Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

KİM OLDUĞUMUZUN CEVABI ERGENLİK DÖNEMİNDE SAKLI

Ergenlik dönemi bir çocuğun yetişkine dönüşümünün hikayesidir. Bu hikayede genç
“Ben Kimim?” sorusunun cevabını arar. Bulacağı cevaplarla kendiliğinin tanımını yapar yani
bir kendilik kimliği oluşturur. Bu süreç psikolojide kimlik krizi olarak adlandırılır. Peki
kimlik krizi sürecinde genci neler beklemektedir ve aileler neler yapmalıdır
1.Genç kendilik fiziksel tasarımını oluşturacaktır.
Buluğ çağı ile birlikte, çocuk için sürekli ve tanıdık olan beden tasarımı, günden güne değişen
ve başkalaşan bir bedene doğru yol almaktadır. Kendilik fiziksel tasarımımız, fiziki
görüntümüz ile ilgili hissimizi belirler. Mesela, bazı ergen kızlar,aslında çok zayıf oldukları
halde,kendilerini aşırı kilolu hissettikleri için yemek yemeyi redederler. Yakışıklı
delikanlımız, yüzükdeki birkaç sivilceye öylesine takmıştır ki, kendini çirkin hissetmekte ve
sosyal çevrelerden kaçınmaktadır. Fiziksel görünümünü olduğu gibi kabul eden ve olumlu bir
beden tasarımı oluşturabilen genç bu aşamayı başarı ile tamamlayacaktır.
Aile ne yapmalıdır?
Ergenlik döneminin özelliklerini doğru anlamalıdır. Gencin bedeni ile fazlası ile uğraşmasını
anlayışla karşılayıp, onun duyguların incitmemeye dikkat etmelidir. Görünümü ile alay
etmekten, olumsuz eleştiri yapmaktan kaçınmalıdır.
2.Genç cinsel kimliğini netleştirecektir.
Bir erkek ya da kız çocuğu doğduğu zaman, ailesi onu cinsiyetine uygun şekilde yetiştirmeye
başlar.Sen kızsın ve şöyle davranmalısın;sen erkeksin şöyle olmalısın der. Ergenlikle birlikte
çocuk ailesi ve toplum tarafından kendisine kazandırılan bu cinsel kimliğin hissine varacak
yani kendisini erkek ya da kadın gibi hissedecektir. Bu hissi de karşı cins akranları vasıtasıyla
kazanacaktır. Genç aşık olacak, karşı cins tarafından beğenildiğini,kabul gördüğünü
hissedecek,sosyal ortamlarda kendini cinsel kimliği ile var etme imkanı bulacaktır.
Ergenlikle birlikte cinsel olgunlaşma başlar. Bu olgunlaşma sürecinde ,ergen hormonel bir
saldırıya uğramıştır. Bazen cinsel dürtülerini kontrol etmekte zorlanmaktadır. Eğer gencin
yetiştiği çevre aşırı baskıcı ise, genç cinsel dürtülerinden dolayı utanç duyacak, kendisini
suçlu hissedecektir.Bu durumda bu arzularını yok sayarak ileride sağlıklı bir yuva kurma
şansını kaybadecektir. Eğer gencin yetişmiş olduğu çevre daha yumuşak ise,genç bu
dürtülerini kabul edecek sadece arzusunu kime karşı ve ne şekilde yönlendirmesi gerektiği
sorunu ile karşılaşacaktır. Ruhsal olarak sağlıklı gelişen bir genç bu arzusunu karşı cinsten bir
akranına,bir film yıldızına vs. yönlendirirken, ruhsal gelişiminde gedikler olan bir genç bu
arzusunu hem cinsine ya da aileden birisine yönlendirebilmektedir.Bu da beraberinde çeşitli
psikolojik rahatsızlıklardan başlayıp, intehara kadar sürüklenen acı tabloları getirmektedir.
Cinsel ilginin yönelim şekli ise gencin yetiştiği kültürel ortam,dini inançları ve değerlerine
göre belirlenecektir. Mesela, Amerikalı bir genç için cinsel ilşikiye girmek cinsel kimliğin

belirleyicisi iken, muhafazakar bir kültür çevresinde yetişen genç için bakışmak,
mektuplaşmak, el ele tutuşmak gibi flört düzeyinde kalan davranışlar cinsel kimliğin
oluşmasında belirleyici olacaktır.
Aile ne yapmalıdır?
Aile gencin cinselliğini kabul etmeli ve doğal karşılamalıdır. Genci utandırmamaya dikkat
etmeli, onun mahremiyetine saygı duymalıdır. Erken yaşlardan itibaren cinsel terbiye
vermelidir. Gencin cinsel kimlik oluşturma yolundaki eylemlerini,el altından desteklerken,
ailenin sahip olduğu değer yargılarına göre gerekli sınırları cinsel terbiye içinde çizmelidir.
3.Genç kimlik bocalamasından kurtulacaktır.
Ergen kimlik oluşturma sürecinde alternatif davranışlar,ilgiler,ideolojiler arasında çeşitli rol
denemelerine girişecektir. Tüm rol denemelerinin altında ise sosyal onay ve beğenilme
ihtiyacı olacaktır.Sosyal onay aldığı roller kalıcı olup kimliğinin bir parçası haline
gelirken,sosyal onay almadığı roller silinecektir. Genç bu süreçte bir süre gitar çalmakla
ilgilenirken, ilgisi spor yapmaya kayacak. Bir süre A partisinin gençlik kollarına takılırken,bir
müddet sonra tam tersi görüşlü bir partinin gençlik kolarına takılmaya başlayacaktır. Hayat
provasında bir sağa, bir sola yalpaladıktan sonra 20’li yaşlarda bu süreci başarı ile
tamamlayarak rol karmaşasından kurtulacak, kendine bir kimlik edinmiş olacaktır. Eğer genç
kimlik bocalamasından kurtulamaz ise hayat arenasında yaşam boyu yalpalamaya devam
edecek, 40’lı 50’li yaşlarda bile bir ergen gibi davranacaktır. Bazı ergenler, kimlik
bocalamasından kurtulmanın yolunu ters kimlik geliştirmede bulacaktır.Ters kimlik sahibi bir
kişi herşeye muhalefet eder.Kendisini girdiği her ortamda muhalefet ederek belli eder.
Aile ne yapmalı?
Aileler zaman zaman çocuklarının yaptığı bu rol denemelerinden rahatsız olmakta ya da
panik yaşamaktadır. Bazen gençe bilgiçlik taslayıp, onu engellemeye çalışmaktadır. Fakat
genç bu denemelerle kendini bulacaktır. Aileden aldığı değerlere aykırı olan roller, eğer genç
sağlıklı geliştiyse ve aile de bu konuda baskı yapmadıysa kalıcı olmayacaktır. Eğer aile aksi
yönde baskı yaparsa, genç işi inata bindirip istenmeyen rolü kalıcı hale getirecek ya da artık
rol denemelerine girişmeyip, pasif,girişimci ruhu olmayan bir birey olarak hayatını
sürdürecektir.

4. Kendine mesleki bir yol çizecektir.
Kimliğin önemli parçalarından biri de meslektir. Genç bu dönemde mesleki rol denemeleri
yapacak kendisine bir yol bulmaya çalışacaktır.
Aile ne yapmalı?
Genç ebevyninin bir uzantısı değildir. Ondan ayrı bir bireydir.Meslek seçerken kendi ilgi ve
yeteneklerine uygun alternatifler araştıracaktır.Aile bu arayışta onun önünü açmalı kendi

başarmak istediği ya da kendince mantıklı sebebleri olan meslekleri seçmesi için gence baskı
yapmamalıdır.
5.Genç kendine bir ideoloji belirleyecektir.
Bu dönemde genç dünyada ve ülkesinde olup bitenlerle yakından alakadar olacak, kendisine
ideolojik bir duruş belirleyecektir.Çünkü etrafında olan bir çok olayı, örneğin savaşları, siyasi
kavgaları,ekonomik krizleri anlamlandırması için bir ideolojiye ihtiyaç duyacaktır.
Aile ne yapmalıdır?
Ailesi ile fazla çatışmalı olan gençler özellikle ailesinin tersi bir ideoloji benimsemekte,bu
yolla adeta ailesinden intikam almaktadır. Genç farklı felsefi görüşler hakkında araştırma
yapabilir,onları benimseyebilir.Aile bu hususta mümkün olduğu kadar gençle çatışmamaya
dikkat etmeli, onun düşüncelerine önem verdiğini hissettirmelidir.Gereksiz tartışmalara
girmek yerine düşünce alış verişi yaparak onun bireyselliğini kabul ettiğini içtenlikle
gösterebilmelidir.

