Eşcinsel bireyler neden ebeveynlerine karşı öfke dolu oluyor?
Eşcinsel bireyler ergenlik dönemlerinden itibaren çok zorlu bir süreçten geçerler. Seslerini duyuramazlar. Hislerini paylaşamazlar. Susarlar. Sustukça daha çok boğulurlar. Yalnız hissederler. Günahkâr hissederler. “Eşcinsel Terapi”ye başlayan genç ya da ergen bireyler eşcinselliğin anne baba hatalarının bir yansıması olduğunu öğrendiklerinde çok üzülürler. Bunu kabullenmeleri zaman alır. Bunu kabullenen eşcinsel bireyler ergenlik döneminde bir çok gencin yaptığı şeyi yapmaya başlarlar. İsyan ederler. Ben de varım derler. Uslu çocuk bir anda aslan kesilir. Aile bu terbiyeli sakin çocuğa ne oldu der. Anlayamazlar. İşte kuşak çatışması burada başlar. Aile çocuklarının sesini çıkartmasına alışık değildir. Çocukları eksik kalan duyguları ailesine kusarak atar. İşte bu eşcinsel dürtülerin azalmasına sebep olan bir şeydir. Ergenlik döneminde kusamadığı enerjisini bu dönemde kusar. Eşcinsel bireylerin yazılarına baktığınızda ebeveynlerine olan öfkelerini anlarsınız. Bunun nedeni içinde tuttuğu onu eşcinsel dürtülere iten pisliği akıtmak istemektir. Bu eşcinsel bireyi iyileştiren bir yöntemdir. Birey annesine hayır demeye başladığında iyileşir aslında. Anne ile olan aşırı bağdan kurtulan genç yavaş yavaş iyileşmeye yüz tutar. Babalarına hatalarını yüzüne karşı söylediğinde kendisini daha güçlü hissederler. Heteroseksüel erkeklerden de güçlü olabileceğini görürler. İşte iyileşimin büyük adımı budur. Kendisini erkek gibi görmeyen bireyin erkekleşme süreci başlar. Kadınlara karşı bakış açısı değişmeye başlar. Kadınlara duygusal yatırım yapmaya başlar. Bunlar aileye olan öfkenin kusumuyla olan şeylerdir. Eşcinsel bireylerin bu öfkesi normaldir. Empati yapıldığında sizce de haklı değiller mi? Onca acıyı çeken o suçsuz bedenin bu çığlıkları saygıyı ve desteği haketmiyor mu? Anne babalar; iyileşmiş bir eşcinsel birey olarak biz var olduğumuz için çocuğunuz eşcinsel olmayacak. Biz sesimizi çıkardığımız için çocuğunuz eşcinsel olmayacak. Biz iyileştiğimiz için yeni nesiller sağlıklı bir şekilde iyileşecek. Ben kendimle ve bu yolda iyileşen mücadele eden bütün arkadaşlarımla gurur duyuyorum. Onlara gururla bakıyorum. Çocuğum olursa örnek vereceğim kişiler onlar olacak. Bu mücadeleyi verebilen güçlü gençler olacak. Allahın gururla baktığı o gençler olacak. Eşcinselliğin oyununa gelmeyip bu oyunu bozan gençler olacak. Annem bana sürekli hafız olmanı çok isterdim der. Ben ise anneme : bu ülkede hafız çok anne. Gençlerin iyileşmiş bir eşcinsel birey olan bana ihtiyacı var. Eşcinsellikten kurtulmuş ve bu işi yapabilecek kaç psikolog var bu ülkede? Bu insanlığın bana ihtiyacı var. Ama din konusunda değil, psikoloji alanında bana ihtiyacı var. Derdim. Çünkü Allah'ın beni bu dünyaya getirme nedeninin bu olduğunu düşünürdüm. Düzeni değiştirecek yegane kişilerden olduğunu düşünüyorum. Ülkemizde eşcinsel terapi yapan psikologlar var. Peki hangisinin eşcinsel geçmişi var? Hangisi benim kadar empati yapabilir? Ben bu ülkede nadir psikologlardan olacağım. Korkmamak için direneceğim.
Susmayacağım çünkü gençliğin bana ihtiyacı var.
