ÇOCUĞUM EŞCİNSEL Mİ?(Babanın Davranışları Çocuğun Geleceğini Belirliyor!)

[psikolog]

EŞCİNSELLİĞİN İLK BELİRTİLERİ


Çocukluk yıllarında biyolojik cinsiyete uygun olmayan davranışlar ve diğer aynı cins çocuklarla ya­şanan problemlerin birlikte görülmesi eşcinselliğin ilk belirtileri olarak kabul edil­mektedir. Aynı cinse çocuklar tarafından dışlanma ve kişinin kendi cinsi­yetinden alacağı kuvvetten mahrum kalması, aynı cinsin ero­tikleştirilmesine neden olabilir. Sıklıkla rastlanan, teşhircilik ya da aşırı tutuk davranışlarla kendini gösteren bir bedene yaban­cılaşma süreci söz konusudur. Ayrıca kişisel güç duyumunda eksiklik yaşanır. Sonuçta, örselenmiş cinsiyet kimliğini onar­ma dürtüsü olarak eşcinsellik gelişebilir.
Erkeklerde eşcinselliğin ilk belirtileri şunlardır;
—hakkını savunmada ve kendini ortaya koyma da zorlanma,
—bağımlılığın ve öfkenin cinselleştirilmesi,
—aynı cinsten savunmacı bir tutumla kopma,
—aynı cinsle erotik olmayan arkadaşlık ilişki­lerinde zorluk yaşama,
—sözle arkadan vurma,
—kendini bir sporcu olarak hayal edememe,
—fiziksel aktivitelerden ve spor oyunlarından nefret etme,
—macera ve spor hikâyeleri okumakta sıkılma veya okumama,
—5–12 yaşları arasında anneye, bü­yük anneye, teyzeye ya da ablaya yakın durma,
—yaşıtı olan diğer erkek çocukların karşısında korkak ve ihtiyatlı olma,
—erkek oyunları yerine kız oyunlarını tercih etme,
—tehlikeli görünen yırtıcı oyunlar oynamakta olan akranlarını dışarı­dan izleme yani bir nevi “mutfak penceresi çocuğu” haline gelme,
—bir köşeye çekilme ve sosyal olarak yalnız kalma eğiliminde olma,
—diğer erkek ço­cukların rekabet içeren oyunlarına katılmama,
—erkek çocukların oyun ve etkinliklerine karşı rahatsızlık duyma,
—bebeklerle oynama,
—kızlarla birlikte olmaya eğilim,
—kız kıyafetleri giymeden hoşlanma,
—yetişkin erkek­lerden ziyade yetişkin kadınların refakatinde olmayı tercih et­me,
—kızlar yerine erkeklere cinsel ilgi gösterme,
—diğer çocuklar tarafından “nonoş” lakabının takılması,
—etrafındakiler tarafından kız gibi bir çocuk şeklinde algılanma,
—erkek akranla­rına karşı kendini pasif ve zayıf olarak algılama,
—kavga dövüşten kaçınma,
—incinmekten ve yaralanmaktan korkma,
—çekingen davranma,
—çok kitap okuma,
—kırılgan ve hassas bir yapıda olma,
—utangaçlık veya teşhircilik,
—aşın derecede duygusal olma,
—yapayalnız hissetme,
—kadınsı olma,
—girişken olmada zorlanma,
—kendini bir erkek olarak eksik ve yetersiz görme duygusu,
—erkek çocuklar yerine kız çocuklarla oynama,
—çocuklukta daha narin ve beceriksiz olma,
—kendini hayal kırıklıkları içinde, mutsuz ve reddedilmiş olarak hissetme,
—öfkeyi açığa vurma ve sosyal or­tamlarda kendini ortaya koymada tutukluk yaşama,
—saldırganlık içeren davranışlardan kaçınma eğiliminde olma, vb.
Eşcinselliğin öngörül­mesinde, çocukluk yıllarındaki erkeksi davranışların eksikliğinin görülmesi, kadınsı özelliklerin varlığından bile daha güçlü bir belirleyicidir. Eğer ebeveynler kadınsı davra­nışları tasvip etmediklerini aktif bir şekilde göstermezlerse tarafsız tutumları, çocuk tarafından göz yummak olarak yorumlanabilir. Hatta anne, çocukla olan iletişiminde bilinçli veya bilinçsiz düzeyde, kadınsı davranış beklentisini bir şekilde çocuğuna aktarabilir.