Psikolog Çiğdem Alparslan Karakuş

SÖZEL DERSLERİ UNUTMADAN ÖĞRENMEK MÜMKÜN

Sözel dersleri,sayısal derslerden ayıran 2 önemli fark vardır.Birincisi sözel dersler daha kolay
öğrenilmelerine rağmen daha çabuk unutulurlar.İkincisi,sözel dersler işlem içermezler fakat
çalışırken okuma,not tutma ve hatırlama tekniklerinin iyi kullanılması gerekir.Sosyal derslere
çalışmak,tarihleri,isimleri,kuramları veya yerleri basitçe ezberlemekten öte bir şeydir. Mesela
tarih, olayların birbirleriyle nasıl örtüştüğünü ve ne anlama geldiklerini anlamayı ,coğrafya
dersi ise kavramları çok iyi bilmeyi ve bu kavramları kullanarak gündelik olaylar hakkında
yorum yapabilmeyi gerektirir.
Sosyal derslere nasıl çalışmalı ?
Sosyal dersleri anlamak için okumak tek başına yeterli
değildir.Okurken,düşünebilmeyi,sorular üretebilmeyi,yazmayı ve anlatabilmeyi içerir.
Öğrenmeniz gereken materyali kuru kuru okumak yerine şu metodu kullanın:
1 ARAŞTIR: Ders çalışmaya başlamadan önce konunun ana hatlarını görmek için konun
ayrıntılarına girmeden 10-15 dakika ön okuma yapın.
 Başlıkları, alt başlıkları, ilk paragrafı ve sonraki paragrafların ilk cümlelerini okuyun.
 Resim, harita ve grafikleri inceleyin,altlarındaki yazıları okuyun.
 İtalik veya koyu yazılmış kelimeler varsa onları not edin.
 Bazı kitaplarda,her ünitenin sonunda konu özeti vardır.Bu özeti muhakkak okuyun.
2.SOR: Konuyu veya üniteyi gözden geçirdikten sonra 1-2 dakika düşünün.Konunun ana
düşüncesi ne olabilir? Bu konuyla ilgili bilmeniz gereken en önemli bilgi nedir? Konunun ana

teması nedir? Eğer konuyu yeterince gözden geçirdiyseniz,bu sorulara verecek cevabınız
olacaktır.
 Konuyla ilgili cevaplamanız gereken sorular varsa bu soruları ve konunun sonundaki
soruları okuyun.
3 OKU: İyi bir okuma aktif olarak yapılır.Konuyu okurken bir yandan sorular oluşturup bu
soruların cevaplarını bulmaya çalışın.
 Başlıkları soruya dönüştürün.
 Kim?ne zaman?nerede?nasıl?niçin? sorularının cevaplarını arayın.Bulduğunuz
cevapları renkli bir kalemle çizin.
 Özellikle öğrenmeniz gereken isimler,tarihler veya kavramlar varsa onları yine renkli
bir kalemle daire içine alın.
 Sayfa kenarlarındaki boşluklara sonuçları,farkları,benzerlikleri ve tanımları not
alabilirsiniz.
4.ANLAT: Soruları sesli bir şekilde okuyup,sesli olarak cevaplandırın. Sesli olarak yapılan
soru-cevap esnasında gördüğünüz materyalleri aynı zamanda işittiğiniz için daha rahat
öğrenirsiniz ve hatırlamanız daha kolay olur.
 Konuyu okurken zaman zaman ara verip,konunun başlığını ve ana temasını
hatırlamaya çalışın.
 Durakladığınız yere kadar okuduğunuz bilgileri kendi cümlelerinizle özetleyin.
 Her konunun özetini kendi cümlelerinizle yazın.
 Önemli terimleri,isimleri,antlaşmaların isimlerini,olayları avuç içi büyüklüğündeki
kartların bir yüzüne yazın.Kartın diğer yüzüne bunların karşılıklarınız yazın.Mesela ön
yüzüne “Lozan Antlaşmasının maddeleri”diye yazarken,arka yüzüne bu maddelerin
açıklamalarını yazın.Zaman zaman bu kartları açarak,arka yüzdeki açıklamaları bilip
bilmediğinizi kontrol edin.Bilmiyorsanız kartın arkasını çevirip bakın.

5.TEKRAR ET: Konu bitiminde, yani aynı gün içerisinde çıkardığınız özetlerden
faydalanarak konuyu 10 dakika kadar tekrar edin. Konuyu tekrar etmek için sınav gününden
bir gün öncesini beklemeyin.Tekrarlarınızı sistematik olarak ,1 gün sonra,2 gün sonra,1 hafta
sonra,1 ay sonra gb,sürdürün.
Konuları öğrendiğimi nasıl anlarım?
Eğer çalıştığınız konuyu deftere ve kitaba bakmadan anlatabiliyorsanız,o konuyla ilgili
soruları cevaplandırabiliyorsanız,bilgilerinizi farklı problemlerin çözümünde
kullanabiliyorsanız öğrenme gerçekleşmiş demektir.
Öğrenme tek başına yeterli değildir,ihtiyaç duyduğumuzda öğrendiğimiz bilgileri
hatırlamamız da gerekir
Sınavlarda öğrencilerin yaşadığı en büyük sıkıntılardan biri,çok çalıştığı ve konuyu iyi
öğrendiği halde,sınav esnasında sorulan bilgiyi hatırlayamamaktır.Çoğu kişi,cevabı bildiğinin
farkındadır hatta cevap dilinin ucundadır ama bir türlü hatırlayamaz. Yani bilgi zihnimizde
mevcuttur fakat bilgiye ulaşmakta bir sorun vardır. Öğrenme,ileride hatırlanmak için
yapılmalı ve hafızada canlı bir şekilde tutulmalıdır.
Neden hatırlamada güçlük çekeriz
Her hangi bir konuyu çalışırken,konu üzerinde yeterince dikkatimizi toplayamadıysak ya da
bilgileri zihnimizde yer edecek şekilde çalışmadıysak konuları hatırlamakta güçlük çekeriz.
Öğrenilen bilgiler zihne doğru şekilde yerleştirilirse yani metotlu ders çalışılırsa unutma en az
seviyeye inecektir. Ders çalışırken konsantrasyonu bozabilecek her türlü engelden uzak
durmak gerekir.Mesela,televizyon açıkken,ya da müzik dinlerken aynı zamanda derse
konsantre olmak mümkün değildir. Dikkati yoğunlaştırmanın bir yolu,kendinize zaman
sınırları çizilmiş bir hedef koymaktır. Mesela 50 dakika içinde 1.Dünya Savaşı ve sonuçlarını
öğrenmiş olacağım gibi.Bu hedefi gerçekleştirdiğiniz de kendinize bir ödül verin.
Hatırlamayı kolaylaştırmak için neler yapmalıyız?

 Konuları özetlerken kavram haritalarından faydalanın.Mesela; çalıştığınız konu
Marmara Bölgesi olsun.Sayfanın ortasına “Marmara Bölgesi” yazın ve renkli bir
kalemle daire için alın.Bu dairenin etrafına daha küçük daireler çizin ve bunları
merkezle birleştirin.Her bir daireye konunun alt başlıklarını
özetleyin.Örneğin;iklimi,ekonomik etkinlikleri,nüfus ve yerleşimi,fiziksel özellikleri
gibi.
 Konuları mümkün olduğu kadar farklı biçimlerde çalışın.Mesela;bir gün klasik tarzda
soru çözdüyseniz,ertesi gün test çözün.Bir gün yalnız çalıştıysanız ertesi gün grupla
çalışın.Bildiklerinizi yazın,anlatın ve açıklayın.
 Coğrafya ve tarih derslerine çalışırken harita kullanın. Bazı konularda haritayı siz
çizin.Mesela Türkiye’nin dağlarını çalışıyorsanız,kendi çizdiğiniz harita üzerinde bu
dağları gösterin.
 Özellikle coğrafya dersinde dünyanın şekli,harita bilgisi gibi konuları çizerek çalışın.
 Çalışılan dersle ilgili temel kavramlar ve terimler çok iyi bilinmelidir.Mesela,tarih
dersi çalışıyorsanız;monarşi,merkezi otorite,Rönesans,himaye gibi kavramlar ya da
coğrafya dersi için meridyen,eksen,iklim özellikleri gibi kavramların anlamlarını
bilmelisiniz.
 Tarihi olayların kronolojik sırasını öğrenin.Konular arasında tarihsel ilişki kurmaya
çalışın.Mesela Rönesans’ı çalışırken,o tarihlerde Osmanlı Devletin de hangi
gelişmelerin olduğunu da ayrıca inceleyin.
 Öğrendiğiniz konuları gündelik yaşamınızda mümkün olduğunca kullanın. Mesela
tarihte geçekleşen olayların benzerleri günümüzde de gerçekleşiyor mu? Ya da
Çanakkale savaşı kaybedilmiş olsaydı şimdi dünyanın ve Türkiye’nin durumunda
neler değişirdi?

Psikolog Çiğdem Alparslan Karakuş

İNGİLİZCE DERSİNİ,BİR KABUS OLMAKTAN ÇIKARIN

Yabancı dil öğrenmek,Kurtuluş Savaşı’nın nasıl başladığını öğrenmek gibi bir şey değildir.Ya
da bir takım dilbilgisi kurallarını ezberleyip,yüzlerce kelimeyi akılda tutmak da
değildir.Yabancı dil öğrenmek,o dili kullanabilmek için gerekli olan, dilbilgisi,okuma,yazma
ve konuşma becerileri edinebilmektir.Yani dil öğrenmek,bisiklet sürmek ya da yüzmek gibi,
beceri isteyen bir süreçtir.
Okullarımızda, yabancı dil olarak, İngilizce eğitimi ilköğretim 4.sınıfta başlar. 4.,5. ve 6.sınıf
öğrencileri İngilizce dersine karşı oldukça hevesli görünmelerine rağmen,7.sınıfa gelinince,
yabancı dil öğrenmeye karşı hevesin söndüğü dolayısıyla başarının oldukça düştüğü,pek çok
öğretmen tarafından ifade edilmektedir.Bunda yabancı dilin, başlangıçta kolayca ve zevkle
öğrenilirken,zamanla zorlaşması ve daha sistemli çalışmayı gerektirmesi etkili olabilmektedir.
Okullarda yabancı dil (İngilizce) hangi seviyede öğretiliyor?
Milli Eğitimin hedeflediği ve bu hedef doğrultusunda hazırladığı müfredatta göre,liseyi bitiren
bir öğrencinin ileri düzeyde yabancı dili okuyor,anlıyor,yazıyor ve konuşuyor olması
gerekir.Fakat pratikte ne yazık ki bu hedefi tutturmak pek mümkün olmamaktadır.Yine de
ilköğretim boyunca düzenli yabancı dil dersi gören ve sistematik çalışan bir öğrenci
1.seviyede(başlangıç seviyesi) dili öğrenebilir.Yani;kendisini ve etrafındakileri
tanıtabilir,alışveriş yapabilir, kibarlık cümleleri kurabilir, isim, zaman gibi çok aşina olduğu
konularda soru sorabilir ya da cevap verebilir,basit hikayeleri okuyabilir,geçmiş,şimdiki ve

