Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Bugünlerde erkek tarafım baskın çıktı. Herkes ilgi odağı olmak istediğimi düşünüyor. Bilerek yapmadım babam beni terapilerde götürmez diye Bi çok doktor gezdim. Aşka küsmüş vicdansız yüzler içinde ihanet üstüne ihanet yaşarken dibe battıkça batıyorum. Ardına kadar sağır kör dilsizim. Oyunu ben kazanmadım. Hastalık mı kazandı bilmiyorum. Sıfırdan başladım bir yerlere geldim ama tekrar yaşanmaz hale geldi hayatım. İsyanımdan da vazgeçtim. Dön dolaş yine bana dönüyor hayat. Büyümek istemeyen tarafım çok baskın. Atanmayı bekliyorken şimdi o hedefim de bitti. Sıfırdan başladım buraya geldim yolun sonu kpss idi onu da kaybettim. Ne olduğu belli olmayan bir hayat elimden alınan çalınmış bir hayat korku dolu alay edilesi acınılası Bi hayat. Babamın esaretinden çıkmak istedikçe daha da kötü oluyorum sanırım ben aşk için yaratılmadım. Aşk korkak ve ilgi arsızı kadınlara yakışmıyor. Kafada birilerine bağımlı olmaya alışmışım. O kadar çok kişi var ki içimde kendime bir gram yer Bile yok. Hayat akıp giderken vakit kaybetmeden terapi almam lazımdı. Herkes kadar olsam yeterdi. Şimdi duvarlara bakıyorum anne babamın ihaneti karşısında annemin yediği dayak babamın çekip çekip gitmeleri. Ben öksüz yetim bilmediğim bir yerde bilmediğim bir şehirde yapayalnız içimdeki ses hiçbişey yokmuş gibi davran ve canını sıkma dese de diğer yanım sen bu değilsin diyor. Ölene kadar annem babam yanımda olmayacak biraz büyüdüğümü hissetmek için ayrı mücadele veriyorum. İç mücadelem bana ters gidiyor. Kendimi bulamadım. Aradığım yerler de hoş yerler değildi. Bu yol ancak intiharla bitecek gibi.