TAŞ KAVMİ
annelerimizin kucağı cennetimizdir
meleklerle oynar güler eğleniriz
ordan kovulmadıkça büyümez bebekleriz
babalarımız başta sona dünyamız
dinmeyen acılarımız birikir
içimiz dışımız bir değildir
annelerimizin uslanmaz çocuklarıydık
birden dünyamız değişir
devletin yoksul çocukları oluruz
defterle kalem arasında ansızın büyürüz
sokaklar çocuklarındır koşar oynardık eskiden
bahçelerimiz bağlarımız yemyeşil ağaçlarımız
kana kana içtiğimiz çeşmelerimiz vardı
uç uç böceğim
annem sana terlik pabuç almıyor artık
eskiden eskiden çok eskiden
alnından ter akan büyük adamlar da vardı
yenilendikçe yenildik
taş üstünde taş yaşar olduk
içimiz de taş dışımız da taş olduk
anlayacağımız taş kavmi olduk helak olduk
05 Ayşe Nisan 2019
12:15
Edirne
