Ben kim miyim? hiç kimse! evet doğru hani sokaktan birsürü çocuk geçer ama bizde onlara çocuk der önemsemeden geçeriz hiçtir ya bizim için işte bende o hiçim!..çocuk denilip geçildiği için hiçbir zaman çocuk olamayanım...şimdi yaşadığım 22 yılı anlatmalıyım değil mi size 91 doğumluym ve şimdi 2013ten yolculuğum var 94 e o güne o gün ne oldu ! ben ufak bir kamyonla kumların üzeinde oynuyorum yanımda benden 2 yaş büyük abim var ve tozu dumana katarak bir araba geliyor içimde kuzenimi görüyoruz ve yanında bir adam koşup arılıyoum boynuna kimin mi hatırlamyorum şimdiye kadar he kuzenim diye anlattım öyle kabul ettim ama aslında o an kimin boynuna sarıldığımı hatırlamıyorum. kuzenimin mi yoksa hiç tanımadığım hep birgün gelecek çalışmaya gitti diye bildiğim o yabancının mı boynuna sarıldm hatırlamıyorum. esrarengiz polisiye romanına döndürmeyeceğim merak etmeyin evet işte o adam çocukuğum boyunca hep annem kızıp üzülecek diye baba demeye korktuğum BABA kelimesini ağzıma bile alamadığım oo işte BABAM.. sadece gelişini hatırlıyorum ve sarıldığım boynu o güne kadar pnu tanımadığıma eminim sonra eve kaçıp perdenin arkasına saklanıp orada kimenin beni bulamayacağını düşündüğümü hatrlıyorum... evet farkındayım insanın 3 yaşlarını hatırlaması imkansız bende anlamıyorm ama hatırlıyorum işte keşke benimde hatırlanacak kadar büyük b travam olmasaydı!.anladığını gibi boşanmış ailenin boşanmanın ne demek olduğunu bilmeyen ve hep bu kabus bitecek diye bekleyen küçük kız çocuğuyum o yaşıa kdar görmemiştim babamı sonra biir anda çıktı geldi ama sonrasıı hatırlmyorum perdenin ardından nasıl çıkardılar ne yaptım nasıl davrandım hatırlamyorum...
ama hatırladığım başka bir hatıram var sonra sıralarını kestiremiyorum zamanını da sadece hatırlıyorum gözlerimde engel olamadığım ama akmaması gereken yaşlar hatırlıyorum annem babamdan ayrılınca bana hamileyken dedemlerin evine dönmüş sert adamdı dedem terbiyenin dayaktan geçtiğine inanan ve babasız çocuğun çok af edersiniz mutlaka piç olacağını düşünen bir adam hoş sadece o değildi bunu düşünen çevremizdeki her şey boşanmış kadın orospudur babasız çocukta piç erkek her zaman güçtür yani...neyse dedemle radyo dinliyoruz yine aynı yaşlardayım muhtemelen. bir haber duydum radyoda ....trafik kazasında hayatını kaybetmiştir diye tabi o yaşta bir çocuk soyadı kavramı nereden bilsin her isim dünyada bir tane var zannederdim hep babamın ismi de o trafik kazasıda geçmişti usulca kızaran yüzümü fark etmesin dedem diye kalktım yanından ve olabildiğine hızlı koşarak annem ve ananemin yanına gittim ama o hıza inat usulca oturdum yanlarına ;
-şey....anne... o ölmüş?
bu sözleri hatırlıyorum babam diyemezdim çünü ayıpmış gibi yasakmış o kelime vebalıymış gibi hep kaçardı o kelimeden diyemezdim ağladım çok ama dışım değil içime ağladım zaten hiçte ağlayamazdım hep utanırdım ağladığımda hep kaçardım hele ailemin yanında mümkün değil ya perdemi arkaına geçerdi ağlamak için ya da tuvalete kaçardım... ve işte o gün n kimse söylemedi bana ölenin babam olmadığıı ve öyle bildim ve bir süre sonra yine geldi be sizin abbanızım dedi ama benim için o ölmüştü inanmadım koştum yine perdemn ardına saklandım ve hatırlamıyorm başka bir şey sadece sakladığım aıı ve gözyaşımı hatırlıyorum...
beynimde bütün zamanlar birbirine karıştı neyi ne zaman yaşadığımı çözemiyorum da ...ve bir gün evden kaçtığımı hatırlıyorum dedemin dayağından evden kaçtığımı abim kurtulmamıştı ben kurtulmayı başarmıştım ama gittiğim yön yanlıştı tarlaya annemi kahramanımı koruyucumu bulmaya gitmiştim ama o orada yoktu çoktan kararmıştı sokak derenin sesi çok korkuturdu beni karanlık bir ara vardı ve be o aradan geçip köye gidemedim çok korkup saatlerce ağladığımı anne diye bağırdığımı ama sesim kimsenin duymadığını hatırlıyorum...
