KİTABIN DAHA DOĞRUSU BENİM HAYATIMIN DEVAMI ;
Bugün günlerden bayram ve ben gecsin istiyorum. Bitsinn icimden Bi kapi acilsin ve Icime dolan ruzgarlar o kapidan essin gecsin,ömrümden essin gecsin göz yaslari. Bugun bayram ve ben uyumak istiyrum toprak Bile uyanmışken kuşlar bile Vazgeçmişken Gitmekten ben uyumak ve gitmek istiyorum...bugun bayram ve benim icin normal günden daha normal hatta o kadar normal ki bu normallik rahatsiz ediyor beni..ben bugün sadece uyumak istiyorum…
o gün öylesine geçmişti kızın istediği de buydu zaten atlatmıştı kilitli kapıların ardından…
Geçmiş hiç geçmezmiş gerçektende öyleydi tam bitti dediğin anda bi film bi sahne bir kelime bile geçmişin kucağına bırakıverir insanı. İşte o gün yine geçmişin geçmeyeceği gündü… bayramı atlatmış olmanın mutluluğundaydı kız… o sabah erken uyandı gülmsedi ve etrafa baktı evindeydi ya da evinde miydi. O hiç benim evim demezdi aslında hiçbir yere ait hissetmezdi… erken kalkmak adeti değildi aslında ama kalkmalıydı,üniversite öğrencilerine belediyenin vereceği bir burs vardı onun evraklarını doldurmalı ve gerekli belgeleri tamamlamalıydı..işe koyuldu ve teker teker dolaşmaya başladı gerekli yerleri bunlar arasında bankalarda mevcuttu ve bir bankaya girdi beklemeye başladı. Birden birisi seslendi
-bakar mısınız bu numara doğrumu?
Gülümsedi. Zaten her zaman gülümserdi. Ama gülümsediğinin onlardan biri olduğunu bilse gülümsemesini idam eder de yine de gülmezdi.
Başını kaldırdı tam cevap verecekti adama birden o oluverdi başından aşağı terminatör geldi. Demiştim ya geçmiş asla geçmezdi ve hiç geçmeyecekti. Elindeki kağıt düşüverdi yere nefes alıp verişleri hızlandı terlemeye başladı eli ayağı titredi… Ve yine aynı şey dönüşüyordu terminatör geliyordu… Birden kendin köhne bir evde buldu. 1 oda 1mutfak harabe gibi bir ev ama boya kokuyordu her yer… duvarlar fıstık yeşili boyanmış daha boyası kurumamıştı. Birden o rengi sevmediğini fark etti daha doğrusu sanki kızgındı o renge görmek istemiyordu görünce büyü bozulacak gibiydi….sahi neden sevmezdi o rengi o bütün bulrı düşünedursun istemsiz bir şekilde etrafı toparlmaya temizlemeye çalışıyordu. Neresiydi burası dışarısı karanlıktı nezaman gece olmuştu hatırlamıyodu. Saatine baktı gecenin bilmem kaçıydı sabah işe gideceğim diye geçirdi içinden ve yere eski püskü bişeyler sermeye koyuldu aman Allah’ım burada mı yatacaktı? İyide pencereler yoktu kapının kilidi bozuktu nasıl diye geçirirken aklından birden güldü kendine
-sokakta yatığın günleri unuttun heralde?
