sessiz_gemi
23 Mayıs 2015
Neden Buradayım
Babamla aramdaki anlaşmazlığını çözmek.
Çalışırken odaklanma sorununu aşmak.
Terapi
Babam cimri bir insan olduğu için çocuklarına harcadığı para da onu rahatsız ediyor. Bunu zaman zaman bizlere sözleri ile yansıtıyor. bizlere yaptığı harcamaların maddi manevi karşılığını istediğini ve düzenli para kazanmamız gerektiğini söylüyor. Sadece parayı düşünen babamla düzeyli ve tatmin edici bir baba-oğul iletişimi kurmak istiyorum. Neler yapabilirim? "Baba, tamam deneyimlisi, başarılırın ama hayatta kuruşların hesabı yapılmaz. Maddi olarak kazanmışsın ama hayatta bazı temel şeyleri ıskalamışsın" diye başlayabilirim. Burada babama karşı büyük bir kozum var. Babamın bilmediği bir şeyleri yakaladım. Bildiğim doğruları inatla söylersem hayat bir noktada haklı olduğumu gösterecektir. Bu bir hayat kuralıdır. Babam illaki önceleri anlamayacak.beni adam yerine koymayacak. İkinci olarak, babamın statü, tanınmışlığı ve bağlantıları babamı milletvekili olabilecek şartları sağlıyor. Ancak paranın sürekli yükseldğini görmek istediği için riskler almıyor. Milletvekilliğine soyunmak demek nereden baksak 100 bin lira gibi bir tanıtım maliyeti demektir. babam kaybeymeti göze alsa, yenilmeyi kaldırabilecek olsa, başarısızlıkları ve hayal kırıklıklarını öğrenme ve ders alma fırsatı olarak görse elbet birçok başarısı olurdu. Birçok insan risk almaz kabul. Ben babamın bana zararı dokunan huylarına karşı söyleyebileceklerim üzerine odaklanmalıyım. Yapıcı olmak lazım. Örneğin babama "halen abimle çatışıyorsun çocuk gibi kavga ediyorsunuz" diyebilirim. babama "çalışkanlığı, çevresi ve bağlantıları"nı başarı olarak gördüğümü beğendiğimi söyleyebilirim. ancak risk almadığı için eski bir rüyası olan girit mutfağı restoranı işletmeciliği de yapamadı potansiyeli olduğu halde milletvekilliği gibi bir pozisyona de geçemedi. Başhekim yardımcısı görevini uzun yıllar devam ettirdi. Babamın iç huzuru var mı bilmiyorum ancak ailesi olan bizlere sözlü olarak kırıcı ve yıkıcı derecede zararı var. Babamın en zalim olduğunu hatırlayarak savaşmam gerekiyor. Acırsam, kaybederim.
İşlerime odaklanmaya çalıştığımda bir şeyleri kaçırıyormuşum gibi bir his geliyor. Odaklanamıyorum bu yüden. kabuğuma çekilip çalışırsam, projelerime odaklanırsam bir şeyleri kaybedecekmişim gibi hissediyoru. bunun çaresi olarak da kendimce ya internetten haber videosu izleyerek gündemi yakalamaya çalışıyorum ya da sürekli akşam programları yapıp arkadaşlarımla buluşuyorum. sürekli dikkatimi dağıtıp sözde tatmin sağladığım için hiçbir şeye odaklanamayarak hiçbir büyük başarı elde edemiyorum. gerçi madden manen somut başarılarım oldu. ama iki sene üç sene kadar oldu. devamının gelmesi lazım.
herkese yapışık olmaya gerek yok. muhtaç gibi yaşamaya gerek yok. şimdi çalışmalarıma odaklanarak kendimi bulacağım. kendi başarımı bulacağım. bir şeyleri kaçırma endişesiyle boğulacaksam boğulmaya bırakmam lazım kendimi. en nihayetinde ölmem ya. bir kere durumu kabul edelim. zaten yalnız bir adamım. tercih ettiğim yoldan giden olmadığı için insanlara derdimi anlatmam zor. yani bir kafeye oturup da bir kızla ya da adamla karşılıklı aynı frekansta hedeflerden ya da haftalık gelişmelerden konuşmak zor. artık bireysel başarımı elde edip belki profesyonel ilişkiler kuracağım. bu bağlamda kimsesizim. piç gibi ortadayım. 30-31 yaşlarında kendinle baş başa kalmak iyi gelebilir. ekmeğim suyum kendim olmalı. zekam, projelerim ile neler üretebilirim bakalım.
Uygulanan Kararlar
En yakın arkadaşımla zorla buluşma ayarlayıp işlerimi aksatmıyorum. Biraz aramız bile açıldı ancak gerçekten istediğim başarılara ulaşmak için taviz vermemeye karar verdim.
Bu hafta her akşam dışarı çıkabilirdim ama çıkmadım. bir çalşıma programı yazdım ve bunu uygulamak uğruna vazgeçtim bazı gecelerden. bugün hatta boğazda tekne turu ve doğum günü partisine davet edilmiştim. güzel kızların arasında bir tanesi potansiyel kız arkadaşım. bugün hepsine hayır dedim. içimdeki çalışma, kendimi gerçekleştirme hissi ağır bastı. günlük tatminler yerine manalı hedefler ve ödüllerin peşinden koşmaya karar verdim. alelade günlerde ihtiyacım yokken sosal etkinlik yapmama gerek yok. biraz asosyal belki muhafazakar bir görüş gibi ama gerçekten ihtiyacım olan sosyal altyapım artık var. sokaktaki insanlar bana bir şey katmıyor. bir de hayatımı ve gerçek arzularım var bir yanda. bunlardan neden vazgeçeyim. ben gerçekten ne istediğimi biliyorum.
Sonuç
bu özgürlük hissi süper. kendinden güç almak, özgüveninin başarılarını başarılarının özgüvenini beslediği bir döngüye girip her gün yukarı çıkmak, olman gereken yerde olmak çok güzel bir his. hayatta ne istediğimi bile bulmuşum. ne diye ıvır zıvırla uğraşayım
