Çoğu kez başkalırının hayallerinde yaşadım kendim hayal edemiyormuşum gbi başkaları kurdu ben canlandırdım gözümde......
Birgün otobüste giderken düşünmeye dalmıştım artık şoförün yerinde ben vardım.ama benim otobüsüm
geçmişe gidiyordu .Hiç yolcum yoktu duraktakilerin hepsi geleceğe giden otobüse bindiler .geleceğin otobüsü kalkarken şoförüde bana imalı imalı baktı sinir oldum. bende naptım söndürdüm ışıkları düştüm yola .yollar açık ya rahatım trafik yok bi süre sonra biraz yorulduğumun farkına vardım bi yerde durmaya karar verdim arabadan indim bide ne göriyim üniversiteye başladığım senedeyim bi heyecan var üstümdeki sormayın .vay be diorum bi kapıdan içeri girmek insanı bu kadar değiştirirmi .neyse birkaç dakika daha geçirdim üniversitedeki ilk senemde.baktımki o heyecanla gelen bi gazda varmış nası ders çalışıorum:)
bindim tekrar otobüsüme yol kenarındaki insanları gözüm aldı hepsi geçmişte tanıdığım insanlar selamlıorlar beni korna çalıp selama karşılık veriorum
Birden bi tabela lise yılları die sağı gösteriyo bi giriyim dedim merkeze geldiimde lise deki sıramdaydım.içimde okuduum liseye karşı aşırı bi nefret var bu lanet yerde ne işim var diorum.bide bakıorumki aşık olduğum kızlar gelio sıra sıra hepsini anımsıorum hepsi bişeler dio bana hani o en çok kullandıkları sözzükler vardıya.....
neyse orası sıkıo beni yola devam ediorum...babamı görüyorum yol kenarında ..vaybe diorum ozamanlar okadar ak yokmuş saçlarında insan hergün görünce farkedemio tabi.kendini işine vermiş yine benle sohbet edecek vaktii yok .en iyisi hiç rahatsız etmiyim .tam otobüse binerken annem gelio senin bu havada nie üstünde ince şeyler var bu otobüsü nerden buldun uykusuz flan kullanma sakın oğlum başkasının arabasıysa geri ver ...vs. yine başladı diorum en iyisi ben ozamnki gbi karşı koymıyımda biniyim gidiyim.
dağlardan ovalardan göl kenarlarından geçiorum . dağlarda izcilik kampına gittiim senedeki huzeyfe denizde babasının yüzme öğretmeye çalıştığı huzeyfe ailesiyle hayatının en güzel tatilini yapmış huzeyfeyi falan görüyorum .tabi gözlerim onlara dalmış yoldan çıkmış bi grup insanın üzerine doğru gidiorum.tabi durduramıorum otobüsü birpıorum bi kaçtanesine .hemen iniorum aşağı bi bakıorumki hayatım boyunca kırdığım incittiğim insanlarmış ezdiklerim.hiçbiri ölmemiş ama bazısı bana sitem ediyo görmüomusun ne üzerimize çıkıosun die bazısıda onlara çarpmama rağmen bişeyim yok sen yoluna devam et diyor şikayetçi olmıcaz dior.tabi vefakar dostlarımdan başkası da diil bunnarı diyen.
bi süre sonra polis geliyo bana hatalarımdan dolayı ceza keseceğini söylüyor bi bakıorum ki polis diye gelen benim inandığım dinmiş .hatalarımdan dolayı cezalandıracak beni ama affedilebileceğimide söylüyor.
olaylar bittikten tekrar yola çıkıorum ama sinirliyim dikiz aynasına her baktığımda hayatımdan geçen birini görüyorum bazen en güzel bazende kötü anılarım canlanıyor onlarla geçen.
bi bakıorum birisi yol kenarında bana durmam için işaret yapıor duruyorum ufak bi çocuğa benziyor pek iyi göremiorum ama kapıyı açıorum karşımda ilkokul yılalrındaki huzeyfe ..bi dişi çıkmış bide ranzadan düşüp dudağını patlatmıştı o yara bile orda benm canım acıor birden .bi binen huzeyfeye bakıorum bide kendimede insan gerçekten çok değişiyor.elinden tutuorum çantası ağır çıkamıo merdivenleri . hiç sesi çıkmıo aynı ozamanki gibi varlığı yokluğu belli diil yine en sevdiği sayı 3 .en seevdiği renk mavi yine saçları kısacık .çünkü hep mücahit traşı olcam derdi berberlere
keşke dedi sadece.cümlesini devam ettirmesini istedim .keşke dedi benm gibi kalabilseydin ne olmuş sana böyle ....verecek cevabım yoktu tabiki benimde ağzımdan aynı kelime çıktı "keşke"...
biraz daha gittikten sonra benzinimin biteceğini bildiren annemin sesi duyuldu otobüste ... hadi artık geç oldu yatağa der ya eskiden beri
benzinliğe girdiğimde fatihte bi yurt odasındaydım beni hüseyin kaçın karşıladı benzini sizmi koyacaksınız dedim ..hiçbişe söylemeden depoyu doldurdu.tam giderken bi dakka dedi kampanya var şu kadar şukadar benzin alana kırmızı kalem veriyoruz dedi elime bi kırmızı kalem tutuşturdu çok heyecanlandım ağlamaklı oldum teşekkür ettim bu seferde arkamı döndüğümde küçük huzeyfe otobüsün tozlu camına saçları dik dik bi adam çizmiş bana gülümsüyor . sarıldım sımsıkı şakalaştım biraz ilgilendim seviliyordu ama yalnızdı yine biliyordum.daha fazla samimiyete özel ilgiye ihtiyacı vardı.
artık varacağımız yere az kalmıştı havada açmıştı nerdeyse bülbül sesleriyle kasabaya girdik kasabanın kahvesinde babam bide bikaç arkadaşı oturmuş bende ellerindeyim bana isim koymaya çalışıyorlar .kararlaştırdılar HUZEYFE olsun dediler.o anda güneş tamamen ortaya çıkmış günün en güzel saatinde oldumuzu farketmiştim.burdan sonrasını yürüme gidiyim dedim bu havada yürümek güzel olur die.biraz daha geri gittiğimde kendimi 29 Ağustos 1986 cuma günü Trabzonda numune hastanesinde buldum saat 12:00 olmuştu nerdeyse cuma namazına hazırlanıordu herkes .o anda bi bebek ağlaması duydum sesin geldiği odaya girdiğimde mavi bir kundak içerisinde kendimi bide sevinçten gözleri parlayan annemi gördüm .gülümsedim sadece sadece.....herşeyi bile bile gülümsedim.
artık yolun sonundaydık şöle bi geldiğim yola baktım hayatıma giren herkese ,olmuş bitmiş herşeye teşekkür ettim onlarla büyüdüğüm için.
kendime geldiğimde durağı çoktan geçmiştik cebimde geri dönecek paramda yolktu yürümek zorundaydım ama mutluydum çünkü milyon dolarlarla ölçülemeyecek bi hayalim vardı artık.onun verdiği hazla yürüdüm sokaklarda.
Hayal kurmaktan korkmayın ve sakın vazgeçmeyin
saygılar
HUZEYFE