birden çıkıverdi terminatör içinden ve gizlediği kendisinin bile haberdar olmadığı ufak bir kız çocuğu geldi bu defa da yanına superman burası nesriydi tren yolu etrafta ayyaşlar dolaşıyor 15 yaşında bir kızın burada ne işi var ne yapıyordum ben burada?eve ne oldu içimde hissettiğim bu kızda kim Allah’ım koruyorum uzun zamandır hissetmemişti korkuyu yüreğinde ama şuan varolduğu kişi korkuyor ve ağlamak istiyordu ama o ağlamazdı ki? Ayaklarının titrediğini ve göz kapaklarının kendiliğinden kapandığını fark etti ayağından çorabına geçen kanı fark etti. Ve ayakları mı yoksa kimsesizliği miydi onu o kapıya götüren bilmiyorum ama kaldığı öğrenci yurdunun kapısına gitti ve kıvrıldı oraya. Hani azrailden kaçınca insana en huzurlu yer cami gelir heralde şimdi superman azrailden kaçıp camisine sıgınmıştı…tam sızacaktı ki bir ayak sesi duydu birden gözlerini açtı supermanı gördü yine o küçük kız çocuğu olmuştu bu defa 4 yaşında mıydı?olduğu yer bir caminin ayakkabılığıydı neler oluyor diye geçirdi içinden en son bankadaydı sonra ev sonra sokak şimdide caminin ayakkabılığı… usulca yanında uyuyan ağabeyine sokuldu ve korktuğunu hissetti aynı zamanda korkmaması gerektiğini de ilçedeydiler sanrım. buna alışık gibi görünüyordu biraz geçti abisini uyandırdı sanırım uyuma sırası kızdaydı bu defa ağabeyi nöbet tutuyor kız uyuyordu zaten çok yorgundu bedeni gözlerini kapatmadan uykuya daldı…annesinin yetiştirdiği sebzeleri satmaya gelmiş ilçede sokakta kalmamak içinde camiye sığınmışlardı ışık hızıyla köhne eve döndü bu defa kız.kendisine doğrulttuğu o suratındaki alaycı gülümseme şimdi anlam kazanmıştı;
-sokakta bile kaldın bu dört duvarda mı korkacaksın diyordu üstelik içinde terminatör var! Peki neden dönemiyordu bankaya ne olmuştu burada bankada karşılaştığı adamda kimdi her şeyin cevabı burada olmalıydı soruları soran kişi kızdı cevaplayan ise diğerleri her sorunun cevabı içindeki başka bir kişideydi artık farkındaydı…sabah olmuştu bütün yorgunluğuna rağmen mutlu uyandı ve işe gitmek için yol koyuldu çok işi vardı her şey onu bekliyordu. Yaz aylarındaydı sanırım çok terliyordu önüne konan bir kamyon karpuz vardı ve bu görev ona verilmişti kızın içinde süperman, kız dışarıdan olan bitenleri izliyordu gerçektende bütün karpuzları cüssesine bakmadan indirmişti bi çırpıda supermana hayret ederken aslında yorgunluktan ayaklarının titrediğini fark etti. Kız bütün bunları düşünürken birden bankayı hatırladı karşısından gelen adamı görünce. Evet aynı adam buradaydı adam kıza yaklaştıkça kız tedirgin olmaya başladı ama superman yavaş yavaş uzaklaşıyordu içinden başka birisi adını koymadığı tanışmadığı korkak kendi gölgesinden bile korkan birisi doldu içine. Hayır olamaz dedi kız usulca kaç taneyim ben?
Adam;
-hadi gidiyoruz!
Kül kedisi;
-nereye
Adam;
-2.el eşyalar geldi senin için izin aldım içeri ben taşımayacağım ya gel kendin hallet.
İçindeki korku gitmesede bir mutluluk sardı kül kedisini prensese dönüşme zamanı geldi zannetti ertesi sabah annesini getirecekti o köhne eve orada bakacaktı ona tam annesini düşünüyordu ki kül kedisine müdahale etti kız
-bir dakika anneme ne oldu?
Ve işte bu defa da ayrı bir yrde uyandı içindeki kül kedisi gitmiş ve mazoşişt gelmişti. Öğle yemeği yiyordu yine 14 15 yaşlarındaydı kız markette çalışmasının öncesi olduğunu tahmin etti ve yurdun hopörlerinden yayılan ismini işitti telefon gelmişti ona iyi ama bu satte kim arardı?
Mazoşist;
-alo,abi
Abisi;
-nasılsın napıosun?
Mazoşist;
-bişey mi oldu?
Abisi;
Şey , annem biraz rahatsızlanmış hastanede ….ya getirmişler
Telefonu fırattığı gibi hastaneye gitti bütün kapıları tek tek dolaştı kızd onunla birlikte ardından koşturuyordu bulamadı acıyla kıvrandığını hissediyordu midesinde hiç böyle bir acı hissetmemişti oysa daha önce ama annesini bulmalıydı cebini yokladı parası yoktu cebindeki 25 kuruşa attı elini ve bir cesaret ücretli telefona koştu 25kuruş olana kadar öğrenmeliydi annesinin odasını ve çevirdi tuşları;
-annem nerde ? demeye kalmadı kapandı son can havliyle akrabalarını fark etti koştu yanlarına derken ? öğredi olanları…
Mart ayı osoğukmuş çok. Evde yalnız kalıyor ya annesi karnı ağrımaya başlamış üşüttüğünü zannetmiş heran üzerine çökmeye hazır ahşap evde. Sıcak su koymuş oysa apandisiti patlamış sıcağıda görünce telefona kalkamayınca karşı komşusu tevafuk bulmuş son anda kaldırıp getirmişler gece ameliyat filan derken kızın anca hberi olmuş olmuş olmasına da bi sorun var… mazoşistte bir şeylerin ters gittiğini arketti ve midesindeki ağrı dyanılmaz hal aldı annesi neden hala yoğunbakımdaydı? Akrabaları gitti ve mazoşist yalnız kaldı kız uzaktan çaresiz mazoşisti onun yanına yanaşan casperi ve yavaştan hayata sinirlenen terminatörüde görünce endişelendi biraz ve çok geçmeden doktor hasa yakınları diye seslendi koştular hep birlikte; birlikte dediysem hepsi 1işte hepsi ayrı ayrı ama tek bir kişi…
Doktor
-büyük birileri yokmu abin ablan baban filan başkası gelsin
Kız ve diğerleri;
Kimsem yok söyle bana ne oldu?
