Hocam selamün aleyküm .. nereden başlayacağımı tam olarak bilmiyorum .önce aile yapımdan bahsedeceğim. iki abim, bir ablam, bir de kız kardeşim var. annemle babam ayrı. biz annemle yaşıyoruz .... Ben küçüklükten beri sevgiyle büyüdüm. Küçük abimle ikiz gibiydik. boyumuz kıyafetlerimiz aynıydı. farkımız ben hep mızmız bir çocuktum. çok ağlardım, bu yüzden pek sevilmezdim. beni koruyan bir ablam vardı. abimin yaptığı yaramazlıklar benim üzerime kalır kendimi savunamaz dayak yerdim. babam beni öldüresiye döverdi .. onun eve gelmesini istemezdim. çünkü o çocuklarını sevmezdi. küçük abimi dedem çok severdi. beni sevmezdi, ben sevgisizdim. küçücük yaşımda ölmek istiyordum .. Hayat bana sadece acı veriyordu ... Ben 4.sınıftayken babamla annem ayrıldı. babam bizi terk etti ben daha da beter olmuştum. her şeye ağlıyordum. bir şey diyene ters cevap veriyordum .. Okulda başarılıydım, derslerimi hep düzenli yapardım .. 5. sınıfa geçince okul değiştirdim, bu okulda davranışlarımın, hareketlerimin, konuşmamın farklı olduğu söylendi. ben ne kadar kabul etmesem de yanlış giden bir şeyler vardı .. Arkadaşlarım tarafından dışlandığım için ağlamadığım gecem olmadı. hep içime kapandım. ailemle de aram iyi gitmiyordu. ablamla biraz iyiydi zaten büyük abimle hiç samimi olmazdım .. 6 sınıfta babam beni yanına aldı. o yıl iki okul değiştirdim. yeni okulumda tamamen yabancıydım. utanıyordum ama pısırıkta kalmak istemiyordum. sınıfta sadece bir kız vardı. erkeklerle aram iyi olmadı. bu kızla iyi anlaşırdım. iki yıl bu okulda okumuştum ve alışmaya başlamıştım ama hareketlerim, konuşmam herkesin ilgisini çekerdi. "babam bile benle dalga geçerdi. severken de kızım derdi" bu nasıl bir şeydir ki kızıyordum ama bir şey düzeltemiyordum ne zaman hareketlerim, konuşmam hakkında bir konu olsa ben hırçınlaşıyordum. yatağa kapanıp ağlıyordum ama daha da beter olmaya başlamıştım hep alay konusu oluyordum.. 7.sınıfın yazında 18 yaşında bir abiyle tanıştım ona abi diyordum. kısa sürede samimi olduk ona özeniyordum. sık sık görüşüyorduk bana sex filmleri izletiyordu. bir gün yine oturmuş konuşuyorduk. dudaklarıma yapıştı. öpüştük. o an öyle bir pişmanlık duydum ki yüzüm ateş atıyordu. bana utanmamam gerektiğini bunun normal bir şey olduğunu söyledi. bunu birkaç defa daha tekrarladık o kadar kaldı .. Okul yeniden açılınca ben annemin yanına eski okuluma gittim. oraya alışkındım çok başarılı oldum. kısa sürede hocaların gözdesi haline geldim ama dışarı fazla çıkmıyordum. oyunlara katılmıyordum, iyi anlaştığım bir kızla çıkmam için ikna edildik fazla sürmedi ve o kızla bir daha hiç iyi anlaşamadım. daha sonra başka bir kıza teklif ettim. onunla da fazla sürdüremedim bu da benim kendime zaten çok az olan güvenimi yıktı .. Sınıfta sadece kızlarla iyi anlaşırdım. bir erkekle kavga etsek kendimi savunamazdım. aslında güçlü de biriydim ama korkardım ya dayak yersem diye bana laf söyleyenlerden hep kaçtım.. Erkeklerin arasında kendimi rahat hissetmiyordum. dışlanıyordum bu yüzden hiçbir aktiviteye katılma isteğim yoktu. dışarı çıkıp oyun bile oynamazdım. aslında spor hareketlerini çoğundan daha iyi yapardım ama kendime güvenim yoktu .. Sınıfta oturup ders çalışmayı tercih ederdim .. Lise tercihi yapamadım çünkü abim askere gitti. küçük abim babamın yanına gitti. ablam evlendi ben annemle kalmak zorundaydım. hiç istemediğim düz liseye yazıldım bu arada samimi olduğum bir erkek arkadaşım vardı. onunla ergenliğin bize verdiği merak yüzünden midir nedir bilmiyorum ama erotik anlamda her şeyi yapmaya başlamıştık. sonundaki pişmanlıklar, içler acısı bir durum oluyordu. dinimin yasaklarını yaptım diye intihar etmek istiyordum. bir