Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

2 yıldır panik atak geçirmiyorum ama bu ansiyete hayatı bana dar ediyor en basit problemler bile gözümde korkunç bir hal alıyor.korkunç karın ağrıları ve miğde asidi de cabası.insan yaşayınca kolay fark etmiyor ama ben ettim yazık ki üstesinden gelmek çok zor.sadece telefon açıp sorunla yüzleşip krtulmaktansa içimdeki korku bana telefonları kapatıp olaydan kaçmamı sağlıyor.elbette bu kaçış geç kalınmış önlemlerin getireceği yıkımlara gebe oluyor.kafamda kurup kurup rahat bir nefes bile alamazken olayların aslında hiç de o kadar ciddi olmadığını görmek sinir bozucu.bir işe başlarken hep kaybedecek gibi başlamak.sürekli mutsuz ve ümitsiz dolaşmak yerine birkaç kadeh içki her şey.hiç olmamış gibi çözülüyor.mutlu olan ve mutluluk saçan içinde huzur ve rahatlık taşıyan başka bir insan geliyor.bu şekilde yaşamak her türlü fırsatı kaçırmak ve her savaşı kaybetmek demek.ufacık bir kükreyiş yerine sandalla uçsuz okyanuslara kaçmak....
  yapılması gerkeni biliyorum.yapmazsam yaşanacak sonuçları da biliyorum.bu durumu kafamda kurduğumu. sorunları büyüttüğümü, beynimin saçma sapan savaş-kaç kimyaslları salgılayıp karın ağrılarıyla göğüs kafesimi parçalayıp çıkmak isteyen bir cnavar yarattığını biliyorum ama yolu bilmekle yoldan yürümek ayrı şeyler.
  bir ışık.bir cephede zafer.bir haykırış eminim bu durumun üzerine yürüyecek cesareti verecektir ama o ışığı henüz kendimde göremiyorum.