Son İletiler1
Eşcinsellik - Hayatlardan parçalar, hayata mektuplar (ziyaretçi karalama defteri) / Eşcinsellik hastalık değilse bu travmalar ve yalnızlıklar ne?
« Son İleti Gönderen: Mehmet_yilmaz 13 Eylül 2025, 12:10:27 ös »Merhaba benim adım m.y 22 yaşındayım ve pasif ağırlıklı ap'yim.Benim hikayem şöyle başlıyor ben daha doğmadan öncesinden beri annemin ağır düzeyde bipolar bozukluğu varmış ve biz de bunun mağduru olarak büyüdük diyebiliriz ablamla birlikte.Bununla birlikte 6 7 yaşlarıma kadar babam eve hiç uğramazdı çünkü pazar günü bile bazen işte olurmuş.anne psikolojik sorunlu baba evde değil bize kim bakıyordu derseniz anneannem bakıyordu o zamanlar ve orda oldupum zamanlar bir baba figürü hayatımda yoktu ve evde durup temizlik bulaşık falan yapardık diyebilirim.Sonranda anaokuluna başlayınca ise sınıfta bir köşede ezik bir şekilde hiçbirşey yapmadan ve kimseyle konuşmadan otururdum ilkokul yıllarımda ise sadece kızlarla falan oynardım erkeklerle oynamazdım ve erkekler bana hep zorbalık yapardı tükürürdü adımı çıkarırdı sınıfta mahalleden ise arkadaşlarım vardı erkek ama onlar arasında da en ezik bendim.Genel olarak hayatımda en ezik bendim kime bakarsam bakıyım.Ortaokulda ise 1 2 arkadaşım olmuştu erkeklerden ama beni yine de sınıfın geri kalanı yalnız sessiz ezik olarak tanımlardı ve değişik falan diye dalga geçerdi.Liseye geçtiğim zaman ise 9. sınıfta özellikle bütün gün otururdum yerimde ve çok sessiz falan derdi herkes hocalar bile. 11. sınıfta başka okula gitmiştim ve orası daha da ölüm gibiydi hayatımda en çok zorbalığı orada yaşamıştım sonra okulumu değiştim.Birilerinden hoşlanmaya ve sevgili isteklerine ise 11. sınıf gibi başlamıştım ama birşey yaşamadım genel olarak .12. sınıf diğer zamanlara göre daha iyiydi orda 3 4 kişil arkadaş grubum vardı.Ama lise 12 bittiği zaman hayatımda girdiğim en büyük boşluklara girdim resmen.Mezuna kalmıştım ve mezun yılım da üni 1 de dahil olmak üzere hep yapayalnız 1 2 kişiyle arada konuşarak geçirdim.Annem ise 14 15 yaşlarımdan beri eskisi kadar kötü değil hatırlıyorum da istanbul a izmir e giderdik mesela sonra annem yüzünden geri dönmek zorunda kalırdık çünk ü çok fazla sinir krizi geçirir ve duramazdık.Benim ailem ise genel olarak çok sosyal ilişkide bulunmuyorlar bir aile dostu akraba ya da bir arkadaş buluşmalarına gitmiyorlar genelde.Annemin de bunda payı var çünkü insanlarlayken sorun çıkartıyor alınganlık yapıyor genel olarak. Annem biz küçükken hiç bizimle ilgilenmemişti.yemek bile yapmıyordu bize bir zamanlar oysaki haftada 5 gün çalışıyordu 5 e kadar.Yapabilecek vakti de vardı.şu anda üni deyim ve artık yalnızlık ya da çok travma yaşamadım genel olarak hayatımın en iyi dönemleri bence arkadaş grubumu seviyorum ve mutluyum.Bu zamana kadar 2 eşcinsel ilişki yaşadım birisi birbirimize oraldi birisine pasif oldum ama çok korktum ve stres oldum bunlardan ve artık yapmıyorum.Genel olarak zaten içki sigara evlilik dışı ilişkiler falan da bana göre değil ama eşcinsel bir hayat bunu bana mecbur bırakıyor.En çok beni yoran şeylerden biri ise bir bir sürü kişiyle platonik aşklarımın olması ama çoğu hetero olduğu için onlarla sevgili bile olamamam ve hala daha bana sessiz ya da enerjisiz tarzı şeyler söyleniyor. Bardağı taşıran son nokta ise çalıştığım yerdeki patronun bana çok enerjisiz durgunsun sessizsin hiçbi işe bize yaramazsın deyip falan beni kovması oldu. Sonrasında H.K dan randevu aldım ilk seansıma gittim.