Son İletiler31
Eşcinsellik - Hayatlardan parçalar, hayata mektuplar (ziyaretçi karalama defteri) / Ynt: EŞCİNSELLİK: Zor bir imtihan evet ama her zorluktan sonra bir kolaylık vardır.
« Son İleti Gönderen: Mrt_ 19 Mayıs 2025, 10:45:01 ös »Evet içimi yiyen duygu ve düşüncelerime takıntı ve obsesyonlarıma yenik düştüm ve daha fazla bu ilişkiyi sürdüremeyeceğime karar verdim. Oysa ki ilk defa hayatımda daha önce başka kızlar da olmuştu duygusal bağ kurduğum ama bu kadar olgunlukla karşılayan anlayışlı olanına denk gelmemiştim. Büyük ihtimalle mutluluğu ben kendime haram kılıyorum gibi bir durum oluyor... Uzunca bir mesaj yazdım not defterinde kendi yaşadıklarımı ve şuan ki halimi dile getirdiğim hazırladım göndermek için ama bunu yapamadım cesaret edemedim nasıl diyebilirim ki diye düşündüm ben eskiden böyle böyleydim bundan dolayı başıma bunlar geldi defalarca dua ettim kurtulamadım ağladım olmadı elimden tutan bir ebeveynim olmadı diyemedim... Beni anlar mıydı belki anlayabilirdi konuştuğumuz süre zarfında salak saçma triplere girmeyen genelde olgunlukla konuştuğumuz yanları vardı. Ama ben söyleyemedim ve ona mesaj atıp ben bu durumu devam ettiremeyeceğim sana anlatamayacağım bazı sebeplerden ötürü ve senin duygu düşüncelerini zamanını çalmakta istemiyorum şeklinde benzer bir yazı yazdım seni rahatsız etmeyeceğimi ve çok özür dilediğimi dile getirdim. O o durumda dahi olgunlukla bu durumu karşıladı ve düşüncene saygı duyarım umarım hayatında mutlu olursun şeklinde bir mesaj yazdı.
Bu kararı almamda ki asıl sebep bir insanın duygu düşünce ve zamanını çalmak istemememden dolayı oldu o da bir insan onun hakkını yiyemezdim (hoş benim ağzıma sıçıldı bu hayatta gelen geçen tekme vurdu... Dünya hassas kalpler için cehennemdir). Yani böyle bir durumda aklıma gelen şey şu anca baştan benim durumumu bilecek bir kişi olacak buna rağmen benimle devam etmek isterse o zaman içim huzurlu olacaktı. Hüseyin hocamın söylediklerini yabana atıyor değilim haksız da demiyorum ama bu durum benim yaşayışıma ve kişiliğime uymadığını düşünüyorum baştan karşımdaki kişi bu durumu bilmeli ve buna rağmen benimle duygusal bir birliktelik istiyorsa öyle olmalıydı.
Bu arada dua ve ibadet konusunda da sekteleme yaşıyorum çünkü sürekli vesveseye maruz kalıp aklıma neden bu kadar zor olmalıydı bu hayat zaten çok hakkım yendi ben iyi bir insan olmaya çalışırken karşımdakiler bana zulüm etti. Yaşım geldi geçiyor vs. vs. ohooo bitmiyor yani mal gibi bir durumdayım bu sefer de şöyle dua ettiğim zaman bir şey hakkında doğru mu yapıyorum yanlış mı yapıyorum bir yol ama benim açık ve net he olması gereken bu diye ettiğim dualarımda karşılık alamadığım gibi bir şey hissediyorum. Ama bunu kalkıpta inancımdan vazgeçeyim kıvamında değil sadece burada ki hikmeti çareyi çözemediğim konusunda içimde bir kırgınlık, hüzün ve rahatsızlık var ve ben bunu aşamıyorum. Yine aklıma keşke hiç doğmasaydım vs. tarzında düşünceler geliyor her ne kadar bazen düşünmemeye çalışsam da oluyor bazen iyiyi güzeli telkin ediyorum ama üstümde ki yük normalinden daha ağır gibi. Şuan ne yapacağımı bilmiyorum her söylenilene de kalben kabul edemiyorum içimin rahatsız olduğu konuları kafamda bitiremiyorum mal gibi bir haldeyim. Ama bunlara rağmen tamamen ümitsiz de değilim sadece neler olacak gerçekten bilmiyorum ve bilinmeyen her durum ayrı bir korkutucu geliyor. Bir söz aklıma geliyor en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir diye kimin sözü bilmiyorum ama bazen kafamı kurcalayan bir söz. Teslimiyet ve şüphe etmeme konusunda sınıfta kaldığımı düşünüyorum ama bu durumu düzeltmekte elimde ve yaşıyorsam şuan hala yapabileceğim alabileceğim reaksiyonlar var. Ümidim o yönde ki umarım hem dünyamı hem ahiretimi kurtaracak doğru adımları atabilirim ama şuan bu konuda bu adımı atmak içimden geldi ki bu yaptığımı yapmak zorunda hissettiğim için yaptım doğru veya yanlış... Çok üzgünüm.