gelecek zamanlarda basit cümleler kurabilir. Yine de telaffuz konusunda biraz problemleri
olur.
İngilizce dersinde yaşanılan güçlükler nelerdir?
1.Dil nankördür.Yani ara verildiğinde,çabucak unutulur.6.sınıfta hedeflenen düzeye erişmiş
çocuklar bile,yaz tatilinden döndüklerinde dili unutmuş oluyorlar.Çünkü 3 ay dili unutmak
için yeterli bir süredir.
2.Öğrenciler edindikleri becerileri pratik etmiyorlar ya da bazen edemiyorlar. Mesela,pek çok
öğrenci dili gerçek hayatta kullanamıyor.İngilizce kitaplara,gazetelere,görsel yayınlara uzak
duruyorlar.İngilizce eğitimi aldığı halde,bir yabancı ile tek kelime konuşma imkanı
bulamamış çocuklar var.
3.Okullarda ağırlıklı olarak dilbilgisi öğrenimi üzerinde durulması,öğrencileri dili kurallar
yığını olarak görmesini sağlıyor.Bir müddet sonra İngilizce sıkıcı bir ders haline geliyor.
4.Bazı öğrenciler dil öğrenmeye çok hevesliyken,pek çok öğrenci ilgisiz
kalabiliyor.Öğrenciler sık sık “neden yabancı dil öğreniyoruz” sorusunu soruyorlar.
5.Öğrenciler İngilizce dersine nasıl çalışacaklarını bilmiyorlar.
6.Dil öğrenmeye karşı yanlış tavır takınıyoruz.Yabancı dil öğrenmeye yeni başlayan kişiler ya
çok iyimser oluyorlar ya da çok kötümser.İyimser olan kişiler,dili hemen ve kolayca
öğrenebileceklerini zannediyorlar.Başlangıçta kolay ve zevkli geçen dersler bir müddet sonra
zorlaşınca,bu kişilerin hevesi kırılıyor ve çalışmaktan tamamiyle vazgeçiyorlar.Karamsar olan
grup ise en baştan “ben bunu öğrenemem” diyor.
Bu güçlükleri aşmak mümkün mü?
Dil öğrenmek de,İngilizce dersinde başarılı olmakta kişinin bireysel çabasıyla yakından
ilgilidir.Yabancı dil öğrenen bir çok kişi,dışarıda, kendi çabalarıyla öğrendiklerinin sınıfta
öğrendiklerinden çok daha fazla olduğunu belirtiyorlar.
-Çocuğunuzla yabancı dil öğrenmenin faydalarını tartışın.

-Çevrenizde yabancı dil bilen kişiler varsa,çocuğunuzu onlarla konuşturun.
-Yabancı dili günlük hayatınıza taşımaya çalışın.Mesela,yabancı TV’leri izlemeniz ya da
radyoları dinlemeniz,dili anlamasanız bile,ses ve telafuzlara aşina olmanızı sağlayacaktır.
-Çocuğunuzun dil seviyesine uygun basitleştirilmiş hikaye kitapları (graded readers) alın ve
okumasını sağlayın.Bu hikaye kitaplarını piyasada bol miktarda bulmanız mümkündür.Bu
kitapları seçerken,çocuğunuzun dil seviyesine uygun olanları seçmelisiniz.Aynı seviyede
yeterince fazla kitap okuduktan sonra bu seviye basit geliyorsa bir üst seviyeden kitaplar
almaya başlayabilirsiniz.Çocuğunuzun dil seviyesini,öğretmeninden öğrenmeniz mümkündür.
-Basitleştirilmiş hikaye kitaplarını seçerken,kasetli olanlarını tercih edebilirsiniz.Kasetli
hikaye kitapları,öğrencinin hem okuduğunu hem de dinlediğini anlamasını sağlayacak ayrıca
telafuzunu da düzeltecektir.Hikaye kitabını okuduktan sonra kaseti dinleyebilirsiniz.
-Çevrenizde imkanınız varsa,çocuğunuzu o dili konuşan bir yabancıyla temasa geçirin.
-Yabancı dildeki metinleri yüksek sesle okumak,sessiz okumaktan daha
faydalıdır.Çocuğunuzdan, size, kitabındaki bir metni okumasını isteyebilirsiniz.
-Yabancı dildeki şarkı kasetleri alın.Mesela,çocuklar için,İngilizce çocuk şarkıları
gibi.Çocuğunuzu şarkının sözlerini öğrenmesi için yüreklendirin.
-Çocuğunuza bir “kelime torbası” hediye edin.Yeni öğrendiği kelimeleri küçük kare kağıtlara
yazıp,kağıdın arkasına da kelimenin anlamını verecek bir resim çizebilir ya da kelimeyi bir
cümle de kullanabilir.Mümkün mertebe,kelimenin direk Türkçe’sini yazmaktan
kaçınılmalıdır.Sık sık bu torbadan kelime çekip,anlamını sorun.Bazen söylediği kelimeyi
yazmasını isteyin.
-Tatillerde kitap okuyarak,turistlerle konuşarak İngilizce bilgileri taze tutulmaya
çalışılmalıdır.
İngilizce’yi başarmak için nasıl çalışmalıyız?
1.Her gün en az 1-2 saat düzenli ders çalışın.

2.Okuldan dönünce,o gün öğrendiğiniz tüm yeni kelimeleri ayrı bir kelime defterine not
edin.Bu kelimelerin anlamlarını o gün içerisinde öğrenin.Kelimeleri muhakkak bir cümle
içinde kullanın.Öğrendiğiniz kelimeler otomotikleşinceye kadar tekrar etmeye devam edin.
3.Yeni öğrendiğiniz kelimeleri renkli kalemlerle kağıtlara yazıp,eşyaların üzerine ve odanızın
duvarlarına asın.
4.Yine gün içerisinde öğrendiğiniz dil bilgisi konularını tekrar edin.Bu yapılarda kendiniz
cümleler yazmaya çalışın.
5.Bir metin okurken,ifadelerin dil bilgisel yapılarına dikkat edin.Mesela,bu cümle hangi
zamanla(tense) kurulmuş gibi.
6.Bir arkadaşınızdan size, anlayabileceğiniz bir metni okumasını isteyin.Duyduğunuz şeyleri
yazın.Daha sonra yazdıklarınızın doğruluğunu kontrol edin.Bunu teypten dinlediğiniz bir
metinle de yapabilirsiniz.
7.Bol bol seviyenize uygun hikayeler okuyun. Mümkün olduğunca az sözlük kullanın.Çünkü
bir şey okurken sürekli sözlüğe bakmak sıkıcı olabilir.Bunun yerine hikayede geçen
bilmediğiniz kelimelerin anlamlarını cümlenin içerisinde tahmin etmeye çalışın.
8.Kendinize mektup arkadaşı edinin.Ya da yabancı biriyle elektronik posta aracılığıyla
yazışabilirsiniz.
9.Bir metni okumadan önce,verilmişse bilinmeyen kelimelerini öğrenin.Başlığına,varsa
resimlere ve giriş cümlesine bakarak,metnin konusunu tahmin etmeye çalışın.Daha sonra
metni en az 2-3 kez okuyun.Parçayı kelime kelime tercüme etmeye çalışmayın.Bütünden
anlamı çıkarmaya çalışın.
10.Bir metin okurken bilmediğiniz kelimelerin anlamlarını,altlarına yazmayın.Kelimeleri ayrı
bir yere yazın.
11.Derste sık sık söz alın.İngilizce konuşmaya çalışın.Yanlış yapmaktan ve gülünç olmaktan
korkmayın.

12.Öğretmenin verdiği komutları ve sorduğu soruları tekrar edin.Eğer size sorulan bir soruyu
anlamadıysanız,soruyu yüksek sesle tekrar etmeye çalışın.Bunu yaparken,öğretmen size
yardımcı olacaktır ve bu süre zarfında soruyu anlamanız kolaylaşacaktır.

Psikolog Çiğdem Alparslan Karakuş

*

İlim ve irfan sizden güleryüz bizden.
Gözyaşlarını yüreğinden gözlerinden süzenler yılmayacaklar, sükunetle çağlaya çağlaya akan gözyaşları kader kadehinde birikecek ve yalnızlığın sırlarını yırtacaksın. Damarlarından yüreğinden hücrelerine değin tüm bedenin yırtılacak. Her insanın yüreğinde bir yerlerinde gizli olan aşk tohumu canlanacak. Doğan bebeklere meleklerin metafizik hediyesi olan aşk tohumu annelerin babaların ellerinden başlayarak tüm toplumca kirletilerek kararmaktadır. Bebeklerin gülen yüzlerinde ne aşk kalmaktadır ne de gökler tılsımı. Hırsın, kibrin, gururun daha binbir başlı karanlık ejderhaları yürekleri tarumar etmektedir.

Allah’ım!

Dostluğum kırılmaktansa benliğim kırılsın.

