Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Uyumadan önce bir kaç kelime yazmak istiyorum. En son terapiye gittiğimde Hüseyin hoca mastürbasyon hakkında yaptığım yanlışlardan bahsetti. Hergün yapmak, kayganlastirici veya yağ olmadan yapmak gibi. Bunlar erken boşalmayı getirir ve erken boşalma ilerde benim evliliğinde sorun yaratabilir. Her neyse bunları ve buna benzer şeyleri konuştuk. Sosyal anksiyete hususunda ise insanlardan onay alma arzusu olduğu için bir işi elime ayağıma bulastiriyormusum. İnsanların fikirlerini önemseyip  bir iş yaparken onlara göre  yapmaya çalışıyorum ve ya yapamazsam deyip elime ayağıma bulastiriyorum. İşte bunun en ana temel sebebi onay beklemem. İnsanlardan onay beklemicem ve bir işi yaparken onlara göre değil bana göre doğru olanı ve o işi olması gerektiği gibi yapmaya calisicam. Yani o işi doğru olduğu için yapicam .insanlardan onay beklemicem. İste böyle bir durumda insanların gözü önünde bir iş yaparken elim ayağıma dolasmicak eğer buna odaklı olursam...

Bunun dışında evimizde çok büyük bir kavga çıktı. İlk defa belki uzun zaman sonra tekrardan böyle bir kavga yaşandı. Herkes birbirine kırıcı konuştu. Babam ömrü hayatım boyunca ilk defa hepimize bela attı. Çokta dokunmadı ama şaşırtıcıydı. Kavga hep aynı ana temel sebepten dolayı çıkıyor. ANNEM-BABAANNEM.
Annemle babaannemin klasik kavgaları. Zaten biz evde huzursuzsak bunun tek sebebi annemin ve babaannemin cekimsizligidir. Babaannem çok manipülatif ve sinsi bir kadındır. Bütün aileyi karıştırır sonra biz kavga ederken odasında oturur çay içer. Babamı sürekli ağına düşürür. Akıllı kadın zekası var. Annemi babama şikayet eder en ufak bir hareketinde ve bizi birbirimize düşürür. Annem saf bir kadındır. Şeytanı kadın zekası babannem kadar yoktur. Kolay manipüle edilir. Kolay babaannemin ağına düşer . Bir hareketine bir sözüne haftalarca kafayı takar. Babaannem ise annemle kavga ettimi 5 dakika sonra hicbisey olmamış gibi annemle konuşmaya çalışır. Çünkü asıl amacı manipüle etmektir. Annem daha da cildirir tabi. Her neyse.
Sonra aralarında birşey yaşandığı için babama şikayet edercesine annemi anlatmış. Annem o sıra evde yok. Ablamda uyuyormuş o sıra babaannemin sesini işitmiş o da anneme babaannemin onun hakkında babama aktardığı şeyleri aktarmış. Annem bunu duyunca evi ayağa kaldırdı. Babaanneme ayrı hakaret babamada ona bişey demediği ve onu savunduğu için ONA ayrı hakaretler falan filan. ANNEM de de biraz hata olabilir belki biraz o başlattı gibi gözüküyor ama olayı babaannem ateşliyor. Annem ona sadece babam evi kirlettigi için sen bu adamı nasıl yetiştirdin demiş o da bu söze alınmış babama annemi yalanla karışık fiseklemis. O da bunu duyunca çıldırmış falan filan. Annem de savunmasını o da aynı şeyi benim çocuklarıma diyor dedi.