Doktor;
-madem öyle anneni buraya gtirdiklerinde apandisiti patlamıştı zehirlemiş,uyanmıyor bekliyoruz ama her şeye hazırlıklı olun!
Hepsinin tek vücutta ayrı ayrı canları acıyor başları dönüyordu aman Allah’ım üstelik diğerleride buradaydı sevda Rabia moron casper adını saymakta güçlük çektiğim herkes tek vücuttaydı.
Terminatör;
-herkesi öldürmek ortalığı yıkıp dağıtmak allah’ isyan etmek istiyordu.
?;
Sığınacak liman arıyordu
Rabia ;
-günahlarından diye haykırıyor
Kafasının içinde her kafadan bir ses çıkıyordu
Kız gördüklerine inanamıyordu hepsi o’ydu!
Ama korkulan olmadı ve uyandı anne… şimdi ona bakma zamanı gelmişti kıza düşmüştü bu işte yalnızdı yalnızlığı iliklerine kadar hissediyordu içindeki kimdi ayart edemiyordu ama orda olması o kadarda kötü durmuyordu… günler geçti ve öylece gitti hasathaneden çıkma vaktiydi ama gidecek yerleri yoktu? Doktor çalışamaz dedi abisi gelmemiş hatta doğru düzgün aramamıştı bile.. kız şaşırdı bu duruma çok sevdiği abisine konduramadı derken dayısının evine götürdü ama 3 gün zor kaldılar kadın daha çok hasta olmuştu yengesi birgün mazoşisti yakalamış kolundan ve;
-anneni götür artık ben bakamaycağım demişti
Annesi de;
-kızım götür beni buradan öleceksemde evimde öleyim…
Çaresizlik ne melun bişeydir çaresizdi eli mahkum gönderdi annesini ve iş aramaya başladı ve nihayet marketten aradılar. Birden kaldığı yere döndü kız mazoşisti yolcu edip kül kedisini hatta yanında supermanı buyur etti vucüduna ve adamla birikte eve vardılar… eşyaları yerleştirdile. Eşya dediğimde bir köşeli koltuk iki eski halı… tam rahat bir nefes alacakt ki adamın bakışlarına takıldı gözü ve yine içindekikişi değişiyordu kız bile korkmuştu hayır dedi lütfen bu başıma gelmiş olmasın birden sokakta kalan o savunmasız korkak kşi giriverdi içine Rabbine yalvardı koru beni diye ama çok geç adam niyeti bozmuştu ve kıza fırsat vermeden yapıştı dudaklarına küçücük bedeni kayboldu adamın iri gövdesinin içinde ;
Korkak;
-ne olur yapma ben senin evladın yaşındayım yalvarırım kurtulmaya çalışamıyordu donmuştu ağlayamıyordu sadece içinden dualar süzülüyor o öylece merhamet edilmesini bekliyordu ve nihayet beklenen merhamet ya da korku adamın kalbine Allah tarafından yerleştirildi…
Kız derin bir oh çekerken korkğın dizleri hala titriyordu hiçbirşey olmadı dedi akşama kadar kendine inandırdı 2 gün sonra annen gelecek hiçbişey olmasın ne olur dedi ve ağlayamadı bile yoksaydı… ta ki ertesi gün marketin ortasında avaz avaz bağıran ev sahibini görene kadar;
-ahlaksızlar boşaltın evimi defol ; benim evim kerane değil çık…
Kız donakaldı içi boşalmıştı o bedene ona ait olan bilmem kaç karekterden hiçbirisi girmek istemedi ve girmedi kız kendi bedeninde çıplak kalmıştı… kız birden gözlerini açtı ve gözleri o adamın gözlerindeydi elinde ne varsa fırlattı ve çıktı bankadan ayakları titriyordu…nefes alıyordu ama almak istemiyordu, içindeki terminatörü hissetti ne kadardı haklıydı terminatör herkesi yok etmeden asla kurtulaamzdı bu sancılardan… geçmiş ! ASLA GEÇMEZMİŞ…