“ Ey, yüce Allah! Bendeki bu cezir ve med’i sen meydana getirdin, yoksa benim denizim sakindi.
Bana bu tereddüdü verdin; kereminle beni huzura kavuştur.
Medet, ey Allah’ım! beni, dertlere müptela etmektesin. Senin verdiğin dertlerle erler bile kadınlar gibi zayıf olur. Bana bir yol göster, on yol değil.” Mesnevi

01/09

Altı defadır kırılarak, kovularak, yıkılarak ayrılmıştım. Yedinci ayrılışımda yüreğimi sarıp sarmalayan bir huzur var. Dostumla birlikteyiz. Sigara içmek istiyor fakat çakmak yok. Sigara içmeyi de bırakacak. Yıllar önce her şeyi sırayla bırakacağına dair söz vermişti. Bir bayram günü kovulduğum
geceyi anımsatıyor. O gece beni gönderirken arabası bozulmuştu. Oysa o gece bayram ziyareti için akrabalarına gideceklerdi. Bütün bu olanlar için “vardır bir hikmeti” diyor. Yalınlığını sevdiğim dostuma olan sevgim daha da berraklaşıyor. Gecenin karanlığında ve bir yarısında yine ayrılacağız. İkimiz hakkında kim ne derse desin umursamayacağını söylüyor.
-Herkes ikimizin arasındaki ilişkiye bir anlam veremiyor. Ben de herhangi bir açıklamada bulunmuyorum. Senin hediye ettiğin oturma grubunu görünce belki de kıskanıyorlar. Bundan sonra kesinlikle başkalarının söylediklerini dikkate almayacağım. Arada yıpranan hep sen oldun.


“ Gerçek akılların birleşmesi

Sen ve ben, evin sofasında oturduğumuz an ne mutlu bir andır,
İki nakış, iki suret; fakat bir can, sen ve ben.
Birlikte bahçeye çıktığımız zamanlarda bağın rengi, kuşların sesi ab-ı hayat verir.
Göğün yıldızları bizi seyretmeye gelir. O zaman onlara ay ve güneşi gösteririz.
Sen ve ben, senlikten, benlikten kurtularak vecd halinde manen birleşiriz. Aptalca hurafelerden kurtulup neşeleniriz, sen ve ben.
Göğün dudu kuşlarını hepsi, birlikte güldüğümüz makamda haset ile içlerini kemirirler.
Bu ne şaşılacak şeydir ki, sen ve ben, burada bir köşede oturup dururken, aynı anda
hem Irak’ta, hem Horasan’dayız, sen ve ben. “ Divan-ı Kebir

Birlikte geçirdiğimiz dört gün hatıralarımız arasında ışıyacak. Nasıl başlamıştı? Korkularımı yanımda bulundurarak gelmiştim. Karşılamaya gelecekti, beklemeden gitmiş. Umursanmadığımı düşündüm. Her şey ya bitmeliydi ya da gözden geçirilmeliydi. Belki de hala bana dair şüpheleri vardı.

İçeriye girdim. Kırmızı bir tişört ve siyah kadife pantolon giymiş. Sadece elimi uzattım. İşi ile meşgul olmaktan vazgeçmiyor. Beni karşısında görmekten dolayı yüzünde herhangi bir sevinç belirtisi gözükmüyor. Dişimi çektirmek için gelmiştim.


&







30/09

Allah’ım!

Sen bilinmeyi ve sevilmeyi murad ettin. Ben ise bilmedim ve sevmedim. Huzur mu buldum? Saadet mi buldum? Neşe mi? Sevinç mi? Bula bula elimde ve yüreğimde bulduğum büyük bir günah ve irili ufaklı biriken yığınla günahlarımla Sana geldim. Allah’ım! Yalnızlığımla burkula burkula, bahtımla vurula vurula, kalbimle kırıla kırala aşkın kıyısına tutunmak istiyorum. Fakat Allah’a yönelenlerin yollarına dair bilgim yok. Büyüğüm, yaşıtım ya da küçüğüm bir insan olsa idi yanımda ama hala yalnızım. Bu da benim bahtımdır. Bahtıma küsmek isyan değil midir? Kısmetimde her ne var ise kabullenmek sevap değil midir? Kaderimde yazılıp çizilen hep insansızlık olageldi. Yalnızlık! Yalnızlık karanlıklara bürünen bir aydınlık imiş. Peki yalnız olan nasıl sevebilir? Artık bir insanı yüreğimden ve gönlümden sevemiyorum. Herkese yüreğimi sundum ve herkes yüreğimle birlikte bir serap olarak kayıp gitti. Biliyorum ki herhangi bir insana uzatacağım elimde, gönlümün bin yarasını bulacağım. Herkes benden her şeyimi çekip aldı. Bütün bu yaşadıklarımdan sonra bitkinim ve bitkinliğimle sadece ve ancak “Allah” diyorum. “Allah” deyişimin beni terkedip gitmemesini diliyorum. Herkes terk ederse etsin umrumda bile değil fakat dudaklarımda ve kalbimde “Allah” diyen bir sıcaklık(?) hep benim yanımda kalsın.
Kalbimde “Allah” diyen bir ses duydukça susmak istiyorum. Söz benim neyime? Sözün yalan olduğunu, gurur olduğunu, kibir olduğunu hala anlamadım mı? Sözlerimiz ve bakışlarımızla aslında neyi anlatmak istemekteyiz?Sözlerimiz ve bakışlarımız benliğimizdir ve her benlik tanrılık sevdasındadır. Benim benliğimde düşüncelerime, bedenime, iyiliklerime, güzelliklerime başkalarının tapınmasını dileyen bir yanım vardır. Benliğime tapınacak ne kadar köle bulursam o kadar güçlü olduğuma hükmeden o yanım bana ne vermektedir? Güç görünümlü azapların alevinde kıvranmayı sürdürmek kazanç mıdır? Haykırmak istiyorum:

-Ben tanrı değilim. Tanrı olmadığını kabullenenler peygamber olduklarını iddia edebilirler. Ben peygamber de değilim. Bir daha haykırmak istiyorum:
-Allah’tan başka Allah yoktur.

Elimle yazıp, dilimle haykırabiliyorum. Bir de gönlüm var benim. Keşke gönlümden yazıp, gönlümden haykırabilseydim. Fakat gönlümden yazacak ve gönlümden haykıracak bir gönül hayatım yok. Ki benliğimden, gururumdan, kibrimden temizlenmedikçe gönlüm gönül müdür? Yine de bana anlatılan Allah’a değil benim hayatımdan anlaya bilebildiğim Allah’ıma belki isyandır amma kısık sesle mırıldanmak istiyorum:
-Vuruldum, kırıldım ve kovuldum. Allah’ım! Senden başka sığınacak bir yer olarak insanların kalblerine yöneldim. Allah’tan başka sığınılacak her şey bir serap imiş.
Allah’ım! Beni vuran, kıran, kovan bir hayatım var. Kalbim burkuluyor. Hayat beni yıkmaya ayarlanmış diyorum. Kinimden, öfkemden, kızgınlığımdan çatlayarak patlayasım geliyor. Tam patlayacakken, Allah var diyorum ve birden yüreğime Sen geliyorsun. Anlayabildiğim kadarıyla kalbimde gizli olanların açığa çıkması için hayatım beni vurarak, kırarak ve kovarak terbiye ediyor. Allah’ım! Sana gelen yollar vardır. O yolları bilmiyorum. Allah’ım! Sen ettirmedikçe isyan etmeyeceğim. Benliğimden, gururumdan, kibrimden yırtık pırtık halimle bir avare gibi de olsa bilmediğim yollarda sana sığınmak adına, Sana doğru yöneleceğim. Tıpkı Kabe’ye yönelen karınca gibi. Allah’ım! Beni af ve kabul eder misin? Bilinmen ve sevilmen adına beni de bilenlerin ve sevenlerin meclislerinde bulundurur musun? Ben mi aramalıyım yoksa onlar mı bulmalı? Arayabildiğim kadarıyla aradım; bilen ve seven olarak bulduğum alice babayiğitçe Sana geldi ve bedenen kayboldu.
Allah’ım! Sen büyüksün diyemiyorum. Çünkü benim büyük deyişimden de büyüksün.
Hayatımın en son akşamında beni terbiye eden Sen’din. Akşam namazını kılmak için yaptıklarımın ya da bütünüyle o gün yaşadıklarımın bir karşılığı olarak bana sunduğun lutfun ne hoştu. İslam dünyasının bir ülkesinden gelmiş ve o akşam arkasında namaza durduğum yanık yüzlü o gencin yanık sesinde sükunetle yankılanan:

“ Gevşeklik göstermeyin, üzüntüye kapılmayın. Eğer inanmışsanız, üstün gelecek olan sizsiniz. “

Allah’ım! Kainatın sonsuzdur. Hakiki sonsuzluğun ise kainatın sonsuzluğundan da sonsuzdur. O halde benim bilmek adına bildiğim bir hiçtir. Görünenler bir serap görünenlerin ötesi bir sırdır. Allah’ım! Seraplara değil sırlara gönül vermeyi lütfeder misin?

“ Ne yapalım
Küsemeyiz bahtımıza biz
Çünkü
Sevmeyi de kısmet biliriz
Bu kadarına da namütenahi şükürler olsun.
(Ahmet ÖZHAN-Şarkılar Seni Söyler)

02/10

Allah’ın vermeyeceğini sandıklarımıza nasıl verdiğine tanık oldum. Bu tanıklığımdan hareketle hayatını sayıklayarak yaşayan birisine “ Allah adına birlikte olmaya var mısın?” demek istedim. Bu demek isteyişim söylenmeden öylece kala kaldı.