[psikolog]

Babanın Davranışları Çocuğun Geleceğini Belirliyor!


Bir çocuğun hayatında anne ve babanın rolleri farklıdır ve hiçbiri diğerinin rolünü üstlenemez. Günümüzde korkulan ve akşam eve geldiğinde çocuğu azarlayacağı düşünülen ‘’baba’’ modeli yavaş yavaş yok oluyor.
Babalar Artık Daha Anlayışlı…
Geleneksel ailelerde baba dendiğinde akla çalışıp para kazanan ve evin ihtiyaçlarını karşılayan, otoriter, akşam işten eve geldiğinde rahatsız edilmemesi gereken bir model gelebilir. Ancak günümüzde, özellikle annenin de çalıştığı ailelerde artık ‘’baba’’ rolü ciddi bir değişime uğradı. Eski sert ve sinirli babalar yerini anlayışlı, çocuğuyla ilgilenen, sorunları çözmede etkili, tatlı-sert bir ‘’erkek’’ modeline bıraktı.
İyi Bir Baba Olmanın Yolu Sabır ve Tecrübeden Geçiyor
Bebeklerin ilk yaşlarında anneye olan ilgi ve bağlılığı ikinci yaştan itibaren babaya yönlenir. Baba-çocuk ilişkisinde doğru iletişimin fiziksel temas ve birlikte verimli vakit geçirmektir. Hiç kimse ‘’iyi bir baba’’ olarak doğmaz. Baba olmak sevgi, tecrübe, sabır ve bilgi edinmeyle gerçekleşir.
Baba, Çocuk İçin En Önemli Güven Kaynağı…
Baba; çocuğun çevresindeki en önemli modeldir. Erkek ve kız çocuklarına göre farklılık gösterebilen baba-çocuk ilişkisinde en önemli nokta çocukluk döneminde babaya duyulan güvenin, çocuğun yetişkinlik döneminde ciddi bir rol oynamasıdır. Yapılan araştırmalarda erkek çocuğa sahip babaların, çocuğuyla daha ilgili olduğunu belirlendi.
İyi bir baba modeli, hem çocuğun gelişimini hızlandırır hem de babanın özgüvenini artırır. Sağlıklı baba-çocuk ilişkisi olan ailelerde babasından sevgi ve ilgi gören çocuk hem sosyal hayatında hem de okul hayatında başarılı olur, el becerilerini baba desteğiyle geliştirir.
Cinsel Kimliğini Baba Sayesinde Kazanıyor
Bir çocuğun tanıdığı ilk ‘’erkek’’ modelinin babadır. Özellikle erkek çocukların cinsel kimliğini babadan modellediğini, kız çocukların da karşı cinsi tanıması ve güvenmesi anlamında babadan etkileniyor.
Baba-çocuk ilişkisinde çocuğun zihninde oluşacak ‘’iyi baba’’ kavramına annenin desteği kaçınılmazdır. Anne-baba arasındaki ilişkinin çocuğu büyük ölçüde etkiliyor. Annenin babayı azarlaması ve aşağılaması, ev işlerinde babanın daha aktif olması gibi durumlarda çocuğun babaya olan güveni azalıyor ve çocuk kimlik karmaşası yaşıyor. Bu nedenle annenin, çocuğa ‘’baba’’ kavramını doğru bir şekilde tanımlaması, davranışlarında da çelişkiye düşmemesi çocuğun ruhsal sağlığı için son derece önemlidir.
Baba-Çocuk İlişkisinde Bunlara Dikkat!
* Baba, çocuğa sevgi, ilgi göstermeli ve zaman ayırmalıdır.
* Bebeğin sağlığı, beslenmesi, temizliği gibi ihtiyaçlarını karşılaması önemlidir. Bu davranışlar, gelecekteki sağlıklı ilişkinin önemli bir parçasıdır.
* Çocuğu olduğu gibi kabul etmeli, başkalarıyla kıyaslamamalıdır.
* Çocuğun çabalarını, olumlu davranışlarını desteklemeli, başarısızlıkları karşısında sabırlı, sakin ve yapıcı olmalıdır.
* Tüm davranışlarıyla çocuğa iyi bir model olmalıdır.