çok dağınık oldu biliyorum ama toparlamakta güçlük çekiyorum çok ve o hayatımı mahveden olay günü belirdi hafızamda maksimum 4 yaşındayım ben çocukluğumda hep 3 şey istedim ilkini söyleyeyim hep çok hastaymışım da günlerce uyumuşum rüya görüyormuşum gibi düşünür ve bir gün uyanacağımı hayal ederdim uyandığımda annem babam abim ben birlikte olacaktık ve ben hayalime kavuşacaktım kabul etmek istemedim hiçbir zaman bir ailemin olamayacağını ve asla beraber uyanamayacağımı işte tamda böyle düşünürken benden bir yaş büyük iki arkadaşım aldı beni dereye götürdü ve eğer istediklerini yaparsam orada bana gösterdikleri kaya açılacak ve ben yeni başka bir aleme geçecektim istedikleriyse pantolonu çıkartıp onlara istediklerini vermemdi hoş sanırım onlarda neyin peşinde olduklarını bilmiyorlardı sanırım ama yinede istediler ve ben de yaptım ama o gün oradan hiçbir kapı açılmadı ve ben başka bir dünyaya filan geçmedim hayallerimin yıkıldığını ve kendimi aptal gibi hissettiğimi hatırlıyorum ve acı çektiğimi...bana göre artık ben kirlenmiştim ne yaptığımı bilmiyordum ama kirlenmiş hissediyordum aklımdan sürekli şu düşünceler geçiyordu acaba annemde aynı şeyleri yaşamış mıydı onun da başına gelmiş olmalıydı herkes bu yaşta bunları yaşıyor olmalıydı bu sadece benim başıma gelmiş olamazdı...sonra nasıl gelişti bilmiyorum aynı çocuklar bir süre daha bana aynı şeyi yaptılar hatta bir gün abimden izin almışlardı bunu yapmak için bunu hatırlıyorum ve artık bunu yadırgamadığımı o sayı 2 olmuştu ve bu oyun tanıdık gelmişti aynı şeyi bir kız arkadaşımla da yapmıştık sonra aynı şeyi benden yaşça 3 4 yaş büyük başka bir kız daha yapmıştın ne de olsa oyundu bu evcilik oynuyorduk her defasında bende onun kocası oluyordum toplam 3 kız 3 erkekle oynuyorduk bu oyununu ne kadar sürdü bilmiyorum sanırım yaşlarımdaydım ve bu silsile gittikçe büyümeye başladı kızların erkeklerin sayısı artmaya başladı kuzenim geldi sonra benden 5 yaş büyük sonra abim bende 2 yaş büyük hatta abimle başka bir çocuk anlaşıp aynı anda yapmışlardı bunu ben olup bitene anlam veremezken karşı koyamıyordum neden bilmiyorum ama yapamıyor hayır diyemiyorum sayıyı sayamıyorum bile 6 kız 10 dan fazla erkek olmuştu sayısını hatırlayamadığım kadar çok askerden gelenler vardı bunların arasında tehdit edenler hatta evli karısı hamile olan bir adam vardı köye gelirdi manav çok severdim babam gibi görürdü oda sayısını rahatsız edecek uyutmayacak kadar çoktu artık herkesin gözünde fahişeydim.
hem de daha 6 7 yaşında bir kız çocuğuyken hani demiştim ya hep 3 şey isterdim diye 2. karşımdaki insanın yerine geçip onun benle alakalı ne hissettiğini ve ne düşündüğünü öğrenmek isterdim 3.sü ise hep eğer ben bütün bu günahları işlememiş olsam Allah'ın(haşa)beni peygamber yapacağını düşünürdüm ama çok geçti ben 7 yaşındaydım ve bütün bu günahları işlemiştim ve hala da devam ediyor durdurup karşı koyamıyordum....
galiba daha fazla devam edemeyeceğim daha sonra devam etmek istiyorum..Allah kimseye böyle dert vermesin.
http://lezbiyenlik.com/