yandan oda çok büyük bir günah deyip vazgeçiyordum ... Lise başlı başına bir cehennem ızdırabı gibiydi. okula gitmek beni mahvediyordu derslerim kötü değildi ama iğneleyici laflar beni her gün biraz daha mahvediyordu. dışarı çıkmıyordum, lavaboya gitmeye bile çekiniyordum .. Lise 2 de mf'yi seçtim sınıfta çok az öğrenci vardı. üç erkektik gerisi kızdı. erkeklerle bazen muhabbetimiz olurdu ama hep sex muhabbeti açılırdı. ben hiç bir şeye cevap veremez utanırdım. halbuki onlardan daha çok bu işin içindeydim daha çok şey biliyordum ama anlatamazdım ki... Lise 3'te başka bir şehre taşındık. samimi olduğum çocuktan da ayrıldım. yeni bir okulum arkadaşlarım olmuştu. bir kaç erkekle iyi anlaşıyordum ama okul bana çok farklı geliyordu sanki başka bir dünyadaydım .. Yine dışarı çıkmazdım sınıfta oturur kitap okurdum. camdan dışarı bakar içimdeki fırtınayı azaltmanın yollarını düşünürdüm. beden dersinde hareket yaparken yanlış bir şey yaparım bana gülerler diye çok korkardım. özgüvenim çok eksikti insanlardan nefret ediyordum .. O yıl bir sevgilim oldu, okul dışından. onla bir kere yattım ama ilişki yaşamadım galiba günahından korktum sonra ayrıldık .. Lise 4. geçtiğimde benim konuştuğum anlaştığım erkeklerin hiç biri, birbiriyle konuşmuyordu. benle de fazla muhatap olmadılar. sınıfımda beni anlayan bir kız vardı. onunla samimi oldum çokta iyi arkadaş olduk. her şeyimizi birbirimize anlatır dertleşirdik ama ben ondan hep bir şeyler sakladığım için vicdan azabı duyardım ..
Onla olmak bana iyi gelirdi hatta artık dışarı bile çıkardık beraber gezerdik okuldan bile kaçar çok eğlenirdik ondan hiç ayrılmak istemiyordum ,o birine aşık oldu ilk basta onu kıskandım ama o mutlu oldukça bende mutlu oluyordum .. Bir kızla tanıştım. çok hoşuma gidiyordu iyi anlaşıyorduk. ona aşık olmuş gibiydim. sonunda cesaretimi toplayıp ona teklif ettim, teklifimi kabul etmedi. benle bir daha konuşmadı. çok acı çektim, günlerce ağladım. arkadaşım beni teselli etti. bana yardımcı oldu ama o kızdan sonra aşka inanmadım. kızlardan tamamen soğumaya başladım .. okul bitince arkadaşım evlendi, düğününde hep yanındaydım ama onun evliliği beni yıktı. gidişi hep gözümün önünde hiç aklımdan çıkmıyor .. Ben yine yalnız kalmıştım. bu arada işe girdim, iş yerinde kimseyle muhatap olmak istemezdim. bir çocuk bana bir kızın biseksüel olduğunu benimde öle olabileceğimden şüphelendiğini söyledi. bende araştırma yapmaya karar verdim. fake hesap açtım zaten çok yalnızdım. kinle nefretle doluydum kendi durumuma benzer kişilerle konuştukça mutlu olduğumu sanıyordum. onlarla konuştukça ilgi duymaya başladım. sadece onları düşünüyordum. geçmişte yaptığım hatalarımı tekrar yapmak istiyor gibiydim. içimde inanılmaz bir duygu seli oluşmaya başlamıştı. eşcinsel videoları izliyor onlarla kendimi tatmin ediyordum. biriyle çok samimi konuşuyordum. onunla buluşmayı düşünüyordum. artık eşcinselim ben, bunun çaresi yok, boşuna kendimi kahretmeme gerek yok diye düşünüyordum. bununla yaşayamayacağımı da biliyordum. ama düşünmek istemiyordum. onunla sohbet etmek beni mutlu etmeye yetiyordu. ta ki "selamün aleyküm hocam" başlıklı yazıyı görene kadar.
http://escinselterapi.net/forum/index.php?topic=1576.0yazı ilgimi çekti, okudum. okurken hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçti. kendime kızdım ve sinirden krize girdim. evde kimse yoktu yakın bir arkadaşımı aradım. o da hemen gelip beni sakinleştirdi. sonra ne olduğunu sordu, yazıyı ona da okuttum ve her şeyi ilk defa birine anlattım. utandığım için yüzüne bakamıyordum ama o bana güven verdi. eşcinsellikten tedavi olup iyileşeceğime inandım ve ne olursa olsun bu durumdan kurtulacağım...