05/10

Bedenlerin sevişmesinden öte ruhların sevişmesi mümkün müdür? Bir ruhun başka bir ruha sarılması ve yalınlaşarak sevişmesi nasıl mümkün olabilir? Bir bedenin bir bedene sonlu vereceğinden bir ruhun bir ruha sonsuz vereceğine yönelmek nasıl mümkün olur?

Rüyalarımda kızlara sarılanlara inat bacayı kırmızıya boyayan, beyaz bir kitabın yeşil çizgilerine güvenen bendim.

Bir de benim gülüşü güzel bir dostum var. Sağ gözünden öptüğüm, can yolumda candan yoldaşım olan bir dost. Dostluğumuzun başladığı o şehirden ayrılırken, havaalanında söylediği “ biz ayrılmak için ayrılmıyoruz, birleşmek için ayrılıyoruz “ sözünden hareketle “ birleşmekten “ başka, ona dair hiçbir beklentim yok. O ve ben. “ iki ayrı bedende bir ruh “ Bedenlerimizin yakın ruhlarımızın bir olmasından başka bir beklentim olamaz. Birlikte yaşadıklarımız, ona anlatmaktan çekinmediğim sözlerim, onunla birlikteyken hayatın başkaca bir anlamı var. Velev ki ona dair düşüncelerim de yanılmış olsam bile ah etmem; eğer doğru ise canım, varım, yoğum alıp ister iki kuruşa satsın ister yok etsin. Yeter ki o satsın, yeter ki o yok etsin. Ondan önce yakınlaştıklarımda yanılgının aslıyla yanıldığımı kabul ediyorum ve ah ettiğim günlerim de oldu. Bir başkasına “ Herkese yalan söylerim fakat ona asla yalan söylemem “ diyen birisine inanmak yanılmak mıdır? Dışarıdan bir gözle bakınca beni hiçbir şekilde umursamayan bir yanının olduğunu da inkar etmiyorum. Fakat bunun böyle olmasını benden yana bir sır olarak idrak ediyorum. Onunla “birleştikçe” ve “söyleştikçe” kendimi güçlü hissediyorum.

Bugünlerde hayatın kahpeliği ile daha da yakından karşılaşıyorum. Kahpece aldatıldım. Bu kahpeliğin içinde sakallarında beyaz, yüzlerinde nur, dudaklarında dua olanların ihaneti gizlenmiş. Anlıyorum ki hayat benim hayatım. Bir başkasından hiçbir beklentim olmamalı. Çünkü hayat konuştukça değil sustukça güzelmiş. Anladım ki Allah’ı konuşanların kalbinde “Allah” yok. Peygamberi konuşanların peygambere gönülleri yok. O halde aranacaksa sükut edenlerin kalplerindeki “Allah” ı aramalıyım. Sükut ederek gönüller çalanların peygambere vurgun gönüllerini bulmalıyım. Hayatın bana buldurup sonradan kara toprağa aldığı bir gönülden kalanlara sığınmalıyım. Güldürecekse o güldürsün, ağlatacaksa o ağlatsın. Alice yaşayıp, babayiğitçe ölen o gönlün aşkına Hz. Mevlana’nın kapısında tanık oldum. Gözyaşlarındaki gülümseyişleri bana gösterip; öyle yada böyle bir anlamda beni terbiye eden o idi.

Bugün ağladığım gündü. “ Yürümesi güçtür bu dikenli yolda/Ne ağlarsın, Mevla yine güldürür. “ dedi. Gözümdeki yaşlarla gülesim geldi. “ Hangi can nazar kıldı bu kalender Adem’e/Beğenmediğin mekandır işte orda güldürür “

“ yarın geleceğim belli değildir “

Mahşer.

Bütün bu olup bitecek olanlara rağmen hala yalnızlığınızla barınarak yürümemeyi mi düşünüyorsunuz? Gönlünüzü avuçlayarak, sarsılarak gönüller aramayacak mısınız?
Peygamberlerden, erenlerden gelen çağrılara uymayacak mısınız? Yeryüzünün bunaltıcılığından göklerin ferahlıklarına kavuşmayacak mısınız? Gurura adanarak söylenmiş sözlerle, aldatıcı bakışlarla, ayak kaydıran sevgilerle yalnız olduğunuzu ve daima yalnız kalacağınızı anlamayacak mısınız?

Allah’ım!

Benliğimdeki putların varlığına rağmen, Senden gönlümün İbrahim’ini diliyorum.
Yalnızlığımla olmuyor.

Dilenciler hayat adına para dilense de
Yalnızlığın vehminden sıyrılmak adına
Göklere yönelerek ötelere sığınmak adına
Bir elimde yüreğimle dost dilenerek.
Allah’ın rızası adına
Bir dost diliyorum.

Allah’ım!

Sır içinde sırlanmış sırlarla perde gerisinde eşyanın ötesinde her şey başkaca anlamlar kazanıyor. İsyan edemiyorum. Bütün iç kuvvetlerim beni isyana kışkırtsa da teslimiyete çeken benim dışımda başka bir kudretin gerilim yaratan huzuruna çaresizliğimin sunduğu bir çare olarak sığınıyorum. Bütün kapıların sana açıldığını idrak ediyorum. Sen dilemedikçe dileklerimin anlamları kayıp gidiyor. Seni idrak edebilmemdeki bütün kısırlığımla bağlantılı olarak anlayabildiğim kadarıyla her şey bir tohum içinde gizlenmiştir. Devasa canlıların başlangıcı bir tohumdan ibarettir. Asırlara meydan okuyan bir çınarın heybeti başlangıç olarak bir tohum içinde çaresizlikle gizlenmiştir. Bütün dilemelere rağmen günü gelmeyen sırlar gün yüzüne çıkmayarak teslimiyetlerini sürdürmektedirler.

İstedim. Duygularımı ve düşüncelerimi bütünüyle bu isteğin ışımasına adadım. Karanlık gecelerin karanlıklarına acıyan yüreğimle isyan edesim geldi. İsyan! İsyan! Hep isyan. Yine de teslimiyetin galibiyetleri aydınlıklar sundu yüreğime. Yine o aydınlığa sığınmak istiyorum. Bir annenin bebeğini bir an evvel doğurmak adına olan sabırsızlığını af eden Allah’ım! Benim benliğimi doğurmak adına katlandığım sancılarıma şifa lütufları sunar mısın?
Duygu ve düşüncelerimden sızarak benliğime ve bedenime yapışan yalnızlığımla baş başa kalmaktan kurtarır mısın? Yalnızım! Yalnızım! Allah’ım!
Yalnızlık Allah’a aittir. İnsanın yalnızlığında vehimleri, korkuları, çaresizlikleri bir arslan kesilir. Bu duyguların saldırgan yanlarına karşı yalnızlık savunmasızlıktır. Bir ses, bir ışık, bir his de olsa bir şeylerin yanında olduğunu bilmek insana güven vermektedir. Allah’ın kutsal ve kutlu yollarında peygamberler de yalnızlıklarından Allah’a sığınmışlardır. Hz Musa’nın yanında Hz Harun ne anlam ifade etmektedir? Çöl yalnızlığı affetmediği gibi hayat da yalnızlığı af etmemektedir. Hz Peygamberimizin yanında Hz Ebubekir gibi bir dostun bulunması Allah’ın güzelliği değil midir. Hz. Peygamberimizin fizik ve metafizik hicretinde yanında bir dostun bulunması bizlerin dikkatlerine ve idraklerine öğretici bir ders değil midir? Dostun uyuması adına yılan ısırmasına dayanmak kainatın alınyazısında sırlanarak samanyolunda kayıp giden bir yıldız değil midir? En kutlu dostlukların şifalarıyla yalnızlığın yaralarına aldırmadan hayatta varolabilmek birincil görevimiz değil midir?
“Benim için birbirlerini sevenlere, birbirleri ile alakalananlara, ziyaretleşenlere ve yardımlaşanlara muhabbetim, rahmet ve mağfiretim vacip oldu. " Hadis-i Kudsi
Hz Şems ve Hz Mevlana dikkatlerini ve idraklerini aydınlatma becerilerini hangi kutlu dostlukların şifalarından kana kana yudumlayarak elde etmişlerdir? Birbirimizden ayrılarak varolmaya çabalamak hayatımızı karanlıklara esir etmektedir. Bir yanda hidrojen atomu bir yanda oksijen atomunun ayrılığı yanmakta ve yakmaktadır. Birbirlerine kavuşmalarının ardından berrak sular çağlamaktadır. Birbirlerinden ayrı duran iki canın kavuşmasından
dereler, nehirler, denizler ve deryalar varoldu. Kainatta her varoluş birbirinden ayrı duranların kavuşmasının eseri değil midir? Fiziki olan birleşmeleri yerine getiren insanın metafizik birleşmelerin uzağında durması ve hatta haberdar bile olmaması yanıcı ve yakıcı ızdıraplarla onu kıvrandırmaz mı? Özeliyle insan ve geneliyle insanlık yanarak ve yakarak kıvranmaktadır; ızdırapların esaretinde yalnızlıklarıyla, gözyaşlarıyla, bunalımlarıyla çaresizliklerin içinde bocalamaktadırlar. Bilmemenin ve görmemenin suçunu kendi benlikleriyle kaderlerine kazımaktadırlar. Benliklerindeki körlük kaderlerini de karartmaktadır. Elbette ki çaresizliğin içinde çareler bulunmaktadır. Karanlığın körlüğünde yarasalaşan benlikler çarelerin ışığından kaçmaktadırlar. Bu sebeple çaresizliklerin çareleri çaresiz kalmaktadır. Metafizik dünyada insan ve fizik dünyada insanlık yıkıma doğru sürüklenmektedir.
Yer sarsıntılarından yürekler sarsılacak. Yerin altından göğü aydınlatan ışıltılar yüreklere korku salacak. Korku ile sarsılan yürekler çaresizlikle secdelere yönelecekler. Secdelerde yürekler sarsıldıkça rahmetin ve mağfiretin limanlarına sığınılacak. Yüreklerimiz yeryüzünün anlamsızlıklarından ayrılarak gökyüzünde anlam arayışlarına yönelecektir. Umulan daima bu olmalıdır. Ümidimiz kavi olmalıdır. Fakat bütün bu yerden ve yürekten sarsıntılara rağmen hala eskide ayak diretenler kaybedeceklerdir. İlkelliğin yıkıntılarında vahşiliğin yakıcılığında eriyerek kül olup gideceklerdir. Yeryüzünün albenilerine aldananlar hırslarıyla kahrolacaklardır. Her şey benim olsun, her şeyi ben bilirim diyenlerin saraylarda şehvetleriyle, benlikleriyle, yalancı cennetleriyle yaşayanların kırk yıllık saltanatları kırk saniyede sarsılacak ve yıkılacaktır. Her şey eninde sonunda öyle ya da böyle Allah’a dönecektir. Öyleyse yüreklerimizdeki yalnızlıkları yıkmak adına her ben bir sen bularak birbirlerine sarılsınlar. Birbirleriyle kavuşan benlikler yanıcılıklarından ve yakıcılıklarından arınarak ab-ı hayatlaşacaklardır. İnsanlığın metafizik dünyasındaki servet abideleri birbirlerine kavuşan benlikler değil midir? Kavuşan benliklerden çağlayan derelerden denizlere denizlerden deryalara sükunet tutulmalarında sırlar hakikat perdelerini aralayacaklardır.

