Eşcinsel erkek- bir kızı sevebilir mi?
Şimdiye kadar hiçbir yazıma başlık düşünme gibi bir derdim olmadı gerek de duymadım. Ama bugün bir başlık seçme isteği duydum. Beni yansıtan birazdan yazdıklarıma aynı olabilecek belki de sayfalarca yazacağım yazının bir özeti niteliğinde bir başlık.
Evet, eşcinselim ben bunu gurur duyarak demiyorum, biraz üzülerek biraz sinirlenerek diyorum bunu. Hk ya gelmeden önceki halimle geldikten sonraki halim arasında farklar var hem de anlamlı farklar. Bunları burada sayıp dökmek istemiyorum. Amacım canımın sıkıntısını bir nebze olsun dışarı atıp rahatlamak.
Evet, eşcinsel olan ben bir kızdan hoşlanıyorum. Bugün ondan nefret etsem de elimde değil hala hoşlanıyorum. Bir hafta boyunca sürekli mesajlaştık. Attığım her mesaja karşılık veriyor, yaptığım esprilere gülüyor ve bu beni mutlu ediyordu. Bu beni hastalığım karşısında güçlü kılıyordu, tünelin sonundaki ışığı görmeye az kaldı diyordum. Taki 2 gün öncesine kadar. Artık attığım mesajlara karşılık vermemeye başladı, beni sallamamaya başladı ve bu benim canımı sıkıyor. Ortada hiçbir şey yokken neden böyle oldu bilmiyorum. Bundan öncekilerdeki hatalara düşmemeye özen gösterdim halde, pat diye hoşlandığımı söylemedim, tanımadan, etmeden damdan düşer gibi demeyecektim ve hala da demedim. Soğudu bana karşı.
Madem hoşlanmıyordun benden neden onca mesajıma karşılık verindin, ilgilendin benimle. Kısa kesebilrdin, attığım mesajlara karşılık vermeyebilirdin ya da ne bileyim elinin körü işte. Bir hafta boyunca sınamak mı istedin beni, ben mi seni yanlış anladım, sen mi beni yanlış anladın. Hiçbir şey soramıyorum, artık mesaj atmamaya karar verdim. Eğer bana mesaj atarsa bileceğim ki o da bana karşı bir şeyler hissediyor. Ve şuanki içimin hırsı, siniri, merakı hafifleyecek, dilimdeki acı sözler son bulacak. Zannetmiyorum bana mesaj atacağını.
Aşk denen şey bu mu yani, önce ilgileniyormuş gibi yapmak arkasından iplememek. Kendimi kirlenmiş gibi hissediyorum, işe yaramaz, buruşturulup bir köşeye atılan bir mendil gibi. Eğer ben eşcinselsem neden bir kız şuan canımı yakıyor, neden aklımda hep o var. Neden kabıma sığamıyorum, neden telefon her çaldığında gelen her mesajda tuşlara elim gittiğinde sanki o arıyormuş gibi içimden bir şeyler sevinçle kopup düşerken, gördüğüm isimler ve mesajlar ona ait değilken birden bire kahroluyorum. Evet canım çok yanıyor ve gözyaşlarım yanaklarımı yine yakıyor.
Aşk bu mu? Tek taraflı bir saçmalık mı, ben onu düşünüp ondan gelecek en küçük bir işarete muhtaçken, onun gününü gün etmesi, gülüp eğlenmesi mi? Madem böyle neden benimle ilgilendin, bir hafta deneme tahtası mıyım ki denedin de bundan bir halt olmaz düşüncesine kapıldın. Ya da senden hoşlanmaktan başka neydi kusurum, sana ilgi duymak mı, sen hher defasında sizli bizli konuşurken şakayla takılıp ısrarla sen dedirtmek miydi hatam. Ya da her an yanında olmak isteyişim miydi, işim olmadığı halde seni beklemek miydi kusurum. 100 m yolu seninle gidebilmek için saatlerce beklemem miydi suçum. Senden de kendimden de nefret ediyorum. Kendimi senin önünde küçük düşürdüm, en çok da buna kızıyorum.
Bir hafta öncesine kadar sizli bizli konuşurken ne oldu da bir anda sen demeye, adımı söylemeye, şakalar yapmaya, yüzüme gülmeye başladın. Ya peki şimdi ne oldu da dağdan taştan ses çıkarda attığım mesajlar karşısında senden ses çıkmaz. En büyük can sıkıntım ise seni her gün görmek olacak aynı iş yerinde, ama bu sefer mesafeli, senin istediğin gibi sizli bizli kesin ve sert. Madem buydu bütün derdin o zaman senin istediğin olacak bundan sonra.
Hüseyin Bey, siz cevap verin peki bu yaşadığım saçmalığın adı nedir? Kendim olmamı istediniz bir ilişkiye başlamak için, acele etme dediniz. Evet bende kendim oldum ona karşı, acele etmeden arkadaş olmak istedim, demek ki kız denen millete bu yaramıyor. İkiyüzlü olmak gerek, kendi çıkarını düşünmek gerek. Bundan anlıyorlar. Ben eşcinsel biriysem neden bir kız benim canımı bu kadar yakıyor, neden sallayıp atamıyorum. Hayali, ondan gelecek bir umut ışığı beynimde bir mıh gibi duruyor. Neden hep ağlama isteği içindeyim. Ama onun için ağlamayacağım. Sinirliyim, hayal kırıklığı yaşıyorum, önce umutlandırılıp sonra umutları elinden alınan birinin psikolojisine sahibim. Telefonu açıp ağzıma geleni demek istiyorum ona, ama bunu yapamam. Demek ki istemiyor beni, demek ki hoşlanmıyor benden diyorum. Şuan o kaçıyor ben kovalama derdindeyim. Ama o kovalamamı istemiyor böyle hissediyorum.
Bütün suç eşcinsel olmamda mı, ona yardım ettiğim için mi. Nedendir siz bir cevap verin. Eşcinsellerin sevmeye hakkı yok mu, onlar bir kızdan hoşlanamaz mı Allah kahretsin beni ben neyim, erkek miyim dişi miyim ben ne haltım. Anlamıyorum artık kendimi. Niye bukadar canım yanıyor. Benim kurduğum duvarlar hep böyle yıkılmaya, ben hep böyle kaybetmeye mi mahkûmum. Yetmedi mi kaybettiklerim, daha ne kadar kaybedeceğim? bu yazı da içimi rahatlatmadı.
Neyse hayırlısını dilemek istiyorum, başka bir şeyim yok.
