21
« : 20 Mart 2016, 03:09:58 ös »
Biz hayatı yanlış anlamışız.öyle farklı bir dünyada yaşamışız ki,kendi hayatımızı yaşayamamışız.niye la bu bana oldu diyosun.ama kendine yanlış bir soru sorduğunu biliyorsun.oysaki doğrusu ne yapmalıyım olacak.ama insanoğlu böyle işte! bir dert var diye kendini arabeske bağlayan aciz bir varlık.şu an kendimden bahsetmek pek içimden gelmiyor.çünkü dünyadan bahsedince aslında hepimiz aynıyız, bunu görüyoruz.size bir şey söyleyim mi?aslında hepmiz çok akıllı varlığız neyin ne olduğunu gayet iyi biliyoruz.ama diyorum ya ne kadar aciziz ki bildiğimiz şeyi yapamıyoruz.bazen kendimden utanıyorum.ama çoğu zaman kendimi aklıma bile getirmiyorum ki bazı şeyleri hatırlamayım,o kendi kendine orda kalsın diye.ama bu zamana bırakmak anlamına gelmiyor mu?bu da yanlış değil mi?peki niye sürekli yanlış yolları deniyoruz?arkadaşlar ben kendim hakkımda bir şey yazmadım evet.ama insanoğlu böyle sürekli yanlış yolların peşinde.böyle olunca kendimizi daha çok üzüyoruz.ben ilk başta bu hastalıktan kendim kurtulurum lan dedim.insan güçlüdür lan her şeyi becerir dedim.evet insan akıllıdır.ama daha akıllı olan insan başkalarının da fikrini alan insandır.ki bu fikir aldığın kişi senin derdinin uzmanıysa.bunu kaçırmayın derim.evet ben bu kelimeyi hiç sevmem ama EŞCİNSEL belirtiler gösteriyorum.ilk olarak kendinize teşhis koyun ben neyim deyin.sonra bu neden oldu(ama bunu sorarken mantıklı düşünün,duygusal değil).peki nasıl geçer diye araştırın.ama dua etmeyi unutmayın.çünkü her derdi veren allah tır.ha ben 17 yaşındayım.gerçi hoş kendimi tanıtmak aklıma yeni geliyor ama kusura bakmayın amatör yazıcıyız ne de olsa.benim bir abim var, polis ve tahmin edeceğiniz üzere bir babam bir annem var.bu hastalığın asıl sebebi çocuklukta babanın ihmalkarlığı,çocukluğumuzda ezilmemiz,ne bilim türlü türlü olayların bir arada,birleşip bizi bu hastalığa itmesi işte.ama bu bir imtihan arkadaşlar üzülmeyeceksin ya.yenilmek yakışır mı bizi.geçmeyeceğini bilsen de pes etmicen arkadaş.ama bu geçmeycek bir şey değil de . baksanıza aslında çok şanslıyız,çünkü geçecek bir şey.çünkü allah derdini verir yanında dermanı da vardır.sende bu dermanı arayacaksın.ama ben iyice kirlendim felan da demeyeceksin.her şeyden bir dönüş vardır,unutmayın!neyse geçelim bana.
işte ergenliğe geçtiğimde baktım ki olgun erkeklere karşı ilgim varmış,onları düşünerek mastürbasyon filan yapıyorum.ama şöyle bir kafa karışıklığı oluyor ama ben gayet erkeğim.erkek gibi de davranıyorum diyosun.bu bir eşcinsellik değil o zaman diyosun işte çocukluk ya,kaçmaya çalışıyosun.neyse bu böyle devam ediyo,hep onlara bakarak mastürbasyon felan yapıyosun felan.bir yerden sonra şunu fark ettim.her gün mastürbasyon yapıyorum,bu böyle olmaz.her mastürbasyon yaptığımda onlara daha çok ilgileniyorum,daha çok istiyormuşum bunu fark ettim.sonra kendi kenime kızlara bakmaya felan başlıyosun,yok arkadaş diyosun bir gram kızlara ilgi yok çok azıcık olduğunu görsen belki geçecek diyosun.neyse tam geçme ihtimali var diyosun bu sefer daha çok olgun erkek isteğin artıyor.ha bu benim hastalığım olgun erkeklere karşı ilgi duyuyorum ama kendi yaşıtınıza felan da oluyo bu.bu aslında çocuklukta kimleri büyük gördüğünüze bağlı.yani bu sizde farklı kişilere olabilir.neyse bana devam edelim.neyse böyle giderken,artık canıma tak etti babama söyledim,bir akşam balkonda otururken böyle böyle baba dedim.babam gayet iyi karşıladı.olur olum dedi geçer hallederiz felan dedi.doktora felan gittik hormon testi yaptırdık ama her şey gayet normal çıktı.neyse babamın üzüldüğünü görünce sende kendini çok kahrediyosun bu sefer baban bir gün geliyor olum bu normal bir şey değl diyo doğru düzgün ol diyo.birgün yumuşak davranıyor.o adam da nasıl davranacağını bilmiyor.neyse baba bitti dedim iyileştim dedim.inanmadı tabi de,ben öyle bir konuşma hazırladım ki ikna edecek şekilde.sonuçta empati kurup abab olsam ne türde anlatsa inanırım diyosun,ona göre de bir konuşma yapıyosun.neyse babam çok kolay bir şkilde inandı.sonra dedim ki eeee şimdi nolcak babam artık düzeldiğimi biliyor da ya ben ne yapcam ne düzelmesi en ufacık bir etki bile olmadı.1,1,5 yıl geçti abime söyledim. abim polis anlar dedim.yani sonuçta okumuş insan bunun psikolojik olduğunu hiç değilse duymuştur dedim ve abime anlatamadım kağıda yazıp öyle verdim.dedimki hk diye birini de buldum işle ilgilenen bir psikolog dedim.gece kağıdı verdim yat dedim yarın oku dedim yanımda okuma dedim.yarında benim okulum vardı abim beni okulumda aradı,okuldan almaya geliyom seni dedi.bir yerde oturur konuşuruz dedi.neyse tamam dedim.başka ne dicektim sanki.geldi bir su kenarına geçtik oturduk.abim dediki batur dedi,evrenle alakalı şeyler anlattı herşey aslında küçük,ufacık bir denegeden yaratılmış dedi,bu dengede farklı şeyler olunca böyle şeyler olabiliyor gibi konuştu bende gayet rahattım sonuçta abim zaten şehir dışında yaşıyo her gün yüzünü de görmüyom.babama anlatırken gibi kendimi kötü hissetmedim.neyse abim de gidelim bir hk nın yanına dedi.öyle terapi sürecim başladı.. neyse terapi sürecini gelecek yazımda anlatırım arkadaşlar.biraz dinleneyim.bunu yazmamın nedeni de tek siz bu durumda değilsiniz arkadaşlar biz de sizin gibiyiz, sorun yok bakın diğer yazımda anlatcam ama hk nın yanına geldiğinizde kendinizi rahatlamış hissediyosunuz adam o kadar mantıklı konuşuyor ki sonuçta bu alan da uzmanlaşmış kişi.ama iyileşmeyi siz istemediğiniz sürece size yardım eden de olsa bir işe yaramaz.lütfen isteyin gerisini hk ne derse onu yapın.allah razı olsun ondan.görüşürüz arkadaşlar.
İletileri Göster