiç acımasınlar
yakalasınlar beni
senin kafesine koysunlar
26 Kasım 2024
01:30
İstanbul