Allah’ım!

Bu gece ışımak ve kavuşmak adına merhametinle tecelli eder misin? Gecemin karanlıklarına meleklerin bir kıvılcım çakar mı? Ben ve sen dostluğunun kıvılcımında yana yakıla yanmamayı ve yakmamayı öğrenmeyi lütfeder misin?Yanmayan ve yakmayan birbirine kavuşmuş iki benliğin birliğindeki yürümelerimizde yar ve yardımcımız olu musun Allah’ım!

Sen’i Sen’den dilemek adına yalnızlığım yetmiyor. Paylaşılmayan her şey kayıp gidiyor. Paylaşılmayan saadetler kahır olarak yüreğe batmaktadır. Benliklerimizin hiçliğinden sonra her şey hepleşecektir. Allah’ım! Sana hakikat olarak bütünüyle varamasak da varabildiğimiz yerdeki mesut gönüllerimizde daha da ötesi adına ümit etmekteyiz. Seni idrak etmeyenlerin cazibesi yitip gitmektedir. Yol yine de tehlikelidir. Vehimlerimizden sıyrılamadığımız müddetçe benliğimizin putları dimdik ayaktadır. Ey benliğimin İbrahim’i neredesin?

Hz Peygamber’in Hz. Ebubekir’i ve onların nurlu yollarının gönülden adanmışları Hz. Mevlana’nın Hz. Şems’i.Karanlık gecelerimizin mehtapları ve yıldızları adına. Allah’ım! Dostluğun yetimliğinde esir olarak yaşatmayıp hayatın içinde pervaneliği dileyen bana mum olacak başka bir ben lütfeder misin?

Allah’ım!

Bu gece ışımak ve kavuşmak adına ben ve başka bir benle beraber sığınmak istiyorum. Senin merhametini ve rahmetini diliyorum. Yalnızlığımdan kurtulmak istiyorum. Bedenimi ve benliğimi kıvrandıran acılarıma inat ümitlerimin galip gelmesini diliyorum.

Allah’ım!

Benim yüreğimi ona vererek ve onun yüreğini bana alarak gecemin ışımasını diliyorum.
Bu gece.
Ya ayrılık ya kavuşmak.
Ya ayrılığın elemlerinde esir olarak yeryüzünde kıvranan ben ve sen ya da kavuşmanın saadetlerine hür olarak göğe yönelen ben ve sen.
Her şey senden gelecek kabul etmeye yada red etmeye düğümlendi.
Sabır.
Sükut.
Bu gece ya şenlik
ya da matem.

“ Ayın, geceye sabretmesi, onu apaydın eder.
Gülün, dikene sabretmesi, güle güzel bir koku verir.
Arslanın, sabredip pislik içinde beklemesi,onu deve yavrusu ile doyurur. “
Hz Mevlana

sesiz gemi

niçin buradayım
1) müşterimden yeni işler almaya üşeniyorum. eski işlerime bakıp bir gururlanıp bir eleştiriyorum. eskide takılıp kalmaktan yeni kazançlar edinemiyorum
2) ruh hastası bir dostumla iletişimime kurallar koyduktan sonra benimle muhatap olmayı kesti. geçen birkaç ayda ise hastalıklı tek taraaflı bağımlı tavizlerle dolu bir dostluk yerine sakin kafayla başka arkadaşlıklar edindim. bunun değerlendirmesi yapılmalı

terapi
1) dem bu demdir. an bu andır dünün işi dünde kalmıştır. elimizde yalnızca ve sadece bugün vardır. elimizdeki günü değerlendirdiğimiz sürece iyi gidiyoruzdur. nasıl ki kendini kanıtlamış ünlüler bile yeni çıktıkları konserler için her yeni performans yeni heyecan diyorlarsa, nasıl ki vazgeçilmez olmadıklarını biliyorlar ve aynı iddialı duruşlarını ve emeklerini her yeni konserlerinde ortaya koyuyorlarsa benim de geçmişteki işlerimle değil bugünkü görevlerimle, yeniden yeniden biriken işlerimle ilgilenmem gerekiyor. namaz gibi, kıl kıl bitmiyor duygusu geldiyse bile her gün nizami ve kurallı olarak tekrar tekrar bitmeyen bir yoldur iş hayatı
2) çocukluk arkadaşım ruh hastası beni kendine bağlayan beni öylesine bir arkadaş gibi gören benim dost dediğim insan benimle iletişiminde sürekli beni duygusal olarak yıpratarak beslendi. sadizm mi, kendi nevrozunu bana bulaştırmak mı ne denirse beni çok yordu. yani, yıl olmuş 2015, yaş kemale erecek bu adam yüz yıl geriden hayatı takip etmeye çalışıyor ve kendi ruhsal acılarını bana bulaştırıyor. ben ona bağımlıydım çünkü beni bu dünyada bir tek o anlıyor sanıyorum. benim anlaşılmakla ilgili derdim ve inadım var tamam ama arkadaşlığın altındaki ortak payda anlayış ve bağlardan ziyade çocukluktan itibaren yaşanmış benzer travmalar. aynı travmaları, aynı sıkıntıları yaşayarak büyüyen iki adam birbirinin dilinden anlar normaldir. ben bağımlılığımdan vazgeçtim çünkü hayatta hedeflerim var. yaşamayı seviyorum. danışıklı dövüş yapıp kendimi oyalamak bir sinirlenip bir neşelenip gün geçirip yaşlanmak istemiyorum. ömrüm sağlığım olursa amaçlarım var. kendi hayatımı yaşamak varken bir ruh hastasıyla uğraşamam.
geçen hafta ikinci bir arkadaşla kısa zamanda biraz fazla zaman geçirdim. yeni arkadaşlar ediniyorum hani ya birbirimize neler katabiliriz diye düşündüm. iyi gidiyor gibiydi ama dejavu gibi sanki önceden yaşanmış bir anı yaşar gibi yeni iletişimimde aynı formatta ruhsal acılarla yoktan sorunlarla uğraşmaya başladım. eski dostumun yerini yeni arkadaşım doldurmuştu. çok mutlu *gibiydim* acısıyla tatlısıyla bu hastalıklı ilişkide de aynı tadı aldım. aslında birkaç ay çok eğlenceli hareketli geçerdi, mutluluğun heyecanın zirvesine çıkıp arada sırada da dibe vururduk. bırakırdım hayatımı işgal ederdi. hep yaşadığım şeyler. ama neyse ki bu arkadaşın gizlisi saklısı yok yalanlarıyla zorluklarıyla ben böyleyim diyor. e bu kitabı daha önce okumuştum sonunu da biliyorum. bu iletişim de tam başlamıştı ki hemen sonlandı. benim hayat amaçlarım var.

alınan kararlar
1) yeni işlerin devamı gelirin sürekli olması ile ilgili kararlar alındı. hedefler kondu, nedeleri ile birlikte düzenli bir program uygulandı
2) Zihnen sağlıklı arkadaşlarımla görüşeceğim. Vakit kaybına gerek yok. Kendi maceramı kendi heyecanımı bulurum ben kendi hayatımda. kimsenin ruhsal dertlerine ortak olamam.

sonuç
1) 5 gündür umulmadık bir performansla iş başındayım (kaçış duygusu devamlı gelmesine rağmen)
2) bir arkadaşımdan vazgeçtiğim için biraz yalnız hissettim diğer sağlıklı arkadaşlarımla görüşme yazışmaya fırsat ve zaman kalıyor. kendi hayatımı yaşamaya da.

sessiz_gemi 30.05.2015

Neden Buradayım?
En yakın arkadaşım iletişim içinde hep baskın kişi. Düzeyli bir arkadaşlık kurmak istiyorum.
İşime odaklanamıyorum. Odaklanmaktan korkuyorum.

