TÜRK AYDINI GENÇ NESLİN YEMİNİ
Hüseyin KAÇIN
Tarihi bir anıt gibi, som altından yekpare bir sütun gibi aydınlatan, Türk Milleti’nin kaderini ve geleceğini yüklenerek üzerime, yılmadan yürüyeceğim.
Bu öz bilinçle, önüme kurulacak bütün engelleri ve tuzakları kararlılıkla aşacağıma dair yeminimi, bir tohum gibi her seher vakti yüreğime ekiyorum. Ben yılmaz ve sarsılmaz şahsiyetimle istikbalin Türk Aydınıyım. Ben gelecekte değil şimdiden büyük bir kudreti bağrımda taşıyorum. Yarın büyüyecek olan değil bugün büyük olan asil soyluyum. Türklüğüm, kudretimdir, şanımdır ve şerefimdir. Bu uğurda yüreğime ve rüyalarıma değin saran bir heyecanla çalışmak ana rahmindeyken tarihin kaderime damgaladığı kutlu bir ödevdir.
Fikren, ilmen, bedenen güçlü ve yüksek karakterli bir neslin hür bir ferdi olarak sesleniyorum.
Ulu Tanrım!
Endülüs ve Bağdat’a Ağıt yakmayacağım. Ağlamak kaderim değil artık. Şanlı mazinin horasan erenleri gibi istikbalin Türk Aydını olarak Endülüs’ü ve Bağdat’ı diriltecek kudreti diliyorum.
Ulu Tanrım’ Kanadı incinmiş, karnı acıkmış bir serçenin ötüşünü duyar ve anlarsın. Yardımını esirgemezsin. Türk Milleti’nin istikbaline olan inleyişlerime merhamet eder misin?
Yeminim istikbalin her gününü, her saatini, her saniyesini ve hatta varsa eğer saniyenin içindeki zamanları da kuşatacaktır. Şahsiyetim, boş uğraşlarda, zevklerde, seyirlerde değil, beyinsel düşünce dünyamda mazinin bilgisini kuşatarak ve istikbale yenilenerek yol alan kudreti yeşerterek olgunlaşmaktadır.
Roma’nın bütün kentleri, Sibirya’nın buzlu yolları, Afrika’nın çölleri ve Balkan’ların yıkılmış minareleri merhametime hasret beni beklemektedir. Kainat, (alınyazısı ile birlikte) benim yüreğimin genişliğini öz ülke edinmek için Tanrı’ya yalvarmaktadır.
Aşkla doğdum, Aşkla yaşayacağım, Aşkla öleceğim.
Benim aşkım anlatılmadı hala genç delikanlılara ve kızlara. Geleceğin anneleri daha şanslıdır. Kudretli Destanımı anlatacaklar yavrularına, yüreklerindeki ve gözlerindeki kıvançla. Benim aşkım sadece bir yüreği değil, hücrelerine değin kainatı kuşatacaktır.
Hafıza sarayımda, Hazreti Mevlana, gecen her demin ardından yarın yeni bir şeyler söylemek için gülümseyecek, Farabi, mutluluk adına seslenecek, Fuzuli beyitlerini terennüm edecek, Mehmet Akif, Çanakkale Şehitlerinden seslenen bir Bülbül gibi hitap edecek bana ve yol arkadaşlarıma. Tarihin bütün kudretli şahsiyetleri ölmemişlerdir. Beyinsel düşünce dünyamın ve yüreğimin kutlu konuklarıdır. Gerektiğinde yitirdiği hikmeti Batıdan alacak ve Dante ile birlikte haykıracak:
Ey yurt! Ey yurttaşları birbirine bağlayan duygu!
YARIN YENİ ŞEYLER SÖYLEYECEĞİME DAİR YEMİN EDERİM.
