Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Yazınızı okudum. Açıkçası okurken otomatik bir şekilde üzgün ve gerçekten asağılık hissettiren bir ses tonuyla okudum. Muhtemelen bu ruh halindeyken yaptığım yorumu "kimse beni anlamıyor" diyerek kale almayacaksınız. Bunu yapmadan önce benim yazımı ve hayat hikayemi okuyabilirsiniz. Yasadığınız ve hissettiğiniz duygulara ben de aşinayım. Benim bu konudaki kendi görüşüm şu şekilde: siz bir savunma mekanizması oluşturmuşsunuz. Kendi düşüncelerinizden ördüğünüz kafesin içinde oturuyorsunuz. Bu durumdan ne kadar rahatsızmış gibi konuşsanız da yaptığınız "kendini etiketlemelerle" orada bir komfor alanı olusturmussunuz. Kafesin içerisi sizi dısardaki savaşmak gereken dünyadan koruyor, ben yapamam edemem, olmayacak gibi etiketlerle kafesin içinde kendinizi güvende tutuyorsunuz. Çünkü bunları dediğiniz zaman ne başkası ne de siz kendinizden bir şeyler başarmayı ya da savaşmayı beklemeyecek. Bu kolay olan. Umutsuz bir şekilde birisinin gelip sizi ordan çıkarmasını istiyorsunuz, böyle bir şey olmayacak, en fazla size yardım etmeye çalışırlar ama en nihayetinde kafesin anahtarı da yine sizin elinizde ve onu içerden açmak zorundasınız. Bu yazıyı aslında size yanıt olarak değil de aynada kendime karşı söylüyor gibi konuştum. Ben de aynı duyguları çok sık hissediyorum. Ben o kafesi açtım ve yürümeye başladım. Bu noktada ters bir benzetme yapmak istiyorum. Genelde kendi depresif alanımızı karanlık dısarıyı ise aydınlık olarak algılarız. Ama ben tersi olduğunu söylemek istiyorum. Yani kafesin içi aslında aydınlık olan. Çünkü kafesten uzaklaşmak istediğinizde karanlıkta ve bir korkuyla yürüyormussunuz gibi hissettiriyor. Ya karanlığın içinde korkumuzu yenerek yürüyeceğiz ve kafesimizden daha parlak bir yere ulaşacağız ya da arkamızdaki kafesin cılız aydınlığına aldanıp korkularımıza yenik düşerek geri dönüp kendimizi tekrar kilitleyecegiz. Her şey kusursuz olmak zorunda değil, her insanın zaman çizgisi farklıdır ve kimse basarısızlıklarımızın çetelesini tutmuyor. Zaman zaman kötü hissetmek insan olmanın parçasıdır ama bu duygulara tamamen teslim olmamaya calisalim. Güçlü kal

https://escinselterapi.net/forum/index.php?topic=2298.0

okumak için linki tıklayınız