Terapi
Terapistim küçükken uğradığım cinsel saldırının bende "zarar veren penis" şeklinde kodlandığını söyledi. En yakın arkadaşım ise iflah olmaz bir çapkın. Onu, bana hiçbir şekilde zarar vermeyen, temiz bir "penis" olarak görüp ilişkinin düzgünlüğü olarak yorumluyormuşum. Arkadaşlığı yüceltiyor ve bağımlı hale geliyormuşum. yüzeyde beni tutan bağlayan bir şey de yok halbuki.iki ayrı dünyanın insanıyız. Arkadaşımın beni -bazı konularda- iyi anlamasının dışında iletişimimizin güzel bir tarafı yok. anlamsız maceralar, anlamsız eğlenceler.. içki içmek gibi sadece mutlusun diye mutlu olduğun anlar. hayat hedeflerimiz, yaşamak istediklerimiz deneyimlerimiz; diğer bir deyişle benim istediklerimin hiçbiri bu iletişimde yok. dışarından yüzeysel bakınca gerçekten aşağıda psikolojik temeli var bunun. hani sokakta sorsalar fast food zararlı dersin ama son 24 saat içinde bir dürüm bir de pizza yemişsindir ya. zararlıdır, ama yedirmişlerdir sana. büyülemişlerdir seni. farkında olmadan çökertirler seni. işte böyle hissediyorum bu arkadaşlıkta. arkadaşım. dostum. kankam. yaa.

İşe odaklanma konusunda hep bir kaçışım var. bunun sebebi de şuymuş. kendimi içeride sevmiyorum. kendimle barışık değilim. kendimi kabul etmiyorum. Önce kendimizle barışacağız içimizde kendimizi bulacağız. sonra yeniden dünyaya dönüp sosyallik ve içimizdeki dengeyi kuracağız.

kendimi sevmeyen benim ama elbet bunun sebebi babam, abim.

Uygulanan Kararlar
arkadaşımla buluşamadık bile. daha telefonda ezmeye çalışıyor beni. ben de buluşmaktan vazgeçip onu aramıyorum. arayınca yine ezmeye çalışıyor. yine aramıyorum. o beni arayıp bir yere çağırıyor. buluşma kesinleşmeden yine canımı sıkıyor. vazgeçip gitmiyorum.

mantıksız da olsa ailemi görmekten, arkadaşlarımla sosyalleşmekten, alanımla ilgili olmadıkça şehir dışına seminerlere katılmaktan, spor ve müziği abartmaktanb kaçınmaya karar verdim. bir tuhaf hissediyorum evet. özlem, açlık, heves, heyecan hepsi var. hepsini bir kenara bıraktım. kendi içimde ne var diye bakınıyoyurm. o kadar ki içime dönmeye zorladıkça zihnim öyle bahaneler üretiyor ki. ama onlara kanmıyorum. bir kenara yazıyorum, sonra bakacağım. düşünmeye başlasam içime dönmemi önleyecekler belli.

Sonuç
Uzun ince bir yola girdim. Nereye varacak bilmiyorum. garip hissediyorum. iyi geliyor sanki. arkadaşlarımdan ailemden kopmanın elbet eksileri var. içeride kendimi bulup bir başarıyla yukarı çıkacağımı zannediyorum. en nihayetinde insan derinlerde, en derinlerde yakalıyor başarıyı, anlamı, zevki. buna inanıyorum.

sessiz_gemi

1. ve 2. terapi: nisan 2015
3. terapi: mayıs 2015

1.terapi
--------
Neden Buradayım
obsesif düşüncelerim çalışmalarımı yavaşlatıyor. basit bir iş bile çok uzun sürüyor. önlemler almaktan işin kendisini yapamıyorum. bilgisayar programı yaptığım müşterimin taleplerini okuyorum. sonra kendi kendime yeni talepler üretiyorum. müşteri şunu da istedi bunu da istemiştir diye fazla fazla çalışıp müşteriyi memnun etmeye çalışıyorum. sonra programı teslim ediyorum. müşteri biz bunları istememiştik deyip çoğunluk zamanımı harcadığım talepleri iptal ettiriyor. boşa harcanan bir sürü zamanı müşterinin gerekli başka isteklerini yerine getirmek için kullansaydım hem ben daha fazla para kazanırdım hem müşteri daha mutlu olursdu.

ikinci bir konu mekan olarak yararlandığım ofisten kovuldum. sebep olarak ofise giriş çıkış saatlerimin düzensiz olması. oysa ofise kendi evimmiş gibi kullanabileceğim söylenmişti. sonradan fikir değişikliklerinin sebebi ne oldu? bu olaydan almam gereken ders ne?

Terapi
Badana yapılacak duvar için renk seçilecekse basit düşünülmeli. Ten rengi olur mu, olur. Obsesif düşünüp bu rengin hikmeti nedir, bu renk insan psikolojisini nasıl etkiler, bu rengin iki açık tonu insanın içini açar mı gibi ayrıntılar zaman harcatır. İşlerin bitmemesine sebep olur. İşlerin karınca hızı ile ilerlemesine sebep olur. Bir başka örnek de strateji türünde bir bilgisayar oyununda düşmanın binalarını yıkmak amaç iken kendi binalarının düzenini ve simetriğini hesaplamakla vakit kaybeden oyuncular var. O kadar ki oyunda üstünlüğü sağlamış olsan bile oyunu bitiremiyorsun çünkü amaç oyunu kazanmak değil simetrik dizilmiş binalar inşa etmek ve bunları izlemek. Yani hedeftir. Bunu ben de görmüş ve benden bile takıntılı olanlar varmış diye düşünmüştüm. Demek ki takıntılı olmak dışarıdan böyle görünüyormuş. Buradan çıkaracağımız sonuç obsesifler yanlış yapıyor. Sürece odaklanıyorlar. Önemli olan ise sonuçtur.

Ofisten kovulmak konusunda ise yaptığım hata iş hayatında insanlarla bir abi-kardeş ilişkisi kurmaya çalışmam. Abimle olan iletişimim çarpık ve iki taraf için de zararlı olduğu için içimdeki boşluğu dışarıdaki insanlarla gereğinden fazla samimileşerek gerçekleştiriyorum. Oysa profesyonel hayatta yapılması gereken şey iş ilişkilerinde baştan kurallar koyup bu kurallar üzerinden iletişim gerçekleştirmek olmalı.

Uygulanan Kararlar
Eğer yol ikiye ayrılıyor ve aynı yere vardığını biliyorsam en kısa olan yolu seçiyorum. Uzun yoldan gitmek istesem bile sonucun aynı olduğunu çetrefilli olan yoldan vazgeçiyorum.

İş ilişkilerimde özel sorular sorulduğunda "bu sizi ilgilendirmez, niçin sordunuz, neyi bilmek istiyorsunuz" şeklinde çizgiler çiziyorum.

Sonuç
Bu hafta birkaç uzun işi çok hızlı halledebildim. Sırf canım istediği diye işi karmaşıklaştırmıyorum. Hızlı olan yolu seçip işi bitirmenin keyfine bakıyorum.

2.terapi
--------
Neden Buradayım
En yakın arkadaşımın bana zarar verdiğini farkettim. Daha az görüşme kararı aldım. Kendi hayatıma devam etmeliydim. Ancak bir kabus gördüm. en yakın arkadaşım onunla iletişimimi kestiğim için çok kızıyordu ve beni hem sokakta hem evime girip evimde rahatsız ediyordu. gece uyutmuyordu. cezalandırıyordu beni. rüyamda benim koruyucum ise babamdı. traşlı, takım elbiseli. benim yüzüme benzer bir yüzü. benimkine benzer bir gülümseme. benim takım elbisem. babam sonunda istediğim gibi bir baba olmuş.

Terapi
arkadaşımla ilişkimi kesmeme gerek yok. sadece bazı kurallar uygulayacağım ve iletişime ara vereceğim. ona bağımlılığımı aşacağım ve bu aşma sürecinde onun evinde kalmayacağım. aksi halde onunla bir abi-kardeş ilişkisi başlatıyorum. gerçek abimle ilşkim ise hep felaket sonuçlar getirdi. her iletişimin sonunda ezildim. hep ben küçük olan kaldım. hep ben bir adım geriden takip ediyordum. bu ilişkiyi kopyala yapıştır yapıp en yakın arkadaşımda yaşıyordum. sorun buydu ve bu şartlarda arkadaşlığım yapıcı olamazdı. bir sene sonra arkadaşımla kaldığım yerden devam edebilirdim. ancak iletişim içinde net kurallarım ve keskin çizgilerim olmalıydı. uzun lafın kısası ilişkiyi bitirmem değil mola vermem gerekliydi.

Uygulanan Kararlar
En yakın arkadaşımla haftada bir en fazla kere görüşmeye başladım. Görüştüğümde ise evinde kalmıyorum.

Sonuç
Kendi hayatıma devam ederek istediğim şekilde yaşıyorum. Biraz özlüyorum elbet ama zararlı bağımlılığı yapıcı bir keyife dönüştürmek istiyorum.

3. terapi
---------
Neden Buradayım
Güzel bir ofis kiralamam ve işlerimi oradan yürütmem lazım. Babamdan para isteyemiyorum. Babam para vermesine veriyor ancak verdiği her kuruşun hesabını soruyor. Her ortamda imalar yapıyor iğneleyici laflarla sataşıyor. Abim ve bana harcadığı bebek bezinin parasını dahi yapmış. Oğluna dahi para harcamayı sevmiyor. Cimri.