Bu kararı almamda ki asıl sebep bir insanın duygu düşünce ve zamanını çalmak istemememden dolayı oldu o da bir insan onun hakkını yiyemezdim (hoş benim ağzıma sıçıldı bu hayatta gelen geçen tekme vurdu... Dünya hassas kalpler için cehennemdir). Yani böyle bir durumda aklıma gelen şey şu anca baştan benim durumumu bilecek bir kişi olacak buna rağmen benimle devam etmek isterse o zaman içim huzurlu olacaktı. Hüseyin hocamın söylediklerini yabana atıyor değilim haksız da demiyorum ama bu durum benim yaşayışıma ve kişiliğime uymadığını düşünüyorum baştan karşımdaki kişi bu durumu bilmeli ve buna rağmen benimle duygusal bir birliktelik istiyorsa öyle olmalıydı.
Bu arada dua ve ibadet konusunda da sekteleme yaşıyorum çünkü sürekli vesveseye maruz kalıp aklıma neden bu kadar zor olmalıydı bu hayat zaten çok hakkım yendi ben iyi bir insan olmaya çalışırken karşımdakiler bana zulüm etti. Yaşım geldi geçiyor vs. vs. ohooo bitmiyor yani mal gibi bir durumdayım bu sefer de şöyle dua ettiğim zaman bir şey hakkında doğru mu yapıyorum yanlış mı yapıyorum bir yol ama benim açık ve net he olması gereken bu diye ettiğim dualarımda karşılık alamadığım gibi bir şey hissediyorum. Ama bunu kalkıpta inancımdan vazgeçeyim kıvamında değil sadece burada ki hikmeti çareyi çözemediğim konusunda içimde bir kırgınlık, hüzün ve rahatsızlık var ve ben bunu aşamıyorum. Yine aklıma keşke hiç doğmasaydım vs. tarzında düşünceler geliyor her ne kadar bazen düşünmemeye çalışsam da oluyor bazen iyiyi güzeli telkin ediyorum ama üstümde ki yük normalinden daha ağır gibi. Şuan ne yapacağımı bilmiyorum her söylenilene de kalben kabul edemiyorum içimin rahatsız olduğu konuları kafamda bitiremiyorum mal gibi bir haldeyim. Ama bunlara rağmen tamamen ümitsiz de değilim sadece neler olacak gerçekten bilmiyorum ve bilinmeyen her durum ayrı bir korkutucu geliyor. Bir söz aklıma geliyor en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir diye kimin sözü bilmiyorum ama bazen kafamı kurcalayan bir söz. Teslimiyet ve şüphe etmeme konusunda sınıfta kaldığımı düşünüyorum ama bu durumu düzeltmekte elimde ve yaşıyorsam şuan hala yapabileceğim alabileceğim reaksiyonlar var. Ümidim o yönde ki umarım hem dünyamı hem ahiretimi kurtaracak doğru adımları atabilirim ama şuan bu konuda bu adımı atmak içimden geldi ki bu yaptığımı yapmak zorunda hissettiğim için yaptım doğru veya yanlış... Çok üzgünüm.