İste en sonunda olay anlama döndü. Babam ona bela attı. Sen bizi bu hale soktun dedi. Sen o çeneni tutmadin dedi. Ablamda bütün suçu bana atamazsin bu tek taraflı bişey değil benle alakası yok senin karşında çocuk yok dedi. Sonra o bela hepimize döndü. Sonra ben hiç araya girmedim çünkü zerre umursamadım. Hangisi benim derdimi umursamis, beni umursamis, bana hal hatır sormuş.YESİNLER BİRBİRLERİNİ. Ben sadece kız kardeşlerime üzüldüm. Bı tanesi yatma numarası yapıp ağladı. Bende bir abi olarak onları teskin etmeye çalıştım ve dışarı çıkartıp onları eğlendirme kafa dagittirma pesindeydim. Bende içten içe mutsuzdum ama belli etmemeye calisiyor  ve onlar birbirine bağırırken ben komik komik hareketler yapma pesindeydim. Sonra kavga bitti annem kardeşine kalmaya gitti yaklaşık bir haftadır orda. Ben babam babaannem evdeyiz ama ben günün çoğunda kursta ya da disarda oluyorum ve eve sadece yatmaya geliyorum. Babamla zaten önceden beri konuşmuyorum. Annemde bu perşembe gelicekmis şuan böylesi daha iyi herkes kafa dinlesin biraz uzak kalsın bende öyle. Sonra kıymet olmuyor.
Ben Hüseyin hoca onların arasındaki mevzudan olabildigince uzak dur dediği için olayı siklemiyorum bile. Bana göre herkes haksız. Ben birazda onlara inat karismiyorum çünkü onların sikinde değilsem neden onlar benim sikimde olsun. Ben sadece kız kardeşlerime üzülüyorum yaşları çok küçük ve ilerde sağlıksız bireyler olabilirler. Ben zaten mutsuzluğa gam a kedere alışığım ama onlar daha çok küçük bu travmaları yaşamak için. Hele en kuçu daha dokuz yaşında. BOYLE İSTE
SONRA AİLEMİN SÜLALESİ BANA ANNENİ NEDEN ARAMİYORSUN KADİNA DESTEK CİK TARZİ SOYLEMLERDE BULUNDU. BENİM TEK CEVABİM İSE BEN KİMSEYLE UGRASAMAM OLDU. ARTİK HİCBİRSEYİ KAFAMA TAKMAK, HAKLİYİ HAKSİZİ DUSUNMEK İSTEMİYORUM. SADECE O EVDEN DEFOLUP GİTMEK İSTİYORUM DEDİM VE EVET ARTİK COK.GUCLU BİR SEKİLDE İSTİYORUM. CUNKU BUNALDİM VE ARTİK KAFAM RAHAT OLSUN İSTİYORUM.
ZATEN BU OLAYİN ERTESİ GUNU KURSTA KALDİM VE COK EGLENDİM. ARKADASLARİMLA O KADAR BİRLİKTEYDİM Kİ ONLARİ DUSUNMEDİM BİLE. ZATEN EVCİ OLMAMİN SEBEBİ SPORA GELİYORUM BURAYA ONDAN. PARADA VERMİYORUM TANİDİK DİYE. YOKSA BU SAATTEN SONRA GELMEYE HİC NİYETİM OLMAZDİ. AMA SİRF SPORUM İCİN GELİYORUM. BİRDE AKSAM PARA KAZANMAK İCİN DERGAHTA DERS VERİYORUM ONDAN DOLAYİ. AMA İNSALLAH UZAK BİR YERDE İSİM OLURSA ORADA HEM PARAMA HEM HUZURUMA HEM KAFA DİNLEMEYE BAKACAGİM İNSALLAH. HERSEYİN GONLUMCE OLMASİ DİLEGİYLE........

Anne kız ilişkisinde bağımlılık/ Bu hayatı anneme borçlu(mu)yum?

Annemin benimle ilgili her şeye karıştığını, ona bir konuda katılmadığımda buna tahammülü olmadığını gördüğümde aramızda ilk kırılmalar başladı. Annemle tartışmaya başladık, onu aramadım telefonlarını açmadım. Uzaklaşmak istedim annemden bir süre. Annem de beni özgür bıraksın istedim ama öyle olmadı. Büyük bir tepkiyle karşılaştım, benim için yaptığı fedakarlıkları öne sürdü, ne zor şartlarda beni büyüttüğünü yüzüme vurdu. '' sana karışmamamı bekleyemezsin, benim buna hakkım var '' dedi. Yaptığı anneliğin hesabını istedi benden..

Hüseyin hoca bana terapilerde bugüne kadar annem için yaşadığımı söyledi. O zaman fark ettim, tıp fakültesini de annem için okuyordum, meslek sahibi olup anneme bakabilmek için. Belki böylece ödeyebilirdim annemin hakkını!

Annemin benden onun sözünden çıkmamak, maddi olarak destek olmak dışında başka  beklentileri de varmış. Annem ailesinden, eşinden göremediği değeri kızından görebileceğini düşünerek bütün duygusal yatırımını bana yapmış, bütün dünyası ben olmuşum. Beklediği değeri ve ilgiyi göremeyince de kendimi suçlu hissetmem için annelik kozunu oynamış bana karşı, depresyona girdi, ben çok üzülüyorum bir gün kalpten gideceğim dedi bana, anneme tavırlı olduğum için sebebi ben olacakmışım..

Ben anneme borçlu değilim, hatta ondan alacağım var.  Kendi dünyamı kurmama izin vermemiş annem, onun bir parçası olmuşum. Kendi kendime yetebilmem için gereken becerileri bana ögretmemiş, kendi başıma karar veremem, annemden ayrı yaşamak istesem ev işlerini bile beceremiyorum. Ama bakarsanız ne gerek var ki, bunları benim adıma yapacak annem var zaten! Hayatta tutunabilmek için annem beni kendine bağımlı hale getirmiş, bilerek veya bilmeyerek.  Ayrılmaya yeltenirsem de beni suçlu hissettirerek elinde tutmaya çalışıyor!

Hocam siz bana annemden alacaklı olduğumu, o senedi de yırtıp atmamı söylediniz. Bu gerçeği fark edip her şeyi geride bırakmak zor geliyor bana, umarım başarabilirim bir gün.

'Mağdur Bir Annenin Kurtarıcı Rolündeki Kızı'

Ailem ve Hayat Hikayem

Merhaba, ben tıp fakültesi son sınıf öğrencisiyim. Evlenmiş olmak için istemeye istemeye görücü usulü ile evlen(diril)en bir anne ve  babanın kızı olarak dünyaya gelmişim. Annem ev hanımıydı, babam bir fabrikada işçi olarak çalışıyordu. Kendimi bildim bileli evde bir huzursuzluk hakimdi.  Öfke kontrolü olmayan, ceviz kabuğuna sığmayan şeyleri bahane ederek anneme bağırıp çağıran, camı çerçeveyi indiren (mecaz değil) bir baba; babamdan korktuğu için sürekli diken üstünde olan ,aşırı fedakar ömrünü evlatlarına adamış bir anne ile büyüdüm. Evin neredeyse bütün sorumluluğunu annem üstlenmişti.

İlkokul, ortaokulda çok başarılı bir öğrenciydim. Annem hep ödevlerime yardım ederdi. Hayatımın her alanında annem vardı, temel ihiyaçlarım, derslerim vs. ile hep annem ilgilenirdi. Babamın ne benle alışverişe çıktığını ne de okul toplantılarına geldiğini bilirim.

Fen lisesini kazandım, orada da derslerim hep iyiydi.  Annem daha iyi çalışabilmem için bana evde hiç sorumluluk vermedi, ev işlerinden pek anlamam o yüzden. '' Sen yeter ki oku, ben sana hiç ev işi yaptırmam, oku da benim gibi olma'' dedi hep. Bu hayattan tek kurtuluş yolum buydu: okuyup iyi bir meslek sahibi olmak.  Babama da haksızlık edemem, yaşadığı sorunların acısını evde bağırıp çağırarak, doğum günlerimiz, bayramlar dahil en özel günlerde hayatı bize dar ederek çok yardımcı oldu bana. Böyle yapmasaydı bu kadar deli gibi çalışır mıydım emin değilim, sağol baba hakkını ödeyemem!

Üniversite sınavında derece yapıp iyi bir tıp fakültesi kazandım. Sonunda başarmıştım.
 Annem çok sevindi. Verdiği emeklere, çektiği acılara değmişti, doktor kızı olacaktı. Babam ise aynı coşkuyla karşılamadı bu başarımı. Ne beni içtenlikle kutladı, ne de yanımda olduğunu hissettirdi. Ama buna bile üzülecek durumda değildim, sonuç olarak bu hayattan da babamdan da kurtuluyordum!

Ben üniversiteye başladıktan sonra annem boşanmaya karar verdi. Artık evliliğini sürdürmek için de hiçbir sebebi yoktu çocukları büyümüştü, gençliğini feda ettiği evlatları bundan sonra her daim onun yanında olacaklardı! 

Üniversiteye başladığımda rüyada gibiydim. O kabus gibi günleri yaşadığım evden uzakta , okulumda yeni arkadaşlarımla çok mutluydum. Evden uzakta her şey yolunda gibiydi başlangıçta, öyle zannetmiştim. Fakat oradan uzakta olsam da yanımda getirdiğim kaygılarım, korkularım beni takip etti.
 
Annemi, kardeşimi düşünmeden edemiyordum. Annem o zamanlar boşanma sürecindeydi. O orada üzgünken, bir sürü sorunla uğraşıyorken ben de burada sorumluluklarımı yerine getirmeliyim diye düşünüyordum.  Sınavlarıma iyi çalışmalıyım, sınıfta kalmamalıyım. Bir an önce doktor olayım ki annemi bu rezil hayattan kurtarabileyim! Gezdiğim eğlendiğim zamanların tadını çıkaramıyordum, annem mutsuzken ben mutlu olduğum için kendimi suçlu hissediyordum! Kendi tırnaklarımla kazıyarak geldiğim yerde mutlu olmayı bile reva göremedim kendime.

Annem açısından baktığımızda çok iyi bir evladım, onun sözünden çıkmıyorum okulumda gayet başarılı bir öğrenciyim. Böyle olmaktan ben de memnundum, annemi gururlandırmak hep beni mutlu etmişti. Annemin bu zorlu günlerinde ona iyi bir teselli kaynağı olduğumu düşünüyordum, eşiyle sorunlar yaşasa da kızı sayesinde yüzü gülüyordu çok şükür! Bu yüzden önceki sene bir sınavdan kaldığımda anneme söylemekten çekinmiştim, ya bana kızarsa yeterince çalışmadığım için, ya onu üzersem.. Hata yapmaya hakkım yok gibi düşünüyordum.

Birçok konuda anneme danışırdım. Onun razı olmayacağı hiçbir şey yapmadım. Yapmazdım da, çünkü annem hep benim için en iyisini isterdi. Onun sözünden çıkmazdım, çıkmaya da cesaret edemedim uzun süre. Annemin kanatları altından çıkıp uçmaya cesaretim yoktu, buna da hazırlanmadım.  Annemden bağımsız bir hayat düşünemiyordum!

Bir de bugün şey oldu. Babası vefat eden bir abi onun babasınin mevlidini yaptığım dua vs ettiğim için bana karşılık olarak istemediğim halde 1000 TL verdi. Çok ağrıma gitti nedense. Kabul etmedim zorladı. Ve bu Abj ye benim duygusal biraz erotik bağım vardı özellikle o bana para verince öyle oldum başkası verse olmazdım. Anlamadım bu iyi mi kötümü eğer Hüseyin hicam bu yazıyı görürse beni aydınlatsın. Yani yediremedim kendjme. Hatta ağlar gibi oldum hiç istemedim parasinj. Acaba kötü birşey mi iyi bir şey mi çok kafam takıldı ona göre tavır alıyım bak bu yanlış ya da bu doğru diye Hüseyin hocam wp dan beni aydınlatın.