Terapi
Babamın beni anlamasını beklememem gerekiyor. İnsanların birbirini anladığı bir dünya yok. Herkesin mutlu mesut anlayış gösterdiği bir dünya yok. Babama kısa net laflar sokmam lazım. Mesela "senin ofisine 200.000 lira para verdik" dediğinde karşılık olarak "yedik mi paranı. korkma vereceğiz geri. borç olarak aldık" diyeceğim. Zira fazlasıyla öderim. Bir sıkıntı yok. Babamın parasal yanı ön plana çıktığı zaman ona laf sokacağım. Laf sokmak karşıdakini yenmek için değil, benim kendi içimdeki hastalığı iyileştirmek için yapılmalı. Babamın PARA yönü açığa çıktığında

Uygulanan Kararlar
Babamdan önce etrafımdaki insanlara laf sokuyorum. Beni anlamasına çalışmadan doğrudan söylüyorum. İroniyi anlamayan adama açıklama yapmak yerine "amma dar görüşlüsün sen" diyorum. Acemi taksi şoförüyle iki saat doğru şoförlüğün nasıl olması gerektiğini tartışmak yerine "senin ehliyetin var mı" diyorum. Nasıl olsa anlaşma olmayacak. Anlayış hiç olmayacak. Ben kendi kendime sinir mi olacağım. Adamın anlayacağı dilden konuşuyorum. Sinirlenen o oluyor. Kendini savunması gereken o oluyor. Utanan kızaran o oluyor.
Babamla olan telefon konuşması (sıcağı sıcağına)
+ ne kadar kaldı emekliliğine baba?
- bir ay sonra doğum günümde verecekler emekliliğimi. ama yasal düzenleme ile emeklilik uzatılabiliyor o zaman ben devam ederim çalışmaya iyi para kazanırım emekli maaşıyla nereye kadar
+ ama baba sen emekli olup yöneticilikten ayrılmak istiyordun sen hasta bakmayı seviyordun bir süredir hasta bakamadığın için üzülüyordun. hem Girit mutfağı restoranı açma hayalin vardı. emekliliğin senin için bir fırsat değil mi
- restoranla uğraşamayız artık bu yaştan sonra. aslında yarım gün öğleye kadar hasta baksam 2000 lira çıkartırım ayda ben. ama en çok hastanade devam etmek gelir getirir
+ *baba artık yeter para para para para nereye kadar* (varan 1) sevdiğin işi yap hasta bak kaç para geliyorsa o kadar gelsin
- yahu oğlum para için değil hastane bana meşgale olsun diye istiyorum
...
...
+ sana yolladığımız yoğurtları bitirdin mi
- yiyorum baba yavaş yavaş
+ ama ye onları bitir bir an önce bak onlar ev yoğurdu ne kadar lezzetli değil mi başka yoğurtlar gibi değil hem bak süt alıyorsun mayaladın kilosu 3 liradan 10 kilo yoğurt yapsan daha ucuza geliyor
- *aa baba başladın ama maliyet hesabına yine* (varan 2)
+ neden böyle diyorsun oğlum sen? SEN NEDEN BÖYLE OLDUN? (babamın tatlı-tehditkar tepkisi. ee babamın damarına basıyorum babam için kolay olmayacak)
- babacığım ev yoğurdu sağlıklı lezzetli diye anlatmaya başlıyorsun ondan sonra *hemen parasını hesaplıyorsun* (varan 3) ben rahatsız oluyorum
+ ben kendim için düşünüyorum parasını sen ne yapacaksın
- düşünme o kadar. muhasebeyi çok kafaya takınca yoğurdun tadını alamıyorsun *para yiyormuş gibi hissediyorsun* (varan 4) boğazından geçmiyor. hem sizin yolladığınız yemekleri sağlıklı lezzetli diye yiyorum yemeklerin maliyetini hesaplamıyorum. annem ben sağlıklı besleneyim diye internetten makaleler araştırıyor protein alın iyotlu tuz yeyin diye tavsiyeleri bana söylüyor ama akabinde *proteinin kilosu 20 para iyotun litresi 10 lira diye eklemeler yapmıyor* (varan 5)
+ yapmaz annen yapmaz (anlatmaya çalıştığım şeyi anlamadığında babam böyle savuşturur. ama kötü bir şeylerin cereyan ettiğini anlar. uzatmak istemez)

ben lafımı söyledim. iyi de geldi. ileride kavga çıkacak muhtemelen. kriz çıkacak. ama herhalde susup dertleri içime atmaktansa sesli tartışıp iyi kötü bir sonuç almak daha iyi gelir. sonunda ya babam sürekli paradan bahsetmekten vazgeçecek ya da öz oğlumla bile paramı paylaşmam deyip beni reddedecek. ne olacaksa olsun.

ikinci hamleye gelelim. anneannem aksidir. lafını dosdoğru söyler. dobralığı kabalıkla karışmıştır ve insanları en beklemedikleri anda kırar. örneğin uzun zaman olmuştur, özlemişsindir. tam sevgi ve özlemle sarılırsın iki çift laf edersin en boşlukta olduğun bu anda sen hayırsızsın baban eşşek abin bencil diye. kendimi mi abimi mi babamı mı savunayım dersin çünkü alınırsın ama akrabadır büyüğündür diye ses çıkarmazsın. daha çok onu seviyorsun ve özlemişsin ya, iki güzel çift laf etmek istersin o gece. sinirlensen de "ilahi anneanenne heh heh heh" der sıkıntıyı içine atarsın
bugün telefonla konuşurken anneannem bana ellinci defa "istanbul'da yaşanmaz, ne zaman geliyorsun buralara" diye çemkirdi. bir yandan kendisi özlüyor, diğer yandan annemin özlemesine üzülüyor. sonra gelip telefonda bana istanbul'u aşağılayıp duruyor. normalde "eh işte işler istanbul'da hareketli biliyorsun anneanneciğim. bir süre daha kalacağım burada" derdim geçiştirirdim. ama bu sefer şöyle dedim:
-anneanne sende de başka bir laf yok ha. buralara ne zaman geliyorsun, ne zaman geliyorsun
+ sesini duyamıyorum oğlum
- diyorum ki sende de başka bir laf yok. buralara ne zaman geliyorsun, ne zaman geliyorsun
+ anlamadım oğlum.
duymamış olabilir, anlamamak istememiş olabilir. nasıl duyuracaktım. özetlesem mi, değiştirsem mi diye düşündüm ancak gerek yoktu. mesaj yerine aynen iletilmeliydi.
- sende de başka bir laf yok. buralara ne zaman geliyorsun, ne zaman geliyorsun
bu sefer anladı.
+ eh gelmeni istiyorum buraya da onun için öyle söylüyorum.
kendisi için değil kızının özlemi sebebiyle istiyor. devam.
- kaç kere cevap verdim işte. bir süre daha buradayım diyorum her seferinde. bunu bir süre daha sorma
+ gelmeyecek misin daha
 (!?!?)mesajlar net gitmiyor. aynen tekrarladım telefonda
- bir süre daha buradayım. yani bir süre daha bana gelecek misin diye sorma.
+ eh iyi.

böyle bitti. anneannem babam gibi dişlidir. bu yüzden verdiğim bu cevap ileride illaki bana geri dönecek. illaki sorun yaratacak. bunu bilmeme rağmen cesaretimi toplayıp karşısına geçip konuştum. madem savaşa başladık, risk alacağız, çarpık sistemi yıkmak için kaybı göze alacağız.

Güzel bir kız arkadaşımı bir şeyler içmeye çağırmıştım ki ertesi gün uygun olacağını söyledi. Tamam dedim. Ertesi gün gündüz bir mesajla akşam da arayarak hatırlatmada bulundum. Ne mesajıma cevap verdi ne telefonu açtı. Bu kızla arkadaş olarak  güzel zamanlar geçirdik güzel sohbetler yaptık. Ama hep bir tutarsızdı arada bi beni ekiyordu. Ve buluşma saatinden bir saat önce toplantısı dolayısıyla telefonu açamadığını söyledi  çıkış saati belli değil iptal edelim dedi. Her zamanki tepkimi verdim yani tamam dedim. Bu keyfi fikir değişiklikleri, kendi paşa gönlüne göre karşısındakine saygısız davranmasını artik hazmetmek zorunda değildim. Neticede bu ilk değildi. Neticede karşımdaki değerliydi ama bir şekilde bana değersiz hissettiriyordu. Bir hastalık işareti olabilirdi. Hastalığa hemen gerekli dozajı uyguladım. Güzel bir mesaj gönderdim

"gelemeyeceğin belli olduğunda bir haber vermeliydin. Gündüz hatırlattım hem. Güvenilmez bir insansın ya da bana karşı öylesin. Kızmadım çünkü seni tanıyorum yedek program yapmıştım kendime. Yine haklı çıktım"
Kibar bir mesaj da olsa hep tatlı sözlerle hep şen şeker tatlı konuştuğum kıza güvenilmezsin dedim. Bu, şüphesiz onun için ağır bir laf oldu.

Çok iyi geliyor bunları söylemek...

Babama da tekrar benim evime gelmemesini, meşgul olduğumu söyledim. İstemediğinin farkında ve canı yanıyor. Ama onun canı yanmasın diye şirinlik muskası olamayacağım. Kendimi heba etmeyeceğim. Mağduru oynamayacağım. Herkes yerini bilsin


Sonuç
Haklı olduğumda insanları mat edebildiğimi gördüm. Çok da zevkli. Hem insanlar haksız da olsalar ümitsiz bir şekilde kendilerini savunmaya devam ediyorlar. Etrafta izleyici de varsa kimin haksızca saçma sapan konuştuğunu farkedebiliyor. Önemli olan hemen vurucu darbeyi yapmak. Laf sokmak. Babama da para konusunu açtığında laf sokmaya başladım. Seni ilgilendirmez